Camperreis najaar 2012 Frankrijk, Spanje, Portugal deel 3

DEEL 3 NAJAARSREIS 2012

Terugreis SPANJE

We vertrokken woensdag 17oktober in de regen bij Rieke en Gerard op Quinta das Cegonhas. De buurtjes Merel en Gijs nodigden ons nog uit voor een bakkie koffie voor het vertrek. Dat was gezellig en met een uitnodiging op zak om hun huis in Bretagne een keer te komen bezoeken vertrokken we dan toch. Het afscheid van Rieke en Gerard was ook hartelijk. Zij drukten ons nog op het hart toch vooral in het voorjaar terug te komen voor de mooie wandeling bij de Torre! Dat ligt bij het gletsjerdal waar ik in het vorige 25 oktober. Hallo luitjes, zoals de titel al zegt... op de terugreis!

We hielden het bordje Salamanca goed vast en verlieten zo PORTUGAL via wegen binnendoor. Als je de tolweg wilt rijden in Portugal moet je je laten registreren. Ze koppelen dan de gegevens van je creditkaart aan je kenteken en innen zo de gereden kilometers op de tolweg. Dit kan in ieder geval bij de grensovergangen, maar vast ook bij benzinestations geregeld worden. Op zich wel een handig systeem, alleen hadden wij dat deze keer niet gedaan en voor dat kleine stukje weg terug vonden we het niet de moeite. We reden door de regen, maar het landschap waar we door gingen was mooi! Veel gebieden met weer die ontzettend grote stenen. Sommige zeker wel groter dan onze hele tuin.. Ook reden we langs wijngaarden waarvan de druiven al waren geoogst en de bladeren alle prachtige kleuren van de herfst hadden. Jammer van die regen, want nu kan ik jullie niet laten zien hoe mooi het er was...

We gingen de grens over bij Vilar Formoso. En toen waren we weer in Spanje, we concludeerden dat we het dit jaar heel goed naar ons zin hadden gehad in Portugal en dat we weer onder de indruk waren van al het natuurschoon. Dus de kans is wel groot dat dit land binnenkort weer in ons programma voorkomt! Maar nu gingen we de grote stad doen. Na al die natuur was dat wel een hele overgang..

We streken neer op camping Regio in Santa Marta deTormes.(http://www.campingregio.com/) Dit is een grote camping naast een hotel. Hadden we op de Cegonhas voor de dames twee toiletten.. hier had ik keus uit twintig! Het zonnetje brak door de wolken toen we ons net hadden geïnstalleerd. Maar helaas was dat van erg korte duur. De regen viel al snel weer en dat duurde de rest van die dag en hield ook nog de hele dag daarna aan. Maar toen hadden we toch weer een zonnetje en zo namen we op 19 oktober vanaf de camping de bus naar het centrum. Salamanca is echt een mooie stad, en je kunt er best een hele dag rondkijken. Het was er wel een graad of tien kouder dan we gewend waren en kregen al visioenen van sjaals en handschoenen... We bekeken er prachtige gebouwen.

Toen het kwart over twee was en onze magen begonnen te knorren gingen we ons eens oriënteren op een goed adresje voor de lunch. We hadden keus volop maar de meeste restaurants waren gewoon leeg. En omdat dat misschien iets over de kwaliteit zegt sloegen we die dan maar over... tot we toch maar overstag gingen en in een grote eetzaal de keus hadden uit alle tafeltjes.... Later las ik in een boek over Spanje dat de lunchtijd daar om drie uur begint.. Wat een land hè, want het diner 's avonds is rond tien uur. Dat is waarschijnlijk wel te doen als je 's middags een paar uur siësta houdt, want na een maaltijd om tien uur 's avonds slapen wij de eerste uren echt niet...

Als laatste bezienswaardigheid van deze stad hadden we Casa de Lis op het lijstje staan. Dit bleek een prachtig gebouw in Art Deco stijl te zijn. Toen we eromheen liepen zagen we dat het een museum was http://www.museumcasalis.org/ Ze hadden er prachtige beeldjes uit de periode: art deco en art nouveau. Maar ook poppen, schilderijen, glaswerk en waaiers. Mijn belangstelling ging vooral uit naar de beeldjes en mijn handen begonnen te jeuken toen ik de prachtige figuren zagen ik kon de klei bijna voelen... nog even wachten! We wandelden terug naar de camping, 4 km. Zo passeerde we nog een fietsenwinkel en met het briefje met de bandmaten in de hand en alle onze kennis van de Spaanse taal paraat lukte het toch om met een juiste maat buiten- en binnenband de winkel weer te verlaten. Dat we ook een reflectierand op de band wilden, dat kregen we niet uitgelegd...

En op 20 oktober feliciteerden we ons Harm en reden naar Abejar. Dit ligt vlakbij Soria. Derit ernaar toe was prachtig. Heuvels met gele en rode aarde, bloeiende hei en weer mooi gekleurde wijngaarden. We hadden deze plek gekozen omdat je er mooi kon wandelen. Maar nu bleek Abejar in een groot dennenbosgebied te liggen. Het regende inmiddels weer en alle plekjes op de camping lagen onder de bomen. Nog voor de camper stilstond waren we doornat en lag het halve bos aan dennennaalden al bij ons binnen. Ik weet het www van deze camping niet, maar ik wil hem ook niet onthouden want toen we de volgende morgen een douche wilden nemen bleken ze ook nog alleen koud water te hebben... Dus hier hadden we het wel gezien, geen t.v door de bomen, geen internet, geen broodjes en alle matten z..knat! En koud!!!! Daarom had ik de zomerbroeken al snel weggestopt onderin de kast en de dikke sokken en truien vooraan gelegd...

Toen we vertrokken regende het nog steeds stevig. Tot onze verbazing was het heel druk in het bos, overal stonden auto's geparkeerd en liepen mensen in regenkleding en poncho's met mandjes rond. Het bleek oogsttijd te zijn voor de paddenstoelen! We gingen nu op pad naar de kust in de hoop daar weer te kunnen opdrogen! Ik wilde Spanje nog niet verlaten dus zochten we een camping aan de noordkust waar het tot onze verrassing prachtig mooi was. Bergen met mooie groene weilanden en kleine dorpjes tegen hellingen tot aan de zee. We streken neer in Zarautz. Dit ligt westelijk van Donestia San Sebastian. Gran Camping Zarautz http://www.grancampingzarautz.com/ bleek een prima keus. We werden op de kiezelstenen gezet, gelukkig geen nat zand of dennennaalden..met bijna zicht op zee. De camping ligt namelijk hoog op de berg. We hadden nog geen t.v maar wel weer internet! En de volgende dag ook weer zon! We wandelden bergaf naar Zarautz en ook nog een dorp verder, Getaria, Daar vonden we een restaurantje met zicht op de haven en daar zaten we lekker buiten in het zonnetje te genieten.

Na al die natuur in Portugal waar we zo van genoten zaten we nu weer hier bij zee en weer vonden we het heel speciaal, die eindeloze zee, de golven die altijd maar doorgaan... de bergen en rotsen tot aan het strand. De dorpjes met hun restaurantjes en terrassen. Onze conclusie was dat het eigenlijk overal mooi is als je het maar wilt zien en ervan kunt genieten...! Om eerlijk te zijn moet ik zeggen dat zo'n zonnetje daar wel ontzettend bij helpt. De temperatuur was ook ineens weer goed en de korte broek kon weer aan! Aan deze kust wordt heel veel gesurft. Niet met zeilen maar alleen met een plank wordt er gebalanceerd op de golven. Een blik in het mannenwashok leerde mij dat je daar prachtige gespierde lijven van krijgt....

En op 23 oktober was het niet meer te vermijden, we gingen weer terug naar Frankrijk. Maar niet zo heel ver want bij weeronline hadden we gezien dat het de komende dagen mooi weer zou zijn in St. Jean de Luz. Wel nog even tanken in Spanje want dat is in Frankrijk weer een stuk duurder!

Terugreis FRANKRIJK

De zomer leek even eindeloos te duren maar nu hebben wij inmiddels de dichte schoenen, lange broeken, truien en dikke sokken ook maar aangetrokken!

We reden op 23 oktober de tolweg op bij Zarauth en pas bij St. Jean de Luz (Frankrijk) gingen we daar weer af... Camping Internationaal Erromardie http://www.campingfrance.com/ We hebben hier al vaker gestaan, het is weer een ACSI camping. We zochten een plaatsje met zicht op zee. We zijn inmiddels 2 maanden onderweg en we hebben vrijwel overal internet gehad, altijd gratis en bijna overal ook in de camper. Nu troffen we de eerste camping waar we per dag moeten betalen voor het gebruik van WIFI. En wel 5 euro per dag... Dat gaan we dus niet doen! Het was zéér rustig op de camping. Alhoewel ze eind deze maand gaan sluiten werd het sanitair nog iedere dag zorgvuldig gepoetst! Ik weet wel, dat hoort ook zo, maar vaak is het toch anders...

De stoelen werden in het zonnetje gezet en na de lunch fietsten we naar het stadje. We volgden de bordjes die de beste route aangaven voor de fiets. Dat duurde niet lang of onze tong hing op de schoenen... de versnellingen kraakten en knarsten en onze kniegewrichten ook. Er zaten dus echt hele steile weggetjes in.. Maar eenmaal in de stad waren we dat al snel weer vergeten. We,eigenlijk ik, stond voor iedere etalage van een bakker of chocolatier stil en die hadden ze er vele... En schitterende gebakjes, prachtige kunstwerkjes, ze lagen me echt toe te lachen! Wat een verschil is dat toch met Spanje en Portugal, dan lijkt het hier toch echt een soort Luilekkerland! We herinnerden ons de haven in St. Jean de Luz nog met veel grote vissersboten waar enorme tonijnen werden afgetakeld. Nu was het er erg rustig, we waren waarschijnlijk op een verkeerd gedeelte van de dag. Op een gezellig Frans pleintje waar de platanen inmiddels wel waren geknot genoten we in het late middagzonnetje van een drankje op het terras. Er was een ploegje jongens aan het voetballen op het plein en af en toe zag je iemand een snoekduik doen om z'n consumptie te redden van een wat te hard geschoten bal.

We wandelden ook nog een dag langs de kust richting Biarritz, wat een leuke wandeling is over de heuvels langs de zee. De dag daarna wandelden we weer de andere kant op, nu weer naar St. Jean de Luz en constateerden dat je het beter kunt lopen dan fietsen.. (7km) We hadden daar mooi weer en op 24 oktober zagen we laat in de middag een groep van zo'n 15 kraanvogels overvliegen. Ze maken zo'n speciaal geluid je kunt ze niet missen!

Voor vrijdag 26 oktober was er regen voorspeld dus leek ons dat wel een mooie dag voor een verplaatsing. De eerste stop was nog in St Jean de Luz bij de Mac Donalds. Daar werd de mail gecheckt en het verhaal en de foto's op internet gezet. Dat alles onder het genot van een bakkie koffie. Om de hoek lag een grote Carrefour supermarkt dus dat werd de tweede stop. Oh, wat een genot om weer eens te winkelen in een winkel waar ze zoveel keus hebben... Zelfs verse paddenstoelen! En een geweldig assortiment vis. Met de kasten en de koelkast weer vol ( inclusief vacuüm verpakte choucroute voor Oma..) vertrokken we tegen kwart voor twee dan eindelijk naar onze volgende bestemming: de camperplaats in Arcachon. We reden het stuk om Biarritz heen op de tolweg. Op deze hele reis was dit pas de tweede keer dat we op de tolweg reden... Na Biarritz houdt het op tolweg te zijn, maar dat zal snel gaan veranderen want ze zijn druk aan werk met deze weg en de gebouwen voor de betaalhokjes zijn al bijna klaar. Het is een saaie weg naar Arcachon door de pijnboombossen! De camperplaats viel ons erg tegen, hij lag verscholen onder de bomen, de haven lag wel in de buurt maar niet zichtbaar door alle bedrijven eromheen. We keerden om en gingen naar Le Teich. Daar iseen vogelpark met een grote parkeerplaats. Daar mogen ook campers overnachten. Er is altijd plaats genoeg. 's Avonds was het natuurlijk smullen van al het lekkers dat we bij de Carrefour hadden meegenomen... Gert ging aan de biefstuk met champignons en ik maakte voor mezelf een omelet met vers eekhoorntjesbrood. Oei, dat was smullen!

Het stadje, Le Teich, is klein en ligt op loopafstand van het vogelpark. Zo stonden we klaar om zaterdag 27 oktober een rondje vogelpark te doen (9km) Maar eerst haalde ik brood in het stadje en zag dat het markt was... Bij de kraam met de huitres kon ik toch niet de verleiding weerstaan... Het weer was inmiddels flink veranderd, er waaide een koude harde wind. Dik aangekleed genoten we toch weer van dit mooie park. Diverse ijsvogeltjes werden gespot. 's Avonds zaten we met het kacheltje aan.

De volgende morgen mochten we uitslapen in verband met het ingaan van de wintertijd, maar de kraanvogels hadden nu net deze ochtend gekozen om vlak over ons campertje te vliegen.. De eerste groepen kwamen om half zes over, luid roepend. En dat ging zo door tot zeven uur, het was nog te donker en trouwens ook te koud om naar buiten te gaan, maar het moeten er duizenden zijn geweest... En toen het weer rustig werd kwamen de eerste auto's al weer de parkeerplaats opgereden en niet lang daarna hoorden we de schoten van de jagers! Ze knalden er stevig op los. En toen tegen 10 uur de eerste bezoekers zich meldden voor het vogelpark kwamen de jagers net weer terug met hun geschoten wild. Ja, dat is toch wel echt Frankrijk waar op je op één parkeerplaats de mensen met verrekijkers en telescopen ziet om naar de vogels te gaan kijken in een beschermd park. Maar ook de jagers, in de camouflagekleding met jachthond en een groot geweer op de schouder die net aan de buitenkant van dat park hun hobby uitoefenen... diezelfde vogels afschieten dus.

Toen het zonnetje onze voorruit weer had opgedroogd schoven we weer een beetje verder op naar het noorden. Richting Bordeaux gingen we. Ik had het fototoestel klaar voor al die mooi verkleurde wijngaarden. Maar helaas, in Portugal zag dat er véél mooier uit, hier was alles nog gewoon groen. We stopten in St. Thomas de Conac. We hadden een prachtige rit binnendoor. De camping L'Estuaire is een camping van de campingcheques en het hele jaar open. http://www.lestuaire.com/ hiermee zijn we weer terug in de Charente Maritime. We kunnen vanaf de camping langs de Gironde wandelen. Nu moet je je daar niet al te veel bij voorstellen... we zijn hier gekomen omdat het een bekend vogelgebied zou zijn, maar de hele oever staat vol met schuilhutten en op de plassen langs de oever drijven veel plastic lokeenden... Ook hier dus de jagers.... We hebben wel lekker gewandeld maar dus niet veel vogels gezien! Een koppel blauwe kiekendieven, verschillende torenvalkjes, putters die zich tegoed deden op de kaardenbollen, tapuiten en wat waterhoentjes die heel snel konden zwemmen werden aan Gert's vogellijstje toegevoegd.

Dinsdagmorgen 30 okt. werden we weer met een zonnetje wakker. Na het ontbijt vertrokken we naar La Rochelle. De camperplaats die we hadden uitgezocht lag mooi dicht bij het centrum, maar was helaas al helemaal vol. We weken uit naar nr. 2 op ons lijstje, een camperplaats bij de haven. Daar was nog plaats genoeg, we installeerden ons en wandelden naar het centrum, 3 km. La Rochelle is een mooi stadje met een enorm grote haven voor de pleziervaart, echt ongelooflijk de hoeveelheid zeilboten die daar ligt... Maar als je dan in het centrum komt, voorbij de twee oude torens die de ingang van de stad "beschermen", ligt er nog een haven met nog eens heel wat zeilboten. De stad is nog grotendeels ommuurd en heeft mooie huizen langs de kade. De huizen zijn allemaal wit, van kalksteen. De huizen in het centrum hebben veelal arcades waar je weer winkels onder treft. Het is echt een stad om lekker te winkelen, er is een groot aanbod van modewinkels. En tot onze verbazing zaten alle terrassen, en dat waren er heel wat.. allemaal vol. Het leek wel een dag in augustus. Later, nadat we wat hadden gewinkeld en rondgekeken in het stadje, schoven wij ook het terras op en zaten, eind oktober, in ons T-shirt op het terras... Het genieten lijkt deze reis wel eindeloos! We wandelden weer terug naar ons campertje, die vlakbij zee stond en waren net op tijd om de zon wolkeloos in de zee te zien zakken!

En dan begint de laatste dag van oktober en volgens Gert ook onze laatste dag met zon... We gingen al voor 9 uur op weg. We hadden een lange reis voor de boeg, want ons eindpunt die dag was Dieppe. Het zonnetje begeleidde ons en de tomtom was geprogrammeerd om ons binnendoor naar de eindbestemming te leiden. Maar, we hadden nog even wat gewinkeld en getankt bij de Intermarché en meteen daarna had onze Belgische(!) Eva een kortere route gevonden.. Gert gaf z'n goedkeuring en voor we het goed en wel in de gaten hadden had ze ons de tolweg op gedirigeerd.. Dat kostte ons 12 euro en bracht ons ook ineens op een heel andere route... We reden nu langs Angers en Le Mans. Die eerste stad zag er heel mooi uit vanaf de doorgaande weg, met nog een complete stadsmuur en een flink kasteel. We hebben hem genoteerd voor een van de volgende reizen!

Door de veranderde route kwamen we nu rond 17 uur bij Rouen en als ik jullie een advies mag geven, ga niet op de dag voor Allerheiligen, wat een feestdag is in Frankrijk, op het eind van de middag langs of door Rouen. We stonden een uur in de file... Uiteindelijk arriveerden we om 19 uur op de camperplaats in Dieppe. We kozen voor de camperplaats die dicht bij het centrum ligt en waar je 7 euro moet betalen. Het was al donker toen we aankwamen maar er was nog voldoende plaats. We zochten een warme trui op en kozen uit een groot aanbod op loopafstand, een restaurant en genoten van een heerlijk vismenu. Het lijkt nu hét seizoen te zijn voor coquilles St. Jacques en ze smaakten ook super!

Het regende vrijwel de hele nacht maar tegen de ochtend klaarde het op. We zaten net te bedenken waar we brood konden halen toen er een bestelwagen luid toeterend het terrein op kwam rijden… de boulanger! En voor wie er ooit in deze tijd op deze camperplaats staat dan is het advies om de perentaart te nemen.. ZALIG!!!! We wandelden nog lekker in het zonnetje door het stadje. Er waren verschillende viskramen waar vooral ook veel bulots en coquilles St. Jacques werden aangeboden. Die laatsten kostten 5 euro per kilo. Wel met schelp en al en ze werden ter plekkie gepeld.. Daarna gingen we op pad. Het idee was om helemaal langs de kust naar Calais te rijden. Al in Le Treport zagen we reclame van een Mac en het laatste verhaal moest nog op internet. Dus daar gingen we weer, de Mac was werkelijk overvol, het was half een en een zondag vanwege Allerheiligen…. Terwijl het verhaal en de foto’s langzaam hun plekje op het net vonden keek ik eens goed om me heen en we waren nu voor de derde keer bij de Mac maar wat mij betreft was dit wel weer de laatste. Het is toch echt een onsmakelijk gezicht hoe hier jong en oud zich met de handen zit vol te proppen met alle soorten van ongezond voedsel. Het wordt zo uit het papier gegeten vanaf een dienblad, met de handen… Het ziet er echt niet uit! Toen we daar klaar waren begon het te regenen en niet veel later werd het een heuse hagelbui. Het had niet vel zin meer om langs de kust te blijven rijden want het zicht was beperkt. We informeerden nog even bij Harm of het huis misschien vandaag al leeg stond maar dat was niet het geval… We vonden een plekje op de camperplaats in Wissant. Dit is een prima plekje met ook de mogelijkheid om toilet en vuilwatertank te legen!

Ik moet nog wel even vertellen over de prijzen van de diesel... Bij de supermarkten in Frankrijk tankten we goedkoper dan in Spanje en voor je Frankrijk weer verlaat moet je daar ook je tank nog even volgooeien want bij ons was het verschil met België 20 cent de liter...

Deze reis is prima geweest maar tot die conclusie waren jullie vast ook wel gekomen na het lezen van de verslagen. We vonden Portugal in het najaar prima om te doen, we zijn weer helemaal voor dat land gevallen. De Spaanse Pyreneeën waren ook nog mooi en prima om te wandelen in het najaar. De rest van Spanje viel ons wat tegen. Daar kun je echt beter in het voorjaar zijn. Ja, en Frankrijk is dan weer een beetje thuiskomen... ook weer heerlijk met z'n grote supermarkten de boulanger en patisseriewinkels. Al rijdend door het land merk je ook goed het verschil op met Spanje en Portugal want daar heb je nog veel gebieden die ruig en ongerept zijn. Als je zo Frankrijk doorkruist lijkt het hele land wel in cultuur gebracht. Ook het aantal steden en dorpjes lijkt veel meer.

Groetjes en tot ziens, Gert en Els.

Camper-reis Hongarije mei/juni 2012 deel 1

Hongarije mei 2012

De eerste nacht brachten we door op een camperplaats aan de Main in Duitsland. Dit was een erg mooi plekje voor 5 euro met water en stroom! Voor de liefhebbers.. in Mainstockheim, een aanrader! Eigenlijk wel mooi om wat langer te blijven maar we waren nog maar net op pad dus we gingen meteen de dag daarna weer verder tot we een plekje vonden in Krems op een camping deze keer.

We waren toen ook meteen al een land verder, namelijk OOSTENRIJK. Ik vond dat we in twee dagen genoeg kilometers hadden gedraaid dus daar werd een rustdag ingelast. Het weer was tijdens het reizen prima, lekker zonnetje. We kochten langs de weg spargel en aten zo de dag van aankomst lekker asperges. Maar als je in Oostenrijk bent moet je toch minstens apfelstrüdel en Wiener schnitsel gegeten hebben dacht ik zo, dus dat deden we de dag daarna. Zo werd een regendag toch nog goed gemaakt. Gert bestelde een schnitsel en kreeg er meteen drie op zijn bord...! Hemelvaartsdag trokken we weer verder en gaandeweg de dag brak het zonnetje weer door en reden we Hongarije binnen. Net als in Oostenrijk moesten we hier ook een vignet kopen en zien dat we ander geld, namelijk "forinten", in de portemonnee kregen. Dat lukte bij de benzinepompen net voor en net over de grens. Het vignet bleek over de grens goedkoper te zijn dat ervoor...

Meteen zagen we borden langs de weg met teksten die echt niet te begrijpen waren, dat was wel weer even wennen. We namen de rondweg rond Boedapest en we zeilden al meteen een file in en dat kostte ons zeker een anderhalf uur extra. We waren op weg naar Farm Lator (http://www.farmlator.hu/) . Dit is een camping met ook kamerverhuur tegen het Bükkgebergte aan. Dit ligt in het noord-oosten van Hongarije. De campingeigenaars zijn een Nederlandse man met een Hongaarse vrouw. Het is een bekend plekje voor vogelaars. We arriveerden daar pas op het eind van de middag. Er was plaats genoeg dus we vonden een mooi plekje en kregen informatie over wandelingen en excursies. De camping is werkelijk prachtig, het lijkt wel een park, veel bomen en struiken en daardoor meteen ook veel vogels. De grauwe klauwier, de witnekvliegenvanger en de appelvink hebben allemaal al een keertje in de boom naast ons campertje gezeten. Nu noemde ik alleen de spectaculaire soorten, we zagen ook een keer de keizerarend overvliegen. We hebben hier twee dagen in de omgeving gewandeld. Prachtige bossen met veel oude eiken, afgewisseld met wat open terreintjes. Gert heeft in drie dagen hier al 73 soorten gescoord. We gingen ook fietsen, de eerste keer beviel ons dat maar matig, maar we móesten wel op pad om brood te gaan halen. Het eerste dorpje wat we vanaf de camping tegenkomen heet Sály. Net voor dat dorp woont een grote groep zigeuners in wat krakkemikkige huisjes. Volgens Rob, de campingeigenaar, zijn ze een groot probleem, ze werken niet en krijgen veel kinderen om zo toch inkomsten te hebben. Ze vertonen onaangepast gedrag en vormen een overlast in deze gemeenschap. Voor ons allemaal nog tot daar aan toe maar ze hebben ook honden. Niet van die hele grote maar wel van het soort dat als ze een fiets zien daar meteen achteraan gaan en meteen happen naar de kuiten. Nu kunnen we allebei nogal hard fietsen, maar je hart gaat toch wel op een standje sneller met zo'n happer op kuithoogte... zo hadden wij er op een gegeven moment vier exemplaren achter ons aan..

Na twee dagen wandelen wilden we wel eens wat gaan fietsen, maar de aantrekkelijke wegen (lees eigenlijk: vlakke wegen) liepen via dat hondenstuk. We aarzelden wat en besloten om ons toch door die honden niet te laten tegen houden... We vertelden onze bedenkingen tegen Rob en toen bleek hij een apparaatje te hebben waar met één druk op de knop een vreselijk geluid voor honden uit te krijgen is. We mochten het van hem meenemen en ja hoor al bij het eerste huis dat opdoemde zagen we een van die bruine ettertjes al een voetganger lastig vallen. Hij kreeg ons in beeld en meteen wendde hij de steven en rende op ons af. Ik dacht nu of nooit en drukte op het knopje. Wat een wondertje, er kwam een schelle toon uit het kastje en het mormel draaide zich meteen om en weg was ie... Opgelucht fietsten we verder en hadden een mooie fietsmiddag langs met riet dichtgegroeide visvijvers. Gert's vogellijstje groeide flink er was zelfs een appeltaartsoort bij, namelijk de krekelzanger.. Het apparaatje bleek een langdurige werking te hebben, want op de terugweg vertoonde geen enkel straatjoekel zich nog in de buurt van onze fietsen..

We vertrokken maandag 22-05 uit FARM LATOR. Met de nodige tips van Rob op zak werden we uitgezwaaid door onze Engelse buurtjes. Schatten waren het. Iedere dag vroeg hij naar onze plannen voor die dag en probeerde vervolgens alles in het werk te stellen om onze plannen te laten slagen. Hij bood zelfs een keer aan om ons naar de plek te brengen waar we graag wilden gaan rondkijken! Die maandag hadden we het plan om op weg naar de volgende bestemming, EGER, langs een heuvel te rijden waar volgens Rob wel 7 soorten orchideeën te vinden waren. Een van die soorten zou het vrouwenschoentje zijn. Die hadden we ooit, heel lang geleden, een keer zonder te zoeken gezien in Italië. Dus dat zou wel een bijzondere waarneming zijn! We vonden de bewuste heuvel, BÜKKZSERE, meteen. Na wat zoeken vonden we het vrouwenschoentje, maar helaas uitgebloeid.. Maar toch ook nog 3 andere soorten orchideeën! Verder bloeiden er nog tal van ander soorten, die ik bij ons alleen ken als tuinplant. Namelijk de Dictamus, vuurwerkplant, Anemone Sylvestrus, Zomeradonis. Het wildemansskruid was inmiddels uitgebloeid, de mooie zaaddozen ervan zagen we wel. Het was een mooi gebied met prachtige vergezichten, het zonnetje scheen en toen we zo op de helling ons appeltje zaten te eten en genoten van al het moois om ons heen beseften we toch weer wat een bofkonten we zijn! We vonden in EGER een prima camping, TULIPAN CAMPING, plaats genoeg en mooi sanitair. Het stadje lag op loopafstand en is zeker de moeite waard om te bezoeken. Mooie gebouwen, kerken en gezellige straatjes met veel terrassen. We dachten dit in een dag te doen, maar we amuseerden ons er zo goed dat we pas vrijdag weer vertrokken.

