DEEL2 NAJAARSREIS 2012

EXTREMADURA

Het is inmiddels 27 september en we hebben tegen alle weersvoorspellingen in een regendag, dus de wandeling is afgeblazen en het is nu mooi tijd om weer eens een verslagje op het net te zetten.

In de Pyreneeën kusten we onze serveerster ten afscheid en de volgende dag reden we via Sabiñanigo naar Jaca. Daar deden we boodschappen. Voor een beetje behoorlijke supermarkt moet je toch wel rondom de grote steden zijn. Via Puente de la Reina gingen we naar de Hechovallei. Het plan was om daar een camping te nemen en de dag daarop in deze vallei te gaan wandelen. We genoten onderweg van de prachtige natuur om ons heen, want ook hier ziet het er weer mooi uit. We reden helemaal door tot het eind, de verharde weg hield op en de onverharde weg werd er niet beter op. We trokken toen maar de conclusie dat de camping niet meer bestond. Er was ook geen enkel bord dat er melding van maakte. Het is toch wel ontzettend jammer dat Spanje vrijwel geen camperplaatsen kent... Via borden bij veel mooie grote parkeerplaatsen laten ze ook steeds weten dat je nergens mag overnachten in je campertje. We zagen diep in de Hechovallei mooie krokussen bloeien in de bermen. Ik liet me op het verkeerde been zetten en noemde ze meteen herfststijlloos, maar na nadere studie in de plantenboeken kwam ik erachter dat het echt krokussen zijn en dat die hier in het najaar bloeien. Ze zien er ook duidelijk anders uit dan de herfststijlloos die we eerder zagen.

We zijn toen doorgereden naar Lumbier. Via een verslag van een Belgische vogelaar wisten we van het bestaan van een camping hier. Er was plaats genoeg en voor het bedrag van €25.80 mochten we daar (camping Iturbero) de nacht doorbrengen. De volgende ochtend hebben we in de kloof gewandeld waar we onze derde gierensoort konden noteren, de aasgier. Gert hoopte op de slechtvalk en hij werd niet teleurgesteld! Natuurlijk ook rotszwaluwen en ook nog enkele gierzwaluwen. Er is inmiddels een mooie parking bij de ingang van de kloof waar je wel €2.- moet betalen, maar er zijn ook toiletten en de kans op een onbeschadigde auto bij terugkomst is nu verzekerd.

We vervolgden onze reis. Het was mooi weer, de radio werkte en terwijl we meezongen met Robert Long genoten we van de uitzichten. Zelfs "de Veen" kwam nog even langs..

En zo stopten we op het eind van de middag op de camperplaats in Palencia. Dit is een prima plekje, altijd plaats, want het is een grote parking aan een park. Je wandelt er in 5 minuten het centrum in. En hoe later het wordt in de middag hoe gezelliger het is om op een terrasje neer te strijken en te genieten van al die verschillende mensen om je heen. Qua winkels heb je ook hier de bekende ketens van Bata, C&A, Mango, noem ze maar op. En ook een winkel van de Vodafone. Gert vond dit wel een geschikte plek om zijn telefoon eens na te laten kijken, want hij kon al dagen geen verbinding meer met internet maken. Geen WIFI en geen roaming. Nu spraken de medewerkers in die winkel net zoveel Engels als wij Spaans... Dus jullie begrijpen het wel, weer een soort van Babylonische spraakverwarring volgde.. Het type telefoon is Desire, nu blijkt dit toch heel anders te klinken of je het nu in het Engels of in het Spaans zegt.. Maar, alle lof, ze maakten zich er niet af met wij weten het ook niet, nee er werd alle moeite gedaan en uiteindelijk bleek het aan de antenne in de telefoon te liggen. Opgelucht zochten we met een werkende telefoon het terras op.

