Hongarije mei 2012

De eerste nacht brachten we door op een camperplaats aan de Main in Duitsland. Dit was een erg mooi plekje voor 5 euro met water en stroom! Voor de liefhebbers.. in Mainstockheim, een aanrader! Eigenlijk wel mooi om wat langer te blijven maar we waren nog maar net op pad dus we gingen meteen de dag daarna weer verder tot we een plekje vonden in Krems op een camping deze keer.

We waren toen ook meteen al een land verder, namelijk OOSTENRIJK. Ik vond dat we in twee dagen genoeg kilometers hadden gedraaid dus daar werd een rustdag ingelast. Het weer was tijdens het reizen prima, lekker zonnetje. We kochten langs de weg spargel en aten zo de dag van aankomst lekker asperges. Maar als je in Oostenrijk bent moet je toch minstens apfelstrüdel en Wiener schnitsel gegeten hebben dacht ik zo, dus dat deden we de dag daarna. Zo werd een regendag toch nog goed gemaakt. Gert bestelde een schnitsel en kreeg er meteen drie op zijn bord...! Hemelvaartsdag trokken we weer verder en gaandeweg de dag brak het zonnetje weer door en reden we Hongarije binnen. Net als in Oostenrijk moesten we hier ook een vignet kopen en zien dat we ander geld, namelijk "forinten", in de portemonnee kregen. Dat lukte bij de benzinepompen net voor en net over de grens. Het vignet bleek over de grens goedkoper te zijn dat ervoor...

Meteen zagen we borden langs de weg met teksten die echt niet te begrijpen waren, dat was wel weer even wennen. We namen de rondweg rond Boedapest en we zeilden al meteen een file in en dat kostte ons zeker een anderhalf uur extra. We waren op weg naar Farm Lator (http://www.farmlator.hu/) . Dit is een camping met ook kamerverhuur tegen het Bükkgebergte aan. Dit ligt in het noord-oosten van Hongarije. De campingeigenaars zijn een Nederlandse man met een Hongaarse vrouw. Het is een bekend plekje voor vogelaars. We arriveerden daar pas op het eind van de middag. Er was plaats genoeg dus we vonden een mooi plekje en kregen informatie over wandelingen en excursies. De camping is werkelijk prachtig, het lijkt wel een park, veel bomen en struiken en daardoor meteen ook veel vogels. De grauwe klauwier, de witnekvliegenvanger en de appelvink hebben allemaal al een keertje in de boom naast ons campertje gezeten. Nu noemde ik alleen de spectaculaire soorten, we zagen ook een keer de keizerarend overvliegen. We hebben hier twee dagen in de omgeving gewandeld. Prachtige bossen met veel oude eiken, afgewisseld met wat open terreintjes. Gert heeft in drie dagen hier al 73 soorten gescoord. We gingen ook fietsen, de eerste keer beviel ons dat maar matig, maar we móesten wel op pad om brood te gaan halen. Het eerste dorpje wat we vanaf de camping tegenkomen heet Sály. Net voor dat dorp woont een grote groep zigeuners in wat krakkemikkige huisjes. Volgens Rob, de campingeigenaar, zijn ze een groot probleem, ze werken niet en krijgen veel kinderen om zo toch inkomsten te hebben. Ze vertonen onaangepast gedrag en vormen een overlast in deze gemeenschap. Voor ons allemaal nog tot daar aan toe maar ze hebben ook honden. Niet van die hele grote maar wel van het soort dat als ze een fiets zien daar meteen achteraan gaan en meteen happen naar de kuiten. Nu kunnen we allebei nogal hard fietsen, maar je hart gaat toch wel op een standje sneller met zo'n happer op kuithoogte... zo hadden wij er op een gegeven moment vier exemplaren achter ons aan..

