Voorjaarsreis 2012

We vertrokken op 14 maart. s’Morgens lag er kikkerdril in de vijver, dat is wel vroeg want andere jaren is dat altijd rond 1 april. Het was rond tien uur dat we de huisdeur weer op slot draaiden. Alles was weer voorbereid voor de volgende bewoners.. Harm en Katrien gaan ons fort weer “bewaken”. We hadden een goede reis naar het Lac du Der Chantecoq, het campertje was al meteen weer vertrouwd en reed lekker. De Tom Tom stuurde ons een paar keer langs binnenweggetjes om ons toch die route te laten rijden die zij het beste vond. In Charleroi maakte ze het helemaal bont en leek het even of ze ons alle smalle wegen van de stad wilde showen… maar alles kwam goed en tegen 16.00 uur waren we bij het Lac. Gert haalde op de dijk meteen zijn telescoop voor de dag en stond met een kopje thee in de hand te genieten van alle vogels in het meer. Ik vond de baltsende krooneenden heel bijzonder! De camperplaats bleek goed bezet. Wel zo’n 15 campers hadden er hun plekje gevonden. Toen we hier in het najaar van 2009 waren stonden we hier alleen… We hadden geen zin om meteen de eerste avond al geconfronteerd te worden met afwas in de camper dus we zochten een restaurantje in de buurt. Die vonden we in Chiffaumont Champaubert, in “Le Cheval Blanc”. We aten er heerlijk en toen we terugkwamen konden we meteen het bedje in… Gert had de kachel een beetje aangezet want als de temperatuur onder de 7 graden komt gooit de boiler zijn water weg… En als we niet op een camping staan is dat zomaar niet bijgevuld… Ik werd een aantal malen wakker zo warm was het… Even wennen weer hoe het ook weer allemaal werkt… Ons extra dek op bed kunnen we de volgende keer wel thuislaten..

Weer lekker uitgerust gingen we de dag na aankomst meteen de fiets op en het meer rond. Dat is zo’n 40 kilometer op voor een deel echte fietspaden. Het zonnetje stond aan een strakblauwe lucht. We begonnen met dikke truien aan maar die konden al snel onder de snelbinders. Het leek wel zomer! We zagen de geelgors, de veldleeuwerik, smienten, wintertalingen, een koppel zomertalingen, futen aan het baltsen, robotaps, de tjif-tjafen de rode wouw was ook bijzonder! Veel buizerds in donkere en lichte uitvoeringen… Verder een vos die niet meer op jacht ging… Een haas die door het bos sprong, misschien net de eieren al verstopt? Toen we op een muurtje, lekker in het zonnetje van het uitzicht op het meer zaten te genieten liep er een wezel langs onze voeten.. Die had ik nog nooit zo dichtbij gezien.. In het meer zagen we de meerkoeten een gevecht op leven en dood voeren. Het was niet helemaal duidelijk waarom er werd gevochten maar het ging er heel heftig aan toe, de verliezer koos nog bijtijds het hazenpad want anders was hij gewoon door z’n tegenstander verzopen. En honderden kraanvogels zagen we overkomen. Overdag zagen we er al veel boven het meer vliegen maar tegen schemer kwamen ze echt in hele grote groepen luid roepend over. Ze maken een heel speciaal geluid! Morgen ga ik vroeg op want het is wel heel indrukwekkend als ze in de vroege ochtend in grote getale weer het luchtruim kiezen. Wij hadden niet verwacht er hier nu nog zoveel te zien maar het lijkt wel of deze groepen nu net arriveren uit het zuiden.

Jullie hebben het al begrepen, we zijn weer weg en hebben het meteen weer goed naar onze zin. We zien weer veel mooie dingen, het is meteen weer genieten! Ook hier, zo dicht bij huis is enorm veel moois te zien. Als we dan na zo’n mooie zonnige dag na de fietstocht op de camperplaats voor ons campertje zitten realiseer ik me dat mijn voortuin nu eigenlijk de hele wereld is en datzelfde geldt ook voor mijn achtertuin… Dan ben je toch wel ontzettend rijk, niet dan?