We pikten er terrasjes waar Gert een Weissener bier bestelde en daar een schaaltje met twee plakjes citroen bij geserveerd kreeg, niet echt bijzonder, maar er stond ook nog een klein schaaltje met ongekookte rijst bij. Wat moesten we daar nu mee… Het was niet te eten.. rondstrooien lijkt me alleen bij een trouwpartij van toepassing en die zagen we niet rond ons heen. Het bleef voor ons een mysterie en als we op de andere tafeltjes keken zagen we bij iedere bierdrinker zo’n schaaltje staan.. Bij het afrekenen hebben we het toch maar gevraagd. Gelukkig spreken ze hier, net als wij, een klein mondje Duits.. Als je de rijst in het bier gooit gaat het meer schuimen… Opgelost!

Er waren mooie modewinkels in EGER. Mode zoals we die bij ons nu ook zien. De jeugd draagt deze kleding ook, maar verder zie je veel mensen in kleren die bij ons al lang niet meer gedragen wordt. Veel dikke mensen zien we hier, vooral vrouwen! De Mac heeft hier ook een plaatsje gevonden en we zagen bij de markt eetloketjes waar veel gefrituurde gerechten werden verkocht. Er waren veel klanten die heerlijk stonden te smullen. Verder zijn er overal ook veel zoete versnaperingen te koop. Bij de bakkers zie je echt lekker gebak liggen! En overal kun je banketbakkersijs kopen net als bij ons in ontelbaar veel smaken en het wordt hier ook enorm veel gegeten.

De prijzen liggen hier duidelijk lager dan bij ons. Dat geldt ook voor het eten in een restaurant. Een hoofdgerecht zit onder de tien euro. En we aten hier lekker! De campings zijn wel weer duurder dan bijvoorbeeld in Frankrijk, maar daar kunnen we gebruik maken van kortingen en dat is hier niet het geval. We liepen in een overdekt koopcentrum met veel verschillende winkels in drie etages. Tot onze verbazing zagen we twee vrouwtjes van een jaar of 25 boven aan een roltrap staan aarzelen. We bleven even staan kijken en wat bleek, ze durfden niet op de roltrap te stappen. Naar boven hadden ze wel gedurfd maar naar beneden vonden ze echt te eng. Na veel aarzelen stapte er een toch op om wat in onbalans te raken omdat ze de leuning niet goed vastpakte zodat haar hand boven bleef terwijl haar voeten met de trap mee naar beneden gingen.. De tweede deed er zo lang over om moed te verzamelen dat ik al had besloten haar maar onder de arm te pakken en zo samen met haar erop te stappen… Net toen ik bij haar kwam stapte ze erop, tussen twee mensen in. Ook zij raakte in onbalans maar kwam heelhuids beneden. Ik herinnerde me meteen weer hoe ik als kind de eerste keer op een roltrap stond… wat is dat lang geleden!

Nadat we op donderdag lekker genoten van het zonnetje en onze E Reader aten we ’s avonds nog een hapje in de stad en reden we vrijdag ( 25-05) richting TISZAMEER. We hadden nog een tip van Rob hoe we over een dijk langs het meer konden fietsen. We parkeerden de camper in een dorpje en fietsten van daaruit naar de dijk en zagen een mooi natuurgebied aan de rand van het meer. Veel oude en nieuwe rietvelden met de daarbij horende bewoners zoals de grote en kleine karakiet, de bruine kiekendief. De kwak zagen we een aantal keren. Zilverreigers, Blauwe reigers en ooievaars. De geelgors deed ook zijn bekende melodietje. We hoorden veel wielwalen in de bomen langs het meer. En als een kers op de taart zagen we de Zeearend vliegen boven het meer. Wel ver weg, maar onmiskenbaar de zeearend.. We fietsten vanuit NÉGYES. Na dit mooie fietstochtje zochten we een camping in TISZAFÜRED.

DIETER CAMPING is de naam van de camping en de eigenaar stelde zich voor als Der Liebe Dieter! Duits dus en het merendeel van de gasten is ook Duits. Volgens Dieter één grote familie en iedereen is dan ook zeer aardig. De camping is prima, een aanrader en het meer is heel dichtbij en van hieruit kun je er mooi gaan fietsen. Het stadje is ook goed te bereiken op de fiets. Goed plekje hebben we gevonden! Zaterdag was het meteen markt in het stadje. Dus wij erop af! Wat een verschil met EGER. Het is hier duidelijk heel wat armoediger. Er werd veel kleding verkocht op de markt, alles lag in grote hopen in de stalletjes. Er waren veel klanten voor. Er werd ook veel gereedschap te koop aangeboden en verder waren er mensen die de gekweekte groenten of bloemen uit hun eigen tuin verkochten. Zo zag je een vrouwtje die alleen wat bosjes uien verkocht, of een mannetje met alleen aardbeien, maar dan ook wel hele lekkere… En ook een gezinnetje dat verse doperwten verkocht. Die hebben we net als de aardbeien gekocht. We moesten ze nog wel even doppen, maar ze smaakten echt heerlijk! Die middag fietsten we zo’n veertig kilometer langs het meer. Gert ontdekte de Syrische bonte specht, weer een appeltaartsoort! En wat later weer de zeearend, maar nu recht boven ons hoofd. Deze vogel heeft niet voor niets de bijnaam “de vliegende deur” want wat istie groot!

Een week zitten we nu bij Der Lieber Dieter. We kwamen voor één nachtje maar het werd ruim een week! We verkenden de Hortobágyi vanaf de camping in TISZAFÜRED. De Hortobágyi is een groot natuurpark van 81.000 ha. In het verleden overstroomde dit gebied regelmatig als de rivier de Tisza buiten zijn oevers ging. In de warme zomer droogde het dan weer op en zo verziltte de grond enorm. Vanaf het moment dat er in de rivier een stuwmeer werd aangelegd veranderde de puszta in een droog gebied. Door verschillende kanalen te graven hebben ze de oorspronkelijke staat weer voor een deel teruggebracht. Er zijn heel weinig stukken waar je dit gebied in mag waardoor het een mooi terrein is voor veel vogelsoorten. Er groeit veel hard, droog gras en op de natte plekken vind je enorme rietvelden. Op een paar plaatsten zijn visvijvers aangelegd waar je dan de watervogels weer kunt tegenkomen. De puszta is een onmetelijke grasvlakte, helemaal vlak en er lopen veel kuddes van schapen en runderen met hun herder rond. Vanwege de verzilting van de grond zie je eigenlijk alleen in de bermen wat bloemen. Speciaal is de wilde indigostruik en de kamille.

We wandelden een paar maal langs de visvijvers. Op mijn verjaardag deden we zelfs de grote ronde en dat betekende wel 6 uur stevig doorstappen. We zagen die dag drie maal een zeearend overvliegen… Ik vond een kuiltje met daarin lege schildpadeitjes. En ook troffen we een ringslang op het pad. Verder veel bruine kiekendieven en in het riet natuurlijk de grote en kleine karekiet, de roerdomp en de snor. Baardmannetjes hebben we ook heel mooi kunnen bekijken evenals de blauwborst. Wat ook wel heel bijzonder was was de buidelmees! Op ons pad stonden op geregelde afstand veel uitkijktorens. Niet allemaal waren ze veilig genoeg om ook naar boven te klimmen. Maar die dat wel waren boden een prachtig uitzicht over riet en waterpartijen. Toen we op een zo’n toren stonden zagen we op het pad een reebok staan. Langzaam kwam hij dichterbij gelopen. Lopen, kijken, twijfelen, lopen kijken, toch maar weer een paar stappen terug.. Dan liep hij even het riet in maar kwam dan toch weer terug. Gert had eerst van boven af foto’s gemaakt maar als de ree het riet in liep ging hij snel naar beneden om zo mooiere foto’s te kunnen maken… Tot drie keer toe naderde de reebok de toren en twijfelde steeds weer van kan ik er langs of niet… Gert stond inmiddels op de begane grond tegen een van de staanders van de toren. Zodat de ree hem niet zag en de laatste keer kwam hij echt heel dichtbij.. ik lag inmiddels op m’n buik op het bovenste terras, en kon alles mooi volgen.. Uiteindelijk besloot het dier toch het riet in te gaan en zo met een boog om de toren heen te zwemmen.. wat een belevenis was dat, het duurde alles bij elkaar wel drie kwartier en we waren onder de indruk!! Echt een verjaarscadeautje, dit zullen we niet vaak meer mee maken! En tussendoor kwamen met regelmaat sms-jes met felicitaties binnen, echt een bijzondere verjaardag!

Als we hier rondrijden zien we veel reeën maar ook vossen op de velden. Ik geloof wel dat dit het land is van de bruine kiekendieven… Die zie je altijd wel ergens over de velden zweven! Wat we ook nog zagen was een grondeekhoorn, een soort Europese prairiehond. Of wat misschien nog duidelijker is: een stokstaartje. Ik maakte een foto van het landschap met een boerderij en in mijn ooghoek zag ik iets beige, een soort van klein paaltje. Toen ik de kijker erop zette was het weg. En ja hoor na even wachten was het er weer en door de kijker zagen we iets wat het meest leek op een stokstaartje, op de uitkijk! Mooie belevenis was dat, nog nooit gezien in Europa! Ook zag ik voor de eerste keer een vliegend hert over m’n hoofd heen vliegen, wat is zo’n kever groot, misschien wel acht of tien centimeter..

We deden ook nog een boottocht op het Tiszameer. En daar ontdekten we dat als op het land de kiekendief de meest voorkomende roofvogel is, het op het water de kwak is. Ongelooflijk zoveel als we er zagen! In de randen van het Tiszameer zijn smalle sloten met veel riet ontstaan, veel wilgen die met hun takken boven het water hangen.., het gaf ons een beetje het Biesboschgevoel.

En zo vermaakten we ons hier prima, deden mooie waarnemingen, want ook de roodpootvalk en de scharrelaar en de hop werden afgevinkt! Op de camping, lekker in het zonnetje aan het ontbijt hoorden we de wielewaal en de specht. De zwarte roodstaart heeft hier een nestje in de kersenbomen. Die kersen zijn trouwens net rijp en ik heb er heel wat geplukt, heerlijk en zo zoet! Dieter plukte ze ook, maar hij had het trapje laten staan en ja, dat was natuurlijk niet slim.. dan vraag je er om… HEERLIJK waren ze… iedere keer een handje vol.. zo tussendoor! En de aardbeien zijn hier ook záálig.. Er kwam een paar maal een autootje op de camping die een voorraadje versgeplukte kwam verkopen.. Zo koop je ze niet meer in Nederland.

We vertrokken zondag 3 juni naar KECSKEMÉT. Onze Duitse buurtjes, Hansen Helga, ik verzin het niet... gingen ook naar die stad en we zouden elkaar wel weer op de camping daar treffen. We reden binnendoor, het was zo'n 160 km. Langs de weg was van alles te koop, aardbeien, meloenen, kersen en veel soorten groenten. Maar er stonden ook schaars geklede, rondborstige dames die te koop waren...! We reden door mooie landschappen met grote akkers waarop alle soorten graan groeiden. Veel zonnebloemen, helaas nog niet in bloei en ook maïs. De bermen stonden vol met bloemen in wit, duizendblad en kamille, paars van de salie, het diepe rood van de klaprozen en het geel van boterbloemen en vlasleeuwenbek. Prachtig dus! Toen we stopten voor een bakkie koffie heb ik een boeketje geplukt voor Philomien haar vaasje. Aangekomen in Kecskemét zei onze TomTom: "bestemming bereikt" maar wij zagen alleen een parkeerterrein met aan de overkant onze Duitse buurtjes op de parkeerplaats van het zwembad. Er bleek een groot zwemparadijs te zijn gebouwd op de plaats waar eens de camping was.. De plannen werden omgezet, er werd in het archief gekeken en daar vonden we nog documentatie over een camping in VAJTA. Op de folder zag hij er goed uit, een zwembad, Nederlandse eigenaars en veel wandel en fietsmogelijkheden in de buurt... een stadje kunnen we later ook nog doen dachten we zo... Na anderhalf uur rijden zei de TomTom weer: "bestemming bereikt" en al wat we zagen was een dicht hek met daarachter een leeg, al langer gesloten complex. We controleerden nog eens het adres op de TomTom maar dat klopte. Ik belde het nummer op de folder en daar werd niet opgenomen... Okay, die camping had het dus niet gered, misschien ook meegedaan aan "ik vertrek" want daar redden de mensen het meestal niet, geloof ik. Maar daar zaten we.. inmiddels in een andere hoek van Hongarije terecht gekomen.. Wat nu?? We vonden nog een camping in TAMÁSI, zo'n 80 km verder. We hadden het allebei wel gehad. We waren vertrokken met het idee van een paar uur rijden en dan lekker een beetje door een stadje slenteren... misschien een terrasje en nu zaten we nog steeds op de weg...

De camping in Tamási http://www.tamasitermalfurdo.hu/ zag er mooi uit, er stonden nogal wat Nederlanders die hun weken vulden met drie keer daags naar het thermaalbad te gaan... Maar de omgeving bleek ook erg mooi. We kwamen weer voor één nachtje maar knoopten er toch een dag bij aan om op de fiets wat rond te kijken. Daar kregen we geen spijt van, we hadden een prachtige fietstocht die voor een deel door de bossen ging. We zagen in totaal 5 reeën en 10 damherten tussen de bomen lopen. Prachtig! Met paard en wagen haalden mensen hout uit de bossen voor eigen gebruik of om te verkopen. Het paard wordt hier duidelijk nog gebruikt als werkpaard, ook op het land om te eggen of te ploegen. We probeerden voor het eerst van ons leven ook nog het thermaalbad. Het kostte wel enige overwinning om erin te stappen.. het water had een kleur die niet echt prettig aandeed, een soort geel/lichtbruin. Maar er zaten meer mensen in dus.. kom op niet flauw zijn... Oei wat was dat warm... 35/37 graden bleek op de informatie. We hebben ons erin ondergedompeld en zijn nu vast de komende tijd gevrijwaard van allerlei kwaaltjes... Echt fijn vond ik het niet... We wilden nog wat baantjes trekken in het buitenbad (chloor) maar vanwege een naderend onweer werden we daar meteen weer uitgejaagd... Binnen deden we nog een whirlpool maar dat is toch niet echt ons ding. Goed, m'n nieuwe zwempak is ingewijd...

Zo vertrokken we na een prima verblijf op de camping in Tamasi op dinsdag naar MAGYAREGREGY... Dat is weer een camping met Nederlandse eigenaars van de SRV. We hopen maar dat die er nog wel is...

Na zo'n 70 km stopten we in een mooi heuvellandschap bij een camping in een dalletje tussen de bossen. We werden verwelkomd door Sandra die samen met René de eigenaar van camping Maré Vará is. http://www.camping-marevara.com/ . Een mooi groen terreintje dat nog vrij leeg was. We kregen meteen informatie over wandelingen vanaf de camping en PECS,volgens de ANWB de tweede mooiste stad van Hongarije is vanaf hier goed bereikbaar met de bus...

We probeerden eerst de wandeling, onze buren hadden de dag daarvoor gewandeld en waren verdwaald, na 6 uur lopen bleken ze 20 km van de camping af te zijn en per auto werden ze teruggebracht. Omdat de autoweg om de berg heen liep was dat nog 40 km rijden... Wij vertrokken vol goede moed, op hun advies met stokken en GPS. Dat bleken twee goede adviezen. De grond is hier een soort leem en omdat het twee dagen geleden flink geregend heeft was het glijden en glibberen. Berg op is dat wel te doen maar bergaf toch wel eng...De profielzolen van onze wandelschoenen zaten vol met slik en we kwamen steeds hoger te lopen.. Bergaf werd het een soort skiën.. Na ongeveer 20 minuten waren we de rode strepen die de wandelroute aangaven al kwijt... Met behulp van de GPS liepen we terug en vonden zo het spoor terug! We liepen die dag weer zo'n 6 uur, vooral door prachtige beukenbossen. We hebben nog nooit zoveel herten en reeënsporen gezien op onze wandelingen, ook veel wielewalen gehoord en heel veel spechten gezien! En de welriekende nachtorchis! 's Avonds verwijderde Gert vier teken van m'n benen...We besloten het bos nog maar een dagje te laten drogen en eerst een dagje naar Pecs te gaan. Wat een mooie stad was dat, we hebben genoten! En dat voor ons die helemaal geen stadsmensen zijn... Prachtige gebouwen, we bezochten een synagoge, een kathedraal en een moskee die later omgebouwd is tot een katholieke kerk.. Heel bijzonder was dat, het eerste deel leek nog het meest op een moskee maar het tweede deel was echt een katholieke kerk! We zaten lekker in het zonnetje op terrasjes en vierden zo nog een beetje mijn verjaardag met een heerlijke chocoladepunt bij de koffie! Dit was het eerste lekkere gebak dat we zagen sinds we in Hongarije zijn! In een museum van een oude keramiekfabriek deed ik inspiratie op om weer te gaan boetseren... En na nog een drankje op een gezellig terras was het weer tijd om de bus terug naar "huis" te nemen.. Heerlijk om vanaf zo'n terras naar de voorbijgangers te kijken. Er liepen veel klassen met schoolkinderen door de stad. We vroegen ons af of dat in Nederland ook gebeurd, dat het een onderdeel van het schoolprogramma is om steden met hun musea te bezoeken, we wisten het niet. Verder zie je mensen in de meest moderne kleding samen lopen met mensen die echt hun kleren nog uit de oude doos of zak hebben gehaald! Eigenlijk net als wat je op de weg ziet met de auto's. Je ziet moderne SUV's, fourwheeldrives en veel types van de ons bekende merken maar evengoed ook veel oude LADA's, SKODA"s maar ook het trabantje zie je nog rondsnorren..

We reisden met de bus. Leuk om te zien hoe anders het hier in de bus toe gaat in vergelijking met de bus in Nederland. Thuis zien we de passagiers met een mobiel in de hand of aan het oor. Iedereen is daar met zijn eigen ding bezig! Hier zaten heel wat mensen gezellig te kletsen met hun voor of achterbuur, of met iemand in de rij ernaast... Het deed erg gezellig aan tot mijn achterbuurvrouw een heel gesprek met mij begon... Zij sprak Hongaars, ik eerst Duits... toen ze dat niet begreep in het Engels maar zij ging maar door in het Hongaars, heel overtuigend. Toen vertelde ik maar gewoon in het Nederlands dat ik er niets van verstond en dat ik uit Holland kwam.. dat begreep ze wel, Rotterdam zei ze en daarna weer veel zinnen in het haar eigen taal.. Ze was niet te stuiten, ik heb nog samen met haar het ANWB boekje over Hongarije doorgenomen, de plaatjes dan... Zij vond het blijkbaar wel een fijn gesprek want uiteindelijk kreeg ik haar naam, adres en telefoonnummer geschreven op een papieren zakdoekje en.. ik geloof dat we zijn uitgenodigd om bij haar langs te komen in Szászvár want daar woont ze.. Het was een mooie dag en een leuke ervaring

Nog meer Zuid- Hongarije

We vertrokken op maandag 11 juni richting SZEGED. Wenamen afscheid van onze buurtjes, Marian en Aad. Maar niet voor lang want er was een dikke kans die we ze nog gingen tegenkomen. En natuurlijk namen we ook afscheid van Renée en Sandra. We konden hen welgemeend bedanken voor hun gastvrijheid! Ze stonden aldoor voor ons klaar met tips over wandelingen, stedenbezoek en leuke dingen die in de omgeving te bezoeken waren. TOP! Dus nog maar een keer hun www. want hun camping is echt een aanrader: http://www.camping-marevara.com/

We zwaaiden tot we ze niet meer zagen en toen ging de TomTom aan. Althans, dat dachten we... Maar of we nu zacht op het knopje drukten.. of hard... of er eens mee schudden... of even van het raam afhaalden... of even de stekker eruit... ze gaf geen respons onze Belgische Eva. En dan zie je ineens hoe afhankelijk dat je bent geworden van die vrouw.. We mopperden vaak op haar als ze ons weer via allerlei trutpaadjes naar onze bestemming voerde( terwijl later bleek dat je er ook gewoon over de doorgaande weg kon komen...) Ze hield nogal van stukjes afsnijden, onze Eva.. Ja-ah en daar zit je dan met je goeie gedrag. We hebben geen echt gedetailleerde kaart bij en we wilden ook nog naar Boedapest... Allerlei woorden werden er gedacht en ook gezegd... Maar tijdens de koffiestop hingen we ze aan de laptop en daar werd ze wakker van. We hebben ze de hele dag niet meer uitgezet, wat we ook deden... We hebben haar ook beloofd verder steeds netjes te doen wat ze zegt als ze ons maar blijft helpen...

We zijn inmiddels bijna een week verder, ze doet ook nog steeds mee en we hebben inmiddels in SZEGED gekampeerd op een camping aan de rivier de Tisza. We bekeken de mooie gevels in de stad. Een echt grote stad is het hier. Er was een Jugendstill-route uitgezet en die hebben we gelopen. Mooie gevels maar weinig sfeer, vonden wij, in de stad. Toch wel veel terrasjes waar je voornamelijk ging zitten om grandioze ijscoupes te verorberen of een drankje met een van de vele soorten gebak die in de bijbehorende winkel te koop waren. En, dat is dan natuurlijk een logisch gevolg, echt veel ontzettend dikke mensen... We hoorden dat de regering van Hongarije afgelopen oktober de prijs van suiker en suikerhoudende producten heeft verhoogd om zo te proberen de mensen wat van al het zoet weg te houden... Maar we waren dus in SZEGED met ook veel parken met weinig leven, maar wel enorme beelden van "man of glory". Nu ik dit zo schrijf realiseer ik me ineens dat er geen enkele vrouw bij stond... Als ik hier woonde dan ging ik er wat aan doen...!

Camper-reis Hongarije mei/juni 2012 deel 2

Hongarije mei 2012 deel 2

We stonden op Újszegedi Kemping és Szabadstrand: http://www.szegedcamping.hu/ De camping lag prettig dicht bij het centrum, op loopafstand. Wij waren de enige kampeerders, er staan heel veel appartementen op palen maar het ziet er zo verlopen uit dat ik niet denk dat daar nog gebruik van wordt gemaakt. De thermaalbaden die op het terrein liggen zagen er ook niet aanlokkelijk uit. Veel schaatsenrijders, waterlelies , kikkers en dikkopjes. Woensdag startten we de auto en de TomTom weer en was ons doel ZSANA, camping Oàzis Tanya http://www.oazistanya.com/ Deze camping ligt dus echt in de middle of nowhere. Via 2 km. zandpad waar onderweg nog een bordje staat dat de camping echt nog komt... arriveer je bij Tineke en Theo. Een prachtig terrein hebben ze en we worden meteen gastvrij ontvangen, niet alleen door de eigenaars maar ook door onze buurtjes van Maré Vára, Marian en Aad. Rondom de camping is de puszta met af en toe wat kleine perceeltjes bos. Dus dat wordt weer wandelen geblazen. En dat hebben we ook gedaan, de GPS ging mee want er zijn geen wandelroutes uitgezet. Prachtig mooi is het hier, echt genieten! Vanmorgen zijn we voor de derde keer op stap gegaan en dat deden we vroeg want het is hier momenteel 32 graden en dan loop je liever niet over een grote open vlakte. We aten ons appeltje onder een grote boom en we zagen de kleine klapekster veel insecten vangen voor zijn nest. Een haas kwam tot een paar meter afstand, maar door het klikken van Gert's camera spurtte hij razendsnel weer het luzerneveld in. De scharrelaar landde in de boom waar wij onder zaten en tot twee keer toe maakte hij een showrondje recht voor onze neus. De grauwe klauwier had een nestje tussen een stapel sprokkelhout en was mooi te volgen. En verder het geluid van tientallen bijeneters die om ons heen insecten vingen. Wat een ochtend was dat, maar de temperatuur steeg, ook onder de boom en onze magen begonnen te knorren, dus zochten we met de GPS snel onze camping weer op en daar had Tineke al een mandje met net gebakken broodjes, leuk gekleurd doekje erover en een briefje erbij, Gert & Els Jó napot kivanok! Tineke. En zo gingen we aan ons zondags ontbijtje!

We kunnen hier ook 's avonds voor het luttele bedrag van 7.50 euro mee-eten en gaan dan met de overige gasten, die ook hebben ingetekend, aan tafel, dat is ook erg gezellig! We zagen hier de wedstrijd van Nederland tegen Duitsland! En nu zijn we moed aan het verzamelen om vanavond nog een keer voor de buis plaats te nemen! Maar... we hebben gisteren ontdekt dat de nachtzwaluwen achter de camping vliegen. Eigenlijk hadden we het plan om morgen, maandag door te reizen naar Boedapest maar of dat met deze temperaturen doorgaat... Ja en verder had ik nog wel veel willen vertellen over de taal en wat we verder allemaal nog hebben gedaan, bijv. het openluchtmuseum maar het verhaal is wel weer lang genoeg, als we een keer wat minder beleven gaan jullie daar nog van horen. Nu maar naar de foto's kijken dan weten jullie het ook wel... Ik ga eerst even een duik in het zwembad nemen en dan zoek ik een plekje in de schaduw om jullie van het laatste nieuws op de hoogte te brengen.

We vertrokken niet op maandag maar op dinsdag 19 juni van Oázis Tanya. We schudden hier en daar handen, gaven en kregen nog tips voor de komende verplaatsingen. Van Tineke kregen we een folder van de camping die we hadden uitgezocht voor ons volgend verblijf. Ook het afscheid van Tineke en Theo was hartelijk, ze zijn goed bezig met hun Tanya en het is een prachtige plek om te verblijven, zo midden op de puszta. Ze zijn nog druk bezig om hun zwembad op zonne-energie te gaan verwarmen. Met de temperaturen die er nu heersen hoeft er niet veel bij verwarmd te worden. Altijd op het eind van de middag waren de meeste gasten voor afkoeling in het zwembad te vinden. Het had dan meer iets van een groot bad want je kunt er niet met meer dan 2 personen tegelijk in zwemmen, maar zitten kan met heel veel. En als Tineke dan nog langs komt met stukjes watermeloen uit de koelkast dan heb je wel helemaal het gevoel heerlijk opgefrist te zijn! Maar we hadden hier al heel wat gewandeld en gingen in herhaling vallen, tijd om te verkassen...

We reden naar KISKUNHALAS, de dichtstbijzijnde grote plaats waar een enorme TESCO op ons wachtte. Onze voorraad was ver op, dus die kon hier weer aangevuld worden. Echt een enorme supermarkt die 24 uur per dag open is en dat 7 dagen per week. En wat je ook maar wilt, je kunt hier alles vinden.. Vandaar reden we naar SOLTVADKERT. En voor iedereen die hier in deze hoek van Hongarije terecht komt: je mag dit plaatsje niet overslaan. Ze hebben hier namelijk. een soort van Konditorei waar je kunt kiezen uit een hoeveelheid gebak... daar kun je je werkelijk geen voorstelling van maken als je het niet zelf gezien hebt... En als je dan niet zo'n trek hebt in gebak, er is ook nog een vitrine met net zo'n onmogelijke hoeveelheid soorten ijs... Na tig keer langs de vitrine gegaan te zijn hebben we toch ieder een stuk taart gekozen en daarbij een bakkie koffie genomen! Wat was dat genieten! Ja, dat zwembad bij Tineke was niet alleen geschikt om af te koelen, je deed er ook goede tips op...

