voorjaar 2015 10e verslag

Hoi, hoi, de laatste keer waren we in Guillestre op camping La Rochette. Een mooi plaatsje in de Alpen. Als ik zo na ongeveer een week weer begin aan een verslag moet ik weer diep nadenken. Hoe was het daar ook weer... hoe zag die camping eruit... Gelukkig houdt Gert een logboek bij met een piepklein verslagje wat we iedere dag hebben gedaan en welke routes we hebben gereden of gelopen... Deze map is voor mij een mooi hulpje om mijn geheugen weer op gang te krijgen...

Internet op campings is deze reis echt problematisch gebleken... zo ook weer op deze camping. Moesten we op de vorige camping kiezen of we 2 uur (te onderbreken), of een dag internet kochten, voor 8 euro. Hier hadden we minder keus, 2 uur of 2 dagen en dan kostte 2 dagen 15 euro! Zo gingen wij maar voor 2 dagen, want we weten inmiddels als we die kleine Stan op Skype achter zijn bordje eten zien zitten en hij kijkt naar ons en reageert ook nog eens op ons, ja dan blijkt een uur zo voorbij! We willen dan nog tijd voor Jaap, waar we ook zo een uur mee vol babbelen, het verslag moet er nog op en de foto's. En dan rekent Gert's moeder ook nog op een gezellig babbeltje... Nu heben we alweer een paar dagen geen wifi, niet op de camping en ook niet op de terrasjes... Dus ik weet niets van de reacties die eventueel op de site zijn gekomen, maar ook m'n email gaat een verrassing worden. Ik schrijf alvast dit verslag. We zijn inmiddels aan de terugreis begonnen en dat betekent camperplaatsen. Gewoon omdat daar vrijwel altijd plaats is en we toch maar één nachtje blijven en dan weer verder trekken. Dat brengt het volgende probleem met zich mee... de accu van de laptop raakt leeg!

Maar ik begon dus te vertellen dat we in Guillestre 2 dagen internet kochten, en daardoor veel in de camper zaten, wat ook weer lekker was, omdat de temperatuur toen ruim boven de 35 graden kwam... We maakten daar één wandeling, "La rue des Masgues". Hij was niet zo lang, startte in het stadje en daar liep je dan naar beneden langs de steile rotsen waarop het stadje is gebouwd. De afdaling was erg steil op een grindpad waar je steeds doorschoof als je je voet neerzette... Het pad liep langs een steile afgrond en had veel hairpins... dus als je begon te schuiven was je blij als er een boom of dikke tak in de buurt was om je aan vast te grijpen... Het was jaren geleden dat ik last had van hoogtevrees, maar nu was het echt weer helemaal mis! Wat was ik blij toen we beneden waren! Maar....er bloeiden wel orchideeën langs het pad, met name veel rood-bruine en de geel-groene wespenorchis. Daar heb ik nu dus ook mooie foto's van...

Maar er moeten nog meer soorten te vinden zijn, dus we trokken verder, wat hoger de Alpen in. In Abries vonden we een camping, "Caravaneige". Midden tussen de hoge bergen.

We werden daar 's morgens wakker van het fluiten van de marmotten! Rondom ons zagen we de hoge bergen met hier en daar nog sneeuw op de toppen. We liepen daar twee wandelingen vanaf de camping. Mooi, hoog de bergen in. Het weer was nog steeds prachtig, dus we genoten weer volop. Vooral van alle mooie alpenbloemen, wat een rijkdom!

Daaronder ook weer de bekende orchideeën, de brede orchis op de natte plaatsen en de wespen- en de muggenorchis tussen de bomen. Het sanitair hier op de camping was sober. Wat we heel bijzonder vonden was dat, wat wij het Franse toilet noemen, hier het Turkse toilet heet... Ik heb ontdekt dat ons lichaam zich inmiddels goed heeft aangepast aan de hoogte, want kon ik in Benasque, op 1200 meter hoogte, niet echt m'n rondje joggen... hier ging dat op 1500 meter nu goed!

De derde dag zijn we met de camper naar St. Veran gereden. Dit is het hoogst gelegen dorp in Europa! Ik noteer in mijn plantenboeken vaak bij de naam van een gevonden plant de plaats en datum. Zo ontdekten we dat we 23 jaar geleden ook in St. Veran waren. Het dorp zag er nog precies hetzelfde uit, houten bergwoningen en wat eenvoudige souvenirshops. Natuurlijk ook houtsnijwerk, want dat hoort echt bij de bergdorpen.. De vorige keer gingen we in een gammel busje over een weg die in een ontzettend slechte staat was naar boven naar La Chapelle Clausis.

Nu rijdt daar inmiddels een toeristentreintje. De weg is gerepareerd en is nu een prima grindweg. Helaas voor ons reed de dag dat wij er waren het treintje niet... In mijn herinnering zag ik de velden met orchideeën rondom dat kapelletje.. We mankeerden niets aan onze benen dus.. te voet omhoog!

We kwamen uit op 2513m hoogte na bijna 8 km lopen. We waren er de vorige keer vast in een andere tijd, want er bloeiden nu ongelooflijk veel bloemen, maar van de orchideeën kon ik slechts twee nieuwe soorten voor deze reis bijschrijven.. twee soorten vanilleorchis!

Op weg naar boven zagen we verschillende marmotten, niet eens zo ver bij ons vandaan. Ook stak er plotseling een reebok de weg over.. We lunchten aan het Lac Blanc en prijsden ons weer gelukkig met deze dag, alle moois om ons heen en onze goede ( en mooie) benen die ons ook weer terug moesten brengen, want het treintje was er ook niet voor de terugweg... We namen nu een andere pad terug en liepen de meeste tijd door het bos wat heerlijk was, want op die hoogte brandde het zonnetje flink! Ik noteerde op die terugweg nog een nieuwe soort.. de Pseudorchis albida. Moe maar zeer voldaan reden we door het mooie berglandschap de 20 km weer terug naar onze caming.

En toen werd het tijd voor Gert's feestje!!! Een rit met de camper door de hoge alpen! Hij had er nogal wat op zijn lijstje..

De Col de Izoard, de Col de Lauteret, de Galibier, de Telegraph en van daaruit nog meer witte en gele kronkelweggetjes... We vertrokken op tijd, maar het bleek toch een drukte van belang daar op die berg... Het leek wel of heel Frankrijk op de fiets was gestapt om zich af te beulen naar de top... Verder bleken ook alle motoren van stal gehaald! En ook viel ons op dat motorrijders veel vrienden hebben, want ze reden nooit alleen, minstens een groepje van een man of 5--6. Dan heb je ook nog altijd autorijders die waarschijnlijk vroeger motor hebben gereden, want die scheurden ook door de bochten of ze nog steeds die motor tussen hun benen hadden... En zo gingen wij ook in deze hele caravaan naar boven.... Ook hier heeft Frankrijk niet echt geïnvesteerd in stevige vangrails.. sterker nog, meestal gewoon niets, alleen afgrond.. Ik raakte in die haarspeldbochten in een soort van kramp en heb verder niets van de omgeving meer gezien... Later heb ik er nog eens over nagedacht waarom ik hier zo heftig op reageerde en mijn conclusie is dat het komt omdat we in de camper zo hoog zitten en alleen maar glas om ons heen, dus je ziet wel heel erg veel van al die afgronden... Net over de top stopten we voor een bakkie koffie en daar ontdekten we velden vol muggenorchissen... wel zo'n honderd per veldje.. En ook nog de groene nachtorchis kon ik noteren! Ik kwam weer helemaal tot rust....! Geef me een veld vol bloemen en een camera en ik ben in m'n sas...

Na de Izoard bestegen we de Col de Lauteret en we wisten dat er op zo'n 2100 meter hoogte een camperplaats is en ook een alpentuin om te bezoeken! We parkeerden op de camperplaats op een prachtig plekje midden tussen de hoge toppen! De tuin was op loopafstand en een succesje, al op weg erheen zagen we weer een nieuwe orchidee, de knotsorchis.

Later genoten we van het uitzicht op de hellingen van de bergen om ons heen. Kale toppen met daaronder leek het wel velden van mos, maar het zal vast gras geweest zijn. De contouren van die hellingen veranderen met de stand van de zon. Meestal rijd je door een berglandschap en zie je hoe het op dat moment is.. Nu hadden we er voor de rest van de dag zicht op. Langzaam zakte het zonnetje, wat steeds weer nieuwe schaduwen liet ontstaan op de hellingen...

En in het laatste licht van die dag kwam de herder met een grote kudde schapen, geholpen door twee bordercollies, langs om de schapen naar hun slaapveldje te brengen! Het was een enerverende dag geweest. . Spannend voor mij en heerlijk voor Gert, die gek is op al die hoge bergen met al die bochten en uitzichten!

