voorjaar 2015 2e verslag...

Verslag Camperreis voorjaar 2015 2

Hallo Luitjes, we hebben genoten in de Brenne. Lekker gefietst, langs alle bekende plekjes gegaan en natuurlijk de vogelkijkhutten aangedaan. Doordat we nu weer andere mensen spraken kregen we weer nieuwe stekjes ingefluisterd. We hoorden nu dat er ook een orchideeënveld van de gemeente is net buiten Rosnay.

De eerste dag, maandag fietsten we 40 km. De dag daarna 42… en de dag daarna, het was toen inmiddels woensdag.. 60 km. En voor het echt uit de hand ging lopen.. Donderdag werd er regen voorspeld in de Brenne. Dus we hadden weer reisplannen gemaakt. Alle mogelijkheden in Spanje werden overwogen. De Cantabrische kust… De Pyreneen.. Maar alleen in de richting van de Extremadura bleek de weersvooruitzichten goed dus… Donderdagmorgen werden de fietsen weer in de camper gezet, we namen afscheid van Willem en Marian met wie we gezellige uurtjes hadden doorgebracht. We hadden mooi weer in de Brenne, in het zonnetje lekker warm maar ’s morgens en ’s avonds was een dikke trui geen overbodige luxe. Gert zat met zijn vogellijstje in de Brenne al snel boven de 100 soorten.

Het werd een lange dag rijden op die 30^e april. Pas op het einde van de middag begon het echt te regenen. We reden via Le Blanc, Brantome, Perigeux, Mont de Marsan naar St. Paul les Dax, daar vonden een camperplaats. Hat was een lange zit, we hadden wel een mooie route langs net ingezaaide akkers en velden met koolzaad. Veel mooie dorpjes passeerden we.

Gert was het rijden nog niet beu en het regende bij het wakker worden op vrijdag 1 mei zodoende vertrokken we weer na het ontbijt. Een klein uurtje rijden vanaf St. Paul Les Dax passeerden we de Spaanse grens. Toen kwamen we in een heel mooi stukje van Spanje. De snelweg loopt eerst een stuk gelijk aan de kustlijn en het is daar een prachtig landschap met hoge groene bergen, witte huisjes tegen de hellingen en af en toe een doorkijkje op de zee. Wij volgden de richting Burgos dus de weg draaide af naar het zuiden. Dan volgt een heel saai stuk. Wat vlakker met wel af en toe een mooi dorpje met rode pannendaken. De eerste ooievaarsnesten doken op. Ze bleken al grote jongen te hebben. Na Burgos volgde Salamanca. We twijfelden onderweg nog of we de camperplaats in Palencia zouden nemen maar het bleef miezeren dus we besloten maar door te rijden. NaSalamanca werd het landschap mooi. Dehesa’s met kurkeiken in een glooiend landschap, dat ziet er mooi uit!

Zo werd het weer een lange rit, want pas rond half zeven stopten we bij de poort van camping Montfragüe., in Malpatida de Placensia. En wat we nooit hadden gedacht.. er hing een bordje aan het hek.. COMPLETO. Hoe is dat mogelijk, wij kenden de camping eigenlijk alleen maar voor hooguit een kwart bezet. Maar het was die dag 1 mei en daar hadden we mooi geen rekening mee gehouden. Het was een lang weekend voor de Spanjaarden! We keken eens in de campingboeken maar zagen niet echt iets in de buurt en na zo’n lange dag rijden hadden we ook niet echt zin in nog een aantal kilometers.. En als het hier al vol was dan zou dat op andere campings wel net zo zijn, want de campings liggen hier niet echt dik gezaaid…

Gert ging eens horen op de receptie. Gelukkig herkenden ze hem van alle vorige keren en de Belgische mevrouw van de receptie ging met hem de camping op om toch nog een hoekje te zoeken. Zo kregen we een tijdelijk plaatsje naast het tennisveld. Al meteen de volgende morgen was er een mooi plaatsje voor ons vrij, dus konden we doorschuiven. Het is wel even wennen hoor zo’n volle camping.

Toch ook weer erg leuk om aan te zien hoe een en ander marcheert… De Hollanders zijn de eersten ’s morgens. Na de wasbeurt halen ze hun stokje en gaan uitgebreid ontbijten.. Daarna komen de Belgen en dan de Fransen. Die zijn wat sneller klaar met hun ontbijt. Als die allemaal druk doende zijn komen de Spanjaarden tevoorschijn. Die komen echt traag op gang ook hun kinderen zijn ’s morgens nog heel rustig. De Hollanders zijn al vertrokken voor een wandeling of een rit naar het NP.

Aan het eind van de middag is het douchetijd voor de Spanjaarden. Ze schuiven daarna bij elkaar aan aan de lange tafels voor een drankje en een hapje. De Belgen zijn dan ook aan hun pintje toe. De Hollanders hebben dan hun warme maaltijd op en gaan met z’n allen aan de afwas…En als de Hollanders hun tanden gaan poetsen voor het laatste rondje wordt bij de Spanjaarden de warme hap geserveerd uit de kleine keukententjes. De kinderen spelen dan nog volop. De animatie van de camping was gisteren rond 22.00 uur nog vol in het spelprogramma met zo’n 25 kinderen in allerlei leeftijden…

Het weer is hier heerlijk, we konden vanmorgen meteen de zomerkleren uit de kast halen. We hadden vandaag een rustdag en bleven op de camping maar konden ook de hele dag lekker buiten zijn. Ook hier troffen we weer bekenden Kees en Lidy Heij. We doen morgen nog een dagje op en rond de camping, want volgens Kees was het vandaag vreselijk druk in het park. Pierre en Mieke, we hebben de groeten gedaan aan Willem en Marian, de groetjes terug! Wat een mooie waarneming onverwacht 2 wolven!!! Nog kans gezien om foto’s te maken? Het loopt hier tegen elven en dan gaan ze hier de vuilnisbakken legen. Een bekend gegeven voor alle mensen die hier ooit gekampeerd hebben! Wij hebben hier nog veel te doen, we zijn hier nooit eerder in deze tijd van het jaar geweest en staan te kijken hoe bloemrijk het is. Dus we hebben ook hoop op orchideeën! We willen natuurlijk nog de routes door het park doen en dan de wandelingen nog… Kortom, genieten!

Liefs en groetjes, Gert en Els.

PS, ik heb er vast de eerste foto’s van Monfragüe NP bijgedaan dan hebben jullie een beetje een idee waarvan we genieten komende week….

We zijn weer oppad.. voorjaar 2015

Voorjaarsreis 2015

We zijn weer oppad…

Op dinsdag 21 april vertrokken we weer voor onze voorjaarsreis!

