Hallo, hallo, hier zijn we weer met nog even een berichtje uit het zonnige zuiden… we hebben eens even zitten terugdenken en we realiseerden ons dat we sinds ons verblijf in Monfragüe ( 3 mei) geen druppel regen meer hebben gehad… Wel af en toe veel wind, vooral op ons laatste plekje in Portugal stond een venijnig koud windje.. maar we zijn inmiddels al wel gewend aan het opstaan met een stralend blauwe hemel en we realiseren ons toch iedere dag wel hoe bijzonder dat is…

We vertrokken, na veel mooie wandelingen en culinair verwend te zijn door Gerard en Rieke op de Ouinta das Cegonhaswww.cegonhas.com op donderdag 21 mei. We moesten nodig boodschappen doen, want dat was inmiddels ruim twee weken geleden. We raakten door onze voorraad heen. Buiten dat de keus wel erg klein werd, werd het ook moeilijk om de zaken in de kastjes zo weg te zetten dat ze tijdens het rijden niet meer van links naar rechts door de lege kasten konden schuiven… We vulden de zaken op met rollen toiletpapier, wat we nog voldoende in voorraad hadden…. De Pingo Doce bleek een prima winkel waar ze zelfs mijn sojayoghurt in verschillende smaken aanboden.. We landden na een mooie rit in de buurt van SÁTÂO. Op camping Quinta Chave Grande. Ook een camping met Nederlandse eigenaren en ook een camping die reclame maakt met zijn wandelingen. We vonden een plekje onderaan de camping, want er zouden twee Nederlandse groepen komen en die gingen vooraan staan… Het is niet teveel gezegd dat wij niet dol zijn op die grote groepen Nederlanders…Het bepaalt altijd wel erg de sfeer op een camping… We moesten duidelijk weer even wennen… het was goed dat we nog een flinke voorraad toiletpapier hadden, want die werd hier niet in de toiletten verstrekt… Hollandse zuinigheid? Ik snap dat nooit zo goed, want is het nu echt zo’n fijne aanblik om iedereen met een rol toiletpapier onder de arm langs je ontbijttafel te zien komen??

We wandelden ook weer vanaf deze camping, maar nu bleek maar weer eens hoe goed het allemaal op de vorige camping voor elkaar was. Hier waren de wandelingen rondom de camping uitgezet met rode, blauwe en gele stippen en pijlen. Al tijdens de eerste wandeling raakten we het rode spoor bijster en zo liepen we door een buurt met grote villa’s waarvan 80% te koop stond, in het Nederlands… Het leek wel of we een huizenroute liepen… Dat is wat ons in deze streek inderdaad opviel. Veel mooie soms zelfs kapitale woningen, maar ook veel verlaten dorpjes. Soms ook de mooiste huizen tussen de verlaten oude, armoedige woningen. Gert had ergens opgevangen dat er ook veel Portugezen zijn vertrokken om in het buitenland, elders in Europa, te gaan werken. Met het goed verdiende geld bouwen ze dan na een aantal jaren in hun eigen dorp weer een mooi huis.. daarom zijn er vaak feesten in augustus, dan komen deze mensen een paar weken vakantie vieren in hun nieuwe huis in hun geboortedorp. Die feesten zijn dan vanwege het weerzien met familie en vrienden voor ze weer voor een jaar vertrekken…