En op, inmiddels woensdag 19 september, reden we naar de ons zéér bekende camping in NP Monfragüe. http://www.campingmonfrague.com/ Ook hier had de tijd niet stil gestaan en hadden ze inmiddels een werkende slagboom geïnstalleerd. Ons eigen plekje was nog vrij en we zaten nog niet of de eerste blauwe eksters lieten zich al zien. En natuurlijk ook de zwarte spreeuwen waarvan er een mij meteen al voor de gek hield door het deuntje van de wielewaal te laten horen... Het was er warm, ruim in de dertig graden!

We wandelden de volgende dag vanaf Villareal de rode wandeling. Na drie kilometer bedacht Gert zich ineens dat de koelkast in de camper niet aan stond. We hadden al een flinke afdaling gedaan maar ja, er hielp geen lieve moedertje aan, we moesten terug...bergop! In de Pyreneeën hadden we dat grapje ook al een keer, toen waren de lampen van de auto niet uit... Ja, of de wandelingen nog niet lang genoeg zijn! We wandelden daarna de gele wandeling, 14 km. We zagen de monniksgier en hiermee is het aantal verschillende gieren dat we hier kunnen zien compleet. We hoorden af en toe de herten burlen. Verder is het er echt stil. Als je dan tegen zo'n helling je broodje zit te eten is het er in deze tijd echt oorverdovend stil. Geen geluid van auto's, treinen, vliegtuigen of brommertjes. Maar ook de vogels zwegen nu in alle talen. En als er dan een vlieg langskomt vind je die echt veel lawaai maken.. Heel speciaal is dat, die stilte, want waar maak je dat nog mee? Op de terugweg stopten we bij een overgang van een riviertje, er was daar een soort van tappunt van bronwater. Terwijl wij daar zaten kwamen er drie herten een beetje grazen. Wij verroerden ons amper en zo scharrelden ze op hun gemakje om ons heen. Ze kwamen zo dichtbij dat Gert alleen nog foto's van hun kop kon nemen.. Dat zijn toch wel van die hele speciale momenten die je mee kunt maken tijdens wandelingen.

Verder was er aan vogels niet zo heel veel te zien, Nog voor de wandeling zagen we vanuit de auto de havikarend. Tijdens de wandeling heel veel bonte vliegenvangers, roodstuitzwaluwen, vale en monniksgieren, de grijze gors, dwergarend, blauwe rotslijster en appelvink. De dag daarop deden we toch de rode wandeling nog. We liepen door naar het kasteel en hadden een prachtig uitzicht over het Nationale Park.

Zondag 23 september hadden we een verplichte rustdag op de camping. Dit was onze eerste regendag sinds we uit Nederland vertrokken en voor deze omgeving was het de eerste regendag sinds april... We scrabbelden en puzzelden en rustten lekker uit. En als je dan zo'n dag op de camping bent ontdek je ook wel eens wat, dat was nu een klein wit bloemetje, zonder blad, een teer stengeltje met twee witte klokjes eraan. Na enig speurwerk kwamen we erachter dat het een herfstklokje is en in dezelfde familie thuishoort als ons sneeuwklokje. Helemaal weer fit konden we een dag later de wandeling achter de camping maken. Die is ongeveer 7.5 km en loopt door de dehesa. Dit zijn enorme velden met steen- en kurkeiken. Ze doen ons heel erg aan de Afrikaanse savanne denken, zeker nu, omdat al het gras helemaal wit/geel verdroogd is. Er bloeide enkel nog een gele distel. Gert ontdekte nog een grote gele kwikstaart die hier eigenlijk helemaal niet op z'n plaats was.. En wat we daar ook veel hoorden, bijna de enige vogels die we nog hoorden zingen, waren de boomleeuwerikken. We waren voor de koffie al weer terug. Je kunt hier internetten in de bar en daar hebben ze Zumo de Naranja natural. Héérlijk en die werd gebracht door de ober die ons nog herkende van onze eerdere verblijven. Ook met hem kunnen we eigenlijk weer geen woord wisselen, maar toch hebben we een leuk contact. Terwijl we beiden met de laptop binnen zaten kwam een van de eigenaren met twee kinderen en zijn broer met vriendin. Hij pakte de gitaar en zijn broer zong daarbij. Het klonk erg professioneel en mooi. Echte Spaanse liederen over gevoel, hart en liefde en liefdesverdriet. Ik weet dat omdat ik wat woordjes kon verstaan, maar vooral ook door de uitdrukking op het gezicht van de zanger. De kinderen speelden er wat omheen en deden af en toe een dansje. Het werd zo een speciale belevenis in een verder bijna lege bar op een late maandagmiddag.