We hadden een mooie tocht via de Westerschelde tunnel, we namen deze route omdat er in België een treinstaking was… we gingen via Calais, Nouvion (allo allo…) Eu, naar Criel sur Mer waar een mooie camperplaats is aan de rand van de zee. Met zicht links en rechts op de witte krijtrotsen van Normandië. En recht vooruit zagen we tegen 21 uur de zon mooi bloedrood in de zee zakken. We hoefden er niet eens de camper voor uit te stappen…

Ook hadden ze een restaurantje op loopafstand waar heerlijke eten op volle borden werd geserveerd voor een zeer betaalbare prijs… Dus onze reis was goed begonnen! We rekten het verblijf nog een dagje vanwege goed weer en het goede restaurant…

Op donderdag de 23^e streken we neer op camping “Bords de la Eure”. Vanaf de camping liepen we langs de Eure naar het centrum van Chartres. Dit bleek een gezellige stad met een mooie kathedraal en veel winkels, voornamelijk kleding.

De volgende morgen liep ik mijn rondje langs de Eure… Na het ontbijt startten we de motor van de camper weer. Net buiten Chartres passeerden we een gloednieuwe supermarché Le Clerc met wel 40 kassa’s. Splinternieuw en de grootste die we tot nu toe hebben gezien… We streken neer in La Villle aux Dames, op camping Les Acacias. Dit is een voorstad van Tours. Nog diezelfde middag fietsten we naar Tours (7 km.). Het weer was prima, de kathedraal was mooi, het centrum viel wat tegen na Chartres…

Toen was het inmiddels 25 april, vrijdag. Het weer bleef mooi en we wandelden vanaf de camping in de uiterwaarden van La Loire. Een mooi stuk natuurgebied. De nachtegalen begeleidden onze wandeling muzikaal, enigszins luidruchtig.. Er zaten er zoveel dat er zeker na iedere 50 meter weer een volgende nachtegaal het melodietje overnam… Aan de overzijde van La Loire zagen we huizen in de rotsen in de rivieroever.

De weersvooruitzichten leken in eerste instantie voor Frankrijk niet zo gunstig, dus Gert bekeek de snelste route naar Spanje waar het weer stabieler was… Maar op de valreep, bij het laatste weerbericht voor vertrek, gaven ze toch nog een paar mooie dagen in La Brenne… En daar hebben we zoveel goede herinneringen liggen dat het erg moeilijk werd om daar zomaar voorbij te rijden…

Het gevolg was dat we zondagmorgen in stromende regen naar Rosnay reden, maar daar wel later op de middag lekker in het zonnetje voor de camper zaten… met uitzicht op het meer! We scoorden al 2 soorten orchideeën, de Tongorchis en de Harlekijn..

Het is vandaag maandag en we fietsten al een mooi toerke van zo’n 40 km… We ontmoetten hier op de camping, mensen uit Zundert, Willem en Marian! We ontdekten weer waarom het hier zo’n bijzonder gebied is.. prachtig landschap, veel meertjes, veel vogels, rust… en de derde orchidee, de mannetjesorchis. Onze kuiten hebben weer een beetje geoefend met de heuveltjes. Met Willem en Marian proefden we een lekkere Floreffe van de tap in Maison du Parc en proostten we op onze koningsdag…

Plannen? We zien wel… eerst hier genieten… Groetjes en liefs, Gert en Els.

Camper herfst 2014 (1)

6 november 2014.

Hallo medereizigers!

Ons eerste adres van deze reis was het Lac du Der. Dat is een mooie rijafstand voor een dag. Er is daar een goede camperplaats met altijd voldoende kans op een plekje. We beginnen of eindigen hier vaak een reis. En als we aankomen gaan we eerst altijd even over de dijk langs het meer om te kijken wat er aan vogels zit.

We waren nu tegen schemer en zagen nog wel wat kraanvogels, maar niet zo veel. Er stond ook opvallend weinig water in het meer. Terwijl het donker werd en we ons eerste drankje inschonken hoorden we het geluid van de overvliegende kraanvogels.

We hadden die dagen aan het meer prachtig weer met hoge temperaturen. Genieten! Lekker wandelen kun je daar altijd. We zagen al veel paddenstoelen in het bos.

Het was overal druk met toeristen, het bleek herfstvakantie te zijn in Frankrijk. Op vrijdagmorgen zag ik, toen ik ’s morgens mijn rondje ging lopen, veel auto’s geparkeerd op het punt Chantecoq. Tijdens het lopen bleven de kraanvogels maar overkomen. Het is een heel apart geluid. Ze blijven al vliegend met elkaar overleggen lijkt het wel. Vrijdagmiddag was er weer zo’n toestroom van mensen op de punt. De kranen kwamen vanaf 16.30 uur binnen vliegen. In een ongelooflijke lange stroom, ze bleven maar komen. Langzaam werd het donker en zag je het zonnetje roodgloeiend achter de horizon verdwijnen. Een maandje geleden stonden we ook met een aantal mensen naar de ondergaande zon te kijken en toen liepen er zebra’s of olifanten op de voorgrond… nu waren het kraanvogels en het was weer genieten!

Zaterdagmorgen stonden we om half zeven op. Het was nog donker, we liepen naar de punt waar we de avond daarvoor ook waren geweest. We waren niet de enigen, de mensen bleven maar komen, nog steeds in het donker…

En ineens begon het… We hoorden ze goed aankomen. De lucht kleurde langzaam rood van het opkomende zonnetje. We stonden daar met zeker zo’n honderd mensen naar hetzelfde schouwspel te kijken. Duizenden kraanvogels die luid kwetterend overvliegen. Later zagen we op internet dat er dat weekend > 80 tot 100 duizend kraanvogels waren geteld op het meer. Het was een mooie belevenis om al die vogels te zien en te horen. Maar ook om te zien hoeveel belangstelling er ook voor is. Jong en oud kwam er op af. De hele dag bleven de mensen af en aan lopen op de dijk. Er werd zelfs een frites/gauffrekraam neergezet bij de parkeerplaats… Die avond stonden we met 76 campers op de camperplaats. Aan de overkant van de weg stonden er nog eens 20….

Het was voor ons de allereerste keer dat we zoveel kraanvogels bij elkaar zagen! Zondagmorgen was het weer wat minder, ook het aantal kraanvogels was minder. Er was duidelijk al een flinke groep doorgetrokken naar het zuiden. Dat is ook hun uiteindelijke doel.. De stop in het Lac du Der is alleen maar om zich lekker vol te eten. Ze overwinteren in Spanje om dan in het vroege voorjaar, eind februari begin maart, weer terug te vliegen naar Scandinavië waar het broedseizoen dan weer voor ze begint. Ze brengen daar dan een of twee jongen groot die in het najaar weer met ze mee vliegen naar Spanje. We vertrokken die dag ook naar het zuiden en wel naar St. Pourcin sur Sioule. Ook daar is een prima camperplaats in het centrum. Hier hebben we ook altijd een plekje kunnen vinden. Vanaf de CP loop je zo het centrum in om bijvoorbeeld een hapje te eten… Net buiten het centrum is een Mac en dat is dan weer handig voor de WiFi. De volgende stop was in Campagnac. Dit ligt zo’n 40 km ten noorden van Millau. Dit was een kleine CP voor maar vijf campers. Ook weer in het dorp, handig voor de bakker… We hadden die dag een prachtige rit. Via Millau, we namen niet het grote viaduct, want het was erg bewolkt en bij tijd en wijle weinig zicht. Na Millau kwamen we over de Causses. We zagen er niet veel van, want alles lag in de wolken. Vorig jaar reden we daar door de sneeuw, maar dat was in het voorjaar. Het is een prachtig landschap zo rondom Millau. Het is een coulissen landschap met heuvels vol bossen in de prachtigste herfstkleuren. Het was bijzonder jammer dat het een bewolkte dag was.