Toen we wakker werden was het zondag, wat onze laatste zondag gaat worden op deze reis... We vertrokken weer vroeg, want vanaf onze camperplaats zagen we als hele kleine stipjes de auto's en campers tegen de Galibier omhoog klimmen.. Deze berg was een stuk minder eng dan de Izoard... of zou ik al zo snel gaan wennen? Ik kon nu genieten van al die mooie bergen om me heen. De afgronden, daar verdiepte ik me niet in.. Na de Galibier kwam de Telegraph en die bleek een fluitje van een cent.. Maar tijdens een bakkie hebben we de plannen omgegooid en zijn we van richting veranderd. Gert bewaart die andere witte en gele kronkelweggetjes door de Mauriënne voor de volgende keer.. hij wil niet al z'n kruit verschieten... Geen extreme bergtoppen meer, maar naar de Savoie. Nog steeds bergen, maar wat minder extreem! Dus, daar zitten we nu. In Saisier, een echt wintersportplaatsje waar ik een nieuwe korte broek kocht.. De oude is versleten, rits caduc.. te veel mooi weer gehad! We zitten nu met de Mont Blanc in zicht!

Vanmiddag keken we naar de Tour de France, op een televisie in een bar in Saisier. Hij werd gereden in Nederland... Het was de tweede etappe door Rotterdam op weg naar Neeltje Jans.. Onze Jaap stond op de Erasmusbrug, we hebben hem niet kunnen ontdekken..

Zo gaan we nu langzaam terug naar het noorden, iedere dag een klein stapje, zolang het weer het toestaat. We hebben goed getraind met het wandelen en hebben inmiddels een dijk van een conditie opgebouwd... zou er nog plaats voor ons zijn bij de Nijmeegse vierdaagse???

Ine ik ga kijken of ik de fondant aux chocalat ook kan meenemen... En Otto.. we vroegen ons onderweg af: heb jij die Izoard en Galibier ook gefietst???

Alle trouwe fans weer bedankt voor het meegenieten! Liefs en groetjes, Gert en Els.

voorjaar 2015 9e verslag

Hoi, hoi, voor de negende keer deze reis laten we even weten waar we zijn…

Tijdens het vorige verslag waren we nog volop aan de wandel op de Causses, en aan het genieten van de grote hoeveelheden orchideeën waar we zomaar tussendoor liepen… Ik vertelde van de wielewaal en de nachtegaal die ons aan het verlaten waren… nog maar een enkeling… De koekoek hadden we al langere tijd niet meer gehoord… Want natuurlijk zijn deze vogels nog volop aanwezig, maar te druk met hun nestjes (de koekoek uitgezonderd natuurlijk) om ook nog eens onze wandelingen muzikaal te omlijsten…..

We hadden het erg naar onze zin in Meyureis. De camping was goed en een stadje op loopafstand is ook altijd een leuk uitstapje. Maar er kwam een moment dat wij dachten de mooiste wandelingen al wel gedaan te hebben. We waren wel weer toe aan een nieuwe uitdaging… toen we ineens een sms-je kregen: “Zijn jullie morgen thuis??? En waar staan jullie precies?” En zo gebeurde het dat we afgelopen dinsdag ineens weer twee Nagtegalen op ons plekje hadden… Deze hadden hun nestje even verlaten… Het was reuze gezellig om zo weer eens bij te kletsen met de oud-collega van Gert met echtgenote…

Maar het bleef niet alleen bij kletsen… er werd ook gewandeld, het enge brugje werd natuurlijk geprobeerd en Christine maakte ook menige foto van orchideeën, vlinders en insecten… De dag vloog om!

Toen ik ’s ochtend stond uit te blazen op ons plekje aan de rivier zag ik ineens iets bewegen in het gras aan de overkant… Rat.. dacht ik.. maar nee hoor, een das scharrelde op z’n gemakje door het gras en over de stenen, zich totaal niet bewust van de fotocamera aan de overkant van het water! Een mooie belevenis was dat.

Woensdag 24 juni trokken we weer verder. We hadden een mooie rit met zicht op de Mont Ventoux en de vele wijngaarden in de Cote du Rhone. We passeerden St. Ambroix sur Ceze waar we eens prachtig kampeerden aan de rand van een bamboebos… We bladeren nu terug in de wegenatlas, dat is altijd een duidelijk teken, we gingen van bladzijde 284 naar 266… Dus naar het noorden… We reden langs velden vol met rijp fruit, kersen, abrikozen, pruimen, perziken en meloenen… Ineens waren daar dan ook de zonnebloemen en de heerlijke geur van akkers vol met lavendel… La Drome, precies zoals ik het me herinner…

We stopten in Dieulefit ook weer een camping dichtbij het dorp. Dit dorp heeft een nog mooi erg oud gedeelte, zodat het de moeite waard is om de stadrondwandeling op te halen bij het Syndicat en een rondje te doen.

We maakten ook de markt mee, een toeristenmarkt, gecombineerd met de wekelijkse groentemarkt. Heerlijk geurende cavaillon meloenen en ook het andere fruit lag er allemaal zo verleidelijk bij dat we het niet konden weerstaan… Met tassen vol gingen we terug naar de camping, waar het koel opslaan een probleem bleek. De camper stond in de volle zon bij een temperatuur van zo’n 33 graden… Na enig zoeken bleek onze wasmand ( een kastje in het trapje tussen onze twee bedden) wel de koelste plek… En wat is onze was daar heerlijk van gaan ruiken…. Eigenlijk hoeft het nu niet meer gewassen te worden…

Ook in Dieulefit haalden we twee wandelingen bij de VVV en ook hier verbaasden we ons over de aantallen orchideeën die we tegen kwamen. Alleen al van de wespenorchis hebben we nu vier variëteiten bloeiend kunnen noteren.

We zijn al vaker in de Drome geweest, maar we hebben eigenlijk nooit van die lange wandelingen in de bergen gemaakt. Onze activiteiten beperkten zich toen nog tot boodschappen doen bij de supermarché, bij de cave een wijntje proeven en in het zonnetje aan de rivier vertoeven…en de Italiaanse dag natuurlijk niet te vergeten, als de pizzawagen op de camping kwam… Maar deze keer werden er heel wat zweetdruppeltjes vergoten, de wandelingen waren niet zo heel lang, zo’n 10 km per stuk maar het hoogteverschil was fors… en het terrein zwaar. Allemaal losse brokken steen, die als je omhoog gaat mooi op hun plaats blijven, maar bij het afdalen gaan ze schuiven en zo ging ik toch nog twee keer op m’n neus… De weg was soms zo steil dat je bij het stijgen niet eens even stil kon staan… Maar goed het laatste beetje luie zweet hebben we daar nu ook achter gelaten.. Er was eens iemand die ons op een kaart schreef: ‘La Drome, c’est un reve n’est ce pas?”. En dat is ook wel zo. Mooie landschappen, bergen, brede dalen waar de rivier met z’n ijsblauwe water doorheen stroomt. En bloemen, ongelooflijk veel bloemen en de geur van rijp fruit…

Als ik dit zo schrijf denk ik bij mezelf: “waarom ben ik daar dan nu niet meer?” In dat paradijsje, maar zit ik dit nu te schrijven aan de voet van hoge Alpen in het plaatsje Guillestre? Onze reis gaat een beetje op z’n eindje lopen en we wilden toch ook nog even op de hoge hellingen in de Alpen kijken of daar weer andere orchideeën bloeien… Gert is de smalle bergweggetjes met de vele haarspeldbochten nog steeds niet zat.. Vanmorgen was het hier weer markt in het dorp en we haalden bij de boekwinkel een boekje met wandelingen en een wandelkaart van de omgeving, dus morgen kunnen we weer los…

We kwamen terug uit het stadje en gewoontegetrouw probeerde ik nog even het deurtje van de diepvries en ik schrok ervan, hij ging open…Misschien heb jij toch de voorzet gegeven Christine… We hebben er nu een touwtje aan hangen, waardoor we hem kunnen ontgrendelen… de ijsjes en al dat andere lekkers is weer binnen bereik! En een ijsje is hier op z’n tijd niet te versmaden. We hebben ook hier temperaturen boven de dertig graden en prachtige blauwe luchten!

We sturen iedereen weer lieve groetjes uit Les Hautes Alpes, Italië ligt binnen bereik, maar dat gaan we niet meer doen… Gert en Els.

