Hallo luitjes, het is weer zondag, inmiddels 21 juni en we hebben vandaag een vakantiedag ingelast! Maar…. Echt stilzitten ligt niet in mijn aard, dus ben ik begonnen met wat foto’s bij elkaar te sprokkelen voor op de site. Zo al doende.. ga ik meteen maar even door met het verhaaltje. Gert viert zijn vaderdag met weer een goed boek van Otto. De laatste nieuwe is er ook weer een die moeilijk weggelegd kan worden geloof ik! Otto dank je wel voor het aanvullen van onze voorraad leesvoer! Gert heeft nog geen enkele reis zoveel gelezen als deze keer…

Zo zaten we vorige week nog in Barcarès, net terug van de zondagse markt.’s Avonds aten we natuurlijk paella van de markt. Zoals we gewend zijn was hij weer heerlijk! Maandag gingen we weer op pad, we deden eerst nog even boodschappen in Rives Altes waar je een groot centre commercial hebt. Dus we winkelden nog even bij de Decathlon en de Carrefour. Daarna volgden we de D900 richting Narbonne en stopten in La Nautique bij camping La Nautique. Deze camping ligt op een prettige fietsafstand van Narbonne. De vorige keer dat we hier waren konden we de kathedraal niet bekijken omdat er een mis aan de gang was.. Nu kon dat we,l maar hij viel ons erg tegen. Een groot en vooral hoog betonnen complex met veel kleine altaars in nissen waar je kaarsjes kon laten branden voor alle mogelijke heiligen. Wij hebben er ook een uitgekozen… Het werd Onze Lieve vrouw van de brug.. we kenden haar niet, maar zij had de meeste Merci-tegeltjes….

Narbonne is een oude stad, niet eens zo heel groot… wel een studentenstad aan het aantal jongeren te zien… Hij viel ons wat tegen en toen we getuige waren van een tas die gestolen werd op een terras en we de dief er zo maar mee weg zagen rennen zonder dat iemand iets deed, hadden we eigenlijk ineens genoeg van deze stad en fietsten we weer terug naar onze camping. Het waaide echt heel hard en toen het de volgende nog zo was besloten we weer verder te gaan… we waren hier gekomen om lekker te fietsen, maar onze camper stond gewoon te schudden in de wind…

Nu hebben we al weer bijna een week een plaatsje op camping Le Capelan in Meyrueis.

www.campingcapelan.comWe kwamen daar op woensdag, via Beziers en het viaduct van Millau. Andere keren dat we hier waren was het mistig en reden we binnendoor, maar nu was het moment, prachtig helder weer! Het is een indrukwekkend viaduct… 3km lang en heel hoog lijkt het in de lucht te hangen boven de Tarn. Daarna volgden we de weg door de Gorges du Tarn. Dit is een prachtige weg langs de rivier die omsloten wordt door hoge rotsen. De weg volgt de loop van de rivier en is dus net zo bochtig, wat niet echt snel opschiet, maar de uitzichten zijn heel mooi. Alleen als je aan de rivierkant in de auto zit.. en dat zat ik… was het ook vaak wel heel spannend, want de afgronden waren erg dichtbij en Frankrijk heeft niet echt geïnvesteerd in stevige vangrails… Nu snap ik wel dat je al dat mooie natuurschoon niet wilt bederven door van die aluminium hekken maar ik keek toch vaak wel heel erg diep in de diepte…We passeerden de plek waar ze jaren geleden al een groep vale gieren hebben uitgezet. Dat project is goed gelukt, want we zien vaak groepjes vale gieren door het luchtruim zweven…Prachtig om te zien hoe ze zonder vrijwel een slag te doen met hun vleugels al snel hoogte winnen… We lazen dat ze nu ook een paartje lammergieren hebben uitgezet. We gaan dat volgen!

Nadat we onze camper hadden neergezet liepen we naar het stadje.