Mooi weer aan de kust...

Hoi, we gaan nog verder met het vieren van het camperleven…

We reden verder naar Macon waar we ons aansloten bij Kees en Philomien. Al bij het inschrijven op de receptie adviseerde de man van de camping ons om op het harde pad een plekje te zoeken. Ja, zei Gert dat heb ik al gehoord want vrienden van ons, de fam. Jumelet en hij liet Gert niet eens uitspreken.. Oh lala zei hij, op z’n Frans dan, we hebben ze met zeven mannen uit de modder moeten trekken en nog eens Oh lala. Hij lachte er wel bij dus voor hem was het duidelijk geen drama geweest. Toen we de camper van de fam. zagen stonden er allemaal bruine handafdrukken op de motorkap, als bewijs dat de man aan de receptie het niet had overdreven. Ze stonden nu op het droge maar dat bleek alleen aan de buitenkant, de kraan in hun badkamertje lekte en die stroom water was gestopt met washandjes.

Het weer was bewolkt en er waaide een koud windje. Onze camper werd gewoon op het pad gezet en we vierden het weerzien in de Bufalo Grill. Besloten werd om de volgende dag nog niet verder te trekken en eerst op zoek te gaan naar een oplossing voor de kraan. Die werd niet gevonden in een kampeerzaak want daar kon de monteur er pas woensdag tijd voor vrijmaken. Maar Kees en Gert waren samen naar de winkel gewandeld en tegenover de kampeerwinkel bleek een doe het zelfzaak te zitten. Daar werden wat schroeven en draadklemmen gekocht en zo is het probleem verholpen. We stonden op de gemeentecamping van Macon, dit was een prima camping met nieuw, schoon sanitair. Deze ligt vlak aan de doorgaande weg.

Dus op dinsdag vertrokken we. Wij deden eerst een stukje door de stad Macon en wilden wat binnendoor gaan rijden. Kees en Philomien schoten meteen de tolweg op. Bij Belleville namen wij ook maar de snelweg want het schoot echt niet op. Onderweg bleek dat we niet zover bij elkaar vandaan reden dus lunchten we samen en aan het eind van de middag, net voor we snelweg verlieten om binnendoor naar St.Cyprien te gaan rijden ontmoetten we elkaar weer. Nog een half uurtje te gaan was het toen binnendoor. We hadden een ANWB camping uitgezocht,”Le Soleil de la Mediterranée”, want dan kon Kees zijn campingcheques opmaken…

Helaas kon hij bij de ingang zijn kaart niet vinden maar we konden er toch op met de kortingkaart van Gert. De camping bleek helemaal niets,er waren wat lege plekken op het zand tussen de vakantiehuisjes. Je stond er echt helemaal opgesloten… Nu hadden we de hele dag gereden van ’s morgens half tien tot ’s avonds 7 uur en kwamen we hier terecht. Terwijl we het spul wegzetten begon het ook nog te regenen… Maar gelukkig werd het al gauw donker en in de camper was het toen gezellig en warm. De volgende dag, 21 maart was de verjaardag van Gert. Hij kreeg een serie sms-jes van mensen die hem feliciteerden en ook meldden hoe lekker het weer in Nederland was… zon en wel 18 graden.. Wij zaten in een flinke regenbui die al duurde vanaf het moment dat we de campers neerzetten.. Gert kon z’n moeder bijna niet verstaan aan de telefoon zo hard tikte de regen op het dak.

Maar er werd niet lang getreurd, na het ontbijt hebben we alles weer ingepakt en zijn een kilometer of 15 opgeschoven naar Sainte Marie de la Mer, deze camping “de la Plage” ziet er een stuk beter uit, hij is van de ACSI. We hebben een plekje vlak bij het strand. Nu nog wat aan die regen doen en alles is weer okay! Eerst nog maar verjaardag vieren!