Voorjaar 2015 8e verslag

Hallo luitjes, het is weer zondag, inmiddels 21 juni en we hebben vandaag een vakantiedag ingelast! Maar…. Echt stilzitten ligt niet in mijn aard, dus ben ik begonnen met wat foto’s bij elkaar te sprokkelen voor op de site. Zo al doende.. ga ik meteen maar even door met het verhaaltje. Gert viert zijn vaderdag met weer een goed boek van Otto. De laatste nieuwe is er ook weer een die moeilijk weggelegd kan worden geloof ik! Otto dank je wel voor het aanvullen van onze voorraad leesvoer! Gert heeft nog geen enkele reis zoveel gelezen als deze keer…

Zo zaten we vorige week nog in Barcarès, net terug van de zondagse markt.’s Avonds aten we natuurlijk paella van de markt. Zoals we gewend zijn was hij weer heerlijk! Maandag gingen we weer op pad, we deden eerst nog even boodschappen in Rives Altes waar je een groot centre commercial hebt. Dus we winkelden nog even bij de Decathlon en de Carrefour. Daarna volgden we de D900 richting Narbonne en stopten in La Nautique bij camping La Nautique. Deze camping ligt op een prettige fietsafstand van Narbonne. De vorige keer dat we hier waren konden we de kathedraal niet bekijken omdat er een mis aan de gang was.. Nu kon dat we,l maar hij viel ons erg tegen. Een groot en vooral hoog betonnen complex met veel kleine altaars in nissen waar je kaarsjes kon laten branden voor alle mogelijke heiligen. Wij hebben er ook een uitgekozen… Het werd Onze Lieve vrouw van de brug.. we kenden haar niet, maar zij had de meeste Merci-tegeltjes….

Narbonne is een oude stad, niet eens zo heel groot… wel een studentenstad aan het aantal jongeren te zien… Hij viel ons wat tegen en toen we getuige waren van een tas die gestolen werd op een terras en we de dief er zo maar mee weg zagen rennen zonder dat iemand iets deed, hadden we eigenlijk ineens genoeg van deze stad en fietsten we weer terug naar onze camping. Het waaide echt heel hard en toen het de volgende nog zo was besloten we weer verder te gaan… we waren hier gekomen om lekker te fietsen, maar onze camper stond gewoon te schudden in de wind…

Nu hebben we al weer bijna een week een plaatsje op camping Le Capelan in Meyrueis.

www.campingcapelan.comWe kwamen daar op woensdag, via Beziers en het viaduct van Millau. Andere keren dat we hier waren was het mistig en reden we binnendoor, maar nu was het moment, prachtig helder weer! Het is een indrukwekkend viaduct… 3km lang en heel hoog lijkt het in de lucht te hangen boven de Tarn. Daarna volgden we de weg door de Gorges du Tarn. Dit is een prachtige weg langs de rivier die omsloten wordt door hoge rotsen. De weg volgt de loop van de rivier en is dus net zo bochtig, wat niet echt snel opschiet, maar de uitzichten zijn heel mooi. Alleen als je aan de rivierkant in de auto zit.. en dat zat ik… was het ook vaak wel heel spannend, want de afgronden waren erg dichtbij en Frankrijk heeft niet echt geïnvesteerd in stevige vangrails… Nu snap ik wel dat je al dat mooie natuurschoon niet wilt bederven door van die aluminium hekken maar ik keek toch vaak wel heel erg diep in de diepte…We passeerden de plek waar ze jaren geleden al een groep vale gieren hebben uitgezet. Dat project is goed gelukt, want we zien vaak groepjes vale gieren door het luchtruim zweven…Prachtig om te zien hoe ze zonder vrijwel een slag te doen met hun vleugels al snel hoogte winnen… We lazen dat ze nu ook een paartje lammergieren hebben uitgezet. We gaan dat volgen!

Nadat we onze camper hadden neergezet liepen we naar het stadje.

Op de camping hebben ze een soort hangbrug gemaakt over de rivier de Jonte, om een mooi wandelpad naar de stad te kunnen bereiken. Die “brug” ziet er niet echt stevig uit en dat is hij ook niet…Een soort stevige band van één voet breed is gespannen van de ene naar de andere oever. Daaromheen is een soort vangnet gevouwen. Zodra je een meter op pad bent begint het hele zaakje te wiebelen en hoe meer je naar het midden komt hoe meer de zijwaartse uitslag is… Daar komt bij dat je tijdens al dat gewiebel naar je voeten moet blijven kijken, want zo breed is die band niet…dan kijk je door dat net heen in de diepte. Nu is de afstand tot het water niet erg hoog/diep maar iedereen die een vorm van hoogtevrees heeft zal nu precies weten wat voor gevoel je hebt als je op die brug loopt …Ik heb hem nu twee keer gedaan, ik moest wel, want aan de overkant ontdekten we zeven soorten orchideeën, maar het blijft een soort van zelfkastijding…

We hebben deze omgeving gekozen met het plan om hier orchideeën te scoren. Daarom zijn we de volgende dag meteen naar boven, de Causse Mejan op, gereden. We zagen heel veel orchideeën van twee soorten, maar daar bleef het bij. Gert wist nog een plek van vorige keren waar toen nogal wat verschillende soorten stonden, maar helaas konden we die met deze camper niet bereiken, omdat de weg er naar toe verboden was voor voertuigen langer dan 6 meter….. Wel genoten we van de uitgestrektheid van het landschap, terwijl we via smalle weggetjes de vlakte doorkruisten.

Al tijdens onze eerste wandeling naar het dorp bleek deze streek ook qua orchideeën toch niet zo’n verkeerde keuze… Bij het Syndicat d’ínitiative vonden we beschrijvingen van wandelingen vanuit Meyrueis in de omgeving. Dus zowel vrijdag als zaterdag wandelden we eerst door de Causse Noir zo’n 11 km de eerste dag. Een mooie wandeling met veel orchideeën! Al struikelend liep ik de afdalingen om toch maar geen orchideetje te missen…Zaterdag klommen we meteen een flink stuk boven Meyrueis uit en wandelden verder over de Causse Mejan.

Die dag liepen we door de open hoogvlakte die een causse dus is… met z’n gras dat zilver lijkt in het tegenlicht en mooi golft in de wind. Maar ook door de bossen die je dan altijd weer treft tegen een helling. We liepen die dag 16 km en hebben 11 soorten orchideeën gescoord… Even een lijstje?? De nachtorchis, de pyramide waarvan we er in twee dagen wel zo’n ongeveer 1000 hebben gezien.

Alleen of in groepjes. De welriekende muggenorchis ook in grote getale..

Hij heeft een zoete kruidige geur. De bokkenorchis, die vind je op grazige zonnige plaatsen,

de bosorchis, voor ons een nieuwe soort,

het soldaatje, de aapjesorchis, de vliegenorchis, de keverorchis, de wespenorchis ( weet nog niet precies welke..) en het rode bosvogeltje. Van deze laatste zagen we er op de laatste wandeling zeker vijftig… En ik was als een kind zo blij met de eerste die ik ontdekte..

Jullie zullen begrijpen dat we toen we na die wandeling in het stadje aankwamen we deze score eerst gevierd hebben op een terrasje…

Uit dit verhaal moge blijken dat het ons allemaal nog goed gaat. De voetjes kunnen de wandelingen nog goed aan… we genieten van de natuur om ons heen! Dus Pierre en Mieke we zijn te laat voor de opening van het plan Havik in Zundert maar jullie willen ons vast wel bijpraten daarin? We nemen ook af en toe rust… Het weer is hier ideaal, ’s nachts koud zo’n 10 graden, we zitten op 700 meter hoogte en overdag zo’n 23 graden in de schaduw. Zoals gezegd lezen we veel… Borgen is al helemaal bekeken…we misten helaas een dvd…

We eten en drinken ook wel , alhoewel we weer problemen hebben met onze koelkast… We krijgen het vriezergedeelte met geen mogelijkheid meer open.. En daar liggen nog heerlijke ijsjes in….! Steeds als we er langs lopen proberen we nog eens, maar er is geen beweging in te krijgen… Gelukkig zijn hier de terrasjes en de winkels dichtbij… Christine en Hans hebben jullie van de desserts al “Fondant au chocolat” geprobeerd??? Ik zou zeggen gauw.. nu jullie nog in Frankrijk zijn…

Jan Willem hoe lang denk je dat dat kruid moet trekken voor de likeur klaar is om gekeurd te worden? Dan kunnen we er in onze planning rekening mee houden…..Wel luitjes ik heb op deze rustdag nog wel een wasje in de week staan, dus ik moet er nu echt een eind aan breien anders krijg ik het vandaag niet meer droog

Veel liefs, Gert en Els.

Voorjaar 2015 7e verslag

Hallo medereizigers….

We schrijven 6 juni als we neerstrijken in Benasque. Een dorp hoog in de Spaanse Pyreneeën. Het is niet druk op de camping, volgens de campingmevrouw is het hier nu het laagste punt in het laagseizoen. Geen winkel open.. geen bar/restaurant open… maar een schitterende omgeving om ons heen.