Vanuit Campagnac volgden we de A 75 en N9 naar Beziers. We werden die dag wakker met een lekkend dakluik.. in straaltjes liep het water binnen… Bij de laatste beurt is dat dakraam vernieuwd. Misschien de kit vergeten???

In het dorp, Colombiers 5 km van Beziers vonden we nog een camping die het hele jaar open is. Dat is wel een beetje het probleem in deze tijd, want er zijn veel campings en camperplaatsen gesloten. Het weer is nu opgeklaard en het zonnetje laat zich weer zien. Het plan is om hier te gaan fietsen naar Beziers, maar ook naar de Middellandse zee die hier zo’n 10 km vandaan ligt.

Het dakraam werd vandaag in het zonnetje afgeplakt met ducttape, dus we verwachten daar geen problemen meer van.

Allemaal weer veel groetjes en liefs, Gert en Els.

Camper Herfst 2014 (2)

BÉZIERS.

6 november, heerlijk weer, stralend zonnetje. Beetje fris, 16 graden. We fietsten naar Béziers. Zo’n zeven km vanaf de camping. Een mooie weg door de wijngaarden. Ik denk dat het witte druiven waren, want het blad was geel verkleurd. Dus we fietsten lekker op een niet drukke weg langs de wijngaarden..

De bergen van het Centaal Massief waren op de achtergrond nog te zien en verder de wijngaarden en het Canal du Midi dichtbij. Helaas eindigde ons mooie weggetje tegen een drukke snelweg aan. Aan de overkant zagen we tussen de snel voorbijrijdende auto’s door hoe ons fijne weggetje daar verder liep… Gert pakte z’n fiets bij stuur en bagagedrager en stak zo de weg over… Ik zag dat niet zitten… Na enige zelfoverwinning fietste ik een eindje langs de snelweg tot er geen obstakels meer waren in het midden en langs de randen… Toen durfde ik… snel! Verder fietsten we toen zo Béziers in. Nou ja, niet helemaal, want dat ligt boven op een berg. We stalden de fietsten ergens beneden. Te voet was het gemakkelijker om al die steile straatjes te behappen. Het is een prachtige stad, boven op een berg dus. Je ziet het al van een flinke afstand. De grote kathedraal steekt overal bovenuit.

We bekeken heel veel oude gebouwen met prachtige gevels. Mooie rustieke pleintjes met platanen. Soms met terrasjes en soms met jeu de boules spelende mannen. En winkels, veel winkels, we winkelden nog even in La Fayette. En restaurantjes, veel restaurantjes… En tegen vijf uur fietsten we weer terug. We zochten nog even naar een alternatief voor de snelweg maar helaas, we moesten er weer dwars over… Dit verslag bewijst dat het allemaal goed afgelopen is…

7 november, we hadden voor de eerste keer nachtvorst! Het gras was aangerijpt, dus dat werd een rondje met handschoenen aan! Ik liep tussen de wijngaarden en langs stukken vers omgeploegd land. Zomaar op een binnenweggetje, maar het viel me op dat ik een sterke druivenlucht rook. Zo geurde ook het omgeploegde land sterk naar aarde. Zou dit komen door die lage temperatuur dat alles zo lekker meurde?

Verder kwam het zonnetje al snel op en die heeft nog steeds veel kracht. We fietsten weer naar Béziers, maar nu via een andere route. Een mooie tocht tussen de velden door. We bekeken de sluizen van het Canal du Midi, de Ecluses de Fonsérannes.

Tegen de stad aan liggen er negen achter elkaar om het verschil in hoogte( 21m) tussen de stad en het omliggende land te kunnen overbruggen voor de boten.( aangelegd in 1681) Het ziet er bijzonder uit, ze noemen het een watertrap, maar zeker zo bijzonder is een aquaduct dat over de rivier de L’Orb is aangelegd. Ook hier gaat de scheepvaart door het Canal Du Midi, over de rivier heen… Dit aquaduct is al in 1857 gebouwd.

Het Canal du Midi is een 250 km lang kanaal door Frankrijk tussen Toulouse en de Middellandse Zee. Het loopt door de regio's Languedoc-Roussillon en Midi-Pyrénées. Het kanaal begint in de gekanaliseerde Garonne (Canal de Garonne) bij Toulouse en mondt uit in de Middellandse Zee bij de vissersplaats Sète. ‘s middags zaten we lekker bij de camper in het zonnetje. Beiden met een goed boek….

8 november, weer lekker fietsweer! Dit keer konden we in het bloesje vertrekken…En nu hadden we de beste route naar Beziers, gewoon langs het Canal du Midi. Geen moeilijke rotondes of illegale oversteken over de snelweg, deze keer… We fietsten zelfs op het aquaduct… We wandelden door de Jardins des Poètes. En die wandeling voerde langs een mooie boulevard de stad in waar we toevallig… hetzelfde restaurant passeerden waar we twee dagen daarvoor zo lekker hadden gegeten… We wandelden en fietsten in de zon, pikten een Frans terras voor een bakkie en zaten op een bankje bij de negen sluizen.

Daar was het druk, het was namelijk zaterdag!

Zondagmorgen was ik buiten voor de camper en ineens kwamen er van alle kanten vogels aan vliegen.. De lucht zag er zwart van… Gert: kom eens kijken… Die wist het meteen; spreeuwen op trek. Bijzonder, een week geleden liep ik langs het Lac du Der met heel veel kraanvogels boven m’n hoofd en nu, een week later, spreeuwen, alleen maar spreeuwen…

Die dag hadden we nog een donker en grauw dagje, zodat we maar een beetje in en rond de camper bleven.. en een dag later was er weer een stralend zonnetje en konden we weer op pad! We fietsten naar de Middellandse zee. Het is hier toch wat meer geaccidenteerd dan we dachten, dus er moest regelmatig flink kracht gezet worden op de pedalen. We waren bij VALRAS PLAGE aan zee. We zagen hier alleen veel nieuwbouw en heel veel voorzieningen voor toeristen. We waren het samen wel eens, in het seizoen zul je ons hier zeker niet zien… Bij de jachthaven vonden we een restaurant dat goed bezet was. Daar hebben we wat brandstof ingenomen om de klim naar boven weer te kunnen volbrengen! Gert zorgt wel dat hij in training blijft met de vogels, kleine zwartkop, europese kanarie, zwarte specht, cettis zanger. We zien ook nog veel vlinders vliegen!