Dat lukte nog niet echt om iets aan de regen te doen, donderdag was een lange regendag! De camping veranderde in één grote rivier. Met de regenjas aan renden we naar de receptie om een beetje te internetten maar helaas, ook dat wilde niet lukken. Het was wel lekker dat we nu met z’n viertjes waren, gezellig en het Keezbord werd tevoorschijn gehaald en zo ging de tijd aangenaam voorbij…

En op vrijdag, ja hoor daar was tie dan… de ZON! Heerlijk, bijzonder hoe zoiets ineens een hele dag veranderd. Alles blijkt ineens mogelijk, ook Kees kon nu naar buiten, die was inmiddels ook wel uitgekeken binnen in de camper! We gingen fietsen en zagen nu hoe dicht we bij het strand zaten en dat we een heel end langs zee konden fietsen. Zaterdag fietsten we naar Perpignan. Er loopt een fietspad, soms even onderbroken door een stadje, helemaal naar de grote stad. Het was 17 km. fietsen maar toen stonden we in het drukke centrum van Perpignan. We vonden al snel een terras in het zonnetje en het was meteen vakantie! Mooi om te zien dat de mensen zo verschillend gekleed waren. De inwoners van deze stad liepen er over het algemeen goed aangekleed, vaak nog wat winters bij. De toeristen hadden al kortere broeken en tshirts of bloter aan. In het zonnetje leek het wel zomer maar n de smalle winkelstraten was het toch nog frisjes. We hadden wat moeite om een geschikte tafel te vinden voor de lunch. Met een rolstoel is het niet mogelijk om onder iedere tafel te schuiven maar we vonden een goed plekkie op een groot plein en daar aten we een heerlijke tapasmaaltijd van allerlei soorten inktvis, mosselen, mesheften, gamba’s, peultjes en sla, werkelijk heerlijk! Philomien en ik deden daarna nog wat kledingwinkels en slaagden nog met wat leuke blouses en shirts. Zo’n dag vliegt om en we moesten terug om nog voor donker weer terug op de camping te zijn. We hadden de fietsen gestald in een rek voor een soort restaurant. Helaas hadden ze geprobeerd ze mee te nemen, dat was niet gelukt maar ze hadden toch een aantal zaken gesloopt. Gelukkig konden we er nog goed op fietsen. Een paar kilometer voordat we op de camping waren reed Kees nog een lekke band. Er zat niets anders op dan maar door te rijden…

Ook op zondag was het weer heerlijk weer en na allerlei huishoudelijke werkzaamheden, wassen, ramen zemen, fietsband plakken en versnelling repareren fietsten we ook nog naar Le Bacarès en Le Port Bacarès. Dit is een wat grotere badplaats, er lagen ook al veel mensen lekker in het zonnetje op het strand. Verder was het druk met wandelaars en fietsers. Er liep een prima fietspad van St. Marie de la Mer naar Le Bacarès. Ook hier waren nog niet alle restaurants open maar het maakte al met al toch al een hele levendige indruk.

Jullie lezen het wel, we hebben het vooral erg gezellig zo samen. We zijn blij dat het zonnetje ook hier gekomen is. Aan de foto’s is wel te zien dat het samenzijn nu even op de eerste plaats komt…

Het is zondagmorgen, palmpasen, we zitten voor de camper in het zonnetje. De tafel is gedekt voor het ontbijt. We hebben een croissantje dat we beleggen met de lekkere pruimenjam gemaakt door buurvrouw Ingrid. Heerlijk! Echt een zondagse traktatie! Naast ons staan Kees en Philomien, ook zij zitten aan het ontbijt. Straks gaan we op de fiets naar St. Laurent, daar is het markt. Daar zijn we eerder deze week ook al geweest,woensdag was het er ook al markt. Dat beviel ons zo goed dat we dat nog een keertje gaan doen. We namen toen ruim twee kilo kant en klare Paëlla mee, uit een kraam waar ze paëlla in zo'n grote pan hadden klaargemaakt. De kraam ernaast verkocht gegrilde kippen. De dame in die kraam vertelde Gert dat hij zondag terug moest komen dan had ze namelijk ook hammen... Het was een gezellige, uitgebreide, echte Franse markt. Veel kraampjes met kleding, kramen met groenten, vis, kaas, worst, kruiden, stoffen en huishoudelijke artikelen. En een gezellig sfeertje, bij de levensmiddelen mocht je proeven en iedereen had wel een gezellig praatje. De terrasjes zaten vol en al voor elf uur had men hier al een pint of een wijntje voor zich staan. Vandaag gaan we voor de oesters!