Vanuit ons plekje voor de camper zien we de besneeuwde toppen liggen. De camping ligt aan een doodlopende weg. Nog 11 km stijgt hij omhoog de berg op en dan kun je alleen nog wandelen… In de loop van de middag voelen we wat druppels en begint het even flink te onweren. Dat blijkt het beeld voor de komende dagen. ’s Morgens prachtig weer, zonnetje en vanaf een uur of twee trekken de wolken zich samen om uiteindelijk in een kleine of grote bui te eindigen.

Geen probleem, de poncho stopten we naast de lunch in de rugzak en we maakten prachtige wandelingen vanaf de camping. We waren nog maar 15 minuten op pad toen Gert al vaststelde: hier kom ik nog eens terug… Na drie dagen wandelen was hij nog steeds diezelfde mening toegedaan! Op de foto’s kunnen jullie zien hoe mooi het daar is. Het was echt genieten! Qua vogels viel het wat tegen, de waterspreeuw en een buizerd… De nachtegaal zong nog steeds.. Ook de wielewaal had het nog steeds over de zomer: dudeljo, dudeljo!!

We zagen ook weer diverse orchideeën. Ik heb ze goed kunnen fotograferen, maar nog geen naam kunnen geven, daar moet nog wat meer op gestudeerd gaan worden… Een vuursalamander stak het pad over recht voor onze neus! We zagen een soort libelle die we nog nooit gezien hadden. In eerste instantie dacht ik dat het een kever was met groene pootjes, maar toen ik hem goed in beeld had bleken die pootjes vleugels te zijn, voor een deel doorzichtig… Hij had echt het vlieggedrag van een libelle. Deze bastaardlibel kwam in tegenstelling met de orchideeën wel in onze boeken voor…

Er was geen bar en geen restaurant op de camping, dus voor brood moesten we naar het dorp, 4 km lopen… De eerste morgen van ons verblijf daar was een zondag en dat is onze broodjesdag! Lekkere knapperige broodjes, eventueel een croissantje en een gekookt eitje. Voor Gert hardgekookt en voor mij halfhard… vast zondagritueel zowel thuis als onderweg als het enigszins kan. Nu loop ik ook nog regelmatig mijn rondje ‘s morgens dus ik dacht.. geen probleem, ik combineer het nuttige met het aangename.. Ik liep in een aardige tijd naar het dorp, moest wel het hele dorp door voor ik een Panaderia vond, maar hij was gelukkig open en hij had en knapperig brood en croissantjes. Dus helemaal blij ging ik op de terugweg… Dat blije was ik snel kwijt, ik hijgde als een oud paard… de weg liep wel in een vals plat omhoog maar toch.. ik had al meer hellinkjes gedaan onderweg.. het ging niet, ik moest in de wandelpas. En bijna bij de camping ging me ineens een lampje branden.. we kampeerden daar op 1260 m hoogte. In Boltana was dat 600 m. Behalve dat ik tegen dat vals plat op moest zat ik ook nog eens met de hoogte! Toen ik twee dagen en verschillende bergwandelingen later nog eens brood ging halen lukte dat al een stuk beter…

De weersverwachting voorspelde een aantal dagen regen in dit deel van de Pyreneeën, dus we moesten ons verblijf beëindigen maar komen hier zeker nog een keer terug. Wat een prachtig gebied!

Dus 9 juni vertrokken we richting FRANKRIJK, waar de weersvoorspellingen beter waren... We hadden een werkelijk schitterende rit door de Pyreneeën.

We gingen slinger de slanger door kloven en over weggetjes waar we beter geen tegenliggers tegen konden komen… De A139, N260 naar Pont de Suer, La Seu dÚrgell, Puigserda, N116 om te eindigen in FRANKRIJK op een camperplaats in Thues entre Vals. Als je liever geen smalle steile weggetjes rijdt zou ik deze camperplaats niet aanbevelen… Je kunt er wel een wandeling door een spectaculaire kloof doen en opstappen op het gele toeristentreintje dat je in een rit van vier uur een mooi stuk van de Franse Pyreneeën laat zien… Wij hebben dat niet gedaan, want de regen had ons inmiddels ingehaald en we wilden naar de kust. We passeerden onderweg een mooi ommuurd stadje, dat bleek Villefranche te zijn, een stadje ontworpen door Vauban waar we al meer vestingwerken van hebben gezien in Frankrijk.

Het is nu alweer 11 juni. We kamperen in LeBarcarès op camping Le Floride. We hebben een armbandje omgekregen.. en zijn in het echte toeristengebeuren belandt… Iedere avond animatie, karaoke, bingo, disco.. Om 10 uur fitness in het zwembad…een omroepinstallatie op de camping..

We fietsten langs de rivier naar Perpignan. De nachtegaal zong nog, een van zijn laatste liedjes denk ik, want de cicades laten zich ook al horen en als ik zo mooi kon zingen als een nachtegaal zou ik daar ook de competitie niet mee aan willen gaan. We hebben lang kunnen genieten van de nachtegaal, hij heeft ons op heel wat wandelingen begeleid. De brem bloeit nu alleen nog op de uiterste toppen, maar de oleander heeft het stokje duidelijk overgenomen want die staat hier aan de Mediterranee echt in volle glorie, vol bloemen…. De wielewaal horen we eigenlijk niet meer, hij heeft zijn boodschap van de zomer gebracht en is nu stil gevallen! Wij hebben gewinkeld in Perpignan, een heerlijke salade gepeuzeld op een gezellig plein. Ook gefietst langs St Marie la Mer, waar we een aantal keren kampeerden in het vroege voorjaar, naar Canet waar we moules/frites aten met het zicht op zee. We bezochten op zondag de markt in Barcarès maar Kees en Philomien, die in St. Laurent is wel kleiner maar zeker ook gezelliger! Ik zit nu in de camper m’n verslag te schrijven, de regen tikt op het dak. Want zaten we vanmorgen bij 29 graden Celsius op een terras aan een bakkie koffie, nu zitten we noodgedwongen weer binnen. Wel met ramen en deur open, want de temperatuur is prima. De meegebrachte kersen, meloen , abrikozen en perziken van de markt staan op tafel! Morgen schuiven we een stukkie op richting Narbonne en hopen daar ook nog wat fietstochtjes te kunnen maken….

Rita, ik heb nog even goed gekeken naar die orchidee en ik kan me voorstellen dat je denkt aan een hommelorchis. Op de site lijkt hij op de foto namelijk breder dan in het echt. Want dat is het verschil tussen die twee soorten denk ik, de hommel is wat kleiner en breder…maar hartelijk dank voor het meedenken! Daar ben ik altijd blij mee!

Allemaal weer veel groetjes! Voor diegenen die al vakantie hebben of binnenkort gaan, veel plezier en geniet ervan! Tot de volgende keer, liefs en groetjes, Gert & Els.

Voorjaar 2015 6e verslag

Hallo reisgenoten, ik heb nog een verslagje in elkaar gedraaid... hartelijk dank voor alle leuke, gezellige en complimenteuze reacties! Dan weet ik ook maar weer dat ik niet voor niets probeer er een gezellig verhaal van te maken...
Vandaag 6-6 zijn we weer verhuisd. Naar een laatste stop in Spanje. Benasque is het geworden. We hebben een camping gevonden hoog in de nog hogere bergen... we zitten hier op 1255 meter en de omringende bergen zijn zo'n 2600 meter hoog! De camping: ANETO, een ACSI camping ligt echt in het noorden van Spanje, aan een doodlopende weg... We wilden nog wat gaan wandelen, maar als we nu zien hoe steil de bergen hier zijn denk ik dat ik ook wel genoegen neem met het uitzicht op de besneeuwde toppen...

Eerst ga ik nog vertellen van camping Gavin waar we vorige keer van gezegd hadden: hier komen we niet meer... Er is eigenlijk geen vlak plekje te vinden... Het zijn lange hellende straten vol met auto's en caravans...

Maar... en dat moet ook gezegd.. een werkelijk prima sanitair! Prachtig aangelegd en altijd heel schoon. Maar dat ligt dan wel weer boven op de berg. Met een beetje pech moet je eerst een aantal trappen nemen... We bleven hier twee nachtjes, want van hieruit wilden we naar Ordesa NP. En dat leek ons op zondag te druk, dus vandaar dat we een rustdag hebben ingelast... moet kunnen zo in de vakantie, dachten we!
Hier op deze camping kon na lange tijd onze schotel een signaal oppikken! Gert verheugde zich al op studio sport met de laatste wedstrijd van NAC. Maar, hij had pech, ze lieten er op tv helemaal niets van zien en nu liep het ook nog eens slecht af met NAC... Daarna hebben we geen ontvangst meer gehad, maar dat zal vast niet aan NAC liggen...

