Voorjaarsreis 2014 deel 1

We vertrokken op donderdag 27 maart. De dag ervoor was Gert naar de Euromaster geweest om stikstof in de banden te laten blazen. Volgens de dealer is dat beter, stikstof zet minder uit bij warmte en de moleculen ervan zijn groter waardoor er minder weglekt en de spanning dus constant blijft.. Daarna ging hij nog even langs de milieustraat om hem te laten wegen en tot Gert’s schrik woog hij al 3400 kg ( de camper!!!) Met als gevolg dat we donderdagmorgen met zorg gingen laden… en lossen… Mijn jaargang Libelles bleek wel erg zwaar.. De koker voor het statief van de telescoop, net zelf ontworpen voor aan de fiets… weg! Een paar ANWB kampeerboeken.. de helft van de inhoud van de watertank.. de helft van mijn emmertje boetseerklei.. allemaal afgevoerd! En wat er nog in moest ging via de weegschaal…

We genoten van de rit en iedere stop ontdekten we wat we in welk kastje hadden gestopt.. of niet… Toen we op het eind van de dag aankwamen bij het Lac du Der Chantecoq bleek dat we toch nog een aantal zaken niet hadden ingeladen.. bijvoorbeeld afwasmiddel.. maar nu blijkt dat ook met gewoon wasmiddel te kunnen, de buitenmat, de pannenlappen, de peper en een emmer!

Het was weer goed om aan het Lac te zijn. We stopten natuurlijk eerst op de dijk.. het meer was als een spiegeltje! Er kwam nog een flinke groep kraanvogels overvliegen met hun speciale geluid! De camperplaats bij het Maison du Parc is heel geschikt, er is namelijk altijd plaats. Meteen na aankomst hebben we de fles champagne die dealer in onze camper had gezet bij de aflevering, geopend! En zo geproost op de camper en op deze reis!

De volgende ochtend scheen het zonnetje en liep de temperatuur al snel op. We wandelden naar de vogelhutten rondom de camperplaats en noteerden meteen al: boerenzwaluwen! putters, waterral, brilduiker, rietzanger, zwartkop, grote zilverreiger,wulpen, veel kneus en we hoorden de spechten in het bos. En.. de veldleeuweriken!

Na de koffie vertrokken we richting Dijon. We hadden een camperplaats op het lijstje staan in Marsannay. Daar aangekomen bleek dat het een nogal kleine parkeerplaats was, niet echt een camperplaats… we reden nog even terug naar de plek waar we een servicepunt voor campers zagen aangegeven op een bord, maar het was niet de bedoeling dat je daar ook ging overnachten. We gingen over naar plan B en reden 75 km verder. Daar vonden een plaats langs een meertje. We waren de enige camper, maar er waren ook huizen in de buurt dus het leek ons een prima plek! Heel rustiek, aan een meer! En toen mochten we die avond voor de tweede keer in ons nieuwe bed in de nieuwe camper… het ligt perfect en slaapt prima! Maar rond 6 uur de volgende ochtend liepen wat mannen wel heel erg dichtbij onze camper luid te praten. De ene na de andere auto kwam aangereden en parkeerde voor en achter onze camper. De gesprekken werden steeds gezelliger maar ook luider. Dus Gert ging eens poolshoogte nemen! Er bleek een koffieplek achter onze camper gezet te zijn en de verzamelde mannen bleken deelnemers te zijn aan een viswedstrijd die om 7 uur met een luid toetersignaal werd gestart! Er waren zeker zo’n 70 deelnemers! Inmiddels waren wij al aangekleed en ik was op pad om mijn ochtendrondje te lopen tussen de wijngaarden van de Bourgogne. De mannen sloegen de ene na de andere forel aan de haak en na een uurtje vissen werden bij hen de glazen met wijn gevuld. Wij deden een “gewoon” ontbijtje met nog de bruine Hollandse bammetjes en een bakkie thee.