Verder hadden we nog een dagje flink storm en bleef de fiets thuis en wandelden we naar de Malpas. Dit is een tunnel waar het kanaal (Canal du Midi) door een bergrug stroomt. En niet ver daarvandaan is een berg waar je overblijfselen kunt bekijken van de Galliers die daar hun nederzettingen hadden. Oppidum de Ensérune. Zij leefden daar van de zesde eeuw voor Chr. Tot de eerste eeuw na Chr. Verder zagen we nog het drooggelegde meer van Montady. In de 13^e eeuw is dit drooggelegd. Een serie van 60 ontwateringsgreppels in stervorm leidt het water van de rand naar het midden, het beginpunt van een open greppel met een afvloeihelling…

De dag daarna was het weer heerlijk fietsweer! We vertrokken met 24 graden… De tocht ging weer naar Beziers en vandaar naar Villeneuve de Beziers waar we in een camperzaak een stekker kochten. Die waren we vergeten.. Het was een mooi doel voor een heerlijke fietstocht.

Morgen gaan we deze camping, les Peupliers (ACSI camping )die ons goed bevallen is, verlaten en schuiven we weer een stukje op.

Iedereen de hartelijke groeten, bedankt voor alle reacties, altijd weer leuk om te lezen Ja, Twan en Angela echt een goed stel hoor, maar dat hadden we allang gezien…! En Hans leuk gevonden die eendentape.. Doeiiii allemaal!

Camper Herfst 2014 (3)

Hallo allemaal,

Donderdag 13 november was weer een dag om te verplaatsen… Het was prachtig weer. Weer-on-line gaf er het cijfer 9 aan! We hadden een mooie rit. Van Beziers, waar we op het industrieterrein nog even een speciale boodschap hadden via Montpellier naar Arles. We zagen een mooi stuk van de Camargue, Le Petit Camargue met z’n witte paardjes en z’n zwarte stiertjes. Tegenwoordig staan ze gewoon in een wei. We reden langs grote meren waar we veel flamingo’s zagen, met hun mooie roze kleur staken ze af tegen het zwarte water en de blauwe lucht. De rijst stond in bruine stoppels op de natte velden. We reden door naar St. Martin de Grau. We hoefden niet helemaal tot dat stadje, want de camping ligt wat meer richting St. Rafaël, camping de la Chapelette. Hier hadden ze nog voldoende plaats! Meteen de volgende dag fietsten we naar Arles. Zo’n 12 km vanaf de camping. Arles is de stad van Vincent van Gogh. Hij schilderde hier het nachtcafé en het bruggetje. Het café hebben we in het echie gezien, het bruggetje ligt niet zo handig om met de fiets te komen, maar wie weet… Gert kocht er gedetailleerde kaarten van het gebied waar we nu zijn, dus vanaf morgen kunnen we weer de paden op en de lanen in. Ik hoop dat alle muggen in de Camargue inmiddels in winterslaap zijn!

En toen vielen we even stil… Gert had een infectie aan zijn grote teen! Hij kon zelfs niet meer in z’n schoen. Dus voetenbadjes met wasmiddel en toen dat niet hielp is hij begonnen met een kuur antibiotica. Nu zijn we een aantal dagen verder en denken we morgen weer op pad te kunnen. Gelukkig hadden we wel mooi weer in de dagen dat we niet mobiel waren. Zo hebben we lekker in het zonnetje voor de camper gezeten. De spelregels van het kaartspel duizenden werden opgezocht op internet. Ik fietste naar de bakker in het dichtstbijzijnde dorp voor het dagelijkse broodje. Op dinsdag was het daar markt in St Rafaël. Dat ligt zo’n 5 km van de camping. Daar stond de stand met de kant en klare Paëlla en Calamaris. Deze keer nam ik de Calamarisschotel mee en die was heerlijk… Kortom, het leek net vakantie…

En zo werd het woensdag en hebben we het stalen ros weer bestegen… Op de kaarten die Gert in Arles gekocht had vorige week konden we niet zo bijster veel fietspaden ontdekken. Maar dat viel alles mee. We fietsten 43 km. Voor een deel op een aangelegd fietspad langs het Canal d’Arles. We zagen onderweg in de bermen nog veel bloeiende planten, cichorei, gele morgenster, een gele distel, margrieten, duifkruid en mosterd. En veel vlinders… Het maïs is overal geoogst, de akkers liggen er omgeploegd bij. De wijngaarden zijn in rust. De bladeren hangen er wat verdroogd bij. Ze zijn niet verlaten, want je ziet de boeren druk bezig met snoeien..Het wintertarwe staat al een centimeter of 10 boven de grond. En wat hebben we tijdens deze reis veel platanen gezien. Het grote blad wat nog aan de bomen hangt is roodbruin verkleurd! En zo fietsten we richting Arles en passeerden we het beroemde bruggetje van Vincent van Gogh. Het ligt nu niet meer in die idyllische omgeving die het schilderij van hem doet vermoeden. Ze zijn in Arles toch wel een beetje trots op hem, want alle kaartenstandaards hebben kaarteen met bijna zijn complete collectie. In Arles zaten we in ons T- shirt in het zonnetje aan een lekker bakske. En we dachten tegelijk: Wat hebben we het toch goed! We vonden ook nog een mooie fietsroute van Arles naar “huis”. Onderweg zagen we weilanden vol met schapen en, vreemd voor deze tijd dachten wij… lammetjes, heel veel lammetjes. Maar ik geloof niet dat het de bedoeling is dat deze dartele beestjes grote schapen worden. Want even verder zagen we het bord: lammetjes te koop….

We hadden het hier weer goed. Ruime plaats, lekker in het zonnetje. Een badkamer chauffée voor onszelf… Camping De la Chapelettes in St Martin de Crau was het. Een camping aangesloten bij de ASCI. Morgen gaan we weer verder, het plan is naar Saintes- Maries-de-la Mer, het zuidelijkste puntje van de Camargue. Of dat allemaal lukt dat vertel ik de volgende keer weer.

Liefs en groetjes, Gert en Els.

Camper Herfst 2014 (4)

Hallo allemaal,

Donderdag 20 november, op ons gemakkie hebben we ingepakt. Dat inpakken daar moet je je niet al te veel bij voorstellen. In de koelkast moet even alles zo gezet worden dat het niet gaat schuiven of omvallen. De dakluiken moeten dicht, de laden in het keukenblok moeten vergrendeld en de voorstoelen moeten omgedraaid. We namen afscheid van de campingmoeder en de campingbaas en daar gingen we… eerst boodschappen doen op het Centre Commercial in Arles. Het was een bewolkte dag, dus dat winkelen ging ook al op het gemakkie. Eerst de Géant Casino die echt géant is en waar ze zelfs dropjes en griotten verkopen…Daarna naar de Decathlon waar ik een shirtje met lange mouwen aanschafte, omdat het ’s morgens toch best fris is om te lopen. De volgende gang was naar de Mac Donalds om even alle apps van een week binnen te halen op de telefoon. Het is een wat deprimerende omgeving zo’n Mac, maar de WIFI werkt altijd goed. Op de camping hebben we vaak ook wel WIFI, maar daar kunnen we maar één apparaat, dus de laptop, op aansluiten. Daarna stopten we nog even bij de Boulanger. Dit is ook een keten verspreid over Frankrijk. Hier verkopen ze heerlijk gebak, maar ook belegde broodjes en soms ook lekkere salades. Tijdens het genieten van dit broodje besloten we om toch maar niet naar Ste Maries de la Mer te gaan gezien het zwaar bewolkte weer en de weersvooruitzichten.