Maandag gingen we dus weer verder naar Ordesa NP. We zijn hier al een aantal keren meer geweest, maar het is er zo mooi dat we met plezier de lange wandeling weer maakten. We zagen twee nieuwe orchideeën soorten, het vogelnestje en de brede orchis. De orchideeën zagen we in het bos.

Eenmaal op de hoogvlakte zagen we de gentiaan en prachtige rotstuintjes. Helemaal boven bij de grote waterval hoorden we de marmotten en na enig speurwerk zagen we ze ook nog! Heel bijzonder. Het is een prachtige wandeling met al die watervallen onderweg en dan als een soort finale de grootste waterval omsloten door hoge rotsen. Gert zag er een groepje van 10 citroenkanaries, de waterspreeuw, de lammergier, tapuit en alpenkraaien. De wandeling was 19,5 km.

Vandaar reden we naar weer een bekende plek voor ons: camping Boltana.
Vorige keer reden we hier heel wat af om mooie plekjes te bezoeken. Nu hebben we er voornamelijk vanaf de camping gewandeld. Ook hier is het weer een ACSI camping, maar hij is ook van de campingcheques. Net als vorige keer hadden we het er nu ook zéér naar onze zin, gewoon gezellig! Leuke contacten bij de receptie, klets met de medecampeurs, mooie ruime plaatsen, een goed restaurant met een prima kok. Ze serveren daar lappen vlees waarvan je als vegetariër denkt...

Het zwembad was gevuld en de temperatuur was heel goed te doen... Iedere wandeling scoorde ik minstens twee soorten orchideeën, waardoor de stand nu al op twintig staat...

Op deze camping vonden we beschrijvingen van wandelingen bij de receptie, in alle talen en ook in het Nederlands. We hadden inmiddels een ruime wandelervaring dus we kozen meteen voor de eerste. Naar een kloof met een afstand van 15 km heen en terug. Dat konden we! We hadden de pas er lekker in, na een kilometer of vier veranderde het van een open pad langs de rivier in een bospad, we stegen, hoog tussen de bomen. Het pad werd smaller en steeg en daalde en steeg en daalde.. Je krijgt dan toch een beetje het gevoel dat dat stijgen een beetje voor niets is dan... Het uitzicht wat we hadden was eigenlijk alleen op het smalle paadje dat steeds smaller leek te worden en op de afgrond direct naast onze voeten... Het pad was niet vlak, maar liep schuin af richting afgrond.. Af en toe was er een boom omgevallen en had het hele pad meegenomen.. dan werd dat helemaal balanceren om van die afgrond weg te blijven... We liepen wel lekker in de schaduw. Nadat we ruim drie uur hadden geklommen en gedaald veranderde er nog niets in het pad en ook niet in het landschap.. Toen er zich weer een steile rots aandiende waar we tegenop moesten klauteren maar, en dat is nog enger.. ook af moesten dalen.. hebben we het opgegeven.. Ik ben flink geweest en heb nog even aan de andere kant van de rots gekeken maar er veranderde nog steeds niets. Tijdens die wandeling heb ik heel wat drempels genomen met mijn hoogtevrees. Angeline jij kunt je daar vast iets bij voorstellen..

Thuis hebben we gekeken waar die kloof nu eigenlijk was en om daar te komen hadden we nog zeker 5 km verder moeten gaan en niet onbelangrijk.. ook weer terug! Uiteindelijk hebben we geen kloof gezien, maar wel een aantal nieuwe orchideeën; het witte bosvogeltje nog in knop, de geurende muggenorchis en de bruin-rode wespenorchis ook nog in knop en een bijenorchis, de witte varieteit.!

Het bleek dat die afstand dus niet de afstand heen en terug was maar enkele reis. De dag daarna liepen we naar de stad Ainsa en daar werd aangegeven 2 uur maar dat bleek ook het dubbele... Ach, als je het weet... Dit was overigens wel een heel mooie wandeling langs de rivier met veel informatieborden over vogels en planten. Zelfs ook nog een vogelkijkhut bij een moerasstukje met veel riet. We namen een tapasmenu met een lekker wijntje in Ainsa en wandelden weer terug. Wandelen hoeft echt niet vervelend te zijn...

Maar het is ook een vogelrijk gebied! Gert scoorde de draaihals, veel gierzwaluwen, een geelpootmeeuw, de aasgier, steenarenden, zwarte wouw, rode wouw, grote karakiet, ik zag nog een boomvalk maar die telt natuurlijk niet mee op zijn lijstje waar inmiddels 172 soorten op staan. Het weer was er geweldig, iedere dag een strakke blauwe lucht, temperatuur van zo'n 30 graden in de schaduw, eigenlijk wel iets te warm.. maar we zeuren niet..! We bleven daar de week uit, bij het vertrek kreeg ik een stevige omhelzing van de campingmevrouw, een heel spontaan type, ze zei ons nog te kennen van de vorige keer, drie jaar geleden... Ze noemde mij Darling en ze heeft Gert de belofte ontfutseld dat hij haar opzoekt op de volgende vakantiebeurs... De serveerster Conchi waar we drie jaar geleden zo'n leuke band mee hadden, zo dat ze ons zelfs kuste bij het afscheid, bleek haar tante en toen ze met haar belde bleek zij ons ook nog te kennen... wat zijn wij dan voor opvallende types???? Of is het een handige campingmevrouw die aan klantenbinding doet? Vast niet hè....

Gemiddeld deden we wandelingen van zo'n 19 kilometer, dus onze kuiten zijn alleen nog maar mooier geworden! Vandaag zijn we dus aangekomen hoog in de bergen en moeten nu even gaan uitzoeken of we hier ook nog actief kunnen worden... In ieder geval niet op de fiets, dat mag duidelijk zijn... Hierna houden we het voor gezien in Spanje en zullen waarschijnlijk via de VIELHA tunnel Frankrijk weer binnenvallen, maar dat wordt dan weer een nieuw verslag! Mensen geniet allemaal van de zomer die naar wij horen inmiddels Nederland ook is binnengevallen..

Liefs en groetjes, Gert en Els.

voorjaar 2015 5e verslag

Hallo, hallo, hier zijn we weer met nog even een berichtje uit het zonnige zuiden… we hebben eens even zitten terugdenken en we realiseerden ons dat we sinds ons verblijf in Monfragüe ( 3 mei) geen druppel regen meer hebben gehad… Wel af en toe veel wind, vooral op ons laatste plekje in Portugal stond een venijnig koud windje.. maar we zijn inmiddels al wel gewend aan het opstaan met een stralend blauwe hemel en we realiseren ons toch iedere dag wel hoe bijzonder dat is…

We vertrokken, na veel mooie wandelingen en culinair verwend te zijn door Gerard en Rieke op de Ouinta das Cegonhaswww.cegonhas.com op donderdag 21 mei. We moesten nodig boodschappen doen, want dat was inmiddels ruim twee weken geleden. We raakten door onze voorraad heen. Buiten dat de keus wel erg klein werd, werd het ook moeilijk om de zaken in de kastjes zo weg te zetten dat ze tijdens het rijden niet meer van links naar rechts door de lege kasten konden schuiven… We vulden de zaken op met rollen toiletpapier, wat we nog voldoende in voorraad hadden…. De Pingo Doce bleek een prima winkel waar ze zelfs mijn sojayoghurt in verschillende smaken aanboden.. We landden na een mooie rit in de buurt van SÁTÂO. Op camping Quinta Chave Grande. Ook een camping met Nederlandse eigenaren en ook een camping die reclame maakt met zijn wandelingen. We vonden een plekje onderaan de camping, want er zouden twee Nederlandse groepen komen en die gingen vooraan staan… Het is niet teveel gezegd dat wij niet dol zijn op die grote groepen Nederlanders…Het bepaalt altijd wel erg de sfeer op een camping… We moesten duidelijk weer even wennen… het was goed dat we nog een flinke voorraad toiletpapier hadden, want die werd hier niet in de toiletten verstrekt… Hollandse zuinigheid? Ik snap dat nooit zo goed, want is het nu echt zo’n fijne aanblik om iedereen met een rol toiletpapier onder de arm langs je ontbijttafel te zien komen??