Door dit alles waren wij die dag al vroeg onderweg. We dronken dus koffie in Macon bij de Mac en daarna ging het door naar Die. We namen de route via de N6 en de A6. De tunnel door Lyon en daarna de N7 naar Valence. We staan nu op een camping net voor Die. Vandaag is de eerste dag dat hij open is. We hebben een plekje met zicht op de Glandasse waarvan de top nog flink in de sneeuw ligt: Camping Chamarges in Die, twee sterren.

De camper bevalt uitstekend! Gert roept enthousiast dat de vorige lekker reed, maar dat deze zo mogelijk nog fijner gaat. We genieten van wat meer leefruimte en een heerlijk bed! De afgelopen dagen vonden we op de vreemdste plaatsen kleine briefjes met leuke teksten die waarschijnlijk tijdens de Housewarmingparty door de buufjes verstopt zijn.. We trekken nog regelmatig een verkeerd kastje open als we denken iets te kunnen pakken… De knopjes van het licht en de stopcontacten blijken steeds weer op een andere plek te zitten dan je dacht.. maar we wennen snel en genieten zeker van ons nieuwe huis (je)!

We bleven twee dagen op Camping Chamarges in Die, het was een eenvoudige camping waar alles prima was geregeld! Vanaf de camping liepen we in een kwartier naar het centrum van de stad en op vijf minuten lopen was er een Lidl waar we, zoals we van Agnes hebben geleerd,heerlijke broodjes haalden!

1 april vervolgden we onze reis eerst naar Asperes ( D 93) vandaar naar Sisteron ( D 1075), Chataeux Arnoux (D 4085) Dique Les Bains (N 85) om te stoppen in Castellane op de camperplaats die tegen het centrum aan ligt aan de rivier de Verdon. ( 6 euro, met openbaar toilet en stortplaats)

De hele verplaatsing was 214 km en hij voerde ons voor een deel langs de route Napoleon. Een prachtige route met geweldige uitzichten met nog redelijk wat sneeuw in de bermen en tussen de bomen! We deden er nog wel een ommetje. Er werden namelijk wegwerkzaamheden aangekondigd en daar stond een bord bij waarop we nog net het woord “largeur” konden lezen en het getal 2.6… Gert dacht daar kunnen we niet door want we zijn langer…en ik dacht dat het om de hoogte ging, dus leek het mij ook beter om de route om te leggen… Al rijdend bleek dat we gewoon een rondje deden ( ±50 km)en op hetzelfde punt weer zouden uitkomen. Alleen hadden we toen inmiddels wel geconcludeerd dat we er alle twee naast zaten, het was niet de lengte waar het om ging .. niet de hoogte… maar de breedte!!! En toen namen we zonder problemen, lachend om onszelf, de smalle route langs de wegwerkzaamheden!

Woensdag 2 april gingen we FRANKRIJK verlaten. We deden dat door eerst weer de route Napoleon te pakken naar Vence (D 4085 en D2), Cagnes sur Mer (D 36) en de boulevard langs en dwars door Nice! Nu zou ik dat echt niet aanraden als je niet echt iets te zoeken hebt in Nice zelf… Naar mijn gevoel hebben we uren door de stad gereden, naar mijn gevoel dus… want in het echt zal dat echt niet zo zijn, maar met een gloednieuwe camper drie rijen dik door een nauw centrum met ook nog een brommertjes en scooters die je links en rechts voorbij schieten… Ik heb menigmaal gedacht oei, dat past niet… of ai, dat gaat een spiegel kosten… Gert had de dag daarvoor bij de wegwerkzaamheden al geoefend met een smalle wegbreedte… en daar ging hij zo nog even mee door.. Ik heb geen enkele andere camper daar gezien… Op een gegeven moment reden we, langzaam, over de boulevard. Aan de ene kant de restaurants en aan de andere kant de terrassen aan zee. De obers liepen links en rechts om ons heen met borden vol met heerlijke salades. Ik kreeg de neiging om er maar gewoon een aan te pakken.. zo’n lekkere salade Nicoise. Maar dat ging niet lukken van Nice kwamen we in Monaco, daarna Monte Carlo en Menton.

