Hallo medereizigers, jullie hebben deze keer wat langer moeten wachten op ons verhaaltje…

We hadden het ook zó druk… 11 mei vertrokken we vanuit de Extremadura, klaar voor nieuwe ervaringen, op naar PORTUGAL. We hadden besloten naar een voor ons bekend adres te gaan: Quinta das Cegonhas. Dit ligt in de Serra da Estrela. Internet: www.cegonhas.com Onderweg belden we met Rieke en hoorden we dat ze nog wel een plaatsje voor ons had. We misten onderweg de supermarkt, dus kwam het erg goed uit dat we ’s avonds meteen konden aanschuiven voor de warme maaltijd. De campinggasten waren die dag daarvoor al met een hele groep naar Folgosinho gewandeld, dus die kenden elkaar al vrij goed. Nu waren ze ook nog eens in de middag naar een wijnproeverij geweest…dat was te merken, want de sfeer was opperbest. We zaten lekker buiten onder de jonge loten van de kiwi. Het eten was heerlijk, de temperatuur was prima en de stemming zat er zo goed in dat het ene kannetje met rood vocht, we zaten nu immers met kenners.. na het andere uit de bar werd gehaald. Het werd een latertje en we voelden onze lachspieren nog nagloeien toen we in bed lagen…

Meteen de volgende dag stond er een wandeling op het programma. Een wandeling op het dak van de Serra. Begeleid door een Belgische gids, Neel en haar bordercollie. Het was een wandeling van zo’n 14 km dwars over de Serra, prachtig. Veel enorm grote, afgeronde keien zo ongeveer ter grote van de hunebedden die wij kennen in Drenthe. Deze lagen in allerlei mooie formaties tussen de rijk bloeiende brem en de bloeiende heide. Daartussen bloeiden dan nog de bermbloemen voornamelijk in de kleuren wit en geel. We aten ons boterhammetje op een mooi plekje bij een snel stromend beekje… er mocht gezwommen worden! We waren met een paar auto’s naar het startpunt gereden, een drie kwartier rijden vanaf de camping. Het was een heel geslaagde dag, de 12^e onze trouwdag! 43 jaar alweer…

De dagen daarna hebben we iedere dag wandelingen gemaakt door de omgeving. Niet zo spectaculair als die op het dak, maar we hebben wezenloos lopen genieten. Je moet je er even voor inspannen, maar dan loop je op hoogte tussen de bloeiende bremstruiken met uitzichten rondom op groene heuvels met… inderdaad bloeiende bremstruiken. Dorpjes met, naar het uit de verte lijkt, alleen maar witte huizen.. Van dichtbij blijken die witte dorpjes toch vaak een kern van vervallen grijze huizen te hebben… Maar altijd is er een centrale openbare wasplaats. Dit is een flinke bak vol water waar steeds vers water doorheen stroomt. Rondom hangen de waslijnen. En altijd hangt er was en vaak zijn er meerdere vrouwen aan het wassen. Van die mooie donker geklede, wat oudere vrouwtjes, grote schort aan.. Wat zouden we ze graag fotograferen, maar durven het toch niet te vragen… Het is natuurlijk ook een heel sociaal gebeuren zo samen de was doen.

Rieke reikte ons iedere dag weer een nieuwe wandeling aan, ook zij leek plezier te hebben in ons wandelenthousiasme..Zo stapten we in die 8 dagen dat we er wandelden ruim honderd kilometer weg.. We deden ook bekende wandelingen, maar vaak herkenden we het pas onderweg weer.. Bijvoorbeeld in Freixco da Serra waar we altijd een bakkie koffie deden.. Ook nu kwamen we er weer langs. De kastelein zat buiten op het plein in het zonnetje. Er zat een klant binnen die meteen tegen ons begon te babbelen in een voor ons onverstaanbaar Portugees. Blij dat hij eindelijk gezelschap had.. De kroegbaas verspilde aan ons ook niet veel woorden. Hij kwam aan ons tafeltje staan en wachtte tot wij onze bestelling deden.. en die ging hij halen om die dan weer zonder enig commentaar voor ons op tafel te zetten…Om nu te zeggen een gezellige kroeg… maar… lekkere koffie, Delta koffie!

We lieten ons ook twee keer door een taxi in een dorp afzetten om vandaar de wandeling te starten en terug te lopen naar de camping. Zo liepen we vaak een kilometer of twintig. Een keer ging ik daar ver overheen toen ik na het maken van een foto m’n stok vergeten was.. en daar pas na twee kilometer achter kwam..