Verder ging de reis richting SZENTKIRÁLY. Daar is nog een camping van de SVR hebben we ontdekt. Boedapest schoven we nog even vooruit want het is inmiddels rond de 35 graden... Na een lange zandweg vonden we, met de folder in de hand en met steeds een bordje camping langs de weg FANTÁZIA TANYA.( http://www.fantaziatanya.com/ ) De vlag hing uit maar er was niemand thuis. Er waren geen andere gasten, maar het terrein lag er netjes gemaaid bij. We zochten een plaatsje uit en er landden meteen een paar hoppen in de boom naast onze camper. Ook de wielewaal liet zich duidelijk horen en de bijeneters waren aan het jagen op het veld naast de camping. We waren weer goed terecht gekomen! We belden nog even met Fred, de Nederlandse eigenaar van de camping en we waren welkom! We maakten hier een fietstocht naar wat meertjes die zijn ontstaan doordat de Tisza haar loop nogal eens veranderde. We konden daar prachtig wandelen, midden in de natuur. We zagen veel reigersoorten, ook de kwak. Ik zag zelfs nog tweemaal een otter! Kikkers sprongen voor onze voeten weg en er vloog ook een grote verscheidenheid aan libelles rond. Wat tref je hier in Hongarije toch nog enorm veel van deze prachtige natuurgebiedjes! Verder wandelden we weer vanaf de camping. Gert had hier in twee dagen al 51 verschillende vogelsoorten genoteerd. De scharrelaar vloog gewoon over de camping. Fred en Vera hebben een mooi naslagwerk gemaakt voor het herkennen van de vogels in de omgeving van de camping. Op iedere bladzijde vind je een foto van de vogel met daaronder de bijzonderheden die bij dat dier horen. Echt heel handig voor de wat minder ervaren vogelaars. Wat is het toch heerlijk om iedere dag gewekt te worden door het gezang van een of meerdere wielewalen. Dat dat dan al om kwart over vier is is wel wat minder maar het geluid van deze vogels blijft prachtig! Ik heb nog in geen enkel land zoveel wielewalen gezien en gehoord.

En dan deden we nog een dagje KECSKEMÉT, dat ging mooi met de bus. We fietsten van de camping over het zandpad naar de bushalte (20 min). Wat een prachtige stad is het. Mooie gebouwen in Jugendstil en Art-nouveau stijl. Mooi aangelegde bloemperken, parken en heel veel fonteinen. Kortom een prachtig centrum. Het was warm die dag, de meter gaf 39 graden aan dus bij de fonteinen zag je spelende kinderen die heerlijk door het spuitende water renden. De terrasjes zaten vol en wij weten inmiddels dat een Büfé een café is en dat je er binnen gaat bij het bordje Bejárat en als je er een kavé besteld krijg je een bakkie koffie. Meestal is dat dan espresso maar cappuccino hebben ze ook. In het zwembad bij Tineke hoorden we dat een Nederlandse een grote koffie wilde, ze vroeg toen om een koffie Americano. Dat kennen ze wel in Spanje maar in Hongarije niet. Ze legde vervolgens aan de ober uit dat ze water in haar koffie wilde. Na enig aandringen, dat ze dat echt wilde, knikte hij dat hij dat wel zou brengen.. En hij had het goed begrepen.. hij kwam terug met een grote kop koffie. Wat had hij nu gedaan, hij had de espresso in en grote kop gedaan en het glaasje bronwater wat je hier altijd naast je koffie krijgt er gewoon ingedaan... Gevolg een koud kopje koffie met prik! De koffie die zij graag wilde heet hier gewoon koffie-lang en je krijgt dan een espresso aangelengd met heet water. De menukaart heet hier een etlap, de wijnkaart een borlap en als je hallo in het Hongaars wil zeggen is dat Jo Napot. En als je afscheid neemt zeg je hier hallo. Je verlaat het café of winkel weer bij de deur met het bordje Kijarat. En nu ik toch zo bezig ben, onze diesel tanken we bij een Benzinkut!

De dag nadat we en fietstocht maakten, hebben we ons 's avonds laten verwennen door Fred. Hij had heerlijk voor ons gekookt. Een lekker visje, licht gepaneerd met sesamzaadjes en een heerlijke salade uit de eigen moestuin. Eigen gebrouwd wijntje daarbij en na het toetje nog een eigen gestookte walnotenpalinka. Het was inderdaad echt verwennen! Hij is ook een prima gastheer, ook op de camping, iedere morgen wordt er geïnformeerd naar onze plannen en staat hij klaar om tips en adviezen te geven. Hij wilde ons zelfs wel op het station afzetten, zodat we met de trein naar Boedapest zouden kunnen. Als ze boodschappen gaan doen vragen ze of ze voor ons nog iets mee kunnen nemen. En bij Dieter snoepte ik van de kersen.. hier staan struiken met rijpe aalbessen en ik heb toestemming van Fred om ervan te plukken!

BUDAPEST en veel warmte..

Zaterdag 30 juni Maar ik zal even de draad oppakken van de laatste oppad. We waren toen nog bij Fred en Vera op Fantazia Tanya( http://www.fantaziatanya.com/). De temperatuur liep iedere dag verder op, we hadden inmiddels 36 graden in de schaduw. We aten zaterdag nog mee met de goulashsoep( voor mij hadden ze een aangepaste versie bereid.)Zondagmiddag kregen we een pusztasafari aangeboden, toen konden we opnieuw zien dat de camping echt in een prachtige omgeving ligt! 'S Avonds gingen we met ze uit eten in een restaurant in de buurt, we konden met hen meerijden, dat was een bofje, het eten was heerlijk en het was gezellig zo samen met ze. Maar maandag gingen we dan toch echt verder, het was bewolkt en voor die dag was regen voorspeld. Fred heeft ons niet zomaar op pad gestuurd, maar met heel veel adviezen over de te volgen route, wat we toch vooral moesten gaan zien in Budapest, we kregen plattegrondjes en folders..

De HALLER camping ( http://www.hallercamping.hu/ )was goed te vinden in BUDAPEST. Het is een prima camping, ruim genoeg en op elk moment van de dag schoon, blinkend sanitair. Er is een vrouwtje de hele dag actief met emmer en sopdoek. Vanaf de camping loop je in een half uur naar het centrum. Je kunt ook met de bus, want die stoppen voor de camping, maar wij zijn nu eenmaal lopers.. Wel hebben we voor twee dagen de hop-on hop-off bus genomen. Dat doen we in iedere grote stad en dat bevalt ons prima. Het is een mooie stad aan de Donau. Pest ligt beneden, daar vind je ook het parlement, wat een prachtig gebouw is dat aan de Donau ligt. Veel musea, kerken en veel mooie huizen in Jugendstil en art-decostijl. Maar ook de grootste synagoge van Europa ligt daar, prachtig! Daar hoort een grote begraafplaats bij met heel veel anonieme graven. In het getto zijn erg veel joden gestorven door uitputting en kou. Er is ook een museum bij waar we een rondleiding kregen van een gids die ons in 20 minuten werkelijk alles vertelde over de Holocaust en de foute rol van de regeringsleiders van Hongarije daarin.. de joods feestdagen van Jom Kipoer, Jos Hasana en Hanukka. De Chanuka kandelaar met 8 kaarsen. De messen die gebruikt werden bij de Bar Mitswa. De gedekte tafel voor de sabbath.. ongelooflijk wat een informatie in zo'n korte tijd. Maar in Pest vind je ook de winkelstraten. En veel restaurants en terrasjes. We bezochten ook nog het volkenkundig museum en leerden zo wat meer over de folklore van de Hongaarse bevolking. Buda ligt op een heuvel en eromheen is het ook bergachtig. Hier vind je veel historische gebouwen en vanaf de Belvedère heb je een schitterend zicht over de Donau met haar bruggen en de stad. We maakten ook nog een boottocht over de Donau, die echt niet blauw is hier.. En we volgden het advies van Jan Willem en bezochten het Labyrint. Heel bijzonder om zo onder een wijk door te lopen en te beseffen dat hier mensen gewoond hebben. Een beetje luguber was het ook wel, spookachtig verlicht. De ruimte waar Dracula opgesloten heeft gezeten en zijn grafsteen die daar ook te bezichtigen was versterkten dat gevoel zeker. En toen we op het eind langs de toiletten kwamen wilde ik wel even plassen. De toilet sloot met een ijzeren deur. Maar toen ik er na die plas weer uit wilde bleek er geen klink aan de binnenkant te zitten... Opgesloten... en dan in die omgeving, zo ver onder de grond... Gelukkig hoefde ik maar een keer te roepen en daar was mijn reddende engel al..! Het was inderdaad gaan regenen op maandag en hierdoor zakte de temperatuur naar aangename waardes. Dus daar hadden we geluk bij. Verder is Budapest ook echt een "grote"stad. Je hoort alle talen om je heen, Chinees, Italiaans, Frans, Duits, Deens, Zweeds en Engels maar we zagen er ook veel bedelaars en er werd veel gewinkeld in de vuilnisbakken... Verder ontmoetten we weer een bekende van een van de eerste campings. Ze waren nu al een maand in Budapest omdat zij onder behandeling was bij de tandarts. De tandheelkunde schijnt hier op een hoog niveau te staan en veel Duitsers en Zwitsers komen hier om hun gebit in orde te laten maken voor een gunstige prijs. Dental toerisme heet dat!

We vertrokken vrijdagmorgen met een tevreden gevoel uit Budapest richting SOPRON. Het is al een keer eerder gebeurt deze reis en nu was het weer zo, na een dag rijden kom je aan en blijkt de camping gesloten! De volgende camping bleek niet toegankelijk voor campers. En als je dan moet gaan zoeken is het snel laat... We kwamen uiteindelijk terecht bij een Duitse Hongaar die duidelijk een paar biertjes teveel op had.. Hij had een bord in de tuin staan die deed vermoeden dat er achter het huis een camping schuilging. Gert belde hem wakker en ja hoor we mochten de camper er wel wegzetten, er waren geen andere gasten en aan de staat van het terrein en het sanitair te zien was dat al heel lang zo... Maar wij waren al blij dat we niet verder hoefden te zoeken. Voor 10 euro stonden we privé. De eigenaar kwam nog meerdere keren wat dingen vertellen in vrijwel onverstaanbaar Duits met een flinke dranklucht om hem heen... Maar in het begin van de avond kwam zijn vrouw hem ophalen, hij maakte Gert tot chef camping en toen hadden we verder rust!

We zijn vandaag heel Oostenrijk doorkruist en nu op een camperplaats aangekomen. Het is inmiddels weer erg warm geworden vandaag hadden we weer 36 graden in de schaduw. We zijn nu 7 weken onderweg en hebben ook al 7 weken prachtig weer. Gisterenavond barstte er een onweer los met veel rukwinden, er vielen takken van de bomen en de campers die eronder stonden zochten snel de open ruimte op. Toen we aankwamen was ons al een speciale camper opgevallen, donkerrood met veel versieringen en teksten. Tijdens zo`n noodweer is contact snel gemaakt en zo zagen we dat er een echtpaar in huisden. Zij een moedertje met ook het uiterlijk van een moedertje de zestig genaderd of al gepasseerd. Hij een forse kerel, lang grijs haar in een paardenstaart, tatoo's en een flinke bierbuik. Die was goed te zien omdat hij met ontbloot bovenlijf liep. Daaronder droeg hij een strakke rok tot net boven de knie.. Het maakte toch dat je na de eerste keer snel nog een keertje keek of je het wel goed had gezien... Maar het begon te regenen en ieder zocht de bescherming van zijn campertje op. Gaandeweg de ochtend werd er een Flohmarkt opgebouwd op ons terrein. Dat begon al tegen zes uur. Maar om een uur of acht waren de eerste kramen geopend. En wat schetst mijn verbazing, zie ik onze camperbuurtjes net terugkomen na hun eerste rondje markt. Zij in een jurk uit de jaren zestig en hij was nu een echte zij met borsten en al in een mooie jurk met een legging daaronder, mooie zwarte pumps met hakken van een cm of 6. Een bolerootje van pantervel met bijpassende tas. Mooie hoed op het hoofd. Heerlijk! Hij, zij liep te genieten van alle blikken die hij ving. En de echtgenote die liep er als een slonsje een halve pas achteraan...

We zijn nu 8 weken op pad zijn. We hebben genoten van Hongarije, we voelden ons er goed. De natuur was erg mooi. Gert zag veel vogels waarvan drie totaal nieuwe soorten dus we kunnen thuis met een gerust hart aan de appeltaart..Ook wat betreft de bloemen kon ik mijn hart ophalen. Helaas kon ik ze lang niet allemaal terug vinden in mijn boeken. De campings die we hebben gehad, zowel van Nederlandse als van Hongaarse eigenaars, waren goed tot prima. Het voordeel van die campings met Nederlandse eigenaars is dat zij ons veel informatie konden geven over wandelen, fietsen en stadjes die de moeite van een bezoek waard zijn. De informatie hoe en wat met het openbaar vervoer hoort daar ook bij. Maar de kwaliteit van de Hongaarse campings was ook hoog. Je hebt hier ook campings die zijn aangesloten bij ASCI, dat betekent in het voorjaar een prijs van 11,13 of 15 euro per nacht. De bevolking is erg vriendelijk en behulpzaam. De prijzen van eten en drinken zijn van een prettige hoogte. De diesel daarentegen is weer aan de dure kant. Je vindt voldoende supermarkten. In de buurt van wat grotere steden zie je vaak een Tesco en de SUPERSPAR, die verkopen alles wat je nodig hebt, zelfs Douwe Egberts koffie, Pick Wick thee en zelfs Bolletje beschuit. Maar de ALDI en vooral ook de LIDL kom je heel wat keren tegen dus de kans op een goedkoop en lekker wijntje is groot! In ieder dorp vindt je ook een CO-OP, daar zijn de meest noodzakelijke zaken te verkrijgen. Maar wat betreft de staat van de wegen binnendoor... abdominabel slecht!! Veel gaten en hobbels. Misschien valt het met een personenwagen wel mee maar met een campertje is het echt hotsen en knotsen. De inhoud van de kastjes werd steeds flink door elkaar geschud! Wel weer positief vonden wij het dat je op vrijwel ieder terras kon internetten en met een smartphone op zak is dat erg handig. Ff de mail checken of het weerbericht bekijken. Ook op alle campings hadden we gratis WIFI.

We waren er nog lang niet uitgekeken en gaan er zeker nog een keertje terugkomen! Nu zijn we al weer een week in Duitsland aan het rondtoeren. Wat meteen opvalt: hier zie je mooi verzorgde tuinen bij de huizen, veel bloeiende planten. En op Die Romatiche Straße kom je ook steeds binnen 15 km weer een ander mooi stadje tegen met prachtige gevels en vakwerk. Het ziet er allemaal prachtig uit. Opvallend is dat je hier nog sigarettenautomaten langs de straat ziet. En dat je de mannen 's morgen net na tien uur al aan een flinke pint zitten, daar kijkt hier niemand van op. En om de tien huizen zie je wel een Bäckerei, met heerlijke broodjes en gebak. Het is ongelooflijk, hoewel we wat betreft de zoete versnaperingen in Hongarije ook niets te kort kwamen. Maar dit hier slaat wel alles. Ook hier zijn de mensen erg vriendelijk. Het is wel een voordeel dat ze in Duitsland erg veel camperplaatsen hebben. We hebben maar een camping gedaan Camping Romantische Strasse in CREGLINGEN, om weer eens even lekker te kunnen douchen. Voor het gebruik van WIFI kon je een code kopen en die kostte 6 euro voor 3 uur WIFIgebruik... Zwemmen mocht alleen met een badmuts op en voor het gebruik van de toilet en douche had je een sleutel nodig die je voor 10 euro borg kon meenemen. Je kon dan verder om de beurt onder de douche of toilet. Of afspreken om samen te gaan... Niet echt handig vind ik! Het was wel een mooi plekje en vanuit de camping kon je prima wandelen. Na twee nachtjes slapen en een dagje wandelen vertrokken we voor het laatste stukje Romantische Straße. We bezochten het plaatsje Rothenburg a.d. Tauber. Dit stadje is echt een bezoek meer dan waard. Prachtig! Eigenlijk heeft deze streek ook heel veel overeenkomsten met de Elzas in Frankrijk. De hellingen staan hier ook vol druivenstokken, er lopen mooie fietspaden door- en onderlangs de wijngaarden. Er is veel fruitteelt en ook zie je in de steden de mooiste uithangborden. Het vakantieseizoen is begonnen, want je vindt hier ieder weekend wel een dorp waar het wijnfeest is.

Na al die romantiek zijn we neergestreken op de plaats waar we ook de eerste overnachting van deze reis hebben gedaan, namelijk een camperplaats in MAINSTOCKHEIM. We staan hier aan de rivier de Main en kijken vanuit onze stoel naar al de boten die voorbij varen. Wat heel bijzonder is zijn de varende hotels, enorme boten die hier over een toch niet al te brede Main komen varen. We hebben hier al twee dagen mooi kunnen fietsen, onze kuiten gaan weer een beetje wennen aan het klimmen. De heuvels met al die druiven zijn niet echt hoog, maar ook vals plat doet ons grijpen naar een lage versnelling... We betalen hier 5 euro per nacht en hebben stromend water en elektriciteit en een prachtig uitzicht. Iedere dag rond 18 uur komt de ijsboer langs de campertjes gereden. Het bevalt zo goed dat we nog maar een nachtje bijgetekend hebben. De gang is er een beetje uit, we hebben veel nieuwe dingen gezien, veel mensen ontmoet. We hebben het graan zien verkleuren van lichtgroen naar zachtgeel en nu is de kleur witbeige en is het klaar om geoogst te worden. De zonnebloemen draaien hun hoofdjes met de zon mee of daar juist van weg, dat weet ik eigenlijk niet zo goed. De druiven zijn echte druiventrossen geworden en de appels en peren zien er al goed uit. De wegen en campings worden voller... Het is weer tijd om naar huis te gaan!

Maar eerst nog even een bezoekje aan onze Technische man in Hahausen. Op weg daar naar toe deden we nog een camping aan in HANN.MüNDEN. Een plaatsje met wel 700 authentieke vakwerkhuizen. Het ziet er mooi uit, persoonlijk vonden we de stadjes langs de Romantische Straße wat specialer. Ook hier weer een camping waar je WIFI moet kopen. Ook in het stadje zie je nergens WIFI op de terrassen of restaurants.Met al de smartohones zullen ze er hier toch ook aan moeten beginnen... Op de camping moet je met een douchemunt naar de douche en als je met warm water wilt afwassen moet je daar ook een munt voor kopen... Nee, ik geloof niet dat Duitsland ons nieuwe vakantieland wordt. Eerst gaan we nog even gezellig bijkletsen in de HARZ en daarna is het echt gedaan en gaan we kijken hoe ons eigen tuintje eruitziet!

Camper-reis Hongarije mei/juni 2012 deel 3

............

Camperreis voorjaar 2012 Frankrijk

Voorjaarsreis 2012

We vertrokken op 14 maart. s’Morgens lag er kikkerdril in de vijver, dat is wel vroeg want andere jaren is dat altijd rond 1 april. Het was rond tien uur dat we de huisdeur weer op slot draaiden. Alles was weer voorbereid voor de volgende bewoners.. Harm en Katrien gaan ons fort weer “bewaken”. We hadden een goede reis naar het Lac du Der Chantecoq, het campertje was al meteen weer vertrouwd en reed lekker. De Tom Tom stuurde ons een paar keer langs binnenweggetjes om ons toch die route te laten rijden die zij het beste vond. In Charleroi maakte ze het helemaal bont en leek het even of ze ons alle smalle wegen van de stad wilde showen… maar alles kwam goed en tegen 16.00 uur waren we bij het Lac. Gert haalde op de dijk meteen zijn telescoop voor de dag en stond met een kopje thee in de hand te genieten van alle vogels in het meer. Ik vond de baltsende krooneenden heel bijzonder! De camperplaats bleek goed bezet. Wel zo’n 15 campers hadden er hun plekje gevonden. Toen we hier in het najaar van 2009 waren stonden we hier alleen… We hadden geen zin om meteen de eerste avond al geconfronteerd te worden met afwas in de camper dus we zochten een restaurantje in de buurt. Die vonden we in Chiffaumont Champaubert, in “Le Cheval Blanc”. We aten er heerlijk en toen we terugkwamen konden we meteen het bedje in… Gert had de kachel een beetje aangezet want als de temperatuur onder de 7 graden komt gooit de boiler zijn water weg… En als we niet op een camping staan is dat zomaar niet bijgevuld… Ik werd een aantal malen wakker zo warm was het… Even wennen weer hoe het ook weer allemaal werkt… Ons extra dek op bed kunnen we de volgende keer wel thuislaten..

Weer lekker uitgerust gingen we de dag na aankomst meteen de fiets op en het meer rond. Dat is zo’n 40 kilometer op voor een deel echte fietspaden. Het zonnetje stond aan een strakblauwe lucht. We begonnen met dikke truien aan maar die konden al snel onder de snelbinders. Het leek wel zomer! We zagen de geelgors, de veldleeuwerik, smienten, wintertalingen, een koppel zomertalingen, futen aan het baltsen, robotaps, de tjif-tjafen de rode wouw was ook bijzonder! Veel buizerds in donkere en lichte uitvoeringen… Verder een vos die niet meer op jacht ging… Een haas die door het bos sprong, misschien net de eieren al verstopt? Toen we op een muurtje, lekker in het zonnetje van het uitzicht op het meer zaten te genieten liep er een wezel langs onze voeten.. Die had ik nog nooit zo dichtbij gezien.. In het meer zagen we de meerkoeten een gevecht op leven en dood voeren. Het was niet helemaal duidelijk waarom er werd gevochten maar het ging er heel heftig aan toe, de verliezer koos nog bijtijds het hazenpad want anders was hij gewoon door z’n tegenstander verzopen. En honderden kraanvogels zagen we overkomen. Overdag zagen we er al veel boven het meer vliegen maar tegen schemer kwamen ze echt in hele grote groepen luid roepend over. Ze maken een heel speciaal geluid! Morgen ga ik vroeg op want het is wel heel indrukwekkend als ze in de vroege ochtend in grote getale weer het luchtruim kiezen. Wij hadden niet verwacht er hier nu nog zoveel te zien maar het lijkt wel of deze groepen nu net arriveren uit het zuiden.

Jullie hebben het al begrepen, we zijn weer weg en hebben het meteen weer goed naar onze zin. We zien weer veel mooie dingen, het is meteen weer genieten! Ook hier, zo dicht bij huis is enorm veel moois te zien. Als we dan na zo’n mooie zonnige dag na de fietstocht op de camperplaats voor ons campertje zitten realiseer ik me dat mijn voortuin nu eigenlijk de hele wereld is en datzelfde geldt ook voor mijn achtertuin… Dan ben je toch wel ontzettend rijk, niet dan?

Mooi weer aan de kust...

Hoi, we gaan nog verder met het vieren van het camperleven…

We reden verder naar Macon waar we ons aansloten bij Kees en Philomien. Al bij het inschrijven op de receptie adviseerde de man van de camping ons om op het harde pad een plekje te zoeken. Ja, zei Gert dat heb ik al gehoord want vrienden van ons, de fam. Jumelet en hij liet Gert niet eens uitspreken.. Oh lala zei hij, op z’n Frans dan, we hebben ze met zeven mannen uit de modder moeten trekken en nog eens Oh lala. Hij lachte er wel bij dus voor hem was het duidelijk geen drama geweest. Toen we de camper van de fam. zagen stonden er allemaal bruine handafdrukken op de motorkap, als bewijs dat de man aan de receptie het niet had overdreven. Ze stonden nu op het droge maar dat bleek alleen aan de buitenkant, de kraan in hun badkamertje lekte en die stroom water was gestopt met washandjes.

Het weer was bewolkt en er waaide een koud windje. Onze camper werd gewoon op het pad gezet en we vierden het weerzien in de Bufalo Grill. Besloten werd om de volgende dag nog niet verder te trekken en eerst op zoek te gaan naar een oplossing voor de kraan. Die werd niet gevonden in een kampeerzaak want daar kon de monteur er pas woensdag tijd voor vrijmaken. Maar Kees en Gert waren samen naar de winkel gewandeld en tegenover de kampeerwinkel bleek een doe het zelfzaak te zitten. Daar werden wat schroeven en draadklemmen gekocht en zo is het probleem verholpen. We stonden op de gemeentecamping van Macon, dit was een prima camping met nieuw, schoon sanitair. Deze ligt vlak aan de doorgaande weg.

Dus op dinsdag vertrokken we. Wij deden eerst een stukje door de stad Macon en wilden wat binnendoor gaan rijden. Kees en Philomien schoten meteen de tolweg op. Bij Belleville namen wij ook maar de snelweg want het schoot echt niet op. Onderweg bleek dat we niet zover bij elkaar vandaan reden dus lunchten we samen en aan het eind van de middag, net voor we snelweg verlieten om binnendoor naar St.Cyprien te gaan rijden ontmoetten we elkaar weer. Nog een half uurtje te gaan was het toen binnendoor. We hadden een ANWB camping uitgezocht,”Le Soleil de la Mediterranée”, want dan kon Kees zijn campingcheques opmaken…

Helaas kon hij bij de ingang zijn kaart niet vinden maar we konden er toch op met de kortingkaart van Gert. De camping bleek helemaal niets,er waren wat lege plekken op het zand tussen de vakantiehuisjes. Je stond er echt helemaal opgesloten… Nu hadden we de hele dag gereden van ’s morgens half tien tot ’s avonds 7 uur en kwamen we hier terecht. Terwijl we het spul wegzetten begon het ook nog te regenen… Maar gelukkig werd het al gauw donker en in de camper was het toen gezellig en warm. De volgende dag, 21 maart was de verjaardag van Gert. Hij kreeg een serie sms-jes van mensen die hem feliciteerden en ook meldden hoe lekker het weer in Nederland was… zon en wel 18 graden.. Wij zaten in een flinke regenbui die al duurde vanaf het moment dat we de campers neerzetten.. Gert kon z’n moeder bijna niet verstaan aan de telefoon zo hard tikte de regen op het dak.

Maar er werd niet lang getreurd, na het ontbijt hebben we alles weer ingepakt en zijn een kilometer of 15 opgeschoven naar Sainte Marie de la Mer, deze camping “de la Plage” ziet er een stuk beter uit, hij is van de ACSI. We hebben een plekje vlak bij het strand. Nu nog wat aan die regen doen en alles is weer okay! Eerst nog maar verjaardag vieren!