Zo reden we ITALIË binnen. In de bergen zagen we de eerste orchideeën van dit jaar. Het viel ook op dat toen we eenmaal uit de bergen naar Cagnes afdaalden, we ineens heel veel bloemen in bloei zagen. Vingerhoedskruid, veel orchideeën, leeuwenbek, paardenbloemen en boterbloemen primula’s, irissen, Anemone, de witte en de blauwe Anemone Blanda. De natuur was hier ineens wel een maand verder wat bloemen betreft! En verderop heet de kust in Italië niet voor niets de Bloemenrivièra. Hier bloeiden ook de blauwe regen en de seringen al.

We reden nog steeds de weg langs de kust, maar dat was wel vermoeiend omdat we dwars door al de kustplaatsjes gingen en dat hield enorm op.( en al die tijd Anneke Grönloh met Brandend Zand op de radio...gelukkig afgelost door Carnaval Festival van de Efteling.. Joost Nuisel die zong dat hij blij was dat hij ons niet vergeten was… maar ook Charles Aznavour…)

Ook al omdat het erg bergachtig is zo langs de kust. Het was wel een heel mooi gezicht al die dorpjes tegen de bergen aan met de huizen gekleurd in alle mogelijke pasteltintjes. We raadpleegden het ASCI boek en bleken op dat moment niet ver van een CP af te zijn namelijk in Cerdo. Voor 10 eurostonden we daar prima. Mogelijkheid voor douche 1 €, verder toiletten, wastafels en afwasmogelijkheid plus een stortplaats. We liepen nog naar het stadje dat hoog over het strand uitkeek. Het was een wirwar van hele smalle steile straatjes en helemaal op de top een prachtige kerk! Mijn chauffeur had een inspannende dag rijden achter de rug en de supermarkt die we in Frankrijk nog hadden willen doen waren we niet meer tegengekomen. Maar de camper stond ongeschonden uit te rusten voor de volgende dag..

En weer helemaal fit reden we de volgende dag de tolweg op richting Verona. We zagen niet zo heel veel van het landschap want we reden door enorm veel tunnels. En als we dan even uit de tunnel waren hadden ze het zicht naar zee afgeschermd met grote hoge schermen…. Op de borden zagen we ook Livorno staan. We herinnerden ons allebei nog dat we dat vroeger in een fles op tafel hadden staan. Een soort zurige saladesaus. We verlieten net voorbij Genua de tolweg en pakten de SS 45 door de bergen naar Piacenza. Dat was een smalle, zéér bochtige weg, maar wel door een prachtig landschap… Gert zag er niet zo veel van maar voor mij was het genieten…!In Piacenza zagen we een supermarkt dus we keerden en parkeerden op het terrein bij de supermarkt. Helaas.. tussen de middag, en dat was het net, gesloten!tot 15 uur! Dan maar geen boodschappen halen.. Maar de pizzaria was wel open! Voorruit, we zijn nu in Italië dus.. pizza eten! We konden kiezen uit twee borden met op elk bord 34 verschillende pizza’s! We namen er samen één en hij smaakte prima! We gingen weer verder op de tolweg de A21 en de A4 om in Verona uit te komen op de CP Porto Palio. Deze CP is prima gelegen, we liepen zo het centrum in. We betaalden 10 euro er waren geen voorzieningen maar wel een stortplaats. Verona is een mooie oude stad aan een grote rivier de Adige. Deze stad is natuurlijk het meest bekend van zijn Arena en de opera’s die daar in de zomermaanden worden opgevoerd. We hebben de Arena bewonderd en zijn de volgende dag weer verder gegaan. Eerst via Verona Est waar we eindelijk boodschappen konden doen en toen over de A 4 via Padua naar Venetië. Daar streken we neer op camping Rialto. Een camping van de ASCI. We kunnen hier aan de ingang van de camping op de bus stappen naar Venetië. De dag dat we aankwamen staakten de buschauffeurs dus namen wij verder ook maar een vrije dag. Zaterdag regende het, maar in de loop van de dag leek het wat op te klaren en hebben we toch maar de bus genomen. En zo keken we over en onder de paraplu’s door, tegelijk met duizenden andere mensen, naar een zéér bijzondere stad! We waren er al eens eerder geweest maar konden er weer opnieuw zeker van genieten!