Natuurlijk waren het niet alleen de uitzichten die het wandelen zo speciaal maakten. Vanaf onze plaats op de camping keken we ook al een flink stuk weg… Daar was natuurlijk de brem, maar ook zoveel bloemen in de bermen en daardoor ook weer veel vlinders.. de mooiste was natuurlijk de kardinaalsmantel, distelvlinder, de zandoogjes, de koningspage, de parelmoervlinder, de meekrapvlinder

met doorzichtige vleugels, veel witte vlinders die weinig stil zaten en dus moeilijk te fotograferen waren.. Gert hoorde en zag de ortolaan,

maar ook de monniksgier, vale gier, slangenarend, dwergarend, buizerd. De kwartel liet zich horen in een wijngaard…vast een gezellige.. De rotszwaluw met jongen, de rotsmus die een treurig geluidje heeft, de zomertortel, bijeneter, de rode patrijs.. om er zo een paar te noemen. En natuurlijk de wielewaal hoorden we ook al op de camping. Die bevestigde nog even dat de zomer in het land was. We hadden heerlijk weer. Iedere dag een blauwe hemel en zo’n graad of 23!

Als wij in een schitterende omgeving proberen een mooie vlinder te fotograferen… en het lukt, na een hele sessie meefladderen, want heb je eindelijk het beestje mooi in beeld dan is hij, voor je kunt knippen al weer neergestreken op de volgende bloem… En als je dan later in een dorpje het café gesloten vindt en dus noodgedwongen een bakkie moet doen in het restaurant. Waar dan blijkt dat ze over een bijzonder goede menukaart beschikken en dat niet alleen, het smaakt ook nog voortreffelijk… Ja, dat is zeker genieten!

We maakten ook nog hemelvaart mee.. Al dagen daarvoor werden we wakker van enorme knallen.. Wij hebben geen televisieontvangst, dus het kon van alles zijn… Maar het bleek de voorbode van hemelvaart. Op Hemelvaartsdag zelf was er een processie in het dorp Nabainhos. Rondje rond de kerk daar kwam het op neer, maar dan wel met zo’n zes heiligenbeelden, ieder op een plateau.

De harmonie voorop en de fanfare achterop. De pastoor in vol ornaat erbij en het vaandel werd ook meegedragen. De oudjes van het dorp liepen met de beelden mee.. De Hollanders, heel bescheiden, sloten de rij en de jeugd die knalden er nog lekker op los… Na afloop deed de tijdelijke bar tegenover de kerk goede zaken…Wij vierden het met een ander stel bij de plaatselijke bakker van Melo. Deze bakker is tevens café en pizzarestaurant. Een flinke pizza kost daar vijf euro. Ooit heeft een Nederlander de menukaart in het Nederlands vertaald, wat het allemaal weer heel eenvoudig maakt voor ons dan. Mevrouw de bakker verstaat geen Nederlands, dus het moet dan wel even weer vergeleken worden met de Portugese versie… Koffie kost zoals bijna overal hier 50 cent en een wijntje..één euro.. En het smaakte er prima!

Zoals jullie hebben kunnen lezen, het was weer een goed verblijf bij Rieke en Gerard, we konden er drie keer in de week mee-eten. Iedere keer weer reuze gezellig! Ik weet niet of jullie: Aad en Anke, Rita en Jos uit België, Mieke en Pierre, Hans en Christine, Age en Marianhier al eens zijn geweest? Zo niet dan stel ik voor om volgend jaar, eind april, begin mei maar hierheen te reizen. Dan hebben we het er in ieder geval vast ook heel gezellig en veel moois om te zien!

Maar ook aan alle mooie, fijne en gezellige dingen komt een eind.. Alhoewel bij het afrekenen kon Rieke ons meteen al weer twee wandelingen noemen waar we zeker eens voor terug konden komen… dan gaan we ook zeker doen Rieke en Gerard, tot ziens!

Vandaag reden we niet ver.. een beetje verder naar het noorden, zo’n 100 km. We shopten eerst bij de Mini Preco… Dat was niet echt alles, maar later bij de Pingo Doce vonden we een wat uitgebreider assortiment. Meteen maar een verpakking met pastel de nata ingeslagen voor bij de koffie mmmmm!

We kwamen na wat enge smalle dorpjes uit bij camping “Quinta Chase Grande” in Ferreira de Aves. Hier hebben ze ook verschillende wandelingen uitgezet dus.. we gaan er weer voor! Veel liefs en groetjes, Gert en Els.

Pierre en Mieke we genieten van jullie bijzondere ervaringen… Twan en Angela we hopen dat jullie reis nu door kan gaan, veel plezier! Petra, ik ben extra blij met jouw dvd’s nu blijkt dat onze schotel in Spanje en Portugal geen verbinding kan maken… Al menig avondje heb ik lekker zitten genieten van Borgen… En Marian, Hasta la vista in Espana!