Kees en Philomien wilden Gert's verjaardag meevieren maar we zijn nog steeds samen en vermaken ons opperbest. Overdag fietsen we, de langste tocht was 50 kilometer. Er zijn hier ook prachtige fietspaden. We maken samen 's avonds de warme maaltijd klaar en daarna is het tijd om naar binnen te gaan voor een potje Keezen of en dat is sinds jaren weer herontdekt, boerenbridge! Als vanouds kaarten we weer door tot de kleine uurtjes...

We zagen hier op de camping een vreemd insect. We stuurden de foto naar Jaap en die zocht voor ons op dat het een veenmol was.'s Avonds roepen de dwergooruiltjes op de camping naar elkaar. Gert zag op 23 maart de eerste boerenzwaluw overtrekken. Op 29 maart zagen we in St. Laurent de eerste huiszwaluwen. En op 30 maart werden ook de eerste gierzwaluwen gespot. Het is komende week Semana Santa met die mooie processies in de goede week. Wij dachten dat dat alleen een Spaans gebeuren was maar hier wonen ook Catalanen. Men noemt het hier ook Catalonië. De plaatsnamen worden ook op twee manieren aangegeven, in het Frans en in het Catalaans. Zodoende zijn hier ook processies. Wij zagen de eerste processie vorige week al en dat was er een van de dennenprocessierups.... In het binnenmeer bij St. Cyprien zagen we veel flamingo's. Ik vind deze vogels het mooiste als ze vliegen. We willen nog naar de Camarque, daar kunnen we er nog veel meer zien!We hebben van hier uit ook uitzicht op de bergen van de Franse Pyreneeën, meestal hangt daar een flinke wolkenband boven, bij helder weer zien we dat daar ook nog een flinke laag sneeuw op de hoogste toppen ligt.

We fietsten nog een paar maal naar Sète waar het hele stadje in een feeststemming was omdat daar een Russische viermaster lag afgemeerd. Het was een drukte van belang. Op veel boten werd muziek gemaakt. Zo luisterden we naar doedelzakken, de fagot maar ook een lier. (ik denk die van tierelierelier…) De terrasjes waren overvol, het zonnetje scheen, kortom de stemming zat er goed in. Het leek ook wel of de weg naar Sète steeds korter werd, we (Gert) vonden iedere keer een kortere of rustigere route. De avonden werden nog gevuld met Keezen, daar was Philomien de grote winnaar in en met Boerenbridge, daarin was Gert de kampioen. En zo werd het dinsdag en we namen afscheid van elkaar. Het was bijzonder gezellig geweest en in die bijna 50 jaar dat we met elkaar bevriend zijn, zijn we nog nooit zo lang samen op reis geweest! Maar ook aan alle goede dingen komt een eind dus trokken wij verder naar de Camarque en zij gingen hun reis naar huis voorbereiden.