Zondag namen we een uitgebreide openbaarvervoerkaart ( leuk woord voor scrabble!) het zonnetje scheen en ineens had ook iedereen de zomerkleren tevoorschijn gehaald! We hebben veel rondgevaren, naar Murano voor het bakkie koffie en al het mooie glaswerk, naar Venetië voor de lunch en weer naar Burano voor de felgekleurde huizen en het kantwerk! We voeren ook over het Canal Grande. Het was weer heel bijzonder! Het vaarschema van de boten in Venetië lijkt wel een beetje op het plan van de metro in Parijs. Even studeren en een kind kan de was doen.

Zaterdag zagen we het water door de putten in het San Marcoplein omhoog borrelen, zondag in het zonnetje was het er helemaal droog. We kwamen op onze vaartocht naar Murano, langs de plaats waar er met name door Nederlanders hard gewerkt wordt aan een soort waterkering die moet voorkomen dat Venetië langzaam in het water gaat verdwijnen.

Wij zijn helemaal geen stadsmensen en vinden het zeker niet prettig om met zoveel duizenden mensen bij elkaar te zijn, maar toch zijn we erg blij dat we dit niet hebben overgeslagen!

Maandag 8 april hebben we Venetië moe maar voldaan verlaten. De camping was ook heel geschikt. Prima sanitair en een Pizzeria/ bar op het terrein. Er was een mogelijkheid om vlak voor de camping de bus te nemen naar Venetië. Daar was de bushalte en de bus vertrok er meerdere keren per uur. Op de terugweg kon je ook weer vlak voor de camping uitstappen! En… supervriendelijk personeel! Nog maar een keertje… camping Rialto in Venetië!

We pakten de tolweg A4 naar Triëst. Dat schoot lekker op! Zonnetje op de ruiten… brandend zand op de radio… we waren weer los!

We hadden bij Triëst een prachtig gezicht vanaf hoogte op de kust. Zo zagen we de hele stad in de diepte aan het strand liggen. Omgeven door groene heuvels. Helaas was er geen parkeerplaats voorhanden, dus jullie moeten het maar van me aannemen dat het een prachtig plaatje was…

Rond Triëst moesten we de tolweg verlaten omdat je dan SLOVENIË in rijdt. Daar moet je aan de grens een vignet kopen om zo de tolwegen te betalen. Omdat we alleen een korte route namen naar Kroatië vonden we dat niet de moeite. We tankten ook meteen al in Slovenë. De dieselprijs was er 33 eurocent per liter goedkoper dan in Italië! We reden dus over secundaire wegen naar de stad Koper via de E10751 naar Baje en vervolgens naar Novigrad. De wegen waren goed. In Kroatië zijn alle snelwegen tolwegen. Maar dat is net zo geregeld als in Frankrijk met betaalpoorten. Met de creditkaart lukt dat allemaal goed.

We hadden in het ACSI-boek camping Sirena gevonden in Novigrad. Deze camping is gelegen aan zee en we vonden dan ook een plekje met uitzicht op de blauwe zee. Als je op de landkaart kijkt ligt dit plaatsje precies tegenover Venetië aan de Adriatische Zee. De temperatuur was er zomers, dus voor het eerst kwamen de sandalen en de korte broek uit de kast! Wel even wennen hoor die blote voeten!

In Novigrad hadden we het prima naar onze zin. Het is een mooie wandeling vanaf de camping naar het centrum van de stad. Een flinke haven zowel voor plezierboten maar ook het serieuze werk van vissersboten was ruim aanwezig. Daar zag je dan ook steeds vissers bezig met hun netten. Verder waren er veel terrassen en restaurantjes. Alles mooi geschilderd in pasteltinten.. Het duurde niet lang of we hadden ons favoriete terras gevonden voor de cappuccino ’s morgens en de sundowner ’s avonds…

Vrijdag gingen we een dagje varen naar het zuiden via Porec naar Rovinj.

Rovinj Geschiedenis

* Histriërs stichtten Rovinj als een nederzetting op een eiland. In 129 v. Chr. namen de Romeinen het van hen over en gaven het de naam Ruginum. De stad kwam tot omstreeks 1100 onder leiding van diverse overheersers, zoals de Oost-Goten, de Slaven, de Longobarden en de Franken. In 1199 kwam Rovinj onder protectie van de Kroatische stad Dubrovnik, maar in de 13e eeuw viel het in handen van het Venetiaanse gezag. In 1763 werd het kanaal tussen het vasteland en de stad gedicht, vanaf toen lag Rovinj op een schiereiland.

* De Sint-Eufemiakathedraal. Het massieve en een beetje hoekige bouwwerk uit 1736 is het grootste barokke gebouw in Istrië. Binnen ligt Sint-Eufemia in een tombe, buiten naast een zijdeur is een marmeren reliëf van haar te zien uit de 14e eeuw. Deze kathedraal staat echt op het topje van de heuvel.

Gert had de bootreis geregeld met een man die op de camping langskwam. We werden ’s morgens met een auto opgehaald op de camping en in de haven afgeleverd. Het was een comfortabele boot waar zo’n 90 mensen op mee konden varen. Wij bleken die dag met vier passagiers te zijn! We voeren in een keer naar Rovinj en konden al vanaf het water de spectaculaire show zien van de wedstrijdvliegtuigjes. Dit was de training voor de Red Bull Air Race die dat weekend zou plaatsvinden in die stad. Rovinj is een prachtig gelegen stadje; de oude kern op en rond een heuvel is autovrij. Schattige oude straatjes en gevels, mooie doorkijkjes en bijna overal zicht op zee! Door het glad gesleten oude plaveisel kun je het beste maar platte schoenen dragen. De stenen zijn glad en ongelijk maar geven wel een mooi oud effect in de smalle straatjes! Er was keus volop wat betreft de terrasjes. Maar ook heel veel souvenirwinkels, zelfs met glas uit Burano!

We kregen de warme lunch op de boot! Goed klaargemaakt door de kapitein, de vrouwen kregen vis en de mannen een paar karbonades! Dit alles vergezeld door een liter witte wijn per stel! Het andere stel, Oostenrijkers, dus een goede les in Duits voor mij… dronken eerst hun fles wijn leeg en later maakten ze onze fles die na de maaltijd nog voor de helft gevuld was, ook nog kaps!! Nu loopt het niet gemakkelijk op een varende boot. Er was toch wel wat deining..Maar hoe onze medepassagiers aan het eind van de tocht over het dek zwalkten deed ons erg denken aan het bekende filmpje van de butler die een kerstdiner serveerde en tussen iedere rondgang zelf een glas achterover sloeg. Hij balanceerde dan met een dienblad en met de mededeling ‘the same procedure as last year” serveerde hij verder en struikelde dan steevast over de kop van het tijgervel wat bij de tafel lag…Zoals hij dan balanceerde om toch overeind te blijven, dat beeld gaven die Oostenrijkers ons ook…

We voeren nog door het Limskifjord en zo waren we rond zessen weer “thuis” en konden we meteen “ons” sundowner terras opzoeken!

In totaal zijn we, geheel tegen onze gewoonte in, vijf nachten op deze camping blijven staan en het hadden er gerust meer mogen worden maar…. we hebben nog een afspraak staan!