We wandelden ook weer vanaf deze camping, maar nu bleek maar weer eens hoe goed het allemaal op de vorige camping voor elkaar was. Hier waren de wandelingen rondom de camping uitgezet met rode, blauwe en gele stippen en pijlen. Al tijdens de eerste wandeling raakten we het rode spoor bijster en zo liepen we door een buurt met grote villa’s waarvan 80% te koop stond, in het Nederlands… Het leek wel of we een huizenroute liepen… Dat is wat ons in deze streek inderdaad opviel. Veel mooie soms zelfs kapitale woningen, maar ook veel verlaten dorpjes. Soms ook de mooiste huizen tussen de verlaten oude, armoedige woningen. Gert had ergens opgevangen dat er ook veel Portugezen zijn vertrokken om in het buitenland, elders in Europa, te gaan werken. Met het goed verdiende geld bouwen ze dan na een aantal jaren in hun eigen dorp weer een mooi huis.. daarom zijn er vaak feesten in augustus, dan komen deze mensen een paar weken vakantie vieren in hun nieuwe huis in hun geboortedorp. Die feesten zijn dan vanwege het weerzien met familie en vrienden voor ze weer voor een jaar vertrekken…

We hebben wel weer bijzondere mensen ontmoet, dat begon natuurlijk al bij Gerard en Rieke waar een echtpaar kampeerde in een caravan. Hij, Eb, de leeftijd van 83, zij Wil, de leeftijd van 81! Ze reden zelf met caravan de hele afstand en liever niet over de tolweg, maar door alle kleine dorpjes. Heerlijk om mensen van deze leeftijd nog zo actief te zien genieten. Zijn hobby was mineralen zoeken en hij gaf ook maar wat graag uitleg als je met gevonden stenen bij hem kwam. Maar het waren echte reizigers en ze hadden ook Afrika helemaal doorkruist. En wat zo bijzonder was, dat toen ik hem als tafelheer trof bij een gezamenlijke maaltijd, hij mij met gemak nog alle mooie plekjes in veel landen in Afrika met naam en toenaam kon noemen! Je wordt er blij van van zulke mensen en meteen hoop je dat het voor ons ook weggelegd mag zijn om zo lang te kunnen genieten. We waren het er met Eb en Wil over eens dat het allerbelangrijkste daarvoor een goede gezondheid is! Zo troffen we daar ook Peter en Gonny waarmee we tot in de kleine uurtjes konden kletsen over reizen en de verschillende manieren waarop je dat kunt doen… En nu op deze camping kregen we Engelse buren die ook ZA op hun camper hadden staan.. We raakten met hen aan de praat en zij bleken uit Zuid Afrika te komen. Hij, Allen een Zuid-Afrikaan van geboorte en zij, Ginn een Engelse. Ze woonden al 40 jaar samen in ZA. Maar de laatste vier jaar trekken ze steeds drie maanden door Europa. Ook met hen kwamen de kaarten op tafel over Europa. Hij kon wel mooi vertellen over hun reiservaringen en zijn ervaring was wel dat de Nederlanders een enorm reizend volk zijn… Je komt in Spanje, zo vertelde hij… en dan heb je op de camping Spanjaarden en Nederlanders.. Je komt in Portugal en je hebt er Nederlanders en Portugezen… Je komt in Frankrijk en daar heb je Fransen en Nederlanders en overal kunnen die Nederlanders je uitstekend vertellen welke mooie plekjes je moet gaan bezoeken… Ach, het zijn natuurlijk hun ervaringen, maar wij hadden ook al geconstateerd dat we nog geen enkel jaar zoveel Nederlanders waren tegen gekomen onderweg..Maar natuurlijk kwamen ook de verhalen over Afrika. Ginn was druk bezig met een quilt te maken voor haar eerste kleinkind.. We dronken samen een wijntje en een pilsje en toen we vertrokken naar een volgend adres hadden wij een uitnodiging en een adres in Kaapstad en zij een adres en een uitnodiging in Nederland, want daar zijn ze nog niet geweest…

Al met al komt deze camping niet op ons lijstje om nog eens terug te komen.. de wandelmogelijkheden zijn echt beperkt… alhoewel we op zondag naar LAMAS, een stadje op zo’n 5 km afstand wandelden, de gele route. Ook hier raakten we op een gegeven moment het spoor bijster. Maar gelukkig werden we ingehaald door een Nederlands stel die deze route als eens meer hadden gelopen en de weg naar het dorp wel wisten… gezamenlijk liepen we naar het dorpje en dronken daar samen een bakkie. Daarna moesten we door naar restaurant Adega. In de informatiemap hadden we gelezen dat je daar uitstekend tijgergamba’s kon eten… maar je moest wel van te voren reserveren.. Dat deed de campingmevrouw voor ons.. dus precies op de gereserveerde tijd schoven we aan in een klein restaurantje waar we zelf nooit binnen waren geraakt… Piepklein, maar het eetgedeelte bleek boven… Ze hadden ons verwacht en het bleek er allemaal wel wat chique aan toe te gaan. We konden wel een wijntje bestellen maar alleen een hele fles… We moesten nog wel terugwandelen en zien dat we die gele stippen en pijlen weer terug zouden vinden, maar vooruit… Zo vaak zit je niet in zo’n gelegenheid, in je korte broek en je wandelschoenen aan…( die zaten onder tafel en eenmaal gezeten verschilden we niet zo veel meer met de rest van de gasten…) In een ijzeren schaal werden de gamba’s geserveerd… Wij keken elkaar eens aan, zou dit het zijn??/ Het waren wel grote maar… Nee, hoor er kwam nog een schaaltje met plakjes aardappel, een schaaltje met speciebonen en een soort spinazie die helemaal geen spinazie was.. tomaten met een gesneden uitje… Alles dreef in de olie dus we hielden al rekening met een snelle start de volgende ochtend… Ondertussen keek ik naar de Portugese voetbalcompetitie, want de televisie hing nadrukkelijk voor m’n neus… We aten heerlijk, er kwam nog zo’n tweede schaal gamba’s… De eigenaar was al zeker negen keer komen vragen of alles naar wens was… We namen nog een toet en toen de rekening, die naar Portugese maatstaven best hoog was, was betaald kwam hij nog met een fles uitstekende port en drie glazen en dronken we gezamenlijk nog een portje op een goede spijsvertering en zo zochten we soepel weer het pad terug naar onze camper…

De volgende halte was alweer in SPANJE. We verlieten het land dat we allebei toch heel mooi vinden. Prachtige landschappen, groene heuvels met tegen de hellingen witte dorpjes.. Het ziet er allemaal lieflijk uit. Maar de weerberichten voor het noorden waren nog steeds niet goed en omdat ik toch nog wel graag wat naar orchideeën wilde speuren hadden we bedacht om naar de Spaanse Pyreneeën te gaan. Dat was te ver om in een keer naar toe te gaan, dus hadden we TORDESILLAS gekozen om te overnachten.

Een mooi stadje, middeleeuws, met kerk, klooster en veel terrasjes. Dan valt het verschil meteen weer op met Portugal.. Het is een drukke bedoening op straat en in de cafés. Overal druk pratende Spanjaarden…In Tordesillas is een camping waar je met je campingcheques terecht kunt… dus ook hier weer veel Nederlanders…ach ook wel weer gezellig! Daar bleven we twee nachten en daarna ging het weer door naar LOGRONO. We hadden een mooie route, door de Sierra de Demanda.

Onderweg stopten we voor de lunch en ik liep wat te speuren tussen dorre distels en kiezels en toen ineens ging m’n hartje sneller kloppen…de gele orchis!!!

En wat verderop de spinnenorchis! YES!!!

We sloegen ons kamp op in NAVARRETE. We hadden daar nog goede herinneringen liggen uit de tijd dat Otto naar Santiago fietste en wij hem hier troffen… Ook hier bleven we twee nachten, want na die eerste orchideeën wilden we nog wat meer zien van dit gebied, vandaag deden we de Sierra de Cameros. Deze ligt zuid-oostelijk van de Sierra de Demanda. We hebben dit altijd al een prachtig gebied gevonden! Nu vonden we de bijenorchis en de Orchis Provincialis

We hadden een schitterende tocht, maar na 200 km slinger de slanger door de bergen was Gert wel blij weer voor z’n camper te kunnen uitrusten…

We waren nog steeds niet in de Pyreneeën dus het gas er maar weer op.. Via Pamplona kwamen we in LUMBIER. We zetten de camper op de bewaakte parkeerplaats bij de Foz de Lumbier . Ik leerde van de bewaker wanneer de wens van Buenos Dias verandert naar Buenas Tardes. We hoorden dit steeds door elkaar en ik wilde het nu wel eens weten… het is eigenlijk heel simpel, moet je nog lunchen dat is het Buenos Dias. Heb je die al achter de kiezen dan is de middag duidelijk begonnen voor je en zeg je Buenas Tardes. Dus nu denk ik als je rond twee uur ’s middags ergens binnenvalt met de kreet Buenos Dias dan weten ze meteen dat je nog trek hebt…

We waren hier al vaker geweest en liepen dan steeds de kloof heen en weer, maar nu deden we de hele rondwandeling van 5,5 km. Hier hadden we geen spijt van… ik zag veel anacamptis pyramidalis en ook de bokken orchis.