We hebben wel weer bijzondere mensen ontmoet, dat begon natuurlijk al bij Gerard en Rieke waar een echtpaar kampeerde in een caravan. Hij, Eb, de leeftijd van 83, zij Wil, de leeftijd van 81! Ze reden zelf met caravan de hele afstand en liever niet over de tolweg, maar door alle kleine dorpjes. Heerlijk om mensen van deze leeftijd nog zo actief te zien genieten. Zijn hobby was mineralen zoeken en hij gaf ook maar wat graag uitleg als je met gevonden stenen bij hem kwam. Maar het waren echte reizigers en ze hadden ook Afrika helemaal doorkruist. En wat zo bijzonder was, dat toen ik hem als tafelheer trof bij een gezamenlijke maaltijd, hij mij met gemak nog alle mooie plekjes in veel landen in Afrika met naam en toenaam kon noemen! Je wordt er blij van van zulke mensen en meteen hoop je dat het voor ons ook weggelegd mag zijn om zo lang te kunnen genieten. We waren het er met Eb en Wil over eens dat het allerbelangrijkste daarvoor een goede gezondheid is! Zo troffen we daar ook Peter en Gonny waarmee we tot in de kleine uurtjes konden kletsen over reizen en de verschillende manieren waarop je dat kunt doen… En nu op deze camping kregen we Engelse buren die ook ZA op hun camper hadden staan.. We raakten met hen aan de praat en zij bleken uit Zuid Afrika te komen. Hij, Allen een Zuid-Afrikaan van geboorte en zij, Ginn een Engelse. Ze woonden al 40 jaar samen in ZA. Maar de laatste vier jaar trekken ze steeds drie maanden door Europa. Ook met hen kwamen de kaarten op tafel over Europa. Hij kon wel mooi vertellen over hun reiservaringen en zijn ervaring was wel dat de Nederlanders een enorm reizend volk zijn… Je komt in Spanje, zo vertelde hij… en dan heb je op de camping Spanjaarden en Nederlanders.. Je komt in Portugal en je hebt er Nederlanders en Portugezen… Je komt in Frankrijk en daar heb je Fransen en Nederlanders en overal kunnen die Nederlanders je uitstekend vertellen welke mooie plekjes je moet gaan bezoeken… Ach, het zijn natuurlijk hun ervaringen, maar wij hadden ook al geconstateerd dat we nog geen enkel jaar zoveel Nederlanders waren tegen gekomen onderweg..Maar natuurlijk kwamen ook de verhalen over Afrika. Ginn was druk bezig met een quilt te maken voor haar eerste kleinkind.. We dronken samen een wijntje en een pilsje en toen we vertrokken naar een volgend adres hadden wij een uitnodiging en een adres in Kaapstad en zij een adres en een uitnodiging in Nederland, want daar zijn ze nog niet geweest…

Al met al komt deze camping niet op ons lijstje om nog eens terug te komen.. de wandelmogelijkheden zijn echt beperkt… alhoewel we op zondag naar LAMAS, een stadje op zo’n 5 km afstand wandelden, de gele route. Ook hier raakten we op een gegeven moment het spoor bijster. Maar gelukkig werden we ingehaald door een Nederlands stel die deze route als eens meer hadden gelopen en de weg naar het dorp wel wisten… gezamenlijk liepen we naar het dorpje en dronken daar samen een bakkie. Daarna moesten we door naar restaurant Adega. In de informatiemap hadden we gelezen dat je daar uitstekend tijgergamba’s kon eten… maar je moest wel van te voren reserveren.. Dat deed de campingmevrouw voor ons.. dus precies op de gereserveerde tijd schoven we aan in een klein restaurantje waar we zelf nooit binnen waren geraakt… Piepklein, maar het eetgedeelte bleek boven… Ze hadden ons verwacht en het bleek er allemaal wel wat chique aan toe te gaan. We konden wel een wijntje bestellen maar alleen een hele fles… We moesten nog wel terugwandelen en zien dat we die gele stippen en pijlen weer terug zouden vinden, maar vooruit… Zo vaak zit je niet in zo’n gelegenheid, in je korte broek en je wandelschoenen aan…( die zaten onder tafel en eenmaal gezeten verschilden we niet zo veel meer met de rest van de gasten…) In een ijzeren schaal werden de gamba’s geserveerd… Wij keken elkaar eens aan, zou dit het zijn??/ Het waren wel grote maar… Nee, hoor er kwam nog een schaaltje met plakjes aardappel, een schaaltje met speciebonen en een soort spinazie die helemaal geen spinazie was.. tomaten met een gesneden uitje… Alles dreef in de olie dus we hielden al rekening met een snelle start de volgende ochtend… Ondertussen keek ik naar de Portugese voetbalcompetitie, want de televisie hing nadrukkelijk voor m’n neus… We aten heerlijk, er kwam nog zo’n tweede schaal gamba’s… De eigenaar was al zeker negen keer komen vragen of alles naar wens was… We namen nog een toet en toen de rekening, die naar Portugese maatstaven best hoog was, was betaald kwam hij nog met een fles uitstekende port en drie glazen en dronken we gezamenlijk nog een portje op een goede spijsvertering en zo zochten we soepel weer het pad terug naar onze camper…

De volgende halte was alweer in SPANJE. We verlieten het land dat we allebei toch heel mooi vinden. Prachtige landschappen, groene heuvels met tegen de hellingen witte dorpjes.. Het ziet er allemaal lieflijk uit. Maar de weerberichten voor het noorden waren nog steeds niet goed en omdat ik toch nog wel graag wat naar orchideeën wilde speuren hadden we bedacht om naar de Spaanse Pyreneeën te gaan. Dat was te ver om in een keer naar toe te gaan, dus hadden we TORDESILLAS gekozen om te overnachten.