Dat lukte nog niet echt om iets aan de regen te doen, donderdag was een lange regendag! De camping veranderde in één grote rivier. Met de regenjas aan renden we naar de receptie om een beetje te internetten maar helaas, ook dat wilde niet lukken. Het was wel lekker dat we nu met z’n viertjes waren, gezellig en het Keezbord werd tevoorschijn gehaald en zo ging de tijd aangenaam voorbij…

En op vrijdag, ja hoor daar was tie dan… de ZON! Heerlijk, bijzonder hoe zoiets ineens een hele dag veranderd. Alles blijkt ineens mogelijk, ook Kees kon nu naar buiten, die was inmiddels ook wel uitgekeken binnen in de camper! We gingen fietsen en zagen nu hoe dicht we bij het strand zaten en dat we een heel end langs zee konden fietsen. Zaterdag fietsten we naar Perpignan. Er loopt een fietspad, soms even onderbroken door een stadje, helemaal naar de grote stad. Het was 17 km. fietsen maar toen stonden we in het drukke centrum van Perpignan. We vonden al snel een terras in het zonnetje en het was meteen vakantie! Mooi om te zien dat de mensen zo verschillend gekleed waren. De inwoners van deze stad liepen er over het algemeen goed aangekleed, vaak nog wat winters bij. De toeristen hadden al kortere broeken en tshirts of bloter aan. In het zonnetje leek het wel zomer maar n de smalle winkelstraten was het toch nog frisjes. We hadden wat moeite om een geschikte tafel te vinden voor de lunch. Met een rolstoel is het niet mogelijk om onder iedere tafel te schuiven maar we vonden een goed plekkie op een groot plein en daar aten we een heerlijke tapasmaaltijd van allerlei soorten inktvis, mosselen, mesheften, gamba’s, peultjes en sla, werkelijk heerlijk! Philomien en ik deden daarna nog wat kledingwinkels en slaagden nog met wat leuke blouses en shirts. Zo’n dag vliegt om en we moesten terug om nog voor donker weer terug op de camping te zijn. We hadden de fietsen gestald in een rek voor een soort restaurant. Helaas hadden ze geprobeerd ze mee te nemen, dat was niet gelukt maar ze hadden toch een aantal zaken gesloopt. Gelukkig konden we er nog goed op fietsen. Een paar kilometer voordat we op de camping waren reed Kees nog een lekke band. Er zat niets anders op dan maar door te rijden…

Ook op zondag was het weer heerlijk weer en na allerlei huishoudelijke werkzaamheden, wassen, ramen zemen, fietsband plakken en versnelling repareren fietsten we ook nog naar Le Bacarès en Le Port Bacarès. Dit is een wat grotere badplaats, er lagen ook al veel mensen lekker in het zonnetje op het strand. Verder was het druk met wandelaars en fietsers. Er liep een prima fietspad van St. Marie de la Mer naar Le Bacarès. Ook hier waren nog niet alle restaurants open maar het maakte al met al toch al een hele levendige indruk.

Jullie lezen het wel, we hebben het vooral erg gezellig zo samen. We zijn blij dat het zonnetje ook hier gekomen is. Aan de foto’s is wel te zien dat het samenzijn nu even op de eerste plaats komt…

Het is zondagmorgen, palmpasen, we zitten voor de camper in het zonnetje. De tafel is gedekt voor het ontbijt. We hebben een croissantje dat we beleggen met de lekkere pruimenjam gemaakt door buurvrouw Ingrid. Heerlijk! Echt een zondagse traktatie! Naast ons staan Kees en Philomien, ook zij zitten aan het ontbijt. Straks gaan we op de fiets naar St. Laurent, daar is het markt. Daar zijn we eerder deze week ook al geweest,woensdag was het er ook al markt. Dat beviel ons zo goed dat we dat nog een keertje gaan doen. We namen toen ruim twee kilo kant en klare Paëlla mee, uit een kraam waar ze paëlla in zo'n grote pan hadden klaargemaakt. De kraam ernaast verkocht gegrilde kippen. De dame in die kraam vertelde Gert dat hij zondag terug moest komen dan had ze namelijk ook hammen... Het was een gezellige, uitgebreide, echte Franse markt. Veel kraampjes met kleding, kramen met groenten, vis, kaas, worst, kruiden, stoffen en huishoudelijke artikelen. En een gezellig sfeertje, bij de levensmiddelen mocht je proeven en iedereen had wel een gezellig praatje. De terrasjes zaten vol en al voor elf uur had men hier al een pint of een wijntje voor zich staan. Vandaag gaan we voor de oesters!

Kees en Philomien wilden Gert's verjaardag meevieren maar we zijn nog steeds samen en vermaken ons opperbest. Overdag fietsen we, de langste tocht was 50 kilometer. Er zijn hier ook prachtige fietspaden. We maken samen 's avonds de warme maaltijd klaar en daarna is het tijd om naar binnen te gaan voor een potje Keezen of en dat is sinds jaren weer herontdekt, boerenbridge! Als vanouds kaarten we weer door tot de kleine uurtjes...

We zagen hier op de camping een vreemd insect. We stuurden de foto naar Jaap en die zocht voor ons op dat het een veenmol was.'s Avonds roepen de dwergooruiltjes op de camping naar elkaar. Gert zag op 23 maart de eerste boerenzwaluw overtrekken. Op 29 maart zagen we in St. Laurent de eerste huiszwaluwen. En op 30 maart werden ook de eerste gierzwaluwen gespot. Het is komende week Semana Santa met die mooie processies in de goede week. Wij dachten dat dat alleen een Spaans gebeuren was maar hier wonen ook Catalanen. Men noemt het hier ook Catalonië. De plaatsnamen worden ook op twee manieren aangegeven, in het Frans en in het Catalaans. Zodoende zijn hier ook processies. Wij zagen de eerste processie vorige week al en dat was er een van de dennenprocessierups.... In het binnenmeer bij St. Cyprien zagen we veel flamingo's. Ik vind deze vogels het mooiste als ze vliegen. We willen nog naar de Camarque, daar kunnen we er nog veel meer zien!We hebben van hier uit ook uitzicht op de bergen van de Franse Pyreneeën, meestal hangt daar een flinke wolkenband boven, bij helder weer zien we dat daar ook nog een flinke laag sneeuw op de hoogste toppen ligt.

We fietsten nog een paar maal naar Sète waar het hele stadje in een feeststemming was omdat daar een Russische viermaster lag afgemeerd. Het was een drukte van belang. Op veel boten werd muziek gemaakt. Zo luisterden we naar doedelzakken, de fagot maar ook een lier. (ik denk die van tierelierelier…) De terrasjes waren overvol, het zonnetje scheen, kortom de stemming zat er goed in. Het leek ook wel of de weg naar Sète steeds korter werd, we (Gert) vonden iedere keer een kortere of rustigere route. De avonden werden nog gevuld met Keezen, daar was Philomien de grote winnaar in en met Boerenbridge, daarin was Gert de kampioen. En zo werd het dinsdag en we namen afscheid van elkaar. Het was bijzonder gezellig geweest en in die bijna 50 jaar dat we met elkaar bevriend zijn, zijn we nog nooit zo lang samen op reis geweest! Maar ook aan alle goede dingen komt een eind dus trokken wij verder naar de Camarque en zij gingen hun reis naar huis voorbereiden.

We streken neer in Stes Maries de la Mer. Dit was een verplaatsing van niets, 90 km De nieuwe camping lag aan het strand en twee en een halve kilometer verwijderd van een zeer toeristisch stadje. Een en al restaurant en traiteur. En héél véél Duitsers, zoals wij in Nederland ook gewend zijn aan de kust.. De camping is een ACSI camping en die hoeven jullie niet persé te onthouden want dat doen wij ook niet… De Camarque, voor mensen die het gebied niet kennen, is een gebied in Frankrijk, helemaal in het zuiden tegen de Middelandse Zee aan. Hier ligt de delta van de rivier de Rhône en le Petit Rhône. Het is dus een vrij nat gebied met veel kleine stroompjes en meertjes. In het noorden wordt rijst verbouwd. In het zuiden vind je een soort wilde begroeiing. Er grazen de bekende Camarque paarden dit is een wat kleiner soort witte paarden. Men fokt hier de Camarque stieren waar ook stierengevechten mee worden gehouden. Doordat het zo’n nat gebied is kun je hier ook veel vogels aantreffen. Een maal per jaar verzamelen hier alle zigeuners die dan met veel plechtigheid de zwarte Madonna de zee in te dragen, dit gebeurt in een processie. Deze Zwarte Madonna staat nu omringd door veel kaarsen in de kerk van Stes Maries de la Mer.

We kwamen hier om te fietsen en dat hebben we dan ook gedaan. De vogels waar Gert dan weer voor kwam, waren nog niet echt aangekomen. Flamingo’s wel, die zagen we volop. Ook de gierzwaluwen zijn in grote getale gearriveerd. We zagen een heilige ibis en ook ineens tijdens het fietsen hoorden we de nachtegaal zingen. Dat is altijd een heerlijk geluid en voor mij is dan het voorjaar begonnen! En Gert was blij met de waarneming van een brilgrasmus. We zaten nog een middag heerlijk in het zonnetje aan de rand van de boulesbaan. De tijd vliegt daar als je het spel een beetje volgt en geniet van al de verschillende types die zich op en rond de boulesbaan ophouden. Wij hoorden daar dan ook bij natuurlijk!

En na een dagje wat binnen hangen vanwege de harde wind, ontdekten we dat er een groot vogelpark in de buurt was. We fietsten daarheen en hadden er een heerlijke dag. Er was 7 kilometer wandelpad langs watertjes en moerassen uitgezet. En er waren ook veel vogelkijkhutten. Gert kon daar zijn hartje ophalen. Weliswaar waren hier ook geen rietvogels te horen net zo min als buiten het park maar we zagen de flamingo’s mooi van dichtbij. Er broedden veel reigerachtigen en we zagen weer de heilige ibissen. Maar alle vogels waren vrij om te komen en te gaan, dat maakt het altijd wel mooi. Een slangenarend en een boomvalk kwamen ook nog overvliegen en dat waren dan weer de eersten van dit jaar! Dus Gert genoot niet alleen van de vogels maar ook van zijn camera en maakte veel mooie foto’s. We hoorden nog de roerdomp, wat een bijzonder geluid is dat toch… Het zonnetje scheen de hele dag en dat was heerlijk want als de zon weg is is het ook hier meteen erg fris.

Dit is weer het laatste bericht over deze reis. Het eigenlijke plan was om langzaamaan via camper-plaatsten terug naar huis te gaan. Iedere dag keken we naar de weerberichten. Op weer-on-line en Meteo France. Maar we blijken hier in het enige stukje van Frankrijk te zitten waar het nog droog en zonnig is. En nu is het ook wel hard om onszelf nog een week regen extra te geven.. Dus zo is het gekomen dat we op maandag hier zijn neergestreken en er nog steeds zijn. De camping ligt een kilometer of 5 onder Tarascon. Op camping Saint Gabriel. Het is een camping van de campingcheques dus dat is wel handig om die ook eens op te maken! We zitten hier op het randje van de Provence. Maar ook de invloeden van de Camarque zijn hier nog merkbaar. Zo fietsten we vandaag met een omweg naar St. Remy de Provence en toen we het plaatsje Maillane passeerden bleek daar een driedaags feest aan de gang te zijn. Toen we erdoorheen fietsten reden ze net met een grote groep witte paardjes rond. De mannen met lasso's en gekleed als cowboy's. Een grote boerenkar getrokken door twee boerenpaarden zat vol met de notabelen van het dorp. Ineens was het een gedrang van jewelste! We moesten even goed kijken om te zien wat er nu gebeurde want een hele groep ruiters kwam tegelijk aanrijden en de paarden waren zeer onrustig en wilden alle kanten op. Er stonden wel wat dranghekken langs de weg en daar doken we maar snel achter. Nu bleek tussen deze hele groep paarden een stuk of vier van die kleine Camarque stieren te lopen. Nu we eens wat beter rondkeken zagen we dat er zo hier en daar ook hele stevige, grote hekken klaarstonden en toen werd het ons duidelijk, die stieren gingen vast op een moment los door het dorp... Maar nu was het daarvoor nog te vroeg. Toen het hele spul weer terug door de straat kwam was het 12.15u. En wij weten het... dan laat een Fransman alles vallen want dan moet er eerst gegeten worden.. Dus na een bakkie koffie fietsten wij weer door.

Later zagen we op internet dat dit spektakel een naam heeft, "Abrivado". Het is een behendigheid van paarden en ruiters om met een groep paarden een aantal stieren te verplaatsen. En als dat lukt brengen ze zo de stieren van de ene boerderij naar de andere. De kunst is dus om te zorgen dat de stieren niet ontsnappen...

St. Remy is een heel leuk, nog in een mooie staat, Provencaals stadje. Mooie winkels met veel terrassen en restaurants. We waren daar al eerder deze week, toen was het markt. Ben je daar in de buurt op een woensdag dan is dit een aan te bevelen uitstapje. Het hele centrum veranderd dan in een markt/braderie. Vincent van Gogh heeft hier ook even gewoond. De langste tijd daarvan zat hij in een huis voor geesteszieken.

We fietsten ook nog een dagje naar Tarascon, lekker binnendoor. Zo zagen we dat de wijnranken nu echt vrucht beginnen te zetten. Het graan is al zo'n 30 cm. hoog. De asperges worden volop gestoken. Niet als ze nog wit zijn zoals in bij ons... Hier hebben ze allemaal al een paars groene kop. 's Lands wijs, 's Lands eer! Tarascon ligt aan de Rhône en is niet echt een bijzonder plaatsje. Omdat we toch ook nieuwsgierig zijn wandelden we over de brug het stadje Beaucaire in, dit ligt op de andere oever en hier was het weer een stuk gezelliger, er was een flinke haven en veel terrasjes.

Maar we fietsten ook nog een dagje naar Arles en dat is echt een mooie stad met veel historische plaatsen. Met als klapper natuurlijk de Arena en het theater Antique. We hadden een heerlijk zonnetje. Bij de arena speelde een man prachtig op zijn trompet.. genieten..! Arles is natuurlijk ook bekend doordat Vincent van Gogh hier veel geschilderd heeft. De bekendste daarvan zijn het bruggetje, wat is afgebroken en op een andere plaats weer opgebouwd en zijn Café de Nuit. Ook dat is afgebroken en daar staat nu een supermarkt voor in de plaats... Le Foux Roux werd Vincent hier genoemd... Er is dus niet veel meer wat er hier aan hem herinnerd, wel staan alle kaartenstandaards vol met kaarten van zijn schilderijen. Het landschap is hier mooi, tijdens het fietsen zien we de Mont Ventoux, die ligt hier zo'n 40 km. vandaan, overal boven uitsteken. Zijn top ligt nu nog dik in de sneeuw. Ook zien we Les Alpilles liggen dit is een wat lager gebergte. Maar het fietsen gaat hier prima omdat wij in het Rhônedal zitten en het dus heerlijk vlak is.

Het is nu zaterdag, zondag blijven we nog één dagje genieten van de heerlijke temperatuur 20 graden C en het zonnetje. Maandag starten we de motor en dan zullen ook wij weer moeten gaan wennen aan kou en regen... Woensdag denken we weer thuis te zijn. Groetjes Gert en Els

Voor diegene die nog meer wil lezen of foto's kijken.. het verslag van Myanmar is klaar en staat met foto's op www.bouwmeestersoppad.reismee.nl

Camper-reis Denemarken 2011 juli/augustus.

Daar gaan we... Denemarken...! zomer 2011

We zijn weer op pad met ons campertje. We vertrokken 23 juli, een week later dan gepland. De weerberichten waren van dien aard dat we dachten we wachten nog maar even... maar na een week waarin het weer toch heel redelijk was hebben we het er toch maar op gewaagd. De eerste halte was in St. Oedenrode waar we nog even vrienden gingen. Het was een vreselijke regendag! Maandag gaven we gas en reden meteen tot Itzenhoe in Noord Duitsland. We sliepen daar op een camperplaats. Helaas sneuvelde daar onze thermoskan, de kan die we al zoveel jaren gebruiken bij het kamperen...de enige echte HEMA kan... De dag daarop was het nog maar een kleine 100 km naar Denemarken.

We gingen eerst winkelen, op zoek naar een nieuwe thermoskan en zo toch even te beleven dat we in Duitsland waren. Het zonnetje scheen en het is vreemd hoeveel effect dat meteen heeft. Na een bakkie koffie vertrokken we en in Denemarken stopten we stopten eerst in Tønder. Een mooi stadje met een bijzondere kerk. Het volgende stadje was Møgeltonder met een nog bijzondere kerk. Echt heel mooi. De camping vonden we in Bredebro. De dag daarna bezochten we Ribe een van de oudste stadjes van Denemarken.

Een bezoek meer dan waard. Mooie huizen en gebouwen, gezellige terrassen en restaurants met een heerlijke lunch! Ook deze dag weer een lekker zonnetje dus GENIETEN! We sloten die dag af in Henne.

De camping was in Henneby Strand. Vanaf de camping konden we fietsen naar het strand. Een mooi breed strand, geschikt voor alles wat je maar op en strand wil doen maar helaas... geen schelpjes... Maar we wandelden heerlijk, in het zonnetje, de voeten in het zeewater dat niet eens echt koud aanvoelde. De camping was groot en het is seizoen dus er zijn veel gezinnen met kinderen. Op alle campings hier hebben ze meerdere trampolines en springkussens. Het lijkt ons of heel de jeugd van Denemarken staat te springen op kussens en trampolines. Er wordt enorm veel gebruik van gemaakt. De volwassenen storten zich massaal op de barbecue. Voor vrijwel iedere tent staat een mega gasbarbeque. De campings zijn duur. We zijn hier per nacht een bedrag kwijt waar we in Frankrijk 3 nachten voor kamperen. Natuurlijk zijn we daar dan wel in het voorseizoen. En dan denk je met die prijs zijn we er klaar mee maar nee, de douches gaan op munten. Bij binnenkomst in Denemarken moesten we nog even diep nadenken, hebben ze daar nu de euro of niet... niet dus. Deense kronen en die moeten bij de douche in de automaat!

We reizen langs de Noordzeekust naar boven. Het landschap doet veel aan Nederland denken. Net allemaal wat leger en de dorpjes wat knusser met mooie cottage-achtige woningen met rieten daken. Deze zie je ook mooi liggen in de duinen. Mooie aangelegde tuinen, veel rozen. We moeten toch ook nog eens naar Engeland want nu denk ik dat het daar soms wel wat op lijkt... Je mag hier ook nog lekker een duinpannetje opzoeken om in te liggen. Er zijn er ook voldoende.. Achter de duinen, in West Jutland, zagen we ook mooie natuurgebieden met heide. Mooi uitgestrekte natuurterreinen waar je prima kan wandelen.

De taal is als je hem leest goed te begrijpen. Hoor je ze tegen elkaar praten dan is er echt geen touw aan vast te knopen.. Ik kreeg van Marian een woordenboekje mee en daar leer ik uit dat een v wordt uitgesproken als een w...De u houdt het midden tussen een oe en de o. De y spreek je uit als een u of een uu. De c wordt als een s uitgesproken en de z ook... Kortom, heel veel letters blijken net anders uitgesproken dan wij gewend zijn. We houden het nog maar bij Engels alhoewel de Denen het Duits wel een beetje als tweede taal lijken te hebben.

Na een paar dagen In Henneby trokken we verder naar het noorden. Via Ringskøbing, een toeristisch plaatsje aan een, ze noemen het hier een fjord maar het ziet eruit als een binnenmeer landden we na een mooie rit door mooie duingebieden in Lemvig. Ook dit ligt aan een binnenmeer en vlak aan zee. Het is een echt vissersplaatsje en we hebben een prachtig plaatsje op de camping. We kijken over het meer en zien in de verte de golvende graanvelden liggen. Vandaag hebben we genoten van een zonnige zondag! We gingen ook naar Denemarken om een beetje uit te rusten van een drukke maand thuis.

Dit lukt prima in een week tijd heb ik al drie boeken uitgelezen! Om het tempo er wat uit te halen ben ik nu begonnen in een Engels boek....

We hebben weer een mooie zondag gehad maar nu in Grønhøj vlakbij Løkken. Het is hier wel een speciale camping want er rende net een haas over het veld, hij deed een plas voor onze camper en sprintte meteen langs het wasgebouw het terrein weer af. En toen we op het eind van de middag lekker in de tuinstoel voor de camper zaten liep er een flinke muis onder mijn stoel door. Mooi roodbruin en wel wat groter dan de muizen thuis in onze tuin... Voor alle duidelijkheid; het was nog geen borreltijd! Als je op de kaart van Denemarken onze route ziet zie je hoe we precies de kust volgen. Te beginnen in het Zuidwesten op weg naar 'de vinger' in het Noorden.

2

In Lemvig, Lemvig Strand Camping, hadden we een prachtig plekje op de camping. We keken uit op het binnenmeer. Daar werd veel gevliegerd, aan de kant dan en gezond want we hadden ook weer prachtig weer.
Wij zelf hebben er gefietst en gewandeld.

De wandeling liep langs het golfterrein en dat was wel het mooiste wandelpad ooit... We liepen op mooi pas gemaaid gras met mooie uitzichten op binnenmeertjes. Rondom ons hoorden we alsmaar de geelgors de vijfde van Beethoven ten beste geven. Daar zijn er hier ontzettend veel van net ook als de witte kwikstaart. We fietsten naar Lemvig, een leuk stadje met aardige winkeltjes en terrasjes. Een zo'n terrasje hebben we getest met een lunch. De taal blijft een probleem. De Engelse taal is niet echt gebruikelijk hier, als het dan moet dan wil men het nog wel in het Duits proberen... Maar dit al doet niets af aan de kwaliteit van het eten... We eten hier voornamelijk vis, heerlijk!

Na Lemvig reisden we door het natuurpark THY, inmiddels zijn we in Nordjylland, naar Hangstholm. We vinden dit wel het mooiste stuk van de kust tot nu toe. Werkelijk prachtig, hele brede duinen met helmgras en twee soorten heide, struikheide en dopheide. Beide staan nu op het punt in bloei te komen. Links en rechts van de weg lagen in de uitgestrekte duingebieden ook af en toe meertjes in een moerasgebied. Het wilgenroosje staat hier nog volop in bloei. We zagen nog twee kraanvogels rondvliegen. Wel een mooie waarneming maar jammer dat ze maar met z'n tweetjes waren dat betekent dat ze dit jaar geen jongen hebben grootgebracht.. Dit gebied was zo mooi dat we het zonde vonden om meteen door te rijden. We zochten een camping in Hangstholm maar dat bleek een grote vier sterren met grote zwembaden, glijbanen etc. Dat was niet wat we wilden dus we gingen door.

En tot onze grote verrassing stuitten we al snel buiten de stad, in Rærh, op een minicamping aan een visvijver. http//www.thy.minicamping.dk Dit was echt een bofje! We bleven er twee dagen, er stonden niet meer dan 15 campers en caravans. De kosten waren met gebruik van stroom 15 euro per dag. Ook konden we er forel vissen. Voor 10 euro konden we twee uur lang proberen om er wat van die springers uit te vissen. De hele dag sprongen er grote exemplaren ruim boven het water uit... Ik kon het niet langer aanzien en heb het geprobeerd... er was zelfs een moment dat er drie tegelijk over mijn dobber salto's sprongen. Maar we aten die avond géén forel..

We zakten nog een avond door met Jan en Dineke, een Nederlands stel die daar ook stonden en hij was ook visser! Weliswaar niet op forel maar wel op makreel en die kwam hij bij ons afleveren. Heerlijk, zo uit het zilte sop! We fietsten nog een dag vanaf deze camping, het viel wel een beetje tegen, niet de omgeving want die was prachtig, maar heuvel op en heuvel af en dan ook nog eens wind tegen, poeh! Wij gaan vast mooie kuiten krijgen na 50 km zo zwoegen! Onderweg zagen we nog twee reeën vanuit en bosrand naar ons staan kijken.. Verder zagen we een jonge das, aangereden langs de weg. Ook ontdekten we hier hagedisjes lekker badend in het zonnetje! Veel kikkertjes klommen kwamen uit de slootkant in een regenbui.

Na een paar dagen genieten op dat kleine campingkje reden we weer verder en vonden ons nieuwe plekje in Grønhøj op Grønhøj Strand Camping. Dit ligt vlakbij Løkken, dit is een wat grotere stad, nog aan de Noordzeekust. We boffen nog steeds met het weer. Het zou wisselvalliger gaan worden maar de enige is dat we af en toe een kleine bui hebben en ook een stevige wind.

Het zonnetje laat zich toch nog veelvuldig zien. Dus we namen nog eens de fiets, nu op weg naar Hune. Weer werden onze kuiten getest... en ook de wind was weer stevig...

Daar vonden we de kijktuin genaamd Anne Just's Have. Deze was zeer de moeite waard. Een mooie 'wilde' tuin met gecultiveerde planten. We deden weer wat ideeën op voor onze tuin thuis want die is de laatste maanden wel veranderd met de nieuwe buren.

Na afloop probeerden we nog de lunch in een visrestaurant, super! Ik ga jullie even lekker maken... Gert nam warm gerookte zalm en ik ongepelde Reker. Buiten op het terras in een stralend zonnetje, wat moet er op zo'n moment dan nog meer zijn?

We lezen nog steeds stevig door! Gert is door zijn voorraad heen. Hij puzzelt zich nu suf, gelukkig kan hij dat ongeremd doen dank zij de mensen die ze voor ons dagelijks of wekelijks uit de Stem knippen! De volgende stop zal in de buurt van Skagen zijn. We hebben inmiddels ontdekt dat de campingcheques ook hier gelden en dat scheelt ons de helft in de staprijs op de camping. We vonden ook nog wat campings van de SVR, nu is het niet zo dat deze meteen goedkoper zijn maar meestal zijn de campings wel wat kleiner en dat is ook wel heel positief. De campings zijn hier allemaal voorzien van grote keukens met een of meerder ovens en altijd een magnetron. Ook zijn er altijd elektrische of keramische kookplaten. Hier hebben we nu toevallig gaskookplaten, vijf op een rij. Naast de keuken is ook altijd een flinke kamer waar je je bereide hap kunt eten. Dat is echt goed geregeld hier. De douches zijn hele badkamers! Zeker twee keer de maat die wij thuis gewend zijn en daar vind je dan altijd een toilet, wastafel, kleedbankje of stoel en een douche. Vreemd is dan wel weer dat je alleen warme douche hebt als je er ook een munt van 2 of 5 kronen instopt... Maar je bent natuurlijk wel een echte kniesoor als je daar dan nog over valt....

3

We zijn weer een weekje verder maar qua afstand zijn we vanaf het vorige verslag maar zo'n 50 km opgeschoven! De gang is er uit... Op de weerberichten zien we dat het bovenste puntje van Denemarken, noord Jutland aldoor net boven de hele band bewolking zit. We hebben dan ook nog steeds mooi weer. Wel veel wind maar we zullen maar denken dat dit hoort bij een verblijf aan zee.

We zijn afgelopen zaterdag opgeschoven naar Tversted. We kamperen op Tannisby camping. http://www.tannibycamping.dk/

We lopen zo'n 500 meter en staan dan op een mooi zandstrand. De camping staat in het boek van de campingcheques. Maar bij inschrijven bleek dat ze daar nu niet meer bijhoren. We werden allerhartelijkst ontvangen en we mochten dan toch voor de prijs van een campingcheque staan... 15 euro per nacht maar moeten wel gewoon afrekenen. Deze camping is sowieso wel bijzonder... Het is de eerste camping die we in Denemarken treffen met gratis warme douches. En wat nog leuker is er is WIFI op de hele camping en dat is ook gratis! Jullie snappen het al we blijven hier nog even!

De laatste dag in Grønhøj was werkelijk een hele onbewolkte dag! Dus na het avondeten pakten we de fiets en installeerden we ons in een duinpannetje! We waren niet de enigen die vol verwachting naar het strand gekomen waren. Hoe later het werd hoe meer auto's aanschoven aan de waterlijn.

Dat verschijnsel is wel heel bijzonder. De Denen gaan hier met de auto niet alleen naar het strand maar ook op het strand. Je ziet auto's, campers en ook een caravan die een plaatsje zoekt tegen de duinen. De emmertjes en de schepjes eruit. De kinderen spelen de hele dag heerlijk op het strand en de toilet, het gasstel en de koelkast zijn dichtbij..

Ook voor de surfers is het een uitkomst. Geen gesjouw met die plank door de duinen en over het strand. Je schat in hoe lang je veilig staat aan de vloedlijn en hup, plank eraf en surfen.. Er rijdt wel een 4wheel drive rond die een centje probeert bij te verdienen aan vastgelopen auto's.

We hadden geluk, het zonnetje werd alsmaar roder. Het is toch wel heel bijzonder hoeveel mensen komen genieten van dit bijzondere schouwspel. Prachtig als heel langzaam de golven die mooie bloedrode zon opeten en hij verdrinkt in de zee.