We besloten om camping St. Gabriel in Tarascon op te zoeken. We zijn daar al eens eerder geweest en hebben daar toen lekker gefietst. Het was maar een half uurtje rijden vanuit Arles. We kwamen voor een gesloten poort. Helaas, gesloten, hij zou tot 23 november open zijn maar nu waren ze al dicht. Nu hadden we nog als alternatief Avignon. Daar was ook nog een camping-cheque-camping die tot 23 november open zou zijn…Ook daar kwamen voor een gesloten poort. Enig zoeken in het ACSI boek leerde ons dat er om de hoek nog een camping lag. Deze was het hele jaar open en inderdaad, het hek stond er uitnodigend open. Dus toch nog een plekkie gevonden op Camping Bagatelle op het Ile de Barthelasse.. Het valt niet mee om in deze tijd wat aan campings te vinden. Dit zal op de terugweg ook nog wel een probleem kunnen worden…

We staan nu langs de rivier en vanuit de camping zien we de beroemde, veel bezongen (halve) brug van Avignon, de Pont St. Bénézet. Ooit zagen we hier op de 14^e juli het mooiste vuurwerk ooit! Verder zien we aan de overkant van de rivier de stadsmuur en het Palais des Papes. Avignon is een Pausenstad. Er hebben hier van 1305 tot 1378 zeven pausen hun residentie gehad. Als we de andere kant op kijken zien we de Mont Ventoux liggen. Tijdens onze fietstochten rondom Arles was hij ook steeds ergens aan de horizon aanwezig met zijn kale kruin.

Na een nachtje slapen gingen we de stad verkennen. Het weer was bewolkt dus niet echt super voor de foto’s. Avignon is een mooie oude stad. Een stadsmuur van 5 km lengte ligt nog intact rondom de oude stad. In de stad veel nauwe straatjes en mooie gevels. 5

Verschillende kerken en natuurlijk het Palais des Papes. Langs de stad stroomt de rivier de Rhône. Met daarin natuurlijk de Pont D ‘Avignon. De rivier is nu erg breed en het water staat hoog.

Nu is ons ook duidelijk waarom de andere camping eerder dicht is. Deze is namelijk kortgeleden overstroomd en ligt vol slik. Onze camping is gespaard gebleven, maar je krijgt bij aankomst een plattegrond waar tevens op staat dat de grilligheid van het weer hun tot dusver geen problemen heeft bezorgd. Maar dat ze desalniettemin maatregelen hebben getroffen en dat wij bij het alarmsignaal ons naar het verzamelpunt moeten spoeden…

Zaterdag na het ontbijt hadden we nog wat boodschapjes te doen in de stad. We bezochten een markt net buiten de stadsmuren en een bloemenmarkt binnen de muren. En als laatste les Halles, een grote overdekte markt.

Het was gezellig druk in de stad. Ook opvallend veel zwervers en bedelaars in deze stad. We lunchten in een restaurant op het plein. De buren links van ons hadden een Steak Hachée besteld. Dat is eigenlijk een soort tartaar, maar dan een flinke portie… het werd geserveerd met een rauw ei erop… Daar gingen gehakte uitjes op, een paar lepels mosterd, ketchup, tabasco, gehakte augurkjes en een paar flinke scheuten olie. Dit alles werd op een Hollandse manier door elkaar geprakt. Je moet er misschien van houden.. ik zat een beetje te huiveren. Rechts van ons hadden ze een Casserole besteld. Dit werd geserveerd in een ovenschaal. Deze was gevuld met saus/ bouillon en daar dreven stukken buikspek in, plakjes rookworst, een kippenpoot met vellen en een stuk varkensvlees met een flinke rand vet… Is dit nu die verfijnde Franse keuken?? Maar zowel links als rechts werd met veel smaak gegeten en de borden zorgvuldig leeg geveegd met het altijd bijgeleverde stokbrood.

De stad is al helemaal in de Kerstsfeer. Ook in de winkels zie je de kerstspulletjes al volop liggen. Het is dit weekend hier Gastronomisch weekend.

Op de markt staan veel stalletjes, het lijkt een beetje op een kerstmarkt. Je ziet er voornamelijk gerechten van eend, foie gras, producten met en van kastanjes en natuurlijk veel wijn en champagne. En.. truffels!

Zondag was een stralende dag met maar liefst 20 graden. Alle terrassen waren vol en ook wij waren daar aangeschoven voor een bakske en later een wijntje. Zo hebben we daar genoten van onze laatste dag in Avignon. Maandag begonnen we aan onze rit naar huis. We volgden vanaf Carpentras de Bis naar Lyon. Het eerste deel van de rit voerde door mooie landschappen. We reden door het departement Vaucluse. We reden door enkel wijngaarden, zowel links als rechts, kilometers ver. Daarna reden we door de Drôme en dat is ook een prachtige streek met zijn speciale bergen met een kale bovenrand. En natuurlijk de velden met lavendel. We passeerden Crest, waar je overal verse knoflook kunt kopen. Vandaar belandden we in de Ain en reden langs de oostkant langs Lyon. We eindigden die dag in Bourg en Bresse op een camperplaats. We hadden een mooie maar erg inspannende rit gehad. De weg liep door de heuvels en was enorm bochtig. En was hij dan een beetje recht dan kwam er wel weer een rotonde ongeveer iedere tien kilometer…. En dinsdag vertrokken we in een dikke mist de Jura in. Die mist benam ons zeker de eerste anderhalf uur alle mooie uitzichten. Wel zagen we bij het verlaten van Bourg en Bresse op heel wat lantaarnpalen ooievaars zitten…

Daarna klaarde het op en kwam het zonnetje erdoor. Het is mooi om Frankrijk nu eens van zuid naar noord in het herfstkleed te zien. We passeerden Lons Le Saunier en Besancon. Vervolgens kwamen we in de Haute Saône, Vesoul, daarna de Vogezen. We keken vanaf de snelweg naar beneden en zagen daar Nancy liggen. We stopten op de camperplaats van Pont a Mousson in het departement La Meurthe et Moselle. Dit is een mooie camperplaats aan de oever van de Moselle. Deze dag hadden we prima weg, wat minder bochten… We merken dat we noordelijker komen. Er zijn minder herfstkleuren, de dag is duidelijk korter en het voelt een stuk frisser…We zochten ’s avonds een restaurantje om onze laatste avond in Frankrijk een beetje te vieren maar er was niet veel gezelligs te vinden… Dus kochten we bij de Carrefour een lekkere biefstuk voor gert en bij de Boulangerie twee chocoladetaartjes die we als toetje bij de koffie namen, werd het toch nog een beetje feestelijk. Verder sloten we met een paar potjes duizenden de kaartcompetitie van deze reis af. We hadden deze reis geen televisie omdat het abonnement ineens een stuk duurder is en voor een jaar genomen moet worden…. We hebben dan ook heel wat boeken gelezen en ’s avonds gekaart….

Nog zo’n 450 kilometer te gaan en dan kunnen we de kleinzoon weer even in het echie zien in plaats van op skype! Alhoewel dat ook een prima ervaring is geweest.