Na twee dagen wandelen wilden we wel eens wat gaan fietsen, maar de aantrekkelijke wegen (lees eigenlijk: vlakke wegen) liepen via dat hondenstuk. We aarzelden wat en besloten om ons toch door die honden niet te laten tegen houden... We vertelden onze bedenkingen tegen Rob en toen bleek hij een apparaatje te hebben waar met één druk op de knop een vreselijk geluid voor honden uit te krijgen is. We mochten het van hem meenemen en ja hoor al bij het eerste huis dat opdoemde zagen we een van die bruine ettertjes al een voetganger lastig vallen. Hij kreeg ons in beeld en meteen wendde hij de steven en rende op ons af. Ik dacht nu of nooit en drukte op het knopje. Wat een wondertje, er kwam een schelle toon uit het kastje en het mormel draaide zich meteen om en weg was ie... Opgelucht fietsten we verder en hadden een mooie fietsmiddag langs met riet dichtgegroeide visvijvers. Gert's vogellijstje groeide flink er was zelfs een appeltaartsoort bij, namelijk de krekelzanger.. Het apparaatje bleek een langdurige werking te hebben, want op de terugweg vertoonde geen enkel straatjoekel zich nog in de buurt van onze fietsen..

We vertrokken maandag 22-05 uit FARM LATOR. Met de nodige tips van Rob op zak werden we uitgezwaaid door onze Engelse buurtjes. Schatten waren het. Iedere dag vroeg hij naar onze plannen voor die dag en probeerde vervolgens alles in het werk te stellen om onze plannen te laten slagen. Hij bood zelfs een keer aan om ons naar de plek te brengen waar we graag wilden gaan rondkijken! Die maandag hadden we het plan om op weg naar de volgende bestemming, EGER, langs een heuvel te rijden waar volgens Rob wel 7 soorten orchideeën te vinden waren. Een van die soorten zou het vrouwenschoentje zijn. Die hadden we ooit, heel lang geleden, een keer zonder te zoeken gezien in Italië. Dus dat zou wel een bijzondere waarneming zijn! We vonden de bewuste heuvel, BÜKKZSERE, meteen. Na wat zoeken vonden we het vrouwenschoentje, maar helaas uitgebloeid.. Maar toch ook nog 3 andere soorten orchideeën! Verder bloeiden er nog tal van ander soorten, die ik bij ons alleen ken als tuinplant. Namelijk de Dictamus, vuurwerkplant, Anemone Sylvestrus, Zomeradonis. Het wildemansskruid was inmiddels uitgebloeid, de mooie zaaddozen ervan zagen we wel. Het was een mooi gebied met prachtige vergezichten, het zonnetje scheen en toen we zo op de helling ons appeltje zaten te eten en genoten van al het moois om ons heen beseften we toch weer wat een bofkonten we zijn! We vonden in EGER een prima camping, TULIPAN CAMPING, plaats genoeg en mooi sanitair. Het stadje lag op loopafstand en is zeker de moeite waard om te bezoeken. Mooie gebouwen, kerken en gezellige straatjes met veel terrassen. We dachten dit in een dag te doen, maar we amuseerden ons er zo goed dat we pas vrijdag weer vertrokken.

We pikten er terrasjes waar Gert een Weissener bier bestelde en daar een schaaltje met twee plakjes citroen bij geserveerd kreeg, niet echt bijzonder, maar er stond ook nog een klein schaaltje met ongekookte rijst bij. Wat moesten we daar nu mee… Het was niet te eten.. rondstrooien lijkt me alleen bij een trouwpartij van toepassing en die zagen we niet rond ons heen. Het bleef voor ons een mysterie en als we op de andere tafeltjes keken zagen we bij iedere bierdrinker zo’n schaaltje staan.. Bij het afrekenen hebben we het toch maar gevraagd. Gelukkig spreken ze hier, net als wij, een klein mondje Duits.. Als je de rijst in het bier gooit gaat het meer schuimen… Opgelost!

Er waren mooie modewinkels in EGER. Mode zoals we die bij ons nu ook zien. De jeugd draagt deze kleding ook, maar verder zie je veel mensen in kleren die bij ons al lang niet meer gedragen wordt. Veel dikke mensen zien we hier, vooral vrouwen! De Mac heeft hier ook een plaatsje gevonden en we zagen bij