De volgende dag had de zee hem weer losgelaten want we ontbeten in een stralend zonnetje! We besloten om een visvijver aan te doen en zo voor we voor de boodschappen gingen ons eigen maaltje vis te vangen.. Het bleek goed dat we de boodschappen nog moesten doen want ik ving een voorn (in een forellenvijver), die hebben we de vrijheid maar weer gegeven. Dus we konden daarna in de supermarkt het volledige boodschappenlijstje afwerken...

We deden boodschappen bij een Super Best. Voor de eerste keer troffen we een hele grote super en dat is ook wel weer eens leuk om te kijken naar het assortiment. We konden ook veel hapjes en wijn proeven. Het was inmiddels lunchtijd dus dan is dat wel erg verleidelijk...

Zolang het weer nog onstabiel is blijven we een beetje hangen hier in het noorden. We genieten van ons campertje, de zon, de zee , het wandelen en het fietsen. Wat betreft het fietsen, er is iets wat mij niet helemaal duidelijk is. In het boekje over Denemarken lees ik dat dit land nog platter is dan Nederland. Nu is het zo dat het fietsen hier een constant schakelen is vanwege alle hellingen die we tegenkomen...

Ze hebben er zelfs speciale bordjes voor!

We zitten hier in het grootste natuurgebied van Denemarken, je kunt hier eindeloos fietsen door de duinen en de bossen. Er staan al veel paddenstoelen. Je ziet ook op veel plaatsen mensen met mandjesaan het zoeken. Overal staan hier in de natuur ook struiken wilde rozen die nog bloemen hebben maar ook veel mooie glanzend rode bottels. De duinen zijn prachtig glooiend begroeid met helmgras, wilde bloemen en paarse heide.

Er zijn hier veel aangelegde fietspaden die vrij liggen van de autoweg. Wel jammer is dat de wegverharding bestaat uit los grind. Ik vind het altijd eng als ik met een flinke vaart over dat grind moet afdalen... We passeren kleine dorpjes met ook galeries. Zo doen we ook de nodige cultuur op!

Dit zijn nog enkele leuke bordjes die we onderweg tegenkwamen. Als je het met een beetje fantasie leest, ach dan is het Deens niet zo'n moeilijke taal.....!

4

Hallo beste mensen, daar zijn we weer met onze laatste ervaringen. In het laatste verslag hadden we het nog goed naar onze zin in Tverstad. We hebben daar mooie fietstochten gemaakt. Veel mooie natuur gezien en onderweg fietsten we bijna over een adder die op het fietspad lag, een mooi volwassen dier. Tot onze verbazing springlevend en ongehavend. Toch bleef hij liggen, hij keek ons wel aan en volgde onze camera. Even verder lag een hagedis die ook al bleef liggen. Hij zag er ook nog ongehavend uit. Het duurde even voor de frank viel maar de adder had waarschijnlijk net de hagedis gebeten en die was daardoor verlamd en dus kon hij waarschijnlijk niet weglopen. En de adder wilde niet weg want die wilde zijn prooi opeten... Dit alles concludeerden we pas al wegfietsend. We hopen dat hij alsnog van zijn maaltje heeft genoten.

Donderdag fietsten we nog in een heerlijk zonnetje naar Hirsthals. Wij dachten dat dat een leuk, redelijk groot stadje zou zijn.. niets was minder waar. We zagen een vissershaven met mooie vissersschuiten. En een haven waar de grote ferry's uit Noorwegen en Zweden kwamen en gingen. Boven tegen een grote loods ontdekten we op het randje boven de deur een groep drieteenmeeuwen op hun nest. Ze hadden al grote jongen. De winkels bevonden zich in één straat en het waren voornamelijk kledingwinkels en in totaal wel 12 kappers. En één restaurant met een terras in het zonnetje, dus daar hebben we lekker gezeten voor we de terugtocht weer aanvaarden. Het was 17 kilometer enkele reis. We fietsen aaneengesloten door de natuur... Vrijdag was een echte regendag, zo'n dag dat je moest plannen wanneer je ging plassen, want het grootste deel van de dag was het niet capabel om je neus buiten te steken..

En zaterdag reden we in een weer stralend zonnetje naar Skagen. Deze rit was echt de moeite waard. Er is aan het strand een groot parkeerterrein en vandaar loop je, of rijdt met een treintje, naar de noordelijkste punt van Denemarken.

Het eindigt dan ook echt in een punt (de 'vinger'). En daar zie je, heel bijzonder twee zeeën tegen elkaar botsen, de Noordzee en de Oostzee.(Kattegat) Het is er dan ook echt druk op dat puntje...

Er lag ook nog een zeehond op een ondergelopen ruïne van een bunker in zee te zonnen. Gert kon hier z'n hart ophalen en zijn vogellijstje aanvullen. We zagen bijna onderhandbereik visdiefjes vissen, tegen de wind in hingen ze eerst stil boven zee voor ze loodrecht in zee doken.

Na een bakkie koffie, heel Hollands uit onze eigen thermoskan, zijn we het stadje Skagen ingegaan. Wat we daar zagen konden we niet geloven. Weer veel kledingwinkels, van een iets betere kwaliteit, maar vooral veel bars, café's en restaurantjes. Alle terrassen, en die waren er heel wat, waren overvol, op sommige tafels stond een soort van tap met 4 liter bier of limonade en daaromheen was het dan reuze gezellig. Nergens een leeg plekje te vinden. We zijn toen naar de haven gelopen waar zich ook een waar eet- en drinkfestijn afspeelde. Wel tien restaurantjes op in een rij in kleine vissershuizen, daarvoor stonden op de terrassen de bekende houten picknicktafels. Je kon binnen je eten gaan bestellen en als het klaar was kreeg je een seintje. Ook hier was het zoeken naar een plekkie. We hebben er heerlijk gegeten, natuurlijk vis!

Uiteindelijk belandden we na een heerlijk dagje in Stovorde. We hadden nog een adres van een SVR camping geprobeerd, maar die was niet te vinden. We kunnen nu zeggen dat we op de terugreis zijn, want dit plaatsje ligt aan een fjord van het Kattegat, het Langerak. De camping heet Fryden Strand Camping. http://www.frydenstrand.dk-camp.dk/ We werden allerhartelijkst ontvangen en kregen een wereldplek, aan het water! Echt een mooie niet al te grote camping. En ook hier weer een keuken met oven/grill en magnetron. En voor de douches had je een munt van 5 kronen nodig. Nu is dat wel te overzien, zo'n 80 cent maar ik snap het niet, koken en afwassen met warm water is overal gratis en het douchen kost extra geld. Als ik een camping had zou ik het belangrijker vinden dat men er schoon bij loopt dan dat er goed gegeten wordt...Ook zondag was weer een zonnige dag, de campingmevrouw had heerlijke broodjes voor ons klaargelegd, dus het ontbijt was geregeld.

We deden een wasje en toen dat naar tevredenheid weer gevouwen in de kast lag zijn we op zoek gegaan naar het natuurgebied Lille Vildmose. Dit is een gebied van 6.000 ha. Het is een deels afgegraven veengebied. Veel moerassen, heide- en rietvelden en watertjes. En een rivier waar lang geleden de turf op werd afgevoerd. Het is opgesplitst in twee delen waarvan Lille goed te doorkruisen is. Je hebt er ook twee mooie uitkijktorens. Zondag bezochten we het informatiecentrum waar we veel opgezette vogels en uitleg in het Deens konden vinden, maar ook een bakkie koffie konden scoren. We wandelden in een uitgestrekt heidegebed met zicht op de rivier en daar hoorde Gert kraanvogels roepen. Hij ontdekte ook nog een grauwe klauwier en tientallen grasmussen op trek. De volgende dag vertrokken we wat eerder en konden zo door een groter deel van het gebied fietsen en zagen toen twee kraanvogels op het veld. Bruine kiekendieven waren aan het jagen. Verder zagen we veel buizerds en torenvalken. Vanuit een uitkijktoren zagen we wat herten grazen en ook twee steenarenden, goed waarneembaar, door de lucht zweven. Hier broeden sinds 1999 2 paren steenarenden. Ze brengen ieder jaar een á twee jongen groot. Indrukwekkend om ze zo te zien zweven, ze hebben een spanwijdte van ruim twee meter! 's Avonds hadden we een prachtige zonsondergang op het fjord. Vrijwel tot het echt donker was kleurde de rivier bloedrood!

En toen was het alweer maandag en moesten we weer verder. Jammer, waren we hier aan het begin van de reis gekomen dan hadden we hier vast een hele week gebleven... Nu gingen we door naar de 'neus' van Denemarken (Djursland). Daar heb je een stadje, Ebeltoft, waarvan wordt gezegd dat het een van de drie mooiste dorpen is van Denemarken, dus die mogen we niet missen. Maar eerst bezochten we nog even de uitkijktoren in Vildmose. Dit is het gebied wat bijna geheel afgesloten is voor het publiek. We hadden er een mooi uitzicht op bloeiende heide, grasland en achterin een bosrand, er trokken groepen van telkens zo'n 12 tot 15 herten vanuit het bos over het gras weg. In iedere groep zaten wel zo'n vijf mannetjes met prachtige geweien.

Er leven in dit natuurgebied zo'n 450 herten en ook 150 wilde zwijnen maar die zagen we nu weer niet... Wel nog een eenzame ree en een klapekster. Vanuit Dokkedal volgden we voor een deel de Margrietenroute. Dit is een route die door heel Denemarken loopt langs mooie gebieden, uitzichtpunten of dorpjes. Het viel ons op dat je in dit stukje Denemarken ontzettend grote boerderijen vindt. Een soort van kasteelboerderij met een poort en een grote binnenplaats, ze zien er prachtig uit. Vanuit Udbyhøj staken we het fjord over met een pont. In Ingerlev parkeerden we de camper aan het water en we lunchten met zicht op zee.

De camping vonden we in ElsegØrde. Het is weer even wennen... een grote camping, een ACSI camping. www.blushojcamping.dk Dit heeft wel het voordeel dat het flink wat goedkoper is, 15 euro per nacht met douchemunten gratis. Tegen de vorige waar we 35 euro per nacht betaalden, maar dan wel een prachtige plaats hadden.... Ach hier vind je wat en daar laat je wat...

Vandaag fietsten we naar Ebeltoft wat wel een mooi stadje is met veel nog mooi bewaard gebleven oude huizen. Helaas waren de stokrozen die de oude gebouwen altijd zo mooi versieren nu uitgebloeid en het zonnetje liet het ook afweten. Daarom is het voor ons niet het mooiste stadje geworden... We moesten behoorlijk heuvel op en af fietsen, de versnellingen kwamen weer goed van pas! Gert had het extra moeilijk, want die had vannacht een ongelukje gehad. Nadat hij de eerste hindernis was gepasseerd op weg naar het toilet, gleed hij van het trapje en bezeerde zijn been flink... Gelukkig blijft het bij een flinke blauwe plek, maar hij laat zich nu toch maar lekker verwennen... Alhoewel, als verpleegkundige moest ik hem toch ook wel vertellen dat blijven bewegen heel belangrijk is!

Morgen zakken we weer een beetje verder naar het zuiden en we hoorden van Jan Willem en Willie dat die in Noord Duitsland aan het rondfietsen zijn. We willen dus volgende week een paar dagen met hen door brengen en dan is gepland om in het weekend van 3 september weer thuis te zijn..

5

Koren op het land

Riet aan het water

En de kruinen van het bos

wuiven naar de wandelaar

De laatste warmte waait over het veld

De zomer loopt ten einde

Het is nu bijna september, het graan werd al binnengehaald, het stro ligt al in grote balen op de velden. Aangezien een groot deel van Denemarken uit graanvelden bestaat was het een grote bedrijvigheid.. De rozenstruiken in de bermen dragen inmiddels dikke oranje-rode bottels. De frambozen die hier, net als de bramen bij ons, gewoon in het wild staan zijn inmiddels op. De eerste bramen, brombæren heten ze hier.. zijn al rijp.

We vertokken op donderdag 25 augustus naar Juelsminde. Dit ligt aan de oostkust ter hoogte van Velje aan de ingang van het Velje Fjord. http://www.juelsminde.camping.dk/ De camping ligt daar tegen de haven en het stadje aan. Omdat Gert's been inmiddels flink dik en blauw was hebben we een verplichte rust ingelast van 3 dagen. Been op de stoel! Het was wat wisselend weer, soms lekker buiten in het zonnetje, soms toch weer te fris en binnen achter de ramen.. We hebben een scrabble competitie gestart en mijn speksteen werk is daar bijna af gekomen. Het stadje stelde niet zo veel voor. Weer met name veel kledingwinkels. In het weekend was het feest op de camping. Muziek en eten in een grote tent. De vaste gasten sloten er het campingseizoen af met muziek. Men zat aan lange tafels, de barbecue stond buiten en ieder had zijn eigen drank meegenomen. Wij waren niet uitgenodigd...

Zondag vertrokken we weer, het zonnetje scheen en we hadden nog een camping aan een vismeertje gevonden met een Nederlandse eigenaar. Onderweg betrok het weer en in een stortbui ontving boer Kees ons op zijn camping in Gram. Dit ligt weer wat meer in het midden van Denemarken ter hoogte van Ribe. We waren de enige gasten en toen het even droog was reden we de camper op het veld. Met het waterpas stellen kwamen we meteen vast te zitten met de voorwielen in de blubber. Het hele terrein was helemaal verzadigd met water. Het voelde onder het lopen ook heel verend onder de voetjes.. Later werd wel wat droger maar er waaide een koude harde wind dus we sloten daar de scrabble competitie af met Gert als uiteindelijke winnaar! boer sleept

Zo werd het maandag en heeft boer Kees ons met de trekker uit de kuil gehaald en reden we maar meteen door richting Kappeln.(Duitsland) Onze laatste kronen hebben we besteed aan diesel. Zo was ons afscheid van Denemarken. We hebben het er vijf weken goed gehad. De westkust sprak ons meer aan dan de oostkust. De zee is daar toch wat echter voor ons. Mooie duinen,een ruige zee en schelpen op het strand.. Mooi helder licht en een zilte geur.. Alhoewel we in het noorden bij Stovorde een prachtig natuurgebied Lille Vildmose hebben ontdekt wat zéér de moeite waard was.. Eigenlijk stond ook Kopenhagen op ons lijstje maar dat moeten we nu bewaren voor een andere keer.

Op camping Hasselberg in de gelijknamige plaats werden we, weer in de regen verwelkomt door Jan-Willem en Willie. Zij zijn onze buurtjes van ruim dertig jaar geleden in Emmen! We hebben daar een paar hele gezellige dagen gehad. Ik hoef het www van de camping niet te geven want ik wil jullie daar niet naar toe sturen maar wij hadden het er gezellig. Ook dit ligt weer direct aan zee, maar weer wel de Oostzee dus weinig golven en weinig of geen eb en vloed! We hebben samen de stadjes Kappeln, Eckernförde en Flensburg bezocht.

Er was tijd genoeg om weer helemaal bij te kletsen. Ook vonden we verschillende visrestaurantjes! Het is wel heel opmerkelijk hoe groot het prijsverschil is tussen hier en Denemarken. Jan-Willem installeerde nog een antenne op het dak zodat we wat beter internet kunnen ontvangen... Vanmorgen zaten Willie en ik al om kwart over zes op het bankje aan zee om samen de zon uit de zee te zien opkomen. Helaas ging dit toch weer net als vaak met het ondergaan in de zee, er zat een wolkenband voor. Maar we hebben toch samen de dag geboren zien worden! zonsopkomst

Kortom, de dagen vlogen om en vandaag is het dan weer de dag om afscheid te nemen en nu serieus richting Nederland te gaan. Het plan is om onderweg nog een paar adresjes aan te doen zodat de terugreis een langzaam proces gaat worden. Resy leg de schaar maar vast klaar want er valt heel wat te knippen aan onze haren, ze zijn geloof ik nog nooit zó lang gweest...

Els Bouwmeester. September 2011

Camper-reis Frankrijk, Spanje, Portugal (1) voorjaar 2011

Reisverslag camperreis voorjaar 2011 Frankrijk, Spanje,Portugal.

Vertrek 13 maart.

Voor de eerste overnachting hadden we in het boek een camperplek gevonden in Vendome. We reden er op de TomTom zo heen en wat schetst onze verbazing, geen camper te zien maar het was inmiddels donker dus we zochten een plekkie onder de platanen. Veel gedrup en weinig beeld op de t.v... Dus geen Studio Sport voor Gert die nu net zo nieuwsgierig was naar de uitslag van PSV - NAC. Het is wel weer even wennen aan de ruimte die we nu hebben. In de camper draaien we rond elkaar op een pad van twee en een halve meter lengte en zo'n vijftig à zestig cm. breed. Vanmorgen deden we de deur van een huis achter ons dicht met een enorme hoeveelheid ruimte..., denken we nu.

De dag daarna was het lekker zonnig, we reden naar Pons, die camping kenden we nog van vorig jaar. Maar helaas door een stroomstoring was hij nog niet open. We werden door verwezen naar St. Palais: Chez Gendron. Zo'n 130 km. boven Arcachon. Deze camping is ook van een Nederlandse eigenaar, leuke camping maar niet echt veel te beleven in de buurt.

Weer een dagje verder reden we naar Le Teich. Daar is een vogelpark met een grote parkeerplaats. Het was een halfbewolkte dag. Als het zonnetje doorkwam was het meteen warm, zo niet dan was een warme fleece echt nodig! Bij het park hebben ze ook een kleine gelegenheid waar je ook wat kunt eten, na inspectie van de menukaart besloten we daar te lunchen. Ze hadden nml. lekkere salades, Chaud Chèvre en ook een salade met Gesiers, dat is Gert's favoriete salade. Hij heeft een keer in Frankrijk gevraagd wat Gesiers is, dat bleek slachtafval te zijn... maar het smaakt kennelijk lekker! Voor mij als vegetariër en liefhebber van geitenkaas was het ook een bofje. Het park bleek weer echt de moeite waard. Gert kon na afloop 34 soorten bijschrijven in zijn boekje. Overnachten deden we op de parkeerplaats. We stonden met wel 10 campers daar, dus het was wel vertrouwd.

We sliepen daar heerlijk en vertrokken in de regen naar Urugne. Voor we een camping zochten wilden we kijken in een natuurgebied waar Gert van had gehoord van Pierre en Mieke: Marais de Orx. Het Maison du Parc was gesloten toen we aankwamen maar op een bord zagen we dat er een wandeling van zo'n 5 km was uitgezet. Het waren twee grote meren, met een moerasrand en een rivier. Het was mooi begroeid met veel lage takken boven het water, ik speurde naar de ijsvogel. Die hebben we dan ook gezien en ook een bijna tamme beverrat die lekker aan de kant lag te grazen.

Na de wandeling waren we het eens, we vonden het een mooi gebied maar we waren er net iets te vroeg in het seizoen. Onze overnachting deden we in Urugne , camping La Larrouleta dicht bij de Spaanse grens. Daar konden we weer lekker douchen! Toen we opstonden de volgende dag was de lucht erg donker en dreigend! Het was de laatste kans op een Frans ontbijtje, bij de receptie konden we croissantjes en een stokkie halen en dat was even net zondag! Tot zover Frankrijk!

SPANJE. Het doel was Palencia maar onderweg wilden we nog wat wandelen. In Fuentes de Nava, ook een tip van Pierre en Mieke stopten we. We wandelden door verschillende gebieden naar kijkhutten. Het was een erg mooi stukje natuur, veel water met eilandjes en moerasstukjes. We zagen niet zo heel veel vogels. Gert hoorde wel de waterral, we noteerden ook de grauwe gors en de rietgors. Ook de wintertaling, die zagen we overigens eigenlijk overal. Het was echt de moeite waard! Dit gebied ligt ten noord-westen van Palencia en in die stad stopten we aan het eind van de middag op een camperplaats. We konden het makkelijk vinden, op de coördinaten en ook op de borden in de stad. Het kostte ons 0,0. De camperplaats lag dicht bij de stad dus daar zijn we nog even heen gewandeld. Een flinke stad met veel winkels!

vrijdag 17 maart: Palencia; Ik had het al kunnen weten, het was deze nacht wel erg lekker om dicht tegen elkaar te liggen. Bij het ontbijt controleerde ik de thermometer: 5 graden! Dat zijn we echt niet meer gewend. Want wanneer is het thuis, binnen, nu 5 graden? We zijn verwend, met een cv die het computergestuurd op 15 graden houdt...Wat is een kopje thee dan lekker om vast te houden. We besloten maar niet te lang te wachten met vertrekken... dan kunnen we de kachel aanzetten en heerlijk opwarmen. Dat werkte prima en met Willem Vermandere op de radio, eindelijk... reden we door een mooi landschap richting Segovia. Uitgestrekte gebieden, heuvelachtig, groen en onbebouwd passeerden we. Mooi is dat die eindeloze lege vlaktes, puur natuur. Af en toe ligt er een dorpje op een heuveltop. Je ziet er dan steeds een kerkje met zo'n karakteristieke Spaanse toren met ooievaarsnesten boven uitsteken. In de verte de Sierra de Guadarrama, met besneeuwde toppen. Er ligt echt nog veel sneeuw op! De ceedee van Willem heet 'Onderweg' en dat zijn we. Zonnetje op het dak, mooie landschappen, lekker luistermuziekje en het gevoel dat het zo goed is... Dat je dit heel lang kunt volhouden... Maar we rijden rond 12 uur Segovia binnen. Het is even zoeken naar een parkeerplaatsje. We liepen de berg op en ineens, de hoek om en daar zagen we het historische deel van het stadje liggen boven op de berg. Een grote kathedraal, met veel torens. veel torens. Dus dat wilden we wel zien... Eerst passeerden we het Aquaduct.

Oorspronkelijk was het 16 km lang, nu nog 750 meter. Het is twee lagen hoog en bestaat uit ongemetselde blokken graniet. Enorm, en heel indrukwekkend zo bij de entree van de stad. Wij gaan door de hoofdstraat op zoek naar de kathedraal en vinden hem op het Plaza Mayor. Een mooi plein met veel geknotte platanen en bankjes rondom nu in een heerlijk zonnetje. De terrassen beginnen net vol te lopen. Eerst gaan we voor de kerk. We betalen de entree en al na een paar stappen hebben we het door, deze kerk is net een ijskelder. Gelukkig hebben we de truien meegenomen! De kerk is prachtig en er is een overdaad aan met bladgoud bewerkte kapellen in de kerk! De beelden en de schilderingen, ongeveer uit de 15^e eeuw zijn mooi. De eerste kapellen doen we nog uitgebreid, maar hoe verder we komen hoe sneller we gaan... en na de laatste rennen we bijna de kerk uit, snel het zonnetje in.... We waren weer net zo koud als tijdens het ontbijt in het campertje... Het zonnetje deed al snel wat de kachel in de camper ook kon... ons opwarmen!

Toen waren we warm maar kregen we ook trek, we vonden een restaurant wat buiten het toeristische deel van de stad. Nu bleek dat Gert's kennis van het Spaans nog niet zo slecht was... We kregen snel een tafeltje en deden ons tegoed aan de raciones!

Het is goed te merken dat we hier zuidelijk zitten, het zonnetje heeft veel kracht en het was gisteren pas tegen half acht donker... We besloten de dag op een camping in El Escorial,( in het campingboek staat hij onder Madrid) een reuze camping en dan bedoel ik reuze groot! Dat viel een beetje tegen..., wij waren de eerste op een veld waar er zeker wel 400 kunnen staan. Heel veel geknotte platanen die er nu wat stakerig bij staan, de helft zijn overdekte plaatsen. Maar goed, het was half zes, het zonnetje scheen nog steeds, dus we installeerden ons. De plaats werd echt aangewezen, je zou zeggen, keus uit 400 maar nee, we moesten op nr. 1426, recht voor het toiletgebouw gaan staan. Nu hadden ze misschien eens goed naar ons gekeken op de receptie en toen hebben ze vast gedacht laten we die oude mensen maar dicht bij de toilet zetten! Het nummer waar we op staan doet vermoeden dat er nog meer van deze veldjes zijn! Gert zette thee en ik poetste de ramen en later zaten we lekker in het zonneetje, truien uit, het leven is zo slecht nog niet! Morgen gaan we de omgeving verkennen!

Zaterdag 19 maart. We kregen al snel buren, die wel meteen weer al hun gordijnen sloten en ook de deur...moesten wij nu net weer treffen.. maar verderop kwamen nog heel wat caravans te staan. Kortom er kwam wat beweging op dat gróóte lege veld. Het weer werkte ook goed mee, een stralend blauwe lucht zonder een enkel wolkje.. We koesterden ons in de zon en lieten zo de dag verder voorbij gaan. De volgende morgen was het weer zéér fris, rond de acht graden. Maar al snel kwam het zonnetje wat dichter bij de camper en konden we voor het eerst deze reis ons ontbijtje buiten doen! Weer een blauwe lucht dus dan begint toch de huisvrouw actief te worden. De wasmand was net zo ver gevuld dat het nog leuk leek hem even aan te pakken.. Terwijl ik met de handen in het sop stond, vond Gert steeds kledingstukken die ook wel een sopje konden gebruiken, maar alé, ik was toch bezig. Zo was de morgen zo om.

We hadden een oud caravannetje achter ons staan waar ze een grote tafel hadden opgesteld met daarop de kookplaat. Er stond een Spaanse met Rubensvormen lekkere dingen te bereiden. Daarbij had ze de radio op iets meer dan campingvolume aangezet. Ze kon hier nog moeiteloos bovenuit zingen! En als er dan zo'n mooie Spaanse aria weerklonk deed ze er wat danspassen bij terwijl ze in de pan bleef roeren! Lekkere luchten bereikten ook ons plekje... Haar man had een mooie hoed op, zijn vormen waren ook weelderig wat wel weer mooi bij zijn 'Onslow' hemd paste. En natuurlijk een korte broek, net niet helemaal kort en ook net niet helemaal passend! Hij bekeek zowel zijn vrouw als de gerechten in de pan met duidelijk genoegen!

Met dit soort taferelen vergeet je verder nog op pad te gaan. Overal draaiden de BBQ's en kropen families bij elkaar onder de luifel. Of het aan de drank ligt of dat Spanjaarden en Italianen altijd wat harder praten, ik weet het niet..

We besloten toch om nog even te gaan kijken of het Palaccio in El Escorial met de fiets te bereiken was. We namen het zandpad achter de camping en fietsten door een mooie landelijke omgeving maar we kwamen niet in de buurt van El Escorial.

Het was wel een mooie rit, we passeerden ook nog een ruïne van een villa waar Gert zo'n 18 ooievaarsnesten op telde. Dat is wel mooi hier in Spanje, hier zie je nog vaak oude gebouwen, huizen, boerderijen of kerken die langzaam vervallen. Niemand ruimt ze op, en langzaam aan neemt de natuur ze in gebruik. Deze keer de ooievaars, met hun medebewoners in de nesten.

Nu denk ik ineens aan het lege ooievaarsnest wat we in Segovia zagen. Het stond bovenop een groot gebouw in het centrum, een ijzeren vorm, geschikt voor de ooievaars om er een nest van te maken. Er zat ook een ooievaar naast, terwijl ik het zo bekeek trok ik de conclusie dat het vast een mannetjes ooievaar was die naast het nest zat te wachten tot een vrouwtje met de nodige takken aan zou komen vliegen. Dit mannetje, zo dacht ik, kwam net helemaal uit Afrika vliegen en daar had hij gezien dat het de vrouwen zijn die met het hout slepen...!