Met 2754 km meer op de kilometerteller hebben we de camper weer op de oprit gezet! Iedereen weer bedankt voor de reacties, het commentaar of het gewoon meereizen met onze laatste trip van dit jaar. Wij hebben het gevoel de winter een beetje bekort te hebben, maar begrijpen dat het bij jullie ook goed weer is gebleven!

Groetjes aan ieder en.. tot gauw! Gert en Els.

We gaan weer oppad!

Hallo!

Ik denk dat veel mensen zich afvragen wat is er aan de hand? We horen en zien geen verhalen meer... Hadden ze niet net een nieuwe camper? Goed.. er waren wat kinderzektes met die auto, koelkast die niet werkte... borden die steeds omvallen... een t.v. die het niet deed zoals beloofd... Maar, dat isniet onoverkomelijk zulen echte kampeerders denken... Daar hebben ze dan ook alle gelijk van de wereld in!

Dat was het ook allemaal niet.

We waren thuis omdat onze kleinzoon Stan geboren ging worden! We hebben dit meegemaakt en erecht van genoten. Hij is inmiddels 3 maanden en om op te vreten...

Tussendoorzijn we wel een paar weken naar Afrika geweest. Dit was eenrondreis alleen in denatuurparken in Botswana,wat betekendgeen internet etc. inmiddels is op de sitehet verslag daarvan te lezen:( www.bouwmeestersoppad.reismee.nl)En nu, dachten we nog een maandje op pad te gaan voor allerlei, ook weer leuke dingen, ons gaan besluiten om toch maar thuis te blijven. We zijn er mee weg. We gaan eens kijken of we ook in deze tijd een aantal campings in Frankrijk kunnen vinden die nog open zijn.

Heel veel groetjes aan iedereen, Gert en Els.

Camper-reis voorjaar 2014 (1) Frankrijk Italië Kroatië

Voorjaarsreis 2014 deel 1

We vertrokken op donderdag 27 maart. De dag ervoor was Gert naar de Euromaster geweest om stikstof in de banden te laten blazen. Volgens de dealer is dat beter, stikstof zet minder uit bij warmte en de moleculen ervan zijn groter waardoor er minder weglekt en de spanning dus constant blijft.. Daarna ging hij nog even langs de milieustraat om hem te laten wegen en tot Gert’s schrik woog hij al 3400 kg ( de camper!!!) Met als gevolg dat we donderdagmorgen met zorg gingen laden… en lossen… Mijn jaargang Libelles bleek wel erg zwaar.. De koker voor het statief van de telescoop, net zelf ontworpen voor aan de fiets… weg! Een paar ANWB kampeerboeken.. de helft van de inhoud van de watertank.. de helft van mijn emmertje boetseerklei.. allemaal afgevoerd! En wat er nog in moest ging via de weegschaal…

We genoten van de rit en iedere stop ontdekten we wat we in welk kastje hadden gestopt.. of niet… Toen we op het eind van de dag aankwamen bij het Lac du Der Chantecoq bleek dat we toch nog een aantal zaken niet hadden ingeladen.. bijvoorbeeld afwasmiddel.. maar nu blijkt dat ook met gewoon wasmiddel te kunnen, de buitenmat, de pannenlappen, de peper en een emmer!

Het was weer goed om aan het Lac te zijn. We stopten natuurlijk eerst op de dijk.. het meer was als een spiegeltje! Er kwam nog een flinke groep kraanvogels overvliegen met hun speciale geluid! De camperplaats bij het Maison du Parc is heel geschikt, er is namelijk altijd plaats. Meteen na aankomst hebben we de fles champagne die dealer in onze camper had gezet bij de aflevering, geopend! En zo geproost op de camper en op deze reis!

De volgende ochtend scheen het zonnetje en liep de temperatuur al snel op. We wandelden naar de vogelhutten rondom de camperplaats en noteerden meteen al: boerenzwaluwen! putters, waterral, brilduiker, rietzanger, zwartkop, grote zilverreiger,wulpen, veel kneus en we hoorden de spechten in het bos. En.. de veldleeuweriken!

Na de koffie vertrokken we richting Dijon. We hadden een camperplaats op het lijstje staan in Marsannay. Daar aangekomen bleek dat het een nogal kleine parkeerplaats was, niet echt een camperplaats… we reden nog even terug naar de plek waar we een servicepunt voor campers zagen aangegeven op een bord, maar het was niet de bedoeling dat je daar ook ging overnachten. We gingen over naar plan B en reden 75 km verder. Daar vonden een plaats langs een meertje. We waren de enige camper, maar er waren ook huizen in de buurt dus het leek ons een prima plek! Heel rustiek, aan een meer! En toen mochten we die avond voor de tweede keer in ons nieuwe bed in de nieuwe camper… het ligt perfect en slaapt prima! Maar rond 6 uur de volgende ochtend liepen wat mannen wel heel erg dichtbij onze camper luid te praten. De ene na de andere auto kwam aangereden en parkeerde voor en achter onze camper. De gesprekken werden steeds gezelliger maar ook luider. Dus Gert ging eens poolshoogte nemen! Er bleek een koffieplek achter onze camper gezet te zijn en de verzamelde mannen bleken deelnemers te zijn aan een viswedstrijd die om 7 uur met een luid toetersignaal werd gestart! Er waren zeker zo’n 70 deelnemers! Inmiddels waren wij al aangekleed en ik was op pad om mijn ochtendrondje te lopen tussen de wijngaarden van de Bourgogne. De mannen sloegen de ene na de andere forel aan de haak en na een uurtje vissen werden bij hen de glazen met wijn gevuld. Wij deden een “gewoon” ontbijtje met nog de bruine Hollandse bammetjes en een bakkie thee.

Door dit alles waren wij die dag al vroeg onderweg. We dronken dus koffie in Macon bij de Mac en daarna ging het door naar Die. We namen de route via de N6 en de A6. De tunnel door Lyon en daarna de N7 naar Valence. We staan nu op een camping net voor Die. Vandaag is de eerste dag dat hij open is. We hebben een plekje met zicht op de Glandasse waarvan de top nog flink in de sneeuw ligt: Camping Chamarges in Die, twee sterren.

De camper bevalt uitstekend! Gert roept enthousiast dat de vorige lekker reed, maar dat deze zo mogelijk nog fijner gaat. We genieten van wat meer leefruimte en een heerlijk bed! De afgelopen dagen vonden we op de vreemdste plaatsen kleine briefjes met leuke teksten die waarschijnlijk tijdens de Housewarmingparty door de buufjes verstopt zijn.. We trekken nog regelmatig een verkeerd kastje open als we denken iets te kunnen pakken… De knopjes van het licht en de stopcontacten blijken steeds weer op een andere plek te zitten dan je dacht.. maar we wennen snel en genieten zeker van ons nieuwe huis (je)!

We bleven twee dagen op Camping Chamarges in Die, het was een eenvoudige camping waar alles prima was geregeld! Vanaf de camping liepen we in een kwartier naar het centrum van de stad en op vijf minuten lopen was er een Lidl waar we, zoals we van Agnes hebben geleerd,heerlijke broodjes haalden!