Op de camping hebben ze een soort hangbrug gemaakt over de rivier de Jonte, om een mooi wandelpad naar de stad te kunnen bereiken. Die “brug” ziet er niet echt stevig uit en dat is hij ook niet…Een soort stevige band van één voet breed is gespannen van de ene naar de andere oever. Daaromheen is een soort vangnet gevouwen. Zodra je een meter op pad bent begint het hele zaakje te wiebelen en hoe meer je naar het midden komt hoe meer de zijwaartse uitslag is… Daar komt bij dat je tijdens al dat gewiebel naar je voeten moet blijven kijken, want zo breed is die band niet…dan kijk je door dat net heen in de diepte. Nu is de afstand tot het water niet erg hoog/diep maar iedereen die een vorm van hoogtevrees heeft zal nu precies weten wat voor gevoel je hebt als je op die brug loopt …Ik heb hem nu twee keer gedaan, ik moest wel, want aan de overkant ontdekten we zeven soorten orchideeën, maar het blijft een soort van zelfkastijding…

We hebben deze omgeving gekozen met het plan om hier orchideeën te scoren. Daarom zijn we de volgende dag meteen naar boven, de Causse Mejan op, gereden. We zagen heel veel orchideeën van twee soorten, maar daar bleef het bij. Gert wist nog een plek van vorige keren waar toen nogal wat verschillende soorten stonden, maar helaas konden we die met deze camper niet bereiken, omdat de weg er naar toe verboden was voor voertuigen langer dan 6 meter….. Wel genoten we van de uitgestrektheid van het landschap, terwijl we via smalle weggetjes de vlakte doorkruisten.

Al tijdens onze eerste wandeling naar het dorp bleek deze streek ook qua orchideeën toch niet zo’n verkeerde keuze… Bij het Syndicat d’ínitiative vonden we beschrijvingen van wandelingen vanuit Meyrueis in de omgeving. Dus zowel vrijdag als zaterdag wandelden we eerst door de Causse Noir zo’n 11 km de eerste dag. Een mooie wandeling met veel orchideeën! Al struikelend liep ik de afdalingen om toch maar geen orchideetje te missen…Zaterdag klommen we meteen een flink stuk boven Meyrueis uit en wandelden verder over de Causse Mejan.

Die dag liepen we door de open hoogvlakte die een causse dus is… met z’n gras dat zilver lijkt in het tegenlicht en mooi golft in de wind. Maar ook door de bossen die je dan altijd weer treft tegen een helling. We liepen die dag 16 km en hebben 11 soorten orchideeën gescoord… Even een lijstje?? De nachtorchis, de pyramide waarvan we er in twee dagen wel zo’n ongeveer 1000 hebben gezien.

Alleen of in groepjes. De welriekende muggenorchis ook in grote getale..

Hij heeft een zoete kruidige geur. De bokkenorchis, die vind je op grazige zonnige plaatsen,

de bosorchis, voor ons een nieuwe soort,

het soldaatje, de aapjesorchis, de vliegenorchis, de keverorchis, de wespenorchis ( weet nog niet precies welke..) en het rode bosvogeltje. Van deze laatste zagen we er op de laatste wandeling zeker vijftig… En ik was als een kind zo blij met de eerste die ik ontdekte..

Jullie zullen begrijpen dat we toen we na die wandeling in het stadje aankwamen we deze score eerst gevierd hebben op een terrasje…

Uit dit verhaal moge blijken dat het ons allemaal nog goed gaat. De voetjes kunnen de wandelingen nog goed aan… we genieten van de natuur om ons heen! Dus Pierre en Mieke we zijn te laat voor de opening van het plan Havik in Zundert maar jullie willen ons vast wel bijpraten daarin? We nemen ook af en toe rust… Het weer is hier ideaal, ’s nachts koud zo’n 10 graden, we zitten op 700 meter hoogte en overdag zo’n 23 graden in de schaduw. Zoals gezegd lezen we veel… Borgen is al helemaal bekeken…we misten helaas een dvd…

We eten en drinken ook wel , alhoewel we weer problemen hebben met onze koelkast… We krijgen het vriezergedeelte met geen mogelijkheid meer open.. En daar liggen nog heerlijke ijsjes in….! Steeds als we er langs lopen proberen we nog eens, maar er is geen beweging in te krijgen… Gelukkig zijn hier de terrasjes en de winkels dichtbij… Christine en Hans hebben jullie van de desserts al “Fondant au chocolat” geprobeerd??? Ik zou zeggen gauw.. nu jullie nog in Frankrijk zijn…

Jan Willem hoe lang denk je dat dat kruid moet trekken voor de likeur klaar is om gekeurd te worden? Dan kunnen we er in onze planning rekening mee houden…..Wel luitjes ik heb op deze rustdag nog wel een wasje in de week staan, dus ik moet er nu echt een eind aan breien anders krijg ik het vandaag niet meer droog

Veel liefs, Gert en Els.