We streken neer in Stes Maries de la Mer. Dit was een verplaatsing van niets, 90 km De nieuwe camping lag aan het strand en twee en een halve kilometer verwijderd van een zeer toeristisch stadje. Een en al restaurant en traiteur. En héél véél Duitsers, zoals wij in Nederland ook gewend zijn aan de kust.. De camping is een ACSI camping en die hoeven jullie niet persé te onthouden want dat doen wij ook niet… De Camarque, voor mensen die het gebied niet kennen, is een gebied in Frankrijk, helemaal in het zuiden tegen de Middelandse Zee aan. Hier ligt de delta van de rivier de Rhône en le Petit Rhône. Het is dus een vrij nat gebied met veel kleine stroompjes en meertjes. In het noorden wordt rijst verbouwd. In het zuiden vind je een soort wilde begroeiing. Er grazen de bekende Camarque paarden dit is een wat kleiner soort witte paarden. Men fokt hier de Camarque stieren waar ook stierengevechten mee worden gehouden. Doordat het zo’n nat gebied is kun je hier ook veel vogels aantreffen. Een maal per jaar verzamelen hier alle zigeuners die dan met veel plechtigheid de zwarte Madonna de zee in te dragen, dit gebeurt in een processie. Deze Zwarte Madonna staat nu omringd door veel kaarsen in de kerk van Stes Maries de la Mer.

We kwamen hier om te fietsen en dat hebben we dan ook gedaan. De vogels waar Gert dan weer voor kwam, waren nog niet echt aangekomen. Flamingo’s wel, die zagen we volop. Ook de gierzwaluwen zijn in grote getale gearriveerd. We zagen een heilige ibis en ook ineens tijdens het fietsen hoorden we de nachtegaal zingen. Dat is altijd een heerlijk geluid en voor mij is dan het voorjaar begonnen! En Gert was blij met de waarneming van een brilgrasmus. We zaten nog een middag heerlijk in het zonnetje aan de rand van de boulesbaan. De tijd vliegt daar als je het spel een beetje volgt en geniet van al de verschillende types die zich op en rond de boulesbaan ophouden. Wij hoorden daar dan ook bij natuurlijk!

En na een dagje wat binnen hangen vanwege de harde wind, ontdekten we dat er een groot vogelpark in de buurt was. We fietsten daarheen en hadden er een heerlijke dag. Er was 7 kilometer wandelpad langs watertjes en moerassen uitgezet. En er waren ook veel vogelkijkhutten. Gert kon daar zijn hartje ophalen. Weliswaar waren hier ook geen rietvogels te horen net zo min als buiten het park maar we zagen de flamingo’s mooi van dichtbij. Er broedden veel reigerachtigen en we zagen weer de heilige ibissen. Maar alle vogels waren vrij om te komen en te gaan, dat maakt het altijd wel mooi. Een slangenarend en een boomvalk kwamen ook nog overvliegen en dat waren dan weer de eersten van dit jaar! Dus Gert genoot niet alleen van de vogels maar ook van zijn camera en maakte veel mooie foto’s. We hoorden nog de roerdomp, wat een bijzonder geluid is dat toch… Het zonnetje scheen de hele dag en dat was heerlijk want als de zon weg is is het ook hier meteen erg fris.

Dit is weer het laatste bericht over deze reis. Het eigenlijke plan was om langzaamaan via camper-plaatsten terug naar huis te gaan. Iedere dag keken we naar de weerberichten. Op weer-on-line en Meteo France. Maar we blijken hier in het enige stukje van Frankrijk te zitten waar het nog droog en zonnig is. En nu is het ook wel hard om onszelf nog een week regen extra te geven.. Dus zo is het gekomen dat we op maandag hier zijn neergestreken en er nog steeds zijn. De camping ligt een kilometer of 5 onder Tarascon. Op camping Saint Gabriel. Het is een camping van de campingcheques dus dat is wel handig om die ook eens op te maken! We zitten hier op het randje van de Provence. Maar ook de invloeden van de Camarque zijn hier nog merkbaar. Zo fietsten we vandaag met een omweg naar St. Remy de Provence en toen we het plaatsje Maillane passeerden bleek daar een driedaags feest aan de gang te zijn. Toen we erdoorheen fietsten reden ze net met een grote groep witte paardjes rond. De mannen met lasso's en gekleed als cowboy's. Een grote boerenkar getrokken door twee boerenpaarden zat vol met de notabelen van het dorp. Ineens was het een gedrang van jewelste! We moesten even goed kijken om te zien wat er nu gebeurde want een hele groep ruiters kwam tegelijk aanrijden en de paarden waren zeer onrustig en wilden alle kanten op. Er stonden wel wat dranghekken langs de weg en daar doken we maar snel achter. Nu bleek tussen deze hele groep paarden een stuk of vier van die kleine Camarque stieren te lopen. Nu we eens wat beter rondkeken zagen we dat er zo hier en daar ook hele stevige, grote hekken klaarstonden en toen werd het ons duidelijk, die stieren gingen vast op een moment los door het dorp... Maar nu was het daarvoor nog te vroeg. Toen het hele spul weer terug door de straat kwam was het 12.15u. En wij weten het... dan laat een Fransman alles vallen want dan moet er eerst gegeten worden.. Dus na een bakkie koffie fietsten wij weer door.