Ook een verdwaalde bijenorchis maar het was duidelijk dat die eigenlijk al uitgebloeid waren.. We zijn nu echt wel los met de orchideeën..! Gert was blij met de Alpenkraaien die tegen de rotsen kleefden.. maar ook de grote gele kwikstaart, de aasgier, de vale gier, de rotszwaluw, de rotsmus en de rotsduif, het was er allemaal…

Deze reis zien we opvallend veel aasgieren! We kampeerden die nacht vlakbij de Foz in Lumbier op camping Iturbero. Vorige keer waren we er niet echt enthousiast over en ook nu voelden we ons er niet echt thuis.

De echte Pyreneeën stonden op ons te wachten, dus op 30 mei, na eerst de verjaardagszoenen te hebben ontvangen, vertrokken we naar BIESCAS. We hadden een prachtige rit door de bergen. Uitzicht op de hoge toppen waar nog sneeuw op lag. Deze dag zag ik de purperorchis en de nachtorchis...

Als we zo doorgaan met twee nieuwe soorten per dag...De rit door de Ainsokloof is echt spectaculair! We reden over weggetjes die maar een auto breed waren, maar wat was het mooi!!!

We stopten op prachtige plaatsen voor de verjaardagstaart… en de lunch! En we eindigden op camping Gavin dicht bij Biescas. Ook daar hebben we niet echt goede herinneringen, maar hij ligt wel handig…

Goed, we zitten nu in de Pyreneeën en gaan nu eerst hier weer al het moois bekijken!

Allemaal weer veel liefs uit een zonnig Spanje! Gert en Els

voorjaar 2015 4e verslag

Hallo medereizigers, jullie hebben deze keer wat langer moeten wachten op ons verhaaltje…

We hadden het ook zó druk… 11 mei vertrokken we vanuit de Extremadura, klaar voor nieuwe ervaringen, op naar PORTUGAL. We hadden besloten naar een voor ons bekend adres te gaan: Quinta das Cegonhas. Dit ligt in de Serra da Estrela. Internet: www.cegonhas.com Onderweg belden we met Rieke en hoorden we dat ze nog wel een plaatsje voor ons had. We misten onderweg de supermarkt, dus kwam het erg goed uit dat we ’s avonds meteen konden aanschuiven voor de warme maaltijd. De campinggasten waren die dag daarvoor al met een hele groep naar Folgosinho gewandeld, dus die kenden elkaar al vrij goed. Nu waren ze ook nog eens in de middag naar een wijnproeverij geweest…dat was te merken, want de sfeer was opperbest. We zaten lekker buiten onder de jonge loten van de kiwi. Het eten was heerlijk, de temperatuur was prima en de stemming zat er zo goed in dat het ene kannetje met rood vocht, we zaten nu immers met kenners.. na het andere uit de bar werd gehaald. Het werd een latertje en we voelden onze lachspieren nog nagloeien toen we in bed lagen…

Meteen de volgende dag stond er een wandeling op het programma. Een wandeling op het dak van de Serra. Begeleid door een Belgische gids, Neel en haar bordercollie. Het was een wandeling van zo’n 14 km dwars over de Serra, prachtig. Veel enorm grote, afgeronde keien zo ongeveer ter grote van de hunebedden die wij kennen in Drenthe. Deze lagen in allerlei mooie formaties tussen de rijk bloeiende brem en de bloeiende heide. Daartussen bloeiden dan nog de bermbloemen voornamelijk in de kleuren wit en geel. We aten ons boterhammetje op een mooi plekje bij een snel stromend beekje… er mocht gezwommen worden! We waren met een paar auto’s naar het startpunt gereden, een drie kwartier rijden vanaf de camping. Het was een heel geslaagde dag, de 12^e onze trouwdag! 43 jaar alweer…

De dagen daarna hebben we iedere dag wandelingen gemaakt door de omgeving. Niet zo spectaculair als die op het dak, maar we hebben wezenloos lopen genieten. Je moet je er even voor inspannen, maar dan loop je op hoogte tussen de bloeiende bremstruiken met uitzichten rondom op groene heuvels met… inderdaad bloeiende bremstruiken. Dorpjes met, naar het uit de verte lijkt, alleen maar witte huizen.. Van dichtbij blijken die witte dorpjes toch vaak een kern van vervallen grijze huizen te hebben… Maar altijd is er een centrale openbare wasplaats. Dit is een flinke bak vol water waar steeds vers water doorheen stroomt. Rondom hangen de waslijnen. En altijd hangt er was en vaak zijn er meerdere vrouwen aan het wassen. Van die mooie donker geklede, wat oudere vrouwtjes, grote schort aan.. Wat zouden we ze graag fotograferen, maar durven het toch niet te vragen… Het is natuurlijk ook een heel sociaal gebeuren zo samen de was doen.

Rieke reikte ons iedere dag weer een nieuwe wandeling aan, ook zij leek plezier te hebben in ons wandelenthousiasme..Zo stapten we in die 8 dagen dat we er wandelden ruim honderd kilometer weg.. We deden ook bekende wandelingen, maar vaak herkenden we het pas onderweg weer.. Bijvoorbeeld in Freixco da Serra waar we altijd een bakkie koffie deden.. Ook nu kwamen we er weer langs. De kastelein zat buiten op het plein in het zonnetje. Er zat een klant binnen die meteen tegen ons begon te babbelen in een voor ons onverstaanbaar Portugees. Blij dat hij eindelijk gezelschap had.. De kroegbaas verspilde aan ons ook niet veel woorden. Hij kwam aan ons tafeltje staan en wachtte tot wij onze bestelling deden.. en die ging hij halen om die dan weer zonder enig commentaar voor ons op tafel te zetten…Om nu te zeggen een gezellige kroeg… maar… lekkere koffie, Delta koffie!

We lieten ons ook twee keer door een taxi in een dorp afzetten om vandaar de wandeling te starten en terug te lopen naar de camping. Zo liepen we vaak een kilometer of twintig. Een keer ging ik daar ver overheen toen ik na het maken van een foto m’n stok vergeten was.. en daar pas na twee kilometer achter kwam..

Natuurlijk waren het niet alleen de uitzichten die het wandelen zo speciaal maakten. Vanaf onze plaats op de camping keken we ook al een flink stuk weg… Daar was natuurlijk de brem, maar ook zoveel bloemen in de bermen en daardoor ook weer veel vlinders.. de mooiste was natuurlijk de kardinaalsmantel, distelvlinder, de zandoogjes, de koningspage, de parelmoervlinder, de meekrapvlinder

met doorzichtige vleugels, veel witte vlinders die weinig stil zaten en dus moeilijk te fotograferen waren.. Gert hoorde en zag de ortolaan,

maar ook de monniksgier, vale gier, slangenarend, dwergarend, buizerd. De kwartel liet zich horen in een wijngaard…vast een gezellige.. De rotszwaluw met jongen, de rotsmus die een treurig geluidje heeft, de zomertortel, bijeneter, de rode patrijs.. om er zo een paar te noemen. En natuurlijk de wielewaal hoorden we ook al op de camping. Die bevestigde nog even dat de zomer in het land was. We hadden heerlijk weer. Iedere dag een blauwe hemel en zo’n graad of 23!

Als wij in een schitterende omgeving proberen een mooie vlinder te fotograferen… en het lukt, na een hele sessie meefladderen, want heb je eindelijk het beestje mooi in beeld dan is hij, voor je kunt knippen al weer neergestreken op de volgende bloem… En als je dan later in een dorpje het café gesloten vindt en dus noodgedwongen een bakkie moet doen in het restaurant. Waar dan blijkt dat ze over een bijzonder goede menukaart beschikken en dat niet alleen, het smaakt ook nog voortreffelijk… Ja, dat is zeker genieten!

We maakten ook nog hemelvaart mee.. Al dagen daarvoor werden we wakker van enorme knallen.. Wij hebben geen televisieontvangst, dus het kon van alles zijn… Maar het bleek de voorbode van hemelvaart. Op Hemelvaartsdag zelf was er een processie in het dorp Nabainhos. Rondje rond de kerk daar kwam het op neer, maar dan wel met zo’n zes heiligenbeelden, ieder op een plateau.

De harmonie voorop en de fanfare achterop. De pastoor in vol ornaat erbij en het vaandel werd ook meegedragen. De oudjes van het dorp liepen met de beelden mee.. De Hollanders, heel bescheiden, sloten de rij en de jeugd die knalden er nog lekker op los… Na afloop deed de tijdelijke bar tegenover de kerk goede zaken…Wij vierden het met een ander stel bij de plaatselijke bakker van Melo. Deze bakker is tevens café en pizzarestaurant. Een flinke pizza kost daar vijf euro. Ooit heeft een Nederlander de menukaart in het Nederlands vertaald, wat het allemaal weer heel eenvoudig maakt voor ons dan. Mevrouw de bakker verstaat geen Nederlands, dus het moet dan wel even weer vergeleken worden met de Portugese versie… Koffie kost zoals bijna overal hier 50 cent en een wijntje..één euro.. En het smaakte er prima!