Dinsdagmorgen was de lucht zwaar bewolkt en daarom besloten we maar te vertrekken met als eindbestemming PORTUGAL. Onze buurvrouw had nog een zwarte tapuit gespot in het NP. Dus we begonnen onze tocht in het park. Je weet immers maar nooit... We waren nog maar enkele kilometers het park in toen ik een erg grote donkere roofvogel zag overvliegen. Gert parkeerde de auto meteen en vloog naar buiten met de kijker. Nu zie je zo'n grote vogel weinig met z'n vleugels slaan maar hij was toch snel over de bergen verdwenen. We zijn er toch wel bijna zeker van dat dit de Spaanse keizerarend was! De eerste stop was toen bij Salto de Gitana, Peña Falcon. Het was nog erg vroeg en toch waren er al ongelooflijk veel gieren in de lucht, waaronder ook twee monniksgieren. En terwijl we probeerden die op de gevoelige plaat vast te leggen hoorden we de herten burlen. Ze leken wel van alle berghellingen naar elkaar te roepen. Ik kreeg er een beetje kippenvel van, wat een oergeluid is dat! Gert speurde nog naar de bewuste tapuit maar helaas...

Maar we waren nog niet helmaal klaar met de Extremadura, want we hadden de steppes van Belèn nog te goed. Hier zie je weer een heel ander landschap. Grote open vlaktes met nu verdord gras. Eindeloos ver kijk je weg, hier en daar een enkele boerderij en verder alleen maar ruimte. Eigenlijk nog opener en weidser dan we dit jaar de poesta in Hongarije hebben beleefd. Hier zagen we klapeksters, paapjes, hoppen, witbuikzandhoenders, rode patrijzen, kleine trap en grote trappen. Op de steppes zagen we grote groepen van gauwe gorzen en kalanderleeuwerikken. En natuurlijk ontdekten we op een van de steenhopen die verspreid in het veld liggen een steenuiltje dat zich in alle rust liet fotograferen. In Trujullio deden we bij Leclerc de boodschappen weer en daarna reden we via Cáceres en Badajoz naar Campo Major in Portugal, waar we hartelijk ontvangen werden door Joris en Solange op camping Os Anjos http://www.campingosanjos.com/

PORTUGAL Alentejo

3 oktober 2012. Het vorige verslag hebben we afgesloten met de aankomst in Os Anjos in Portugal. We hebben er een dag of 4 gestaan. We hadden wat regendagen daar, maar we hebben toch ook nog de twee wandelingen kunnen doen. Jammer genoeg leek de fut er een beetje uit bij Joris en Solange. Ze hadden er nog geen nieuwe wandelingen bij in hun aanbod. Verder was er ook nog niet veel veranderd... Ze zitten daar in een mooi gebied, rondom in de olijfgaarden. Het was nu oogsttijd! Vanwege de droogte dit jaar, viel de oogst eerder. Ook hier waren de meeste vogels vertrokken. We hadden nog gehoopt op de grijze wouw en de kleine trap maar de enige die we veel hoorden was het steenuiltje.. Deze reageerde ook meteen op Gert's telefoongeluid. Zo probeert Gert soms vogels te verleiden om te reageren! We hadden daar op de camping WIFI. En met de paal van Jan Willem konden we in ons campertje skypen en onze mail checken. Dus ook tijdens de regenbuien hoefden we ons niet te vervelen..