Zondagmorgen leek ons heel geschikt om het grote paleis te gaan bezoeken. Het bleek een goede gok, lekker rustig. Na ons eerst behoorlijk te hebben ingespannen om er te komen, namelijk zes kilometer heuvel op en af fietsen, het was in ieder geval wel goed om de versnellingen op de fiets weer eens uit te testen! Het laatste stukje hebben we toch maar te voet gedaan, onze kuiten moesten duidelijk nog even wennen! Het paleis van Filips II was zeer de moeite waard! Veel mooie schilderijen, ik vond de gobelins erg mooi. Er was er een die in de stijl van Breughel was gemaakt. Het waren voornamelijk Vlaamse kleden. Het mausoleum was ook geweldig, je daalde af op een marmeren trap met marmeren muren om je heen. Helemaal beneden in de kelder stonden dan de kisten van alle koningen en koninginnen. Geweldig mooi, veel marmer en veel goud! Ook de bibliotheek vonden we overweldigend, vol met handgeschreven boeken, getekende letters versierd met goudverf. Ook stonden er veel oude globes en natuurlijk zoals in veel andere zalen ook hier prachtige schilderingen op het plafond. De basiliek was volgens Gert het mooiste! Het is echt een aanrader om daar eens te gaan kijken. De rest van de dag brachten we weer door op de camping, helaas waren onze buren al vertrokken dus moesten we haar dans, zang en lekkere luchten missen...

En dan is het maandag, 21 maart! Er is er een jarig hoera! Veel sms-jes en Oma belde voor de eerste keer op Gert's mobiel. Na het ontbijt vertrokken we naar Ávila. Dat was een dik uur rijden hoog door de Sierra Guadarrama. We hadden eerst nog een mooi uitzicht op El Escorial. We stegen behoorlijk, op een gegeven moment hadden we zowel links als rechts besneeuwde bergtoppen. De eerste gieren dienden zich aan. Ávila is een mooie, hooggelegen stad. Het centrum van de stad wordt omgeven door de best bewaarde middeleeuwse muren van Europa. De muren uit de elfde eeuw zijn meer dan 2 km lang. Ze worden onderbroken door 88 stevige torens. De muur is op rotsen gebouwd, dit is echt goed te zien. De muren waren net gerestaureerd. Dat was voor ons wel jammer want het was nu of ze er net waren neergezet. Keurig schoon, geen mosje en geen plantje groeide erop. Je hebt dan wel veel fantasie nodig om je voor te stellen dat ze al 10 eeuwen oud zijn. We zochten, ook een beetje vanwege de verjaardag, een terrasje in het zonnetje maar het is duidelijk dat je hier beter niet op maandag kunt zijn. Je mag dan niet boven op de muren lopen en er zijn dan ook veel restaurantjes dicht! We vonden er toch nog wel eentje waar we lekker hebben gegeten. Ons slaapadres hadden we gepland in Montfragüe, ongeveer 2 uur rijden. De weg liep eerst over een pas tussen de Sierra de Guadarrama en de Sierra de Gredos. Het was een prachtige rit door de bergen, de weg was goed. De TomTom was het er duidelijk niet mee eens en wilde ons steeds naar de snelweg hebben, maar de weg door de bergen was goed te doen! Door de Valle de Jerte reden we naar Plasencia. We zagen de blauwe eksters al in de bermbegroeiing. In de Valle de Jerte reden we kilometers lang (20?)door bergen, begroeid met kersenbomen, helaas nog net niet helemaal in bloei. Als dat wel zo is moet het hier werkelijk prachtig zijn. Tegen de berghellingen zijn terrassen gemaakt waar de kersenbomen zijn geplant. In Plasencia zochten we zonder succes naar een grote supermarkt en pas tegen 19 uur arriveerden we op de camping; Parc Natural de Montfragüe www.camping monfrague.com in de gemeente Malpartida de PLasencia. We komen hier nu voor het derde jaar! Bij het oprijden van de camping hoorden we de koekoek roepen, de ooivaars zaten ook weer saampjes op hun nest, het glaasje kon worden ingeschonken en we konden gaan proosten op de jarige!

Het werd verder een weekje genieten van de natuur. De eerste dag zijn we op de camping gebleven en hebben een beetje aangerommeld. Het leek wel een dagje vakantie... Daarna zijn we het park ingegaan en hebben we de bekende plekjes bezocht en de vogelscore liep rap op. Het is een mooi park, heuvelachtig, met in de diepte de rivieren. Op de hellingen bloeiden de gele en de witte brem. De Cistus had al een enkel bloemetje. Verder bloeide de paarse heide, struiken van ongeveer een meter hoog. Op veel plaatsen bestaat de oever van de rivier uit hoge rotsen. Daar nestelen o.a. de zwarte ooievaar en heel veel vale gieren! We hoorden ieder jaar weer dat er hier otters in de rivieren zitten. In alle folders kom je dan ook foto's van ze tegen. Ieder jaar weer speuren we al de in aanmerking komende plekjes af maar helaas... Maar nu, Gert had echt een superdag... hij staat onder een olijvenboom de vale gieren en een slangenarend boven de rotsen te fotograferen als ineens de kruin van de olijfboom boven hem begint te schudden... er was een vale gier in geland die er een geschikte tak voor zijn nest uit haalde... Nog maar net van de schrik bekomen, hij had er wel een foto van gemaakt, zag hij een otter in de rivier zwemmen, met een vis in zijn bek. Hij zwom naar de kant, de otter dus, en begon daar zijn hapje op te peuzelen.

Het was ook nog een dag zwaar bewolkt met een koude wind, we hebben toen 's middags vanaf de camping een wandeling gemaakt en daar ontdekte ik de eerste orchidee van dit jaar. Het bleek meteen een nog niet eerder gevonden soort te zijn dus dat was wel erg leuk.

Orchis Champagneuxii

We hebben ook nog een dagje door het park gereden en o.a. de Peña Falcon bezocht. Het is daar altijd erg koud, een echt tochtgat, maar wel erg veel vogels. Héél véél vale gieren cirkelen altijd om de rotsen, die vinden die wind wel fijn, kunnen ze lekker opstijgen. De blauwe rotslijster meldt zich ook altijd. Gert ontdekte nu ook de nestplaats van de roodstuitzwaluwen( geen grapje!) Dat komt wel goed uit dat hij dat weet. Over een paar weken is hij hier met de vogelmaten en met een beetje geluk zijn de jongen dan nog niet uitgevlogen. We zagen veel nieuwe soorten deze dag. Ik heb er al een paar genoemd maar kan daar nog aan toevoegen: aasgier, grijze gors, kwartel, kleine zwartkop, roodborsttapuit, rode patrijs, roodkopklauwier, graszanger, dwergarend, blauwe kiekendief en een slechtvalk die aan het stunten was met een paar vale gieren! Zijn lijstje staat nu op 125 soorten, hiervan zag hij er 86 in Spanje.

Terug op de camping zochten we een ander plaatsje, een beetje meer centraal want morgen komt de Nederlandse camperclub weer! Het plekje dat we in gedachten hadden bleek het toch niet helemaal. We stonden daar onder een grote boom met ook nog een boom naast ons die het avondzonnetje van ons weghield. Ja, jullie denken daar thuis allemaal simpel over, je komt aan en zet je campertje op een mooi plekje in de zon... zo eenvoudig is het lang niet altijd...We zochten maar weer snel ons oude plekkie op, dat gelukkig nog vrij was. We borrelden in het late zonnetje en toen we naar binnen gingen bleek er een Spaanse caravanclub gearriveerd. Al 2 dagen stonden er 5 combinaties daarvan op ons veld en nu bleken er daar nog 6 bij te komen... We zagen ze allemaal schuiven en draaien om een mooi en toch ook gezellig plekje bij elkaar in de buurt te vinden. Het resultaat is dat we nu buren hebben, zo dicht bij dat ze maar en metertje van ons vandaan slapen.... Ik ben benieuwd of de buurman ook snurkt...

Het is maandag, misschien wel een leuke avond om in het campingrestaurant een hapje te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan. We hebben eerst goed honger gekregen omdat we moesten wachten tot 20.00 uur. Dan gaat namelijk het restaurant pas open. We dronken in de camper vast een aperitiefje en ook een tweede. We staan hier nu precies een week en we hebben hier al vaker gekampeerd dus we kennen het al een beetje. De obers in de bar zijn ook de obers in het restaurant. Wij treffen altijd de wat Bourgondisch uitgevoerde ober. Er loopt ook altijd een wat ouder (wij zijn daar wat voorzichtig in nu we zelf boven de zestig zijn...) echtpaar rond, al jaren. Als je hier dan wat vaker komt ga je toch een beetje speculeren, we zijn nu zover dat we denken dat dat echtpaar de eigenaars van de camping zijn. Ze zijn vaak aanwezig en bemoeien zich met de bar en ook met het restaurant zonder echt mee te werken... Goed terug bij de tafel.. we komen het restaurant binnen en zonder er een woord aan te verspillen maakt onze Bourgondische ober met een breed armgebaar te kennen dat we uit álle tafels kunnen kiezen.. Wij nemen die het dichtst bij de brandende kachel! Na enige tijd komt hij terug en geeft ons, weer zonder een enkel woord, het menu. Terwijl we aan het kiezen zijn krijgen we een mandje brood op tafel geschoven, ook zonder woordjes. Na ons ruim de tijd gegeven te hebben om te kiezen, komt hij met een notitieboekje en een pen in de hand naast ons staan en kijkt ons verwachtingsvol aan. Wij vertellen in het Spaans wat we willen eten en hij schrijft het op. Oh ja, we denken er nog net aan voor hij vertrekt: het drinken! We kunnen niet meteen bedenken wat we willen, het duurt hem misschien al iets te lang, dan spreekt hij zijn eerste woordjes, vino tinto de Casa zegt hij en hij schrijft het meteen maar op. Wij knikken gelaten... De vrouw van het echtpaar loopt weer door het restaurant, nu samen met onze ober en ineens zie ik het, moeder en zoon! Dezelfde bouw maar ook dezelfde manier van kijken en ik heb haar ook nooit kunnen betrappen op een lachje of een eet smakelijk of een tot ziens. We zijn het wel eens, ze zijn moeder en zoon! Het voorgerecht wordt geserveerd, ja, jullie raden het al, geen woord erbij! Maar dat maakte niet uit, het smaakte goed. Het bord werd leeg weer opgehaald en daar kwam het hoofdgerecht. Gert had een lekkere lap vlees en ik natuurlijk een visje. Ook dit smaakte goed al was dat niet toegewenst door de ober. We kregen er lol in en gingen er echt op letten. Buiten ons zaten er nog een Spaans, jong stelletje en nog een Engels echtpaar die het dagmenu hadden genomen en een fles wijn. Ik dacht dat zij regelmatig een opvlieger had, maar Gert dacht dat het aan de fles wijn lag... We aten heerlijk en toen het bordje leeg was kregen we een nieuw formulier in de handen gestopt. Gert wist ineens het Spaanse woord voor nagerecht, Postres. Hij liet het zomaar vallen en ook nu knikte onze Jorge even. We dachten dat het misschien wel leuk zou zijn om hier een educatieve film op te nemen voor de Rooi Pannen. Er is vast veel van te leren... We bestelden nog een café solo, daar moesten we nog wel even op wachten, want er was net iets over voetbal op de televisie. Die staat hier in Spanje in iedere bar en restaurant luid aan... En in dat sportprogramma zagen we ook nog even een foto van Cruijff voorbij komen. Lekker bakkie, de kopjes zijn hier maar klein en ook nog maar voor de helft gevuld.. De Engelsen waren al vertrokken, ze bleken later nog aan de bar te zitten om daar nog een lekker borreltje te nemen... Het jonge stel was ook al vertrokken.. Wij zaten dus nog alleen in het restaurant dat plaats had voor 92 klanten... De televisie stond nog aan, dus wij pikten nog even het weerbericht mee. De kachel brandde nog lekker, ze kennen hier ook niet echt sfeerverlichting, gewoon boven zo ongeveer iedere tafel twee tl lampen. We boften dat er enkele kapot waren... Uiteindelijk zijn we in de bar gaan internetten. We vonden nog wat reacties op de site, altijd leuk! Dat was een avondje uit eten! We hebben er toch van genoten!

Morgen gaan we weer een wandeling maken. Ook vandaag wandelden we door de bergen. Het is prachtig hier. Zover je kunt kijken mooie natuur om je heen. Je hebt het idee ver te zijn van industrie en steden. En ik geloof dat dat ook echt zo is. We genieten van al de kleine dingen om ons heen, de salamanders in het beekje. De bloemen langs het pad en we zien de vogels in de struiken. Na ons een tijdje stil te hebben gehouden komen ze dichterbij en kan Gert ze prachtig op de foto zetten! We genieten hier eindeloos van. We verkennen een beetje de vogelplekjes voor als de vogelmaten komen volgend weekend! En dat lukt goed, we boffen echt en zien de mooiste dingen!

De steden zijn mooi, je vindt er ook mooie dingen, maar de natuur is toch wel echt ons ding... We boffen natuurlijk ook met een goede gezondheid om dit allemaal te kunnen doen! We hebben inmiddels twee weken hier vol gemaakt. Het weer werd iedere dag mooier en de vogellijst werd iedere dag nog verder uitgebreid. Zo gebeurde het dat we iedere avond tegen elkaar zeiden: 'Zullen we er nog maar een dagje aanknopen?' En zo is het twee weken geworden... De vogelscore is inmiddels 121 in Spanje en 153 soorten in totaal. Gert heeft mooie foto's gemaakt, zoals jullie kunnen zien in de fotoserie. Ook de stand met de orchideeën begint lekker op te lopen. Het is eerst een uitdaging om ze te vinden, dan om ze mooi op de foto te krijgen zodat ze 's avonds met de boeken op tafel op naam gebracht kunnen worden.

We vertrokken op maandag 4 april uit de Extremadura. We hebben de 14 dagen vol gemaakt! Dat geeft een voordeeltje bij het afrekenen... zeven dagen is 6 dus we hadden twee gratis nachten opgespaard! Gert had een leuk contact opgebouwd met de mevrouw bij de receptie, een Belgische die al heel lang in Spanje woont. Dus we zwaaiden nog een keer bij de uitgang en weg waren we. De steppes bij Cáceres stonden op het programma. We begonnen in een schitterende omgeving! Het landschap werd al snel een echte steppe, grote lege vlaktes, wat glooiend. Hier en daar een boerderij en verder niet zo veel. We hoopten op de kleine trap, eventueel de grote.. en nog wat roofvogels bijv. de wespendief! Maar het zat ons niet mee, geen bijzondere vogels, wel wat orchideeën maar geen nieuwe soorten. Bij het speuren naar orchideeën had ik nog wel even een spannend moment: toen ik in een sloot stapte om een plant beter te kunnen bekijken rende er eerst een soort hamster uit en meteen daar achter aan een slang van wel anderhalve meter lang... Oei, en daar stond ik op mijn open sandalen. Maar de slang prefereerde gelukkig de hamster boven mijn tenen.

De weg was erbarmelijk slecht, halfverhard en vol met grote diepe kuilen. Na ongeveer 5 uur kwamen we weer op de gewone asfaltweg, wat een verademing. De auto is nog heel, alleen wel weer wat striping erbij op de zijkanten! We zochten de camperplaats in Cáceres, die vonden we ook maar helaas al helemaal vol! Maar gelukkig is daar ook een camping in die stad. Vorig jaar hebben we daar ook gestaan. Nu kregen we een plekje achterin, onder een afdak! We zijn er maar gaan staan en zonder de televisie hebben we de avond scrabbelend doorgebracht. De volgende morgen kropen we onder het afdak uit en reden richting Alcántara. Een Duitser op de camping in Monfragüe had ons verteld van een rivier vol stervende vissen, honderden, hij had dat daar vorig jaar gezien. Het was heel bijzonder zo zei hij, zeker ook omdat de arenden erboven vlogen! Maar wij hadden die dag al een beetje 13 april, want er ging van alles mis. We reden de weg wel 4 keer op en neer op zoek naar de bewuste rivier. We hebben verschillende riviertjes gevonden in een werkelijk prachtig landschap. Maar niet dé rivier...We gaan daar zeker nog een keer terugkomen! De weg van Garrovillas de Alconétar naar Alcántara de CC 113. Heel veel bijeneters zagen we daar. We stopten voor de lunch net voorbij Brozas, richting Herreruela. Er was daar een grote parkeerplaats bij een klooster annex hotel. Daar zagen we veel kleine torenvalken en Gert kon vanaf de lunchtafel prachtige foto's maken van een tapuit. Werkelijk haar, nee sorry, veer-scherp! De tocht ging verder richting La Codosera, tegen de Portugese grens. Onderweg stopten we nog bij een rivier, we wisten dat daar een vogelkijkhut was. Die was er ook, we vonden hem na een behoorlijke wandeling en een paar natte voeten. Helaas, er was alleen zicht op een grote struik en veel hoog riet! Geen vogeltje te zien. Dicht bij de camper maakte Gert nog mooie close-ups van een gezinnetje roodborsttapuiten. Vader, moeder en twee hongerige jongen! De jongen werden gevoerd en vanaf statief heeft hij hier ook mooie foto's van kunnen maken.

Vanaf daar gingen we op weg naar de camperplaats in La Codosera. En toen kwam die datum, de dertiende weer om de hoek kijken. Nog op de snelweg voor we bij het dorp waren riep onze TomTom dame al: bestemming bereikt... Er was in geen velden of wegen een parkeerplaats o.i.d. te zien. We hebben het dorp via twee invalswegen ingereden, op de laptop werden nog even de coördinaten gecontroleerd maar nee, niet te vinden. En nu kunnen we wel proberen om de weg te vragen, dat hebben we al eens eerder geprobeerd, maar wat we dan als antwoord krijgen is vaak nog een grotere puzzel... We gaven het op, op ons lijstje voor de komende dagen stond ook nog een SVR camping in Portugal. We besloten die te nemen, nog 1 uurtje rijden. De TomTom kreeg weer de coördinaten en daar gingen we. We passeerden een bord Portugal rechtsaf maar onze Belgische TomTom dame was er zeer uitgesproken in... rechtdoor! Zo gezegd, zo gedaan, maar al vrij snel zeilden we een heel klein dorpje in. De straten waren één camper breed, onze camper! Ze wees ons linksaf het dorp in, ik had zo mijn twijfels maar Gert ging toch... Aan het einde van de straat ging de weg over in een grindpad en uiteindelijk een smalle houten loopbrug.. Daar stonden we.. Na twintig keer steken, zoveel leek het in ieder geval wel.. kwamen we gedraaid en we waren net het smalle dorp uit toen de TomTom dame doodleuk zei: 'Omkeren'. Waarop Gert dreigde haar van de voorruit te slaan...

Een uur later stonden we op de camping in Castelo de Vide, El Pomarinho http://www.pomarinho.com/ We waren meteen het 'dertiende' gevoel kwijt, de camping zag er goed uit en we werden hartelijk welkom geheten door Dolf, de campingeigenaar. We kregen een mooi plaatsje met uitzicht op de bergen. De volgende dag kozen we uit de wandelmap die we van Dolf in bruikleen hadden gekregen de uitgebreide wandeling naar het stadje. Bergop, en later ook weer af. In totaal 13 km. De weg voerde over een middeleeuws keienpad dwars door de natuur en eindigde in een kapel hoog op een berg voor het stadje. Onderweg zagen we, heel bijzonder, beflijsters. Het stadje was prachtig het ligt tegen een kasteel aangebouwd.

Smalle steile straten met kleine huisjes, wit met geel geverfd De routebeschrijving van Dolf vertelde ook nog van een goed restaurant om te lunchen. Dat hebben we dus gedaan. Een menu de dia. Niets mis mee, Gert had lams karbonaadjes met rijst en friet. Voor mij een forel met gekookte aardappelen. Er hoorde ook een fles rode wijn bij, dus die hebben we ook maar genomen...Wijn uit de streek, hij bleek 14% te zijn dus we moesten daarna wel weer even op gang komen..!

We hadden besloten het verblijf op Castelo de Vide nog een dagje te verlengen en we deden nog een wandeling, deze keer door de natuur. Door beekjes en rivieren. Gert kon de hulpmiddelen, stapstenen en een houten balk gebruiken. Ik met mijn slecht ontwikkelde evenwichtsgevoel durfde het niet aan en twee keer moesten de sokken en schoenen uit en een keer zelfs ook de lange broek... Twee Belgische buurvrouwen hadden de wandeling een dag eerder gelopen en zij hadden al verteld dat ze de balk op 'hunnen poep' hadden genomen. Het resultaat was een gescheurde broek vanwege roestige nagels die aan de zijkanten van de balk zaten....We liepen door een mooie natuur, een oud kurkeikenbos en door weilanden met koeien en indrukwekkende stieren. Ik ontdekte in een nat grasland nog een groepje Serapia's en een boomkikkertje.

We hadden inmiddels een jonge poes die ons had geadopteerd als ouders. Vooral Gert viel erg bij haar in de smaak. Ze liep hem overal achterna en ook als hij zat draaide ze al kopjes gevend maar om z'n benen. Hoe poesen toch altijd feilloos aanvoelen wie het meeste van ze houd....!

Op vrijdag 8 april was het weer tijd om te vertrekken. We gingen op weg naar Finca La Reina, in Almorahin. http://www.fincalareina.com/ Zaterdag zouden de mannen komen. We deden weer boodschappen, nu in Cáceres en zorgden zo dat we er weer voor minstens anderhalve week tegen konden. Na enig zoeken vonden we de camping. Willem en Tilly, de eigenaars van deze Finca, kwamen meteen kennismaken en we kregen het mooiste plekje op de camping. Op een heuveltje met uitzicht rondom. De bijeneters vliegen steeds over het terrein op zoek naar nestmogelijkheid. De kleine zwartkop nestelt in een struik op de helling achter onze camper. De klapekster heeft een mooi uitzichtpunt in een olijfboom aan de andere kant. De hele dag horen we de hoppen. Het is eigenlijk een klein paradijsje hier! Hier ga ik dan een week doorbrengen. Gert gaat iedere dag met de vogelmaten op stap. Ik ga hier wat wandelen en véél lezen denk ik want er is geen mogelijkheid om te internetten!

De week met de vogelmannen is inmiddels al halfom. Ze genieten met volle teugen. Meteen na het ontbijt worden de auto's volgeladen met telescopen, camera's, verrekijkers en filmapparatuur. Fruit, koekjes en water gaan ook mee. Ze zijn dan meestal nog niet helemaal fris na een gezellig avondje borrelen maar na een paar mooie vogels en wat paracetamol zijn ze er weer helemaal klaar voor. Ze komen vaak pas tegen of in het donker weer 'thuis'. Ze hebben inmiddels 115 soorten in the pocket! Het weer is werkelijk fantastisch. Als echte Nederlanders zeggen wij dan weer dat het wel erg warm is. Maar het is toch prachtig, de hele dag een stralende zon! Willem en Tilly hebben me al een keer meegenomen, wandelen de berg op en ook ging ik met Willem de hond uitlaten. We lopen dan een uur of twee stevig door! Willem en Tilly namen me nog een keertje mee voor een rondleiding in de plaatselijke kaasfabriek waar ze héél lekkere kaas maken. Ik nam er nog een mee, ze zijn van buiten hard, stevig maar van binnen vloeibaar. Je snijdt het kapje eraf en dan kun je je stukje brood er in dopen en smullen maar... Ik ben begonnen aan een boek met zo'n 600 bladzijden, dus vervelen hoef ik me niet! Gisteravond in het restaurant hoorde ik dat ik daar kan internetten, dus ik ga zo aan de wandel, bergaf, zo'n 2 kilometer..

22 april We zijn nu alweer 6 weken op pad. De week met de vogelmannen is ook weer voorbij. Het was erg gezellig. Een heerlijke rommelige drukte 's morgens bij het ontbijt. Na het uitzwaaien volgde er een hele dag die ik zelf kon invullen.. Wandelen met de buurman, naar het stadje voor een bakkie koffie, de boodschapjes doen of een poging tot internetten. Ik had lange dagen vrij want soms vielen ze pas tegen half tien, tien uur 's avonds weer op de klep. Met leuke, spannende verhalen en mooie filmpjes en foto's hadden ze dan weer bij zich. Moe van alle indrukken en dorstig van de warmte! Er werd soms geborreld tot in de late uurtjes bij het geluid van de blaffende buurhond, de steenuil, de dwergooruil en de Moorse nachtzwaluw. Nog nagenietend en alvast weer plannen makend voor de volgende dag!

Deze week was voor iedereen zeker geslaagd! Het aantal gescoorde vogels in een week was 124. Ze zagen ook 3 spelende otters bij El Portilla Tiëtar. Met de meeste stemmen werd de zwarte wouw uitgeroepen tot de vogel van de week, ze zagen hem een vleermuis vangen... De otters tot de mooiste belevenis van de week! Ik ben nu al weer benieuwd naar de presentatie van de foto's en film die deze week zijn gemaakt! Het huisje van de Finca in Almoharin was goed maar eigenlijk qua grootte meer geschikt voor 4 personen. Het is wel zo dat je met dit weer wel het meeste buiten bent.

De vertrekdag werd voor ons en met name voor Gert een echte rustdag. Hij deed meteen een middagdut van wel drie uur... Om af te wennen deden we zondag nog een keertje de lunch in het restaurant in het stadje. Wij genieten weer van onze rust nu de mannen weg zijn... wel jammer dat ze de zon ook hebben meegenomen. Heb ik even niet opgelet... Je denkt dat je een beetje een band met ze hebt opgebouwd in zo'n week maar dan flikken ze dit... En zo moet het wel gegaan zijn, want we horen in de berichten dat het zonnetje in Nederland heerlijk schijnt....We hebben nu 2 regendagen achter de rug en de temperatuur is zeker zo'n tien graden gekelderd. Niet echt een ramp, gewoon weer even wat andere kleren uit de kast en we gaan er weer voor! De spelletjes kwamen te voorschijn en we hebben alweer een stapeltje boeken om om te ruilen op de volgende camping.

We maakten op woensdag de eerste processie mee, samen met Anke en Aad, die ons toch gevonden hebben. Het is gezellig dat ze er zijn. Ook zij zijn echte reizigers en natuurliefhebbers met veel leuke verhalen en natuurlijk ook tips! De processie vertrok vanaf de kerk. Eerst was er een mis en daarna werd het beeld van Jezus met de doornenkroon en het kruis naar een kapel aan de rand van het dorp gebracht. Dit werd begeleid door trommels en trompetten. De processiegangers liepen in paarse pakken met puntmutsen. Als ik dan achter zo'n stoet aan loop krijg ik altijd kippenvel. Het maakt echt indruk. Deze processie is niet te vergelijken met die in Trujillo van een paar jaar eerder. Dat was allemaal veel grootser, maar omdat dit zo klein is is het toch ook weer aandoenlijk. Het sterke geloof is in beide plaatsen hetzelfde.

Paaszaterdag, 23 april. Het weer begint weer wat op te klaren. 's Middags maakten we een mooie wandeling bergop. We hoorden de nachtegaal op verschillende plaatsen mooi zingen. Je kon merken dat het flink geregend had de afgelopen dagen want in de weilanden en op de paden lagen flinke plassen. We zien zelfs ook nog mooie paddenstoelen. Een soort inktzwammen. We hebben ons paddenstoelenboek niet bij want we gingen op voorjaarsvakantie. Maar het is al eens eerder tegen me gezegd, paddenstoelen vind je het hele jaar door..