1 april vervolgden we onze reis eerst naar Asperes ( D 93) vandaar naar Sisteron ( D 1075), Chataeux Arnoux (D 4085) Dique Les Bains (N 85) om te stoppen in Castellane op de camperplaats die tegen het centrum aan ligt aan de rivier de Verdon. ( 6 euro, met openbaar toilet en stortplaats)

De hele verplaatsing was 214 km en hij voerde ons voor een deel langs de route Napoleon. Een prachtige route met geweldige uitzichten met nog redelijk wat sneeuw in de bermen en tussen de bomen! We deden er nog wel een ommetje. Er werden namelijk wegwerkzaamheden aangekondigd en daar stond een bord bij waarop we nog net het woord “largeur” konden lezen en het getal 2.6… Gert dacht daar kunnen we niet door want we zijn langer…en ik dacht dat het om de hoogte ging, dus leek het mij ook beter om de route om te leggen… Al rijdend bleek dat we gewoon een rondje deden ( ±50 km)en op hetzelfde punt weer zouden uitkomen. Alleen hadden we toen inmiddels wel geconcludeerd dat we er alle twee naast zaten, het was niet de lengte waar het om ging .. niet de hoogte… maar de breedte!!! En toen namen we zonder problemen, lachend om onszelf, de smalle route langs de wegwerkzaamheden!

Woensdag 2 april gingen we FRANKRIJK verlaten. We deden dat door eerst weer de route Napoleon te pakken naar Vence (D 4085 en D2), Cagnes sur Mer (D 36) en de boulevard langs en dwars door Nice! Nu zou ik dat echt niet aanraden als je niet echt iets te zoeken hebt in Nice zelf… Naar mijn gevoel hebben we uren door de stad gereden, naar mijn gevoel dus… want in het echt zal dat echt niet zo zijn, maar met een gloednieuwe camper drie rijen dik door een nauw centrum met ook nog een brommertjes en scooters die je links en rechts voorbij schieten… Ik heb menigmaal gedacht oei, dat past niet… of ai, dat gaat een spiegel kosten… Gert had de dag daarvoor bij de wegwerkzaamheden al geoefend met een smalle wegbreedte… en daar ging hij zo nog even mee door.. Ik heb geen enkele andere camper daar gezien… Op een gegeven moment reden we, langzaam, over de boulevard. Aan de ene kant de restaurants en aan de andere kant de terrassen aan zee. De obers liepen links en rechts om ons heen met borden vol met heerlijke salades. Ik kreeg de neiging om er maar gewoon een aan te pakken.. zo’n lekkere salade Nicoise. Maar dat ging niet lukken van Nice kwamen we in Monaco, daarna Monte Carlo en Menton.

Zo reden we ITALIË binnen. In de bergen zagen we de eerste orchideeën van dit jaar. Het viel ook op dat toen we eenmaal uit de bergen naar Cagnes afdaalden, we ineens heel veel bloemen in bloei zagen. Vingerhoedskruid, veel orchideeën, leeuwenbek, paardenbloemen en boterbloemen primula’s, irissen, Anemone, de witte en de blauwe Anemone Blanda. De natuur was hier ineens wel een maand verder wat bloemen betreft! En verderop heet de kust in Italië niet voor niets de Bloemenrivièra. Hier bloeiden ook de blauwe regen en de seringen al.

We reden nog steeds de weg langs de kust, maar dat was wel vermoeiend omdat we dwars door al de kustplaatsjes gingen en dat hield enorm op.( en al die tijd Anneke Grönloh met Brandend Zand op de radio...gelukkig afgelost door Carnaval Festival van de Efteling.. Joost Nuisel die zong dat hij blij was dat hij ons niet vergeten was… maar ook Charles Aznavour…)

Ook al omdat het erg bergachtig is zo langs de kust. Het was wel een heel mooi gezicht al die dorpjes tegen de bergen aan met de huizen gekleurd in alle mogelijke pasteltintjes. We raadpleegden het ASCI boek en bleken op dat moment niet ver van een CP af te zijn namelijk in Cerdo. Voor 10 eurostonden we daar prima. Mogelijkheid voor douche 1 €, verder toiletten, wastafels en afwasmogelijkheid plus een stortplaats. We liepen nog naar het stadje dat hoog over het strand uitkeek. Het was een wirwar van hele smalle steile straatjes en helemaal op de top een prachtige kerk! Mijn chauffeur had een inspannende dag rijden achter de rug en de supermarkt die we in Frankrijk nog hadden willen doen waren we niet meer tegengekomen. Maar de camper stond ongeschonden uit te rusten voor de volgende dag..

En weer helemaal fit reden we de volgende dag de tolweg op richting Verona. We zagen niet zo heel veel van het landschap want we reden door enorm veel tunnels. En als we dan even uit de tunnel waren hadden ze het zicht naar zee afgeschermd met grote hoge schermen…. Op de borden zagen we ook Livorno staan. We herinnerden ons allebei nog dat we dat vroeger in een fles op tafel hadden staan. Een soort zurige saladesaus. We verlieten net voorbij Genua de tolweg en pakten de SS 45 door de bergen naar Piacenza. Dat was een smalle, zéér bochtige weg, maar wel door een prachtig landschap… Gert zag er niet zo veel van maar voor mij was het genieten…!In Piacenza zagen we een supermarkt dus we keerden en parkeerden op het terrein bij de supermarkt. Helaas.. tussen de middag, en dat was het net, gesloten!tot 15 uur! Dan maar geen boodschappen halen.. Maar de pizzaria was wel open! Voorruit, we zijn nu in Italië dus.. pizza eten! We konden kiezen uit twee borden met op elk bord 34 verschillende pizza’s! We namen er samen één en hij smaakte prima! We gingen weer verder op de tolweg de A21 en de A4 om in Verona uit te komen op de CP Porto Palio. Deze CP is prima gelegen, we liepen zo het centrum in. We betaalden 10 euro er waren geen voorzieningen maar wel een stortplaats. Verona is een mooie oude stad aan een grote rivier de Adige. Deze stad is natuurlijk het meest bekend van zijn Arena en de opera’s die daar in de zomermaanden worden opgevoerd. We hebben de Arena bewonderd en zijn de volgende dag weer verder gegaan. Eerst via Verona Est waar we eindelijk boodschappen konden doen en toen over de A 4 via Padua naar Venetië. Daar streken we neer op camping Rialto. Een camping van de ASCI. We kunnen hier aan de ingang van de camping op de bus stappen naar Venetië. De dag dat we aankwamen staakten de buschauffeurs dus namen wij verder ook maar een vrije dag. Zaterdag regende het, maar in de loop van de dag leek het wat op te klaren en hebben we toch maar de bus genomen. En zo keken we over en onder de paraplu’s door, tegelijk met duizenden andere mensen, naar een zéér bijzondere stad! We waren er al eens eerder geweest maar konden er weer opnieuw zeker van genieten!