Maar zaterdag 29 september hebben we de motor weer gestart en via Portalegre, waar ze een ruime keus aan supermarkten hebben, zijn we met een volle koelkast naar Quinta de Pomarinho gereden ( http://www.pomarinho.com/ ). Dit ligt bij Castelo de Vide. Het is een camping van SVR, we betalen hier 16.50 euro per nacht. Van hier uit zijn veel wandelingen te maken. Een aantal hebben we natuurlijk al eens in het voorjaar gedaan maar nu, in de herfst, ziet alles er toch weer anders uit. We missen op alle wandelingen toch wel de meeste kleine zangvogels. En ook met de bloemen is het droevig gesteld. Wel pluk ik onderweg heerlijke rijpe vijgen en bramen. Het weer is ook heel bijzonder. We lopen in het zonnetje. De temperatuur overdag is tussen de 25 en 30 graden en 's nachts is het nog een graad of 12. Castelo de Vide is een bezoekje meer dan waard. Smalle straatjes en nog een oude Joodse wijk. Heel sfeervol allemaal. We wandelden eerst naar het kapelletje dat op een heuvel ver boven het stadje uitkijkt. Daarna daalden we af naar het centrum en dronken bij het eerste café dat we tegenkwamen een bakkie DELTA koffie. Dat is hét merk hier in Portugal. Je krijgt hier een kopje zo klein.. en ook nog maar half gevuld maar het smaakt heerlijk, heel zacht..! Het beviel ons zo goed dat we dachten we nemen er nog een.. voor 55 cent per bakkie kun je ook wel eens ruig doen.. Maar het viel niet mee om de cafébaas te bewegen om voor ons een tweede kopje te brengen.. Het is héél ongebruikelijk hier in Portugal om twee kopjes te drinken.. zo hoorden we later!

We slenterden door de straatjes en tegen lunchtijd schoven we op een terrasje. Zo wandelden we de ene dag naar het stadje en de andere dag door de natuur. Die is hier prachtig! Ook hier veel terreinen met kurkeiken waarvan de stammen, als ze net geschild zijn, prachtig oranje/rood zijn. Hier zie je in die gebieden ook enorme steenhopen liggen. Wat je hier ook ziet zijn een soort hunnebedden. We hebben ons erover verbaasd dat je die in Bretagne ziet, hier en in Drenthe.. Verder weten we zo geen plaatsen waar je ze ook tegenkomt. Ze worden hier Megalieten genoemd. Ze zijn zonder gereedschappen vervaardigd en bestaan uit een kamer en een gang, die beide uitkijken op het oosten. Ze zijn zo'n 2000 jaar ouder dan de piramiden in Egypte. Het zijn voorbeelden van de eerste architectuur in de geschiedenis. Archeologen vonden bewijzen dat ze gebruikt werden als gemeenschappelijke begraafplaatsen. Recent is er een theorie ontstaan dat ze zijn ontworpen om geluid te versterken op dezelfde manier als je bij een fles boven over de opening blaast.

Na twee dagen wandelen namen we een dagje rust en daarna hebben we de fietsen eens uitgetest hier. Als je hier op de camping aankomt krijg je een map mee waarin wandelingen en fietstochten beschreven zijn. De fietstocht die we kozen was 50 km. lang. Het gebied waar we door fietsten was prachtig. Een terrein met veel enorme stenen, olijfbomen maar ook ruige terreinen met een natuurlijke begroeiing. We fietsten langs stuwmeren en we peddelden bergie op en bergie af. Halverwege de tocht kwamen we in een klein stadje, Póvoa E Meadas. Volgens de beschrijving zouden ze hier ook een goed restaurant, Oásis, hebben. We vonden alleen een café met die naam dus gingen we daar nog maar een keertje aan de DELTA koffie. Het werd half een en we zagen ineens mensen door een deur de trap oplopen en jawel hoor daar was het restaurant achter verstopt! Dus ook wij het trappetje op en aangeschoven voor een heerlijke warme lunch. Gert aan de lapjes van de zwarte varkens en ik een portie stokvis. Het smaakte ons goed met een lekker rood wijntje erbij!