De nachtmis begon om 23 uur. We moesten ons nog gaan haasten, nog even checken of we wel kerkgeld bij ons hebben en via het kruip-door, sluip-door paadje met behulp van 2 zaklampen stapten we net voor elf uur de verlichte kerk in. De deuren stonden uitnodigend open. We kregen bij binnenkomst een kaars aangereikt. Op het moment dat de pastoor binnen is gaat al het licht uit en wordt de paaskaars gezegend en aangestoken. Alle mensen ontsteken nu hun kaars aan de grote paaskaars. Daarna volgt een zéér lange mis. Om de beurt lezen jongeren een stuk uit, ik denk de bijbel, voor. Daar mogen we bij blijven zitten. Na het verhaal van een of twee jongeren doet de pastoor weer een gebed en dan moeten we gaan staan. Zo hebben we anderhalf uur doorgebracht. We verstonden er geen hout van maar gelukkig hadden we genoeg te kijken. Er stonden twee beelden aan de zijkanten op draagbaren opgesteld. Prachtig versierd met bloemen en kaarsen. Maria had een donkerblauwe mantel aan. Jezus stond er in een soort juichstemming bij aan de andere zijde, ook in de bloemetjes... Er bevonden zich ook aan de zijkanten deuren en binnen konden we al horen dat hier een flinke groep jongeren stond te wachten. Dat konden we niet alleen horen maar ook zien want al na een half uur gebeden en staan en zitten, kaarsje aan en kaarsje uit, kwam de jeugd eens nieuwsgierig binnen. Het leek of ze even kwamen kijken hoever de pastoor gevorderd was. Ze gingen dan even zitten, al helemaal gekleed in de processiekleren, keken eens op hun horloge en gingen dan toch maar weer naar buiten. Dat herhaalde zich nog al eens. Ook gebruikten ze de kerk als doorsteek naar de andere kant. Door de kerk was het duidelijk een stuk korter dan om de hele kerk heen... De moeders of Oma's die in de kerkbanken zaten wenkten een beetje beschaamd naar ze maar dat had geen enkel effect. De kerk was behoorlijk bezet, wij schatten dat het zo'n 90 procent vrouwen waren. En dan met een gemiddelde leeftijd van 60 jaar! De rest waren enkele mannen en de jongeren die een voorleestaak hadden.

De pastoor en het koor hadden een ding gemeen, ze konden beiden absoluut niet zingen. Er was ook geen enkel instrument dat hun begeleidde, dus misschien lag het daar aan? Ik had de moed al opgegeven dat het nog en echte mis zou worden. Na een hele lange litanie van heiligen, die werden opgenoemd en het kerkvolk steeds antwoordde: bid voor ons, en ik kan jullie verzekeren, ze hebben hier heel wat heiligen... werd het wierookvat gevuld en ruim heen en weer geslingerd, het vat met wijwater werd tevoorschijn getoverd met en soort van kwast.. En voor de tweede keer dit jaar werden we met heilig water besprenkeld. Tegen dat de communie begon werd het ineens aanmerkelijk drukker in de kerk. Ineens waren daar ook veel mannen. Wij verdachten ze er van dat ze tot dit tijdstip van de communie in het café tegenover de kerk hebben zitten kletsen.... Gewaarschuwd door de processiejeugd kwamen ze precies op het goede moment binnen... Ach, ze hebben zelf ook allemaal tot die processiejeugd behoort denk ik zo.

Uiteindelijk kregen we de zegen, we schudden de voor en achterburen in de banken de hand en wensten elkaar Paz. Er werd heel wat gekust maar dat vond ik persoonlijk wel wat snel, we hadden dan al wel 2 uur naast elkaar gezeten, maar toch !We kregen de zegen van de pastoor en konden vertrekken. Meteen stroomden de verklede processiegangers toe en zowel links als rechts werd er een beeld naar buiten gedragen. Alle kaarsen werden weer aangestoken en de groepen vertrokken door de donkere nauwe straten in 2 verschillende richtingen. Achter een hoog opgetild langzaam van links naar rechts schommelend beeld liepen we omhoog en omlaag door de nauwe, donkere, bochtige straatjes.

Af en toe werden de dragers gewisseld. Opeens stond alles stil en werd Maria van haar donkerblauwe, rouwmantel ontdaan en kreeg ze een feestelijke gouden mantel omgeslagen. Ze stond er prachtig bij en we gingen weer op pad. Nog een klein stukje te gaan en we kwamen Jezus tegen. Wat ik dacht dat een juichstemming was was waarschijnlijk de houding van iemand die uit het graf verrijst en ter hemel opstijgt. De twee beelden begroetten elkaar door wat voorover te buigen naar elkaar. De puntmutsen werden afgedaan,en er werd Allelujah gezongen en we vertrokken nu als één stoet weer terug naar de kerk. Het was een speciale belevenis. Hoe lang zal dit hier al ieder jaar zo gebeuren in deze straatjes. De oude mensen die nu met een kaars in de hand achter de beelden aan lopen zijn jaren terug vast zelf ook drager geweest, net als hun opa's en oma's voor hen. Bijzonder om daar een keer deel van te mogen uitmaken...De Pasen is begonnen, om half drie in de nacht waren we terug in ons campertje. De volgende ochtend ontdekte ik vele kaarsvetspetters op mijn broek. Gelukkig was ik nog niet op mijn paasbest gegaan, in mijn goede goed! Ik herinner mij nog van Pasen dat toen ik een jaar of tien was mijn schoenen uit een speciaal potje wit werden geverfd en ik ook mooie nieuwe witte kniekousen aan kreeg. Mijn haar was na een nachtslapen met krulspelden mooi in de krul..., klaar voor de kerk! En heel veel jaren later, toen Harm en Jaap kleuters waren in Emmen, gingen we in de tuin eieren zoeken. De kinderen met hun kleine voetjes in houten klompjes en een dikke winterjas aan want het was ontzettend koud... Allemaal mooie herinneringen en daar voegen we nu weer een nieuwe, bijzondere aan toe!

Op 2^e paasdag zijn van onze heuvel afgekomen en via Badajoz, waar we in een hypermercado van de Carrefour onze voorraad weer hebben aangevuld, de grens gepasseerd en in Portugal neergestreken in Campo Maior. Een leuke kleine camping van de SVR; Os Angus. http://www.campingosanjos.com/ We waren tot het begin van de avond de enige gasten.... Geen heuvel deze keer maar toch ook een mooi uitzicht op de omringende heuvels en ook hier is het tsjoep, tsjoep van de kwartel te horen. Het speciale geluid van de bijeneters klonk ook hier en we hebben een koppeltje steenuilen als buren. We kregen meteen een bakkie thee van de eigenaars, Joris en Solange, in hun gezellige ruimte bij de receptie. Als we nu vannacht gaan slapen zullen we na ruim 14 dagen de gordijnen weer dicht moeten doen. Het is hier ook niet druk maar we hebben toch duidelijk minder privacy!

Ook deze week is nu weer bijna vol. De eigenaars van deze camping zijn alleraardigst. De eerste morgen na aankomst heeft zij ons, geheel belangeloos, een rondleiding door het stadje Campo Maior gegeven. Ze was reisbegeleidster van beroep dus dat kon je wel aan haar overlaten. We bekeken de grote kerk prachtig mooi met alle kleuren marmer. Je hebt hier een grote marmergroeve net buiten het stadje. Het leek wel een kathedraal met hele hoge plafonds, mooie altaren en beelden. Verder zagen we in een rap tempo nog verschillende musea waaronder een waar je kon zien hoe het olijvenpersen in zijn werk ging. We proefden nog een eerste persing en dat was heerlijk. Solange wees ons nog verschillende restaurants aan die zeer de moeite waard schenen te zijn. Maar helaas, onze 'kelder' ligt vol verse groentes van de Carrefour...

's Middags deden we onze eerste wandeling in de omgeving, deze was uitgezet door Joris en erg mooi. Mooie uitzichten en veel mooie bloemen. En eindelijk weer eens een orchidee. Wel een bekende maar toch leuk!. De volgende dag deden we weer een 'Joris' wandeling, geheel de andere kant op met nu een heel ander landschap. Qua vogels was hij ook interessant. We zagen bijeneters bij hun nesten, er vlogen twee grijze wouwen rond en we hoorden in een steppeachtig landschap een paar maal de kleine trap. Ook de kwartel liet zich horen. De klapekster is hier een vaste gast. En ook de roodkopklauwier kan ik nu zonder twijfel herkennen. En op donderdag 28 april werden de fietsen van het rek gehaald, en Gert had er nog een flinke klus aan om ze schoon te krijgen. De ketting werd goed ingevet want na 7 weken achterop in het zonnetje waren ze niet alleen stoffig geworden maar zat er ook geen druppeltje vet meer op...Meteen na het ontbijt vertrokken we op de fiets naar een stuwmeer, acht kilometer van de camping en redelijk heuveltje op en af. Daar aangekomen knoopten we de fietsen met een slot aan een boom en deden weer een 'Joris' wandeling van zo'n 13 km. Eerst door een granietgroeve en later ook nog door een marmergroeve. Intussen liepen we op zandpaden heuvel op en heuvel af. Wij waren de enige wandelaars die door een mooie natuur liepen. Terug weer acht kilometer op de fiets maar nu met andere benen. De weg leek steiler dan op de heenweg... In het stadje, het was inmiddels twee uur en dat is etenstijd, vielen we neer in een restaurantje. We namen een Sopa de Dia, bij aflevering bleek het kippensoep te zijn, jammer voor mij, leuk voor Gert, die had een goed gevulde soep! Gert nam een pilsje en ik een glaasje wijn, dacht ik. Wat is dat dan ineens weer wennen, dat Portugees. Ik kreeg wel een glas maar daarbij een hele fles, heerlijk koele.. wijn! De taal is echt weer heel anders dan Spaans.. tenminste zeker om te horen. Tweede gang, salade, ik dacht dat ik salade met kaas had, maar nee, helaas, weer kip. En Gert tonijn, dus dat werd ruilen. Als afsluiting namen we nog een bakkie DELTA koffie,(die is origineel van Campo Maior!) en de rekening was 18 euries. Het is bijzonder hoe je in Spanje en dus ook hier voor een leuk bedrag kunt gaan eten! Want ik heb nog niet verteld van het brood, boter en de olijven die we kregen terwijl we op de soep wachtten!

Wie had dat gedacht, wij niet.. er is vast iets met ons aan de hand, we bleven ook op camping Os Anjos weer een volle week. En dat voor mensen die als hoogste score 4 dagen hebben staan... Deze reis zit er de gang niet in maar eigenlijk is dat ook heerlijk. We hoeven immers helemaal geen haast te hebben. Na onze wandelingen werd het weer wat minder en dat betekende of 's morgen s of 's middags een buitje. We wandelden een keer naar het stadje Campo Maior. Ik kocht een paar bollen wol en kan nu eindelijk volgens het breipatroon van Ine aan mijn carnavalssjaal beginnen! Ook bezochten we nog een kapel naast de grote kerk. In deze kapel zijn de wanden en het plafond helemaal bekleed met menselijke beenderen. Het plafond is helemaal vol met schedels. Deze beenderen zijn overblijfselen van een enorme brand, na blikseminslag in het kasteel. Een derde deel van de hele bevolking is toen, in de 17^e eeuw, omgekomen. Het was wat luguber, zo'n kapel...

Zicht op Campo Maior Het werd Koninginnedag, in Campo Maior werd die dag 1 mei gevierd. Joris haalde ons op om naar het stadje te gaan. Helaas maakte een regenbui een eind aan de festiviteiten. We dronken een lekker bakkie Delta koffie. Die koffie komt hier uit deze stad. De oprichter van deze fabriek is erg geliefd omdat hij veel werkgelegenheid gaf maar ook zijn winsten weer investeerde in de gemeente zodat iedereen mee profiteerde van zijn succes. De Delta koffie is een mix van 2 soorten koffiebonen, Robusta en Arabica. Dit maakt dat hij niet scherp is. Een bakkie koffie kost hier 50 cent. Het is dan ook een heel klein bakkie,we maar de hoeveelheid cafeïne is gelijk aan de grote bak bij ons... Later op de middag, we waren al weer even terug op de camping, werden we uitgenodigd voor een Laranjabitter bij Solange en Joris. We waren er met 2 andere Nederlandse stellen en het werd een gezellig borreluurtje. Zondag 1 mei was het Moederdag in Portugal. Joris en Solange kwamen een mooie bos wilde bloemen brengen voor de moeders! Ze zijn echt erg gastvrij en doen er alles aan om het je naar de zin te maken! De vogels werkten daar ook nog aan mee, we zaten lekker aan een bakkie thee toen we het geluid van enkele kleine trappen hoorden. Even later zag Gert zowaar een grijze wouw landen op een stroompaal op de camping... Later vloog er ook nog een grote trap over.. We hadden nog nooit de grote trap in Portugal gezien... Ik moet trouwens ook nog even melden dat we tijdens onze wandelingen ook een Egyptische mangoest hebben gezien. We hebben het op internet nagezocht en die komt hier inderdaad ook voor.

Maar dit alles kon niet voorkomen dat we toch op maandag de motor weer startten en na langdurig uitgezwaaid te zijn door Solange en Joris met een pak goede tips voor onderweg , onze weg weer vervolgden.

Lees verder in deel 2 van dit verslag.

Camper-reis Frankrijk, Spanje, Portugal (2 )voorjaar 2011

Deel 2 van een verslag van de camperreis die we maakten in het voorjaar van 2011. We stappen in op 2 mei onderweg van Campo Maior naar Escalos de Baixo

We hadden het goed gehad op Os Anjos maar waren weer toe aan iets nieuws. En dat vonden we op een camperplaats in Escalos de Baixo, genaamd HANMAR. Nu zal niemand van jullie precies weten waar dat ligt! (of onderschat ik jullie nu?)Voor de kenners, het ligt in de buurt van Castelo Branco, in het oosten van Portugal, zo'n 60 km van de Spaanse grens. We hadden keus maar dachten, een camperplaats dat is ook wel handig we wilden toch weer verder, dat is wel mooi voor 1 nacht. Het was een mooie plaats en wel zo mooi dat het ook nu weer een nachtje meer werd. Een prachtig terrein op de rand van een ruig, ongerept terrein aan de rand van het dorp. Wat oude dennen, kurkeiken en eucalyptusbomen. De roodkopklauwier bleek z'n nest bijna boven onze camper te hebben. We hoorden de nachtegaal in het lage struikgewas op de camping zijn hoogste, en voor een nachtegaal...Hans!! is dat ook echt het hoogste lied, zingen! En toen kwam er een invasie van wielewalen die in groen/gele flitsen van boom naar boom gingen. Veel mannetjes bij elkaar allemaal druk roepend. Het was geweldig wat een prachtig geluid maken deze vogels! Gert kon er ook nog een mooi fotograferen. Dat is bijna nooit mogelijk bij deze vogels, meestal zijn ze niet te zien tussen de bladeren!

Twee patrijzen liepen te grazen op het veld achter de camper.. We keken elkaar eens aan, prachtige plek, veel vogels.. we stonden er helemaal alleen! En zo bleven we nog en nachtje en een dagje. Een dagje waarin Gert prachtige foto's maakte van de roodkopklauwier en van een slangenarend die laag kwam overvliegen. De hoppen waren er wel maar zaten niet lang genoeg stil. De bijeneters daagden Gert ook uit... De laptop met de vogelgeluiden werd ook nog ingezet...

Heerlijk om zo in alle rust te kunnen genieten! Maar Hans, de eigenaar van de camping, kwam eens informeren of we ook nog wilden gaan wandelen... hij wilde namelijk het gras nog maaien. We wandelden over een mooi pad 2,5 km naar het dorp. We vonden een restaurant voor de lunch. Na een aperitiefje op het terras schoven we het restaurant in. We namen een dagmenu, dachten we.. eerst brood met olijfjes en daarna een schaal van groene sla met dressing, of in ieder geval wel veel olijfolie... het hoofdgerecht was vis, de ober stelde voor visfilet of kleine visjes, gefrituurd. Bij dat laatste gingen zijn oogjes glimmen dus zeiden we, laat maar komen.. nou ja eigenlijk was het meer een gebaar van ons maar het werd begrepen! Aan de tafel naast ons zat een groep en als er nieuwe klanten binnenkwamen schoven ze gewoon daarbij aan. Misschien hadden wij dat ook moeten doen.. maar je weet het niet.. we kennen inmiddels een paar woorden Portugees... maar die hebben niets met eten of een restaurant te maken... Dat is meer van hallo, goedemiddag of dank je wel... We hadden witte wijn besteld en ja hoor, we zullen de foto erbij doen voor Mitchell, hij zal de karaf herkennen maar dan met bier... Het hoofdgerecht werd gebracht en er lagen zowel de kleine visjes als de filet op de schaal met in het midden rijst met bonen. We aten heerlijk. De sardientjes, want dat waren het, waren heerlijk en je kon ze met huid en haar opeten... Toen kwam de ober weer een voorstel doen. Hij begon met een woord waarvan wij dachten... dat betekent vast nagerecht, en dat was ook zo want daarna konden we kiezen uit Pudim, klinkt ook als pudding, frutos of helados. En dat laatste betekent weer ijs... We gingen aan de pudding en namen nog een lekker sterk bakkie koffie toe. Heerlijk en speciaal, de televisie stond natuurlijk weer aan maar de groep naast ons trok meer onze aandacht. Gert rekende voor al dit lekkers 15 euro af. De karaf wijn hebben we niet leeg gekregen... We tobben zo nog wel even door...

Toen we terugkwamen was onze campingbaas net klaar met grasmaaien, we maakten een potje thee en hij kwam er gezellig bijzitten. We hoorden dat hij zijn camping te koop heeft staan. Hij is nog maar ruim een jaar bezig, heeft hele goede reacties op internet maar zijn vriendin had enorm last van heimwee en is teruggegaan naar Nederland. Nu staat dit prachtige plekje te koop...

De volgende dag is het 4 mei en gaan we weer verder, onze volgende stop is in Gouveia.

We kamperen op Quinta de Cegonhas ( http://www.cegonhas.com/ ). Vorig jaar hebben we hier in april ook een paar nachten gestaan. We keken meteen of ons plekje nog leeg was en ja, het veld stond wel wat voller maar we staan er weer. Om hier te komen hadden we een mooie rit door de Serra da Estrela, het hoogste bergmassief in Portugal. Vorig jaar hebben we hier ook gestaan, dat was op het eind van onze voorjaarsreis. Nu hebben we nog wat meer tijd te gaan. We hebben er nu verschillende wandelingen uit hun grote wandelboek gedaan. We wandelden door de vallei van de Melo. Prachtig, een eenvoudige trip met mooie uitzichten op hellingen vol met bloeiende brem. We wandelden nog naar de steengroeve, ik hoopte op orchideeën maar dat was pech, niet eentje... Maar Gert ontdekte de ortolaan, die had hij nog niet afgevinkt! Hij bofte want het was een echt fotomodel, hij poseerde op een steen en op een tak en Gert glunderde! Mooie foto's, maar jullie zagen die al bij het vorige verslag. We verdwaalden maar vonden mede dankzij de GPS van Gert de weg weer terug... helaas was de dag daarna een regen en winddag, en we hadden nog wel zo'n leuke route uitgezocht.. We zaten ineens binnen maar konden wel lekker op internet.. De dag daarna scheen het zonnetje weer, het was de Nederlandse Moederdag. Rieke en Gerard hadden een uitje bedacht voor alle kampeerders. Wandelen over de berg naar Folgosinho.

De ortolaan

Daar was het markt en dan wordt er ook altijd gegeten op de markt. We wandelden gezellig al kletsend de berg op. Een vrouw kon moeilijk uit de voeten en zij werd door Gerard met de auto gebracht! Het was een marktje van niks, drie kramen, maar het was er een gezellige drukte rondom. Er werd worst en speklappen op een grote BBQ gegrild. Die werden op een grote schaal geserveerd. Verder waren er mandjes met stokbrood en rode wijn. Bestek daar deden ze niet aan, alleen een servetje! Er werd heerlijk aan de speklappen gekluifd, het vet droop van de kinnen... Wij zaten ook aan lange tafels midden tussen de meute! We moesten wel een beetje voorzichtig aan doen met de wijn, want we onze terugweg ging over een smal paadje de berg af! We eindigden in ons eigen dorp in het café van Maria, een dame van boven de tachtig met een café waar geen tafel en stoelen in passen... Wij waren met 14 mensen en we konden op smalle bankjes tegen de muren zitten, het paste precies. Maria glunderde bij zoveel klandizie. De rekening werd opgemaakt en we moesten met z'n allen € 5.10 betalen... Bij thuiskomst bleek een van mijn schoenen een losse zool te hebben dus de wandelingen die we nog wilden doen moeten nu wachten tot volgend jaar. We gaan dan zeker terugkomen en niet alleen vanwege de wandelingen het is gewoon een erg fijn plekje

om te zijn!

Maandag 9 mei . De grote stad, Porto. We hadden er al veel over gehoord, en veel goede berichten ook! We stalden de camper op Camping Marisol, een klein campinkje aan het strand. De bushalte vlakbij en de zee ook! We hebben 2 dagen door Porto gezworven. Ook hadden we een kaart voor 2 dagen genomen op de hop-on en hop-off bus. We konden er 3 verschillende ritten mee maken. De historische route, die een goede indruk gaf van de stad. Het is een niet zo'n erg grote stad met veel straten die vroeger erg mooi geweest zullen zijn. Nu zagen veel straten er verwaarloosd uit. Veel oude panden stonden leeg en waren vervallen. Maar toch ook wel weer pleinen die echt de grandeur van een grote stad nog hadden en er mooi uitzagen, prachtige gebouwen en standbeelden. Porto ligt aan de rivier de Duero, de stad is gebouwd tegen een helling. Dat geeft leuke straatbeelden, smalle straatjes met trappen. Veel kerken met op de buitengevel muren blauw witte tegels met mooie Bijbelvoorstellingen. We zijn in een paar kerken geweest. Ze hadden een barokke inrichting, heel druk en overdadig versierd en dat alles ook nog eens met een laag goudverf bedekt. Route 2 was de bruggenroute. Er liggen 6 bruggen op korte afstand van elkaar over de rivier. Twee van deze bruggen waren heel herkenbaar van de hand van Eiffel. Een is een spoorbrug en de andere is voor het gewone verkeer, de trams boven en het 'gewone' verkeer onder. Dan hadden we nog route drie, de kastelenroute, die liet wat van de kastelen en de buitenwijken zien. Bij dit kaartje van de bus hoorde ook nog en vaartocht over de Duero. Dit deden we op het eind van de middag en de stad zag er vanaf het water prachtig uit, mooie gekleurde huizen in een laat, laag zonnetje. En we konden met het buskaartje ook nog Port gaan proeven bij Cálem. We kregen een rondleiding langs de grote vaten port en we kunnen nu meepraten over Ruby en Tawny Port en Vintage... En we proefden een paar glaasjes! Tegenover ons zat een jong Nederlands stel ook te proeven en we kletsten wat tijdens het nippen. Zij waren komen vliegen en bleven nog 4 dagen in Porto. Wij vertelden dat we kampeerden in de stad. Hoelang hebben jullie erover gedaan om hier te komen, vroegen ze ons. We namen nog een nipje en antwoordden, 10 weken! Ze keken eens naar ons en naar onze glaasjes..

En al die tijd liep ik door de stad met de kapotte schoen in mijn rugzak, in de hoop een schoenmaker tegen te komen. Wel kwamen we een schoenwinkel tegen waar ze wandelschoenen verkochten. Ik vond daar een goed paar, ik vroeg aan de verloopster of ik ze meteen aan mocht houden, ze viel na mijn vraag voor ons op de grond, meteen kwamen haar collega's aangelopen... geen probleem zeiden ze, dat doet ze vaker... ze bleek epilepsie te hebben.. toch een vreemde ervaring was dat...! De laatste avond namen we nog een drankje op een terras en we waren het er samen wel over eens dat Porto een aardige stad is maar helaas op veel plaatsen erg verwaarloosd en vuil. Lissabon is wat ons betreft toch meer de moeite om te doen!

Op 12 mei, we beginnen aan ons 40^e huwelijksjaar, vertrokken we richting Spanje. We hadden een route gepland langs de Duero. De weg slingerde omhoog en omlaag, het schoot niet echt op en we hadden ook niet veel zicht op de rivier. In het laatste stuk, van de weg langs de Duero tegen Spanje aan, is het wel zeer de moeite waard. Daar zie je alle hellingen vol met de toekomstige port. We reden die dag een flinke route tot Zamora. Natuurlijk deden we onderweg nog een restaurantje aan, we hadden tenslotte wat te vieren. Zamora ligt weer in Spanje en heeft een prima camperplaats tegen een soort park aan. Er waren behalve een vuilnisbak verder geen voorzieningen. Maar er kwam nog een Spaanse heer met zijn twee kinderen langs op weg naar de speeltuin. Hij vroeg ons of we uit Holland kwamen. Hij was een paar jaar terug in Holland op vakantie geweest en dit jaar ging hij weer. Hij bleef wat kletsen en toen hij wegliep zei hij nog dat als wij iets nodig hadden dan moesten we het maar zeggen, hij woonde vlakbij...

En ook de dag daarna maakten we er een echte reisdag van. We vertokken om 9 uur en in de vroege middag vonden we een grote supermarkt van LeClerc in Soria. Het was ruim twee weken geleden dat we een winkel hadden gezien, onze kelder was inmiddels ver leeg! We boften, het bleek een winkel met een ruim assortiment. Ons karretje raakte rap vol... Bij het afrekenen kregen we een bon voor twee dagmenu's in het winkelrestaurant! En daar gingen we weer, eerst de boodschappen in de camper gelegd en toen maar aangeschoven. We hadden een ruime keus, beiden namen we een lekker vissoepje en Gert koos een schnitzel met frites en ik kreeg een heerlijke zalmforel met sla. Nog een ijsje en een puddinkje toe. We hoefden alleen ons bonnetje in te leveren en gelaafd en gespijsd konden we onze weg weer vervolgen. Uiteindelijk kwamen we uit in de Spaanse Pyreneeën. Op een camping bij Los Mallos de Riglos, Camping La Banera in Ayerbe. Castillo de Loarre ligt hier vlakbij. http://www.labanera.turincon.com/ Pierre en Mieke met dit laatste adres hebben we al jullie tips gevolgd, het waren echt goede adviezen! We gaan hier nu weer een beetje uitrusten van twee dagen mooie ritten. Op weg hier naar toe zagen we weer veel ooievaars, gieren en een steenuiltje zat op de draad naar ons te kijken. De nachtegaal zat ons uit volle borst welkom te heten toen we ons plekje op reden dus dat zal vannacht wel weer een heel concert worden!

Het was een mooi klein campinkje. We hadden een prima plekje, de nachtegalen zaten uit volle borst te zingen. En niet alleen 's nachts... De gieren cirkelden boven ons hoofd, Gert zag er ook nog een aasgier bij, terwijl wij lekker in het zonnetje aan een bakkie koffie zaten. Tussendoor sloop hij met zijn statief en camera naar de nachtegalen in de hoop er een op de foto te krijgen... We probeerden op de fiets bij het kasteel te komen maar het valse plat bleek te vals.. We keerden om en dronken nog het laatste Spaanse bakkie op een Spaans terras voor een Spaanse prijs! ( €1.10)

De volgende dag werd een echte autodag. Prachtige uitzichten. Eerst passeerden we Los Mallos de Riglos. Dit is en prachtig natuurgebied, hele steile hoge rotsen in het landschap, prachtige kleuren en de gieren cirkelden erboven rond. en Biescas. Vooral in het eerste stuk stopten we vaak want er bloeiden ontzettend veel orchideeën. We namen de binnenweg naar Jaca

De overgang door de Pyreneeën was prachtig, hoge bergen met de toppen nog in de sneeuw. We gingen de grens over op de Col du Portalet . We wandelden daar een stukkie de berg op en liepen tussen de bloeiende narcissen en vlierorchissen. Gert stond nog even op zijn sandalen met de blote tenen in de sneeuw.