Zoals jullie hebben kunnen lezen, het was weer een goed verblijf bij Rieke en Gerard, we konden er drie keer in de week mee-eten. Iedere keer weer reuze gezellig! Ik weet niet of jullie: Aad en Anke, Rita en Jos uit België, Mieke en Pierre, Hans en Christine, Age en Marianhier al eens zijn geweest? Zo niet dan stel ik voor om volgend jaar, eind april, begin mei maar hierheen te reizen. Dan hebben we het er in ieder geval vast ook heel gezellig en veel moois om te zien!

Maar ook aan alle mooie, fijne en gezellige dingen komt een eind.. Alhoewel bij het afrekenen kon Rieke ons meteen al weer twee wandelingen noemen waar we zeker eens voor terug konden komen… dan gaan we ook zeker doen Rieke en Gerard, tot ziens!

Vandaag reden we niet ver.. een beetje verder naar het noorden, zo’n 100 km. We shopten eerst bij de Mini Preco… Dat was niet echt alles, maar later bij de Pingo Doce vonden we een wat uitgebreider assortiment. Meteen maar een verpakking met pastel de nata ingeslagen voor bij de koffie mmmmm!

We kwamen na wat enge smalle dorpjes uit bij camping “Quinta Chase Grande” in Ferreira de Aves. Hier hebben ze ook verschillende wandelingen uitgezet dus.. we gaan er weer voor! Veel liefs en groetjes, Gert en Els.

Pierre en Mieke we genieten van jullie bijzondere ervaringen… Twan en Angela we hopen dat jullie reis nu door kan gaan, veel plezier! Petra, ik ben extra blij met jouw dvd’s nu blijkt dat onze schotel in Spanje en Portugal geen verbinding kan maken… Al menig avondje heb ik lekker zitten genieten van Borgen… En Marian, Hasta la vista in Espana!

voorjaar 2015 3e verslag

Hallo allemaal, daar zijn we weer na een volle week echt genieten in de Extremadura!

We hadden een mooi plekje op camping Monfragüe. Na een nachtje op een tijdelijke plaats kwam er op zaterdagmorgen een mooi plaatsje vrij onder een flinke steeneik. We gingen meteen de schaduw in, want het was een stuk warmer dan in Frankrijk. We hernieuwden de kennismaking met Kees en Lidy Hey. Die hebben we een aantal jaren geleden ook ontmoet op deze camping. In datzelfde jaar kwamen we elkaar toen nog op twee andere campings ook tegen. We bleven het weekend nog een beetje bij en op de camping vanwege de grote drukte in verband met 1 mei. We deden wel het wandelingetje langs de weg waar we serapia’s vonden. En ook de wandeling achter de camping. Dat is een mooi pad om te lopen en we vonden er veel velden met wel honderd serapia’s. We hebben er nog nooit zoveel bij elkaar gezien… Bij terugkomst op de camping zagen we tegen een lantaarnpaal een klein kaartje geplakt.. NKC en een pijl erop… Nee hè dachten we, maar het was wel weer zo… twintig Nederlandse campers hadden een plaatsje gevonden of gingen dat nog vinden… Wat een drukte! En dat op één dag, ’s morgens de Spanjaarden weer naar huis en meteen de Hollanders erin..

Op 5 mei deden we onze eerste wandeling in het park. We kochten op de camping een broodje en hebben in het park op een mooi plekje ontbeten bij La Tajadilla. Daarna hebben we nog even de plaatsjes bij Portilla de Tietar gecheckt. De zwarte ooievaar heeft zijn nest moeten afstaan aan een vale gier…. Maar zagen hem er nog wel rondvliegen. Verder nog twee Spaanse keizerarenden en natuurlijk de vele vale gieren en aasgieren.

Volgens de mensen die er ook stonden te kijken zat de oehoe ook weer op z’n nest met twee jongen. Het nest werd ons wel aangewezen, maar alles was diep in slaap en zodoende niet te zien. Later deden we de groene wandeling met het mooie uitzichtpunt boven de rivieren tegenover het kasteel. Het was een genot om te wandelen, prachtig weer, maar ook zéér bloemrijke bermen! De volgende dag herhaalde zich dit programma alleen deden we nu de gele wandeling, die is een kilometer langer, 9,5. Deze wandeling vertrekt en komt weer aan in Villa Real. Aan het eind net voor we het dorp binnenkwamen zag Gert nog een appelvink! En onderweg werd ook de blonde tapuit nog genoteerd.

7 mei gingen we op orchideeënjacht. We zijn er al eens eerder geweest, maar dat was toen wat vroeger in het jaar. We volgden de EX 208- EXA1-en A5. Bij afslag 197 ga je onder de A5 door en meteen daarna zie je links een orchideeënpad. Het wordt aangegeven met een klein bruin, houten bordje. Daar zagen we veel en dan ook echt veel uitgebloeide orchissen. Maar al speurend vonden we toch nog wat bijenorchis en een voor ons nieuwe soort Serapias, je kunt hem zien bij de foto’s. Verder nog een bruine, beetje model bijenorchis, maar deze is in geen enkel boek terug te vinden… en we hebben toch heel wat boeken bij ons…Op deze plaats kun je ook een rondwandeling maken en die is de moeite waard om te doen hoewel we verder geen orchideeën meer gevonden hebben.

De dag daarna was het weer wandeldag. Deze keer deden we de rode wandeling en begonnen bij het kasteel. Dat is een stevige klim. De restauratie ervan is klaar. Boven aangekomen zei Gert ze zullen hier wel geen koffie hebben… Wat schetst onze verbazing.. in een hoekje bij een uitzichtpunt hangt een bordje café 1,50. Wij stoven er meteen op af.. Maar helaas, de eigenaar wees op de donkere lucht, wij verstonden iets als pluvius en hij sloot z’n nering. Jammer, zo joeg hij meteen zijn eerste gasten weg… En die hele pluvius werd niet meer dan een paar drupjes… Gert maakte er mooie foto’s van de gieren! De wandeling liep voor een groot deel door het bos, we zagen niet veel bijzonders maar liepen lekker!

Toen waren de steppes aan de beurt! We dronken koffie en lunchten op de CC99.1 bij de afslag naar Ste Marta de Magasca. Dat is een superplek. Je staat op een heuvel met rondom uitzicht op de steppes. En wat is er nu zo mooi aan de steppes? Want eigenlijk is het één grote lege vlakte met hier en daar een boerderij… Waarschijnlijk de weidsheid, echt heel mooi! Het is ook een superplek om kiekendieven te observeren. Ze hadden nu al nesten en ze maakten mooie manoeuvres in de lucht om te landen bij het nest. We reden nog een ronde verder in het gebied en zagen wel 15 scharrelaars. Er zijn daar nestkasten opgehangen en die werden goed bewoond. Terug op onze superplek hoorden we nog de kleine trap en zagen de grote! Ik wilde daar wel een nachtje blijven staan, maar kon Gert toch niet overhalen…

Zo werd het dan weer 10 mei. We bleven die dag op de camping. De laatste dagen was de temperatuur flink opgelopen en de schaduw van de steeneik was meer dan welkom. We gebruikten deze dag voor de was en om onze verdere route te plannen. Eerst was het plan om door te rijden naar Sevilla, daar komt over ruim een week een vriendin voor een aantal dagen… Maar de temperatuur en de weersverwachting voor de komende week… 38 graden doet ons besluiten om door te trekken naar midden PORTUGAL naar de Sierra de Estrela. Daar liggen de temperaturen midden twintig. We zijn daar al vaker geweest, het is een schitterend wandelgebied! Toch ook jammer want het is eigenlijk een speciale vriendin…

We zijn weer meerdere avonden de gast geweest bij onze vriend de lange slanke ober, Viti! Ook nu zorgde hij weer goed voor ons, Gert kreeg menig schouderklopje van hem….. We aten er een keertje met Kees en Lidy, maar deden ook een paar keer het dagmenu, je eet dan voor 9 euro, drie gangen plus brood plus wijn… Hoe kunnen ze het er voor doen? Er is dan ook nog keuze tussen drie voor-, hoofd- en nagerechten…En dat dan op het terras in het avondzonnetje… Helaas misten we het ooievaar paar op het nest bij de ingang. Vorig jaar al is er maar een van de twee terug gekomen uit Afrika. Hij of zij zit wel op het vervallen nest en roept regelmatig om een nieuw maatje, maar het wil maar niet lukken….

Rita, we kennen die parkeerplaats wel, we hebben gekeken maar zagen er op het eind van de dag of ’s morgens vroeg geen enkele camper staan en gezien onze vriend Viti en de dagmenu’s kiezen we hier altijd voor de gezelligheid van de camping!

Liefs en groetjes weer, Gert en Els.