Gespijsd en gelaafd gingen we weer op weg. Maar we hadden al snel spijt van het heerlijke toetje en ook van het lekkere wijntje toen bleek dat de weg verder uit behoorlijk flinke hellingen bleek te bestaan... Of kwam het door het wijntje dat ze zo stijl leken??? Hoe dan ook, we voelden de kuiten goed toen we na 51 km voor ons campertje weer op adem zaten te komen...

Hoewel het aantal vogels wat we zien tegenvalt heeft Gert toch al 135 soorten op z'n lijstje staan. Achter de camping ligt hier een klein meertje, daar staat een bankje bij en daar kan hij toch nog wel wat leuke soorten scoren: kleine bonte specht, Helena fazantjes, grote gele kwikstaart, ijsvogel en appelvink. Nog wat meer getalletjes... we wandelden inmiddels 199 km en we fietsten 407 km. We zaten dus duidelijk niet stil deze reis...

SERRA DE ESTRELA

Na 9 dagen het heerlijk naar onze zin gehad te hebben op camping QUINTA da POMARINHO http://www.pomarinho.com/ namen we op maandag 8 oktober afscheid van Dolf en Phine. Het plan was nog niet echt duidelijk.. Uiteindelijk wilden we gaan wandelen in de Serra da Estrela. Maar de kasten moesten ook gevuld en we moesten de tolwegen mijden want we weten nog steeds niet precies hoe dat werkt. We hebben in ieder geval nog een schuld staan van vorig jaar, want ook toen was het niet helemaal duidelijk.. We reden heerlijk binnendoor wat hier helemaal geen straf is, je ziet zo veel meer en kunt ook wat makkelijker stoppen voor koffie etc. De kwaliteit van de wegen is prima.

We schoten zo lekker op dat we besloten maar door te rijden naar QUINTA das CEGONHAS in Nabaínhos, Gouveia http://www.cegonhas.com/ Deze camping is ons en de trouwe lezers van de site welbekend, want we komen hier nu voor de derde maal. Vorige keer, april 2011, hadden we nog een tweedaagse wandeling naar een geitenboer op het programma staan, maar m'n wandelschoenen hadden daar zo de eigen gedachtes over, want die lieten meteen de verbinding tussen schoen en zolen los. Maar de wandeling zat nog goed in ons hoofd en met een paar nieuwe schoenen moest het dit jaar gaan gebeuren...

We reden via Fundao, Pesinho en Covilha over de N339 en de N338 naar Gouveia. De genoemde N wegen lopen door een prachtig gletsjerdal. Heel indrukwekkend is het daar! Zo werd het al het eind van de middag dat we aanklopten bij Gerard en Rieke, die zich ons nog herinnerden! We kletsten bij over de toestand in Portugal. Alle maatregelen die al genomen zijn zoals bijv. overheidspersoneel krijgt geen vakantiegeld meer. Elektriciteit is véél duurder geworden. Eindejaarsuitkering vervalt. BTW is van 13 naar 23 % gegaan, dit alles maakt dat ook de Portugees duidelijk minder op vakantie gaat. We hoorden op alle campings dat ze de invloed van de crisis goed merken en niet alleen onder de Portugese klanten ook de Nederlanders hebben het in de zomerperiode wat af laten weten.. Maar het heeft Gerard en Rieke niet weerhouden om toch nog wat, zeer smaakvol uitgevoerde verbeteringen aan te brengen. Gert is zéér tevreden over de nieuwe afwasplek. Hij staat er daar ook heel kleurig bij! De druiven zijn hier overrijp en heerlijk zoet. Het is maar goed voor mijn lijn dat ze al snel allemaal geplukt werden door een wijnboer, want het was moeilijk om eraf te blijven...