Kees hield ons onderweg op de hoogte van de gang van zaken bij Ajax-Twente. En zo kwamen we dan weer terug in Frankrijk. We hebben het echt erg naar ons zin gehad in Spanje en Portugal. Spanje met zijn grote uitgestrekte natuurgebieden. We hadden daar mooie campings, de mensen waren vriendelijk. We konden ons nu ook veel beter redden in de winkels en de restaurants. En we merkten dat we af en toe zelfs op het goede moment een Spaans woord konden ophoesten. Dat geeft toch zelfvertrouwen.. Portugal was ook mooi, maar we hadden daar wel campings van Nederlanders dus dat maakte het wat betreft de taal wel makkelijk! De natuur is in Portugal ook erg mooi, je kunt er prachtig wandelen.

En nu weer in het bekende Frankrijk. Het is hier allemaal wat kleiner, maar wel mooier. De dorpen met de bloemen. De vele mooi aangelegde tuinen vol bloeiende bloemen. De winkels, met etalages en gezellige spulletjes en mooie kleding. Qua het gezellige aanzien wint Frankrijk met een grote voorsprong. In Spanje twijfelen we nog vaak of we nu wel of niet voor een winkel staan. Echt etalages zie je meestal niet, alleen een dik kralengordijn voor een deur waarvan je ook nog niet ziet of die nu open is of dicht. Nu laten we ons daar niet meer door ontmoedigen! En dan die bakkerijen in Frankrijk, we beginnen meteen te slikken als we onze eerste Patisserie passeren... We hebben trouwens dit jaar wel in Portugal de Pastelaria's ontdekt. Voorheen dachten we steeds dat dat Italiaanse restaurantjes waren maar nu weten we beter, dank zij Solange. Bij haar rondleiding door Campo Maior leerden we van haar dat je hier koffie drinkt en daarbij een gebakje uitzoekt uit het grote assortiment dat in de vitrine staat. De hypermarché's zijn in al deze landen een beetje hetzelfde. Enorm grote winkels waar je werkelijk alles koopt van kleding, witgoed, computers,speelgoed, campingartikelen en levensmiddelen. Wat altijd ik altijd zo mooi vind in die winkels is het nevelsysteem boven de groeten en het fruit. Het ziet er allemaal heel appetijtelijk uit met een glansje maar daaronder ligt het net zo goed als bij Appie Heijn gewoon te schimmelen...

Onze eerste overnachting in Frankrijk was in Sauvagnon. In het camperboek zagen we dat we daar een camperplaats konden vinden. Eigenlijk zou die op een parkeerplaats bij de sporthal zijn maar daar hing netjes een mededeling dat door werkzaamheden de campers nu hun plekje moesten zoeken bij de Mairie. We hadden daar een mooi plekje aan het gemeentelijk park vol bloeiende rozenperken. Daarachter zagen we de hoge bergen van de Pyreneeën met hun besneeuwde toppen. En om 19.00 uur ging de televisie aan voor studio sport... Twente had echt verloren... Samen met nog een Franse camper brachten we hier de nacht door.

In een boekje van de campingcheques had ik een artikel gelezen over de Perigord. Voor de niet echte Frankrijk kenners, dit ligt net ten noorden van de Dordogne. Ze noemden dit als een streek waar je goed kon wandelen en er was zelfs een orchideeënpad. We konden in het dorp waar we sliepen geen bakker vinden dus gingen we op pad en kochten in een stad verderop ons eerste Frans e stokje en natuurlijk twee croissants. Toen hebben we op een mooi plekje aan een rivier de tafel en stoelen in het zonnetje gezet en het werd een feestelijk ontbijt. In de middag waren we in Bergerac, het bekende wijnstadje en daar is het ook de streek van de Foie Gras, die arme ganzen... We kwamen uiteindelijk na 290 km uit in Brantôme.

Ook hier landden we op een camperplaats waar al wel zo'n 50 campers een plekje hadden gevonden. Wij konden er nog gemakkelijk bij. Vanaf de camperplaats liep je zo het stadje in, een mooi oud stadje. We kochten behalve een warm stokbrood ook nog wat souvenirs. Na het ontbijt gingen we op zoek naar de plaats van de orchideeënwandeling. We vonden het stadje,St. Pardoux La Rivière, het Syndicat dÍnitiative was gesloten, maar een behulpzame man vertelde ons dat we ons maar bij de Mairie moesten melden. Daar wisten ze niets van een wandeling maar weer wel van een inventarisering van de vindplaats van deze planten maar die was uit 2004. We kregen hem toch mee maar een echte wandeling was het niet. Op weg naar de auto passeerden we een paar kappers.

Het vreemde verschijnsel doet zich de laatste tijd voor dat ik het haar uit de ogen moet vegen... en ik gebruik tegenwoordig zelfs een kam... Ik nam een kloek besluit en stapte binnen. En dan kijkt zo'n kapster je hoopvol aan en meteen kun je niet op het Franse woord voor knippen komen. En hoe zeg je nu dat je stekels gewend bent, terwijl zij vraagt of de scheiding links of rechts moet zitten. Ze wilde het ook graag wassen, tenminste ze keek wel hoopvol. Nu was het ook even geleden dat ik gedoucht had. Dat lukt namelijk nooit op die camperplaatsen. Dus al lachend en knikkend lag ik weldra met het hoofd in zo'n bakkie. Ze begon te masseren en dat deed ze heerlijk, daarna zat ik daar voor de spiegel. Er was eens zo'n slogan: 'Kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper'. Maar ik ben dat niet gewend omdat mijn haar meestal in de keuken geknipt wordt en daar komt geen spiegel aan te pas... Nu kan ik dat laatste ineens heel erg waarderen want om nu een half uur naar je eigen gezicht te zitten kijken... Je ziet ineens allerlei rimpels en hangende losse huidplooien waarvan je helemaal nog niet weet van had... Het was erg confronterend, maar gelukkig knipte en schoor ze alles in een mooi model. Met een scheermes leek ze wel elk haartje apart in te korten... Goed, Gert is tevreden en ik ook!Maar ik ben nu des te blijer met onze huiskapster zonder spiegel!

Daarna aten we een hapje in het stadje en zochten toen de camperplaats op die we onderweg al hadden gezien. Het bleek een uitgelezen plek! We hadden er stroom, we konden er drinkwater tappen en ook het vuilwater en de toilet lozen. Er stond nog maar één camper dus we konden een mooi plekje aan de beek uitkiezen! De buurman kwam ons meteen zijn slang lenen om onze watertank te vullen. Hij kon ons meteen vertellen dat je vanuit het dorp (700 mtr) twee wandelingen kon doen van zo'n km of tien.

We bleven hier twee dagen en liepen beide wandelingen. We ontdekten in het dorp ook nog een café met WIFI dus we konden onze mail ook nog even nakijken. Aan het eind van de middag hoorden en zagen we de ijsvogels over de beek vliegen. We hadden een mooi uizicht over graanvelden en achter ons lag een groot grasveld helemaal ingericht met picknicktafels. Er was zelfs een toilet met een wastafel en dat alles was helemaal gratis!!! Dit was dus ons plekje nr. 2 !! De onbetwiste nummer 1 is nog steeds de heuvel bij Willem en Tilly in de Extremadura. (Finca la Reina). Maar na een paar dagen moesten we toch weer door, we waren toe aan een douche en ook werd het weer tijd de kelder aan te vullen... Ik heb met veel moeite afscheid genomen van deze plek en ben niet vertrokken voor ik nog een paar foto's had gemaakt van het fantastische uitzicht.

Alleen is het zo jammer dat een foto lang niet altijd weergeeft wat je in het echie ziet! We deden weer goed ons best om de kar te vullen en zelf vonden we het wel aardig gelukt maar we kregen deze keer geen tegoedbonnen voor het restaurant.. dus de lunch moesten we deze keer van ons eigen bordje op een parkeerplaats naast onze camper opeten. We hoorden daar nog wel de bosuil roepen dus het plekje was zo gek nog niet.

Ons doel was de Auvergne, we reden die dag 197 km. De diesel tank werd bij de Supermarché gevuld en dat scheelde 15 cent per liter met een benzinepomp langs de doorgaande weg! We hadden een mooie rit, voor een deel langs de rivier La Dordogne en aan het eind van de middag zetten we ons boeltje neer in Mauriac op camping Val St. Jean. We vulden we nog een keer de wasmachine, we namen lekkere douches, en wandelden een dag. Het is een mooie omgeving, heuvelachtig en heel groen. Maar toen we dat alles hadden gedaan gingen we weer op pad, de Auvergne in.

Gert vindt het berglandschap altijd erg mooi. Hij houdt van het rijden in de bergen, geniet van de uitzichten, de smalle bergweggetjes met veel haarspeldbochten... De bedoeling was om naar de Puy de Sancy te gaan. Je kunt daar met de kabelbaan naar boven. En daar boven wilden we wandelen en speuren naar bijzondere planten. We arriveerden daar rond koffietijd en de hele top lag in een dikke wolk. Ook de dag daarvoor ontwikkelde zich in de loop van de middag een onweersbui. Nu leek het ook een beetje daar naar toe te gaan. We besloten niet naar de top te gaan maar een beetje rond te toeren.

Het was een mooi gebied om door te rijden, veel prachtige bloemenweiden. Ook hier stond de brem nog volop in bloei en de bermen vol met geel havikskruid en het witte fluitenkruid. We sliepen op camperplaatsen in Murol en in La Bourboule. De eerste lag in het stadje en had uitzicht op het chateau. In La Bourboule was de camperplaats in het stadje vol, maar geen nood, er was er nog een... Die bleek 3 km van het stadje, in de bergen te liggen, op 1150m hoogte. Toen we aankwamen stond er niemand, ach dachten wij, er komen nog wel meer campertjes.. maar nee, we bleven de enigen en toen er in de schemer ineens een kampvuur werd aangemaakt en 3 mannen daar gingen barbecueën, was het even vreemd en voelde het toch wel eenzaam zo hoog in de bergen...

Na twee dagen rondgereden te hebben had Gert het ook wel gezien en we wilden ook nog een camping in de buurt van Limoge aandoen. Daar kwamen we uit op camping Des Alouettes in de Perigord/Limousin (http://www.camping-des-alouettes.com/) Een aardige camping onder Nederlands beheer. We kunnen hier vanaf de camping weer wandelen. Het internet is hier goed geregeld, in de bar staat een computer altijd klaar om te gebruiken en er ligt ook een kabel om je lappie op aan te sluiten en zo op internet te gaan. We kunnen brood bestellen en dat wordt dan 's morgens bij de camper afgeleverd! We kamperen al 40 jaar maar dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt. En toen het brood vanmorgen werd gebracht kregen we er meteen een uitgeprinte versie van het wereldomroepnieuws bij! Dat is ook al weer een beetje terug naar het gewone leven, ontbijt met de krant erbij... Je kunt hier nog beter wandelen dan fietsen, het is voor ons toch net nog iets te geaccidenteerd. Er zijn hier veel bossen en veel graanvelden. De wegbermen zijn allemaal keurig gemaaid en dat is eigenlijk jammer want nu missen we al die mooie bloemen! Wel zagen we nog heerlijk ouderwets de blauwe korenbloemen tussen het graan, een mooie kleurencombinatie dat intense blauw tussen het groen/gele graan.

Ook zagen we hier veel vlinders die druk bezig waren de bramenoogst voor dit jaar te regelen! We bleven hier nog een dagje wandelen, aan het eind van die dag konden we bij de bar gegrilde kip met friet afhalen en dat was dan meteen de laatste dag van ons verblijf in de Perigord/Limousin.

Een dag later rijden we naar het oorlogsmonument Oradour sur Glane ( http://www.oradour.org/ ) Oradour sur Glane was zeker een bezoek waard. Het was heel bijzonder zoals ze alles in de staat van 1944 hebben gelaten. Dat zal toch enige moeite kosten om niet alles te laten overgroeien door onkruid. We bekeken eerst het museum zodat ons duidelijk was hoe een en ander gebeurd moet zijn. Daarna deden we de wandeling door het dorp waar oude auto's, naaimachines, werktuigen etc. nog bewijzen dat dit een levend dorp was met ruim 600 inwoners.

Nog enigszins onder de indruk vervolgden we onze weg naar La Brenne, dit is een mooi natuurgebied ook wel het duizend merengebied genoemd, het ligt iets ten westen van Chateauroux. Mensen die ons al vaker volgden op onze reizen hoor ik al denken... nee hè, niet weer die lofzangen over de Brenne....

We lunchten in Bellac,een oud dorp waar we weer winkelden tijdens de winkelsluiting. Gek genoeg heeft Gert dan altijd volop tijd om alle winkels te bekijken.... We deden de boodschappen in een grote hyper. Daarna liepen we wandeling 15 uit het boekje van La Brenne. Deze start in Perigriau vlakbij Oulches. Nu zou het gaan gebeuren, al die orchideeën, eindelijk! Maar al snel werd duidelijk dat het er ook nu niet in zou zitten. Overal waren de bermen gemaaid en het zag er uit als dor hooiland. Maar toch zagen we nog een rood bosvogeltje (Celephalantera rubra) en een vliegenorchis (Ophrys insectifera). Maar alles was erg droog en er was duidelijk heel veel al uitgebloeid! We zochten een camperplaats in Argenton sur Creuse. We stonden daar met een camper of tien.

Nog maar net aangekomen reed er luid toeterend een bestelautootje van een boulangerie het terrein op. Alleen even om te zeggen dat hij 's morgen om 8.30 met vers brood langskwam. Goed geregeld!

De volgende morgen kwam hij weer luid toeterend aangescheurd en al snel vormde zich een rij wachtenden bij zijn auto.

Na een lekker ontbijt vertrokken we voor een wandeling die startte bij Pont Chrétien. In het boekje werden veel soorten orchideeën beloofd, we zagen weer het

rode bosvogeltje,

een soort waar we andere jaren tevergeefs naar uitkeken, en ook de bokkenorchis (Himantoglossum hircinum). Dit was wel een mooie wandeling die we vonden in het orchideeënboek van de L'Indre. Op weg naar de camping reden we nog een ommetje via Meringny naar Lurais. En daar vonden we de paarse aspergeorchis (Limodorum abortivum). Deze laatste had ik nog nooit in bloei gezien dus dat was wel heel leuk. We kenden deze plaats nog van vorig jaar, toen kwamen daar veel orchideeën op, maardie waren nog niet herkenbaar. Vandaar reden we rechtstreeks naar het Maison du Parc. Daar worden altijd de orchideeënexcursies georganiseerd. Niet een stond er op het bord en bij navraag bleek de tijd van orchideeën voorbij...... Het weer was te vroeg warm en droog geweest dus... helaas voor mij! Het was niet anders, we zochten een plekje op de camping in Rosnay en Katrien en Harm hadden ons al snel in de gaten. Het werd een leuk weerzien na twee en een halve maand. Ze hadden veel te vertellen met name over de tuin. Harm had daar een hele fotoserie van meegenomen. En toen ik al die mooie bloeiende planten zag kreeg ik zowaar een beetje heimwee... Maar 'moeder'camping begroette ons hartelijk en we zagen nog kennissen uit Zundert, dus we voelden ons weer een beetje thuis hier. Gelukkig kwam een dag later Jaap ook aan met zijn tentje en was het gezin weer bij elkaar. Precies op tijd om eerst Moederdag en een dag later mijn verjaardag te vieren. Jaap had een potje appelstroop voor me meegenomen uit Nederland en de mensen die me wat beter kennen weten dat appelstroop een onmisbaar broodbeleg is. Ik deed inmiddels al een paar weken zonder.. We aten 's avonds in La Cendrille, een restaurant hier in het dorp. Heerlijk alles op z'n Frans, een speciaal moederdagmenu. Harm en Katrien waren dat 's middags al gaan reserveren. Na het eten kreeg de moeder nog een roos!

En zo werd het 30 mei! Ik deed vanuit het bed het gordijn open, zoals dat meestal het eerste werk is morgens, om even te kijken of de lucht wel blauw is... Maar nu deed ik het meteen weer dicht want ik zag geen blauwe lucht maar heel veel slingers en ballonnen... En een versierde stoel, midden onder het luifel...

We vierden het gezellig verder op de jeu de boulesbaan, we waren tenslotte in Frankrijk. Bij een potje scrabble wat later, stonden de overheerlijke bonbons op tafel! Deze zaten verpakt in een pot met een foto van de vier buufjes. Zo stonden ze hier ook weer met hun neus vooraan... En zoals altijd op mijn verjaardag werkte het weer niet echt mee en zaten we dus 's avonds met z'n vijven rond dat kleine tafeltje binnen in de camper te eten... Al met al was het een super gezellige verjaardag en het was heel bijzonder dat het gezin zo bij elkaar was op ons favoriete campinkje in Frankrijk!

We deden elke dag een wandeling uit het wandelingen boekje. Gert heeft inmiddels 199 vogelsoorten en die laatste wil maar niet komen... Nu fotografeerde hij samen met Jaap veel vlinders, libelles en we zagen zelfs een kolibrivlinder.

Dat was een zware opgave voor de camera's om die er scherp op te zetten! We vonden nog een groene hagedis en een grote geelgroene Toornslang en een klein ringslangetje. De boomkikkers lieten zich niet zien, er werd heel wat gespeurd maar helaas... De fiets kon Jaap ongebruikt weer mee terug nemen, want er was alle dagen flink wind. Al wandelend hadden Jaap en ik onze eerste teek! Een dag later bleek ik er nog 3 te hebben...maar we vonden toch ook nog een paar orchideeën, Brenne-orchis (Dactylorhiza brennensis), grote muggenorchis (Gymnadenia conopsea) bergnachtorchis (Platanthera chlorantha) , welriekende nachtorchis ( PLatanthera bifolia) hybride aranifera x fuciflora, en een die ik nog niet eerder zag, de grote keverorchis (Listera ovata). Dus, al met al mag ik ook tevreden zijn. Vrijdag vertrokken Harm en Katrien weer en zaterdag ging ook Jaap voor de lange rit terug naar huis. Het was een rit van ruim tien uur. En meteen had ik al heimwee naar hen, het was een hele leuke week geweest, zo gezellig met elkaar!

We namen een rustdag, Gert stortte zich op de foto's en ik maakte er een leesdag van! Ook wel weer eens lekker. Tegen alle voorspellingen in bleef het weer goed! We gaan hier nog een paar daagjes nasudderen, beetje wandelen, beetje fietsen, beetje lezen en een beetje televisie kijken want na ruim een week hebben we ook weer televisieontvangst. En natuurlijk nog speuren naar de boomkikkers...

6 juni vertrokken we richting Blois. We hadden de laatste 2 dagen steeds 's avonds onweer en regen gehad. Nu was het meteen 's morgens al zwaar bewolkt, dit maakte aan alle twijfel een eind, we gingen! En dat was goed gezien, nog maar een uurtje op pad en onze ruiten spoelden vanzelf schoon.. We reden zo'n 114 km naar Blois. We hadden de coördinaten van een camperplaats ingetikt op de TomTom en zij bracht ons veilig naar een camperplaats midden in het centrum. Daar stond een aardige dame ons op te wachten. Voor 5 € kregen we van haar een bonnetje met 24 uur parkeermogelijkheid. Ze wees ons het putje en meteen kregen we veel informatie over de stad. We mochten zelf kiezen of ze ons dat in het Engels of het Frans uit ging leggen.

Blois bleek een aardige stad met een prachtig kasteel en ook twee erg mooie kerken. We boften want het weer was weer opgeklaard en we bekeken alles in een lekker zonnetje. Het was natuurlijk wel weer maandag maar vanaf twee uur gingen de deuren open en kon er nu eens echt gewinkeld worden... resultaat: wat blouses en een vest! 's Avonds speelden we nog Rummikub en zelfs nog Scrabble. De volgende dag was het weer zwaar bewolkt.

We hadden een tuin geprikt om te bekijken. We reden door de Perche, dit is een Nationaal Park. Wij vinden dit echt een mooi gebied, heuvelachtig, mooie dorpjes. Volgende reis gaan we eens kijken of we hier ook wandelingen kunnen maken. We zochten nog een lunchadres en dat vonden we in Nogent le Rotrou, daar troffen we weer een Mac dus daar heb ik tijdens het 'menu' de verjaardagspost opgehaald.

De tuin lag in Préaux du Perche: Jardin Francois: http://www.jardin-francois.com/ Het was een erg mooie tuin, we hebben genoten en ook nog wat zaad meegepikt van een prachtige paarse papaver.

De tuin was prachtig aangelegd in het heuvelachtige landschap van de Perche. Mooie huizen op het terrein, we hebben er prachtige foto's gemaakt waar we jullie nog mee gaan vermoeien!!! En na al dit genieten schoven we weer een camperplaats op. Dit was eigenlijk het parkeerterrein van de veemarkt. Deze werd altijd op dinsdag gehouden dus toen wij kwamen werden net de laatste koeien ingeladen. De lucht was nog landelijk maar alles was inmiddels mooi schoongeveegd .Er was ook een putje en voor 2 euro kon je 100 liter watertappen en een uur elektriciteit pakken. Later kwamen er nog twee campers bij dus we stonden niet al te verlaten. Meteen de volgende dag moesten we op tijd op want de tuin die nu op het programma stond lag bij een kasteel en die was maar tot 12 uur open: Parc du Chateau de Beaumesnil; http://www.chateaubeaumesnil.com/ We haalden onderweg een baguette en in opdracht nam Gert ook nog iets lekkers mee voor bij de koffie. Op de parkeerplaats voor het kasteel hebben we de stoeltjes en de tafel lekker in het zonnetje gezet, potje thee erop, beleg en een stokkie, mooie plek voor ons ontbijtje! De tuin was niet echt bijzonder, het kasteel zag er mooi uit, Barok. Maar het was alleen in het weekend open voor publiek, dus we waren ruim voor twaalf uur klaar.

We hadden nog een tuin op het lijstje: le Clos du Coudray: http://www.leclosducoudray.com/ Onderweg op een parkeerplaats openden we het pakje van de bakker, bleek Gert twee Bosse bollen gekocht te hebben... Alleen was het schuim zonder slagroom maar met die superheerlijke chocolade die ze hier in Frankrijk in hun gebak en toetjes verwerken..,smullen! Het bleek een prachtige tuin. Zo'n 7000 planten op 1 hectare. Prachtig neergezet in verschillende thema's. Voor ieder die geïnteresseerd is in planten en hier in de buurt komt, echt een aanrader! Wij konden het niet laten en kochten ook nog wat vaste planten voor onze of voor Harm's tuin.. Hij zal voor ons kijken of er nog plaats is..

Onze dag eindigde in Dondeville, inmiddels in Normandië. Een parkeerterrein midden in het stadje, vuilnisbakken en een putje. En de Carrefour ligt op loopafstand! Dus die hebben we de volgende morgen wat uitgebreider geïnspecteerd en weer stonden er tuinen op het programma. Deze lagen rond Dieppe waar ook ons eindpunt van die dag stond gepland. De eerste die we aandeden was Parc Floral 'William Farcy' .Ik ga jullie er gaan weeweewee van geven want hij was het niet waard. Misschien waren we al te verwend na die tuin van gisteren? We waagden het er toch op en deden nog een kasteeltuin. Het landschap is erg veranderd we hebben afscheid moeten nemen van de lieflijke heuvels van de Perche en rijden nu door het vlakke graanlandschap van Normandië wat af en toe wordt opgefleurd door een veld met vlas, in een mooie tint groen, wat met zijn iele blauwe bloemetjes mooi staat te zijn tegen een blauwe lucht met spierwitte wolkjes. Iemand heeft daar decoratief nog wat kamille en klaprozen voorgezet. Gisteren stonden daar huizen met vakwerk tussen, nu is het wat simpeler gehouden maar komen net de bekende pastelkleurige hortensia's in bloei. Als ik dit zo eens terug lees, dan vraag je je toch af waarom een mens dan steeds weer zeven of acht euro neertelt om naar een mensentuin te mogen kijken..

Na een lekkere bruine boterham!! bekeken we het Château Miromesnil. Dit is de plaats waar Guy de Maupassant werd geboren. Het kasteel staat er mooi bij, je kunt het ook binnen bekijken maar wij kozen voor de jardin en de potager. De tuin was aangelegd in lange borders, bloemen en ook een groenteafdeling. Het geheel was mooi onderhouden en de kleurenvariaties waren goed gekozen. Er waren veel leibomen met appels en peren die echt volhingen met fruit. Verder ook veel aardbeien en frambozen maar helaas nog niet rijp. Er werd ook een klas kinderen rondgeleid, de leeftijd was denk ik van groep 2 of 3. In eerste instantie denk je wat moeten zulke jonge kinderen nu leuk vinden aan een bloemen/groentetuin, maar toen we even bleven luisteren naar de uitleg begrepen we het wel. Op een speelse manier werd een vergelijking getrokken tussen hoe mensen eten en drinken en hoe de planten dat doen. We zijn nu al op veel onverwachte plaatsen in de natuur klassen met kinderen tegen gekomen, hier in Frankrijk maar ook in Spanje, heel goed hoe ze op zo'n speelse en beeldende manier de natuur bij de kinderen binnen brengen. Zo waren we eens in een vogelkijkhut waar een hele klas kinderen met verrekijkers opdracht hadden een vogel na te tekenen... http://www.chateaumiromesnil.com/

Hierna zochten we een camping op. Na drie dagen op een camperplaats waren we toe aan een douche! Die vonden we in St. Martin en Campagne onder de rook van Dieppe en zoals later bleek ook onder de rook van een kerncentrale. Deze hebben ze wat weggestopt tussen de witte krijtrotsen. Dus vanaf nu... een stralende vakantie!

Nu viel dat allemaal nogal mee, er was niet veel te doen op de camping en op het strand idem dito. Er viel weinig te wandelen en om te fietsen moest je nog wat betere kuiten hebben dan wij.. We vonden nog wel 2 soorten orchideeën, de piramide en de bijenorchis. Heel verrassend, maar ja met die al die krijtrotsen zal de bodem wel kalkrijk zijn.

Het plan was om de pinksterdagen te blijven staan maar we vonden er niets aan. Dus op pinksterzaterdag werd de motor weer gestart en uitgezet in Le Crotoy in de Picardie bij de Baie de La Somme. Deze streek is behalve voor de vogels ook bekend vanwege de jodium in de lucht, mochten we op de vorige camping toch wat straling hebben opgepikt dan is het positief dat we nu wat jodium snuiven...Op camping Les Aubépines http://www.camping-lesaubepines.com/ vonden we een plekje. De camping ligt op fietsafstand van het stadje en dat testten we natuurlijk meteen uit. We vonden een restaurantje met zicht op het water, Gert scoorde meteen zijn 200^e soort, een visdiefje.. Na het eten klaarde het weer op, het zonnetje kwam door en wat eerst een leeg strand was veranderde nu in no-time in een wandelpromenade. Jong en oud, chique en flodder, alles vond de weg naar het strand. Kinderen waren ineens aan het graven en je zag al snel grachten en kastelen verschijnen. In het dorp was een soort braderie, al me al de gezellige drukte die bij een kustplaatsje hoort!

Verder waren de Pinksterdagen een beetje bewolkt en winderig, we hadden op deze camping internet dus de mail kon worden bijgewerkt. Iedere avond was er aan de poort van de camping een warme maaltijd te verkrijgen. Gisteren was dat Paella, altijd een succesje! De plannen zijn om morgen van hier naar St. Omer te gaan en dan na een nachtje door naar Knokke en dan misschien via Zeeuws Vlaanderen naar huis waar we vrijdag willen arriveren.

We waren ruim drie maanden op pad. Vertrek: 13 maart en weer thuis op 17 juni 2011.