Zondag namen we een uitgebreide openbaarvervoerkaart ( leuk woord voor scrabble!) het zonnetje scheen en ineens had ook iedereen de zomerkleren tevoorschijn gehaald! We hebben veel rondgevaren, naar Murano voor het bakkie koffie en al het mooie glaswerk, naar Venetië voor de lunch en weer naar Burano voor de felgekleurde huizen en het kantwerk! We voeren ook over het Canal Grande. Het was weer heel bijzonder! Het vaarschema van de boten in Venetië lijkt wel een beetje op het plan van de metro in Parijs. Even studeren en een kind kan de was doen.

Zaterdag zagen we het water door de putten in het San Marcoplein omhoog borrelen, zondag in het zonnetje was het er helemaal droog. We kwamen op onze vaartocht naar Murano, langs de plaats waar er met name door Nederlanders hard gewerkt wordt aan een soort waterkering die moet voorkomen dat Venetië langzaam in het water gaat verdwijnen.

Wij zijn helemaal geen stadsmensen en vinden het zeker niet prettig om met zoveel duizenden mensen bij elkaar te zijn, maar toch zijn we erg blij dat we dit niet hebben overgeslagen!

Maandag 8 april hebben we Venetië moe maar voldaan verlaten. De camping was ook heel geschikt. Prima sanitair en een Pizzeria/ bar op het terrein. Er was een mogelijkheid om vlak voor de camping de bus te nemen naar Venetië. Daar was de bushalte en de bus vertrok er meerdere keren per uur. Op de terugweg kon je ook weer vlak voor de camping uitstappen! En… supervriendelijk personeel! Nog maar een keertje… camping Rialto in Venetië!

We pakten de tolweg A4 naar Triëst. Dat schoot lekker op! Zonnetje op de ruiten… brandend zand op de radio… we waren weer los!

We hadden bij Triëst een prachtig gezicht vanaf hoogte op de kust. Zo zagen we de hele stad in de diepte aan het strand liggen. Omgeven door groene heuvels. Helaas was er geen parkeerplaats voorhanden, dus jullie moeten het maar van me aannemen dat het een prachtig plaatje was…

Rond Triëst moesten we de tolweg verlaten omdat je dan SLOVENIË in rijdt. Daar moet je aan de grens een vignet kopen om zo de tolwegen te betalen. Omdat we alleen een korte route namen naar Kroatië vonden we dat niet de moeite. We tankten ook meteen al in Slovenë. De dieselprijs was er 33 eurocent per liter goedkoper dan in Italië! We reden dus over secundaire wegen naar de stad Koper via de E10751 naar Baje en vervolgens naar Novigrad. De wegen waren goed. In Kroatië zijn alle snelwegen tolwegen. Maar dat is net zo geregeld als in Frankrijk met betaalpoorten. Met de creditkaart lukt dat allemaal goed.

We hadden in het ACSI-boek camping Sirena gevonden in Novigrad. Deze camping is gelegen aan zee en we vonden dan ook een plekje met uitzicht op de blauwe zee. Als je op de landkaart kijkt ligt dit plaatsje precies tegenover Venetië aan de Adriatische Zee. De temperatuur was er zomers, dus voor het eerst kwamen de sandalen en de korte broek uit de kast! Wel even wennen hoor die blote voeten!

In Novigrad hadden we het prima naar onze zin. Het is een mooie wandeling vanaf de camping naar het centrum van de stad. Een flinke haven zowel voor plezierboten maar ook het serieuze werk van vissersboten was ruim aanwezig. Daar zag je dan ook steeds vissers bezig met hun netten. Verder waren er veel terrassen en restaurantjes. Alles mooi geschilderd in pasteltinten.. Het duurde niet lang of we hadden ons favoriete terras gevonden voor de cappuccino ’s morgens en de sundowner ’s avonds…

Vrijdag gingen we een dagje varen naar het zuiden via Porec naar Rovinj.

Rovinj Geschiedenis

* Histriërs stichtten Rovinj als een nederzetting op een eiland. In 129 v. Chr. namen de Romeinen het van hen over en gaven het de naam Ruginum. De stad kwam tot omstreeks 1100 onder leiding van diverse overheersers, zoals de Oost-Goten, de Slaven, de Longobarden en de Franken. In 1199 kwam Rovinj onder protectie van de Kroatische stad Dubrovnik, maar in de 13e eeuw viel het in handen van het Venetiaanse gezag. In 1763 werd het kanaal tussen het vasteland en de stad gedicht, vanaf toen lag Rovinj op een schiereiland.

* De Sint-Eufemiakathedraal. Het massieve en een beetje hoekige bouwwerk uit 1736 is het grootste barokke gebouw in Istrië. Binnen ligt Sint-Eufemia in een tombe, buiten naast een zijdeur is een marmeren reliëf van haar te zien uit de 14e eeuw. Deze kathedraal staat echt op het topje van de heuvel.

Gert had de bootreis geregeld met een man die op de camping langskwam. We werden ’s morgens met een auto opgehaald op de camping en in de haven afgeleverd. Het was een comfortabele boot waar zo’n 90 mensen op mee konden varen. Wij bleken die dag met vier passagiers te zijn! We voeren in een keer naar Rovinj en konden al vanaf het water de spectaculaire show zien van de wedstrijdvliegtuigjes. Dit was de training voor de Red Bull Air Race die dat weekend zou plaatsvinden in die stad. Rovinj is een prachtig gelegen stadje; de oude kern op en rond een heuvel is autovrij. Schattige oude straatjes en gevels, mooie doorkijkjes en bijna overal zicht op zee! Door het glad gesleten oude plaveisel kun je het beste maar platte schoenen dragen. De stenen zijn glad en ongelijk maar geven wel een mooi oud effect in de smalle straatjes! Er was keus volop wat betreft de terrasjes. Maar ook heel veel souvenirwinkels, zelfs met glas uit Burano!

We kregen de warme lunch op de boot! Goed klaargemaakt door de kapitein, de vrouwen kregen vis en de mannen een paar karbonades! Dit alles vergezeld door een liter witte wijn per stel! Het andere stel, Oostenrijkers, dus een goede les in Duits voor mij… dronken eerst hun fles wijn leeg en later maakten ze onze fles die na de maaltijd nog voor de helft gevuld was, ook nog kaps!! Nu loopt het niet gemakkelijk op een varende boot. Er was toch wel wat deining..Maar hoe onze medepassagiers aan het eind van de tocht over het dek zwalkten deed ons erg denken aan het bekende filmpje van de butler die een kerstdiner serveerde en tussen iedere rondgang zelf een glas achterover sloeg. Hij balanceerde dan met een dienblad en met de mededeling ‘the same procedure as last year” serveerde hij verder en struikelde dan steevast over de kop van het tijgervel wat bij de tafel lag…Zoals hij dan balanceerde om toch overeind te blijven, dat beeld gaven die Oostenrijkers ons ook…

We voeren nog door het Limskifjord en zo waren we rond zessen weer “thuis” en konden we meteen “ons” sundowner terras opzoeken!

In totaal zijn we, geheel tegen onze gewoonte in, vijf nachten op deze camping blijven staan en het hadden er gerust meer mogen worden maar…. we hebben nog een afspraak staan!