Zoals de vorige keer dat we hier waren hebben we ook nu weer veel gebruik gemaakt van hun hele boek met wandelingen. 's Morgens toog Gert naar de bar waar Rieke, als een soort VVV, hem wel weer een mooie wandeling kon aanbevelen! We wandelden hier in totaal 80 km.... Ik denk dat we hier, samen met de Spaanse Pyreneeën, wel de mooiste wandelingen hebben gemaakt! Je loopt hier vaak langs de berghelling en omdat de bergen wat verder uit elkaar liggen heb je altijd fantastische uitzichten. Voor het eerst hoorden we nu tijdens de wandelingen ook weer vogels fluiten. Verder is dit natuurlijk niet het mooiste seizoen om te lopen, we herinneren ons nog de hellingen vol bloeiende brem in het voorjaar. Maar we ontdekten toch ook snel de geneugtes van deze tijd... Vijgenbomen die vol hangen met rijpe vruchten en niemand die ze plukt.. en braamstruiken met sappige rijpe bramen die zo van de struik vielen. Bomen met Sharon of Kakifruit. Ik koop ze altijd als ze in de wintermaanden bij AH liggen, maar ook hier kon ik ze helemaal zacht van rijpheid uit de bomen plukken. Ja, en dan de druiven, wit en blauw die langs de randen van verlaten tuinen hingen. Hingen is in dit geval het goede woord...

Verder zijn we ook nog op huisbezoek geweest.... Na een wandeling namen we nog een versnapering bij de plaatselijke kroeg. Maria, ergens in de 80 is de kroegbaas en barjuffrouw. Het lokaal is niet groter dan een ruime keuken. Maar het is er wel heel speciaal! Er waren nog twee andere klanten, oude baasjes. We namen een wijntje en een fles bier. Na met Maria wat gegevens over de camping en de eigenaars daarvan te hebben uitgewisseld, met handen en voeten.. maar we begrepen elkaar, vroeg een van de oude baasjes ons in het Engels "Do you like Portugal?" Als wij dan antwoord gaven was hij weer snel zijn aandacht weer kwijt om na een paar minuten dezelfde vraag weer te stellen.. Toen wij onze consumpties afrekenden en 1 hele euro betaalden vroeg datzelfde mannetje ons of we mee wilden naar zijn huis om daar wat te drinken... We zeiden natuurlijk ja en hoopten wel, dat met een hele dag wandelen in de benen hij niet al te ver bij Maria vandaan zou wonen... Het werd een bijzonder bezoek, we kregen een rondleiding door z'n hele huis. Tot en met badkamer en slaapkamer waar hij op z'n bed alvast z'n beste pak had klaarliggen want hij zou de volgende dag voor een paar weken naar zijn huis aan de kust gaan.. We bekeken de foto's van zijn overleden vrouw en zijn zoon die in Amerika woonde. En dat verklaarde weer zijn, weliswaar zeer spaarzame, kennis van Engels! En natuurlijk werden de kleinkinderen ook geshowd. En toen we hadden kennisgemaakt met de hele familie op de foto kregen we ook nog een rondleiding door de wijnkelders. Daar lagen zeker duizend flessen op een professionele manier opgeslagen in de rotswanden van deze ruimte. Wij kregen een drankje aangeboden maar het was zo vreselijk zuur dat ik het wel jammer vond dat hij geen planten in zijn wijnkelder had staan...