Een mooi stadje, middeleeuws, met kerk, klooster en veel terrasjes. Dan valt het verschil meteen weer op met Portugal.. Het is een drukke bedoening op straat en in de cafés. Overal druk pratende Spanjaarden…In Tordesillas is een camping waar je met je campingcheques terecht kunt… dus ook hier weer veel Nederlanders…ach ook wel weer gezellig! Daar bleven we twee nachten en daarna ging het weer door naar LOGRONO. We hadden een mooie route, door de Sierra de Demanda.

Onderweg stopten we voor de lunch en ik liep wat te speuren tussen dorre distels en kiezels en toen ineens ging m’n hartje sneller kloppen…de gele orchis!!!

En wat verderop de spinnenorchis! YES!!!

We sloegen ons kamp op in NAVARRETE. We hadden daar nog goede herinneringen liggen uit de tijd dat Otto naar Santiago fietste en wij hem hier troffen… Ook hier bleven we twee nachten, want na die eerste orchideeën wilden we nog wat meer zien van dit gebied, vandaag deden we de Sierra de Cameros. Deze ligt zuid-oostelijk van de Sierra de Demanda. We hebben dit altijd al een prachtig gebied gevonden! Nu vonden we de bijenorchis en de Orchis Provincialis

We hadden een schitterende tocht, maar na 200 km slinger de slanger door de bergen was Gert wel blij weer voor z’n camper te kunnen uitrusten…

We waren nog steeds niet in de Pyreneeën dus het gas er maar weer op.. Via Pamplona kwamen we in LUMBIER. We zetten de camper op de bewaakte parkeerplaats bij de Foz de Lumbier . Ik leerde van de bewaker wanneer de wens van Buenos Dias verandert naar Buenas Tardes. We hoorden dit steeds door elkaar en ik wilde het nu wel eens weten… het is eigenlijk heel simpel, moet je nog lunchen dat is het Buenos Dias. Heb je die al achter de kiezen dan is de middag duidelijk begonnen voor je en zeg je Buenas Tardes. Dus nu denk ik als je rond twee uur ’s middags ergens binnenvalt met de kreet Buenos Dias dan weten ze meteen dat je nog trek hebt…

We waren hier al vaker geweest en liepen dan steeds de kloof heen en weer, maar nu deden we de hele rondwandeling van 5,5 km. Hier hadden we geen spijt van… ik zag veel anacamptis pyramidalis en ook de bokken orchis.

Ook een verdwaalde bijenorchis maar het was duidelijk dat die eigenlijk al uitgebloeid waren.. We zijn nu echt wel los met de orchideeën..! Gert was blij met de Alpenkraaien die tegen de rotsen kleefden.. maar ook de grote gele kwikstaart, de aasgier, de vale gier, de rotszwaluw, de rotsmus en de rotsduif, het was er allemaal…

Deze reis zien we opvallend veel aasgieren! We kampeerden die nacht vlakbij de Foz in Lumbier op camping Iturbero. Vorige keer waren we er niet echt enthousiast over en ook nu voelden we ons er niet echt thuis.

De echte Pyreneeën stonden op ons te wachten, dus op 30 mei, na eerst de verjaardagszoenen te hebben ontvangen, vertrokken we naar BIESCAS. We hadden een prachtige rit door de bergen. Uitzicht op de hoge toppen waar nog sneeuw op lag. Deze dag zag ik de purperorchis en de nachtorchis...

Als we zo doorgaan met twee nieuwe soorten per dag...De rit door de Ainsokloof is echt spectaculair! We reden over weggetjes die maar een auto breed waren, maar wat was het mooi!!!

We stopten op prachtige plaatsen voor de verjaardagstaart… en de lunch! En we eindigden op camping Gavin dicht bij Biescas. Ook daar hebben we niet echt goede herinneringen, maar hij ligt wel handig…

Goed, we zitten nu in de Pyreneeën en gaan nu eerst hier weer al het moois bekijken!

Allemaal weer veel liefs uit een zonnig Spanje! Gert en Els