Later zagen we op internet dat dit spektakel een naam heeft, "Abrivado". Het is een behendigheid van paarden en ruiters om met een groep paarden een aantal stieren te verplaatsen. En als dat lukt brengen ze zo de stieren van de ene boerderij naar de andere. De kunst is dus om te zorgen dat de stieren niet ontsnappen...

St. Remy is een heel leuk, nog in een mooie staat, Provencaals stadje. Mooie winkels met veel terrassen en restaurants. We waren daar al eerder deze week, toen was het markt. Ben je daar in de buurt op een woensdag dan is dit een aan te bevelen uitstapje. Het hele centrum veranderd dan in een markt/braderie. Vincent van Gogh heeft hier ook even gewoond. De langste tijd daarvan zat hij in een huis voor geesteszieken.

We fietsten ook nog een dagje naar Tarascon, lekker binnendoor. Zo zagen we dat de wijnranken nu echt vrucht beginnen te zetten. Het graan is al zo'n 30 cm. hoog. De asperges worden volop gestoken. Niet als ze nog wit zijn zoals in bij ons... Hier hebben ze allemaal al een paars groene kop. 's Lands wijs, 's Lands eer! Tarascon ligt aan de Rhône en is niet echt een bijzonder plaatsje. Omdat we toch ook nieuwsgierig zijn wandelden we over de brug het stadje Beaucaire in, dit ligt op de andere oever en hier was het weer een stuk gezelliger, er was een flinke haven en veel terrasjes.

Maar we fietsten ook nog een dagje naar Arles en dat is echt een mooie stad met veel historische plaatsen. Met als klapper natuurlijk de Arena en het theater Antique. We hadden een heerlijk zonnetje. Bij de arena speelde een man prachtig op zijn trompet.. genieten..! Arles is natuurlijk ook bekend doordat Vincent van Gogh hier veel geschilderd heeft. De bekendste daarvan zijn het bruggetje, wat is afgebroken en op een andere plaats weer opgebouwd en zijn Café de Nuit. Ook dat is afgebroken en daar staat nu een supermarkt voor in de plaats... Le Foux Roux werd Vincent hier genoemd... Er is dus niet veel meer wat er hier aan hem herinnerd, wel staan alle kaartenstandaards vol met kaarten van zijn schilderijen. Het landschap is hier mooi, tijdens het fietsen zien we de Mont Ventoux, die ligt hier zo'n 40 km. vandaan, overal boven uitsteken. Zijn top ligt nu nog dik in de sneeuw. Ook zien we Les Alpilles liggen dit is een wat lager gebergte. Maar het fietsen gaat hier prima omdat wij in het Rhônedal zitten en het dus heerlijk vlak is.

Het is nu zaterdag, zondag blijven we nog één dagje genieten van de heerlijke temperatuur 20 graden C en het zonnetje. Maandag starten we de motor en dan zullen ook wij weer moeten gaan wennen aan kou en regen... Woensdag denken we weer thuis te zijn. Groetjes Gert en Els

Voor diegene die nog meer wil lezen of foto's kijken.. het verslag van Myanmar is klaar en staat met foto's op www.bouwmeestersoppad.reismee.nl