De wandeling naar de geitenboer is helaas uit het programma, maar er bleef nog voldoende keus over! En op zondag 14 0oktober, de tweede zondag van de maand, is het altijd markt in FOLGOSINHO. Van de camping uit wordt er dan een wandeling georganiseerd naar dat dorp. Dit jaar konden we kiezen uit een korte versie, ruim 9 km of een lange, ruim 14 km. Met als beloning in het dorp bij de markt een BBQ. Vorig jaar hadden we dat ook al meegemaakt dus we schreven ons nu ook meteen daarvoor in. We hielden het weerbericht in de gaten (WIFI in de camper!) en die beloofde ons op zondag een 10! We wandelden alle dagen in een lekker zonnetje en toen we zondagmorgen opstonden zagen we druppeltjes op de voorruit.. En al tijdens het ontbijt viel er een stevige bui. Maar toen het moment van aanmelden naderde was de lucht weliswaar nog wel erg dreigend maar het was wel droog! Iedereen verzamelde zich in de bar en niemand sprak enige twijfel uit over wel of niet vertrekken.. We vertrokken met 10 mensen voor de lange wandeling die in een stevige klim door de steengroeves uiteindelijk uitkwam in de bossen bij FOLGOSINHO. Nog maar een kwartier onderweg moest de poncho aan en de stevige wind op hoogte zorgde ervoor dat die weinig nut had... We liepen echt in de stromende regen hoog over een kale berg in de harde wind... Het duurde niet lang voordat er een flinke plas water afwissend rond m'n tenen en m'n enkels klotste in de schoenen.. Ik denk niet dat ik uiteindelijk nog iets aan had wat droog was..

Toen we aankwamen bij de BBQ bleek er een groot zeil gespannen te zijn en daar konden we in ons natte goed onder gaan zitten... De speklappen roken heerlijk. De kaas was weer net zo lekker als vorig jaar. Het wijntje hadden we verdiend! De stemming was weer opperbest en we lieten het ons prima smaken. Nu moet je bij het begrip BBQ niet te Nederlands denken.. Het is hier een bergdorp dus sober dwz.: heerlijk mals, alvast in hanteerbare stukjes geknipt, vlees, stevige plakjes bruinbrood en een servetje. We doen hier niet aan sausjes.. salades.. borden.. bestek.. Maar iedereen zit naast elkaar op houten banken zich tegoed te doen aan enorme porties vlees die net om de hoek bij het stalletje van de slager is gekocht en dan centraal door de meesterBBQkok is gebraden. En dat eten doen ze al kluivend zo uit de tien geboden! Het was wederom een speciale gebeurtenis waar we allemaal van genoten en we waren inmiddels zo aan de natte broeken en sokken gewend dat we aangekomen op de camping eerst nog met z'n allen de bar binnenschoven voor een afzakkertje! Het was ook wel bijzonder dat de bezetting op de camping alleen uit Brabanders bestond en de eigenaren zijn ook ooit uit Bladel vertrokken dus er kon gewoon in het Brabants worden gekletst!

Verder aten we ook nog een keer mee op de camping. Gerard kan heerlijk koken, wisten we nog van eerdere keren en ook nu werd dat weer bevestigd! En het is ook erg gezellig om weer eens met andere mensen aan tafel te zitten, we zijn nu natuurlijk al weer heel wat weken op pad en weer eens een ander praatje tijdens de maaltijd is dan wel gezellig!

Maar het weer gaat ook hier veranderen. De herfst is duidelijk aangekomen. De temperaturen liggen vanaf zondag duidelijk een paar graden lager. We hebben zelfs de kachel al een keer aangehad. Nu zitten we hier op de camping op 580 m hoogte en dat maakt het natuurlijk 's nachts ook wat kouder. We hebben ons hier weer helemaal thuis gevoelt! Er zijn nog wandelingen in ontwikkeling en er zitten er ook nog in het boek die wij nog niet gedaan hebben dus we gaan hier vast nog een keertje neerstrijken! Het plan is nu om morgen, 17 oktober, naar SALAMANCA te rijden. Dat is een mooie stad en misschien kan Gert daar een nieuwe fietsband kopen want z'n buitenband bleek helemaal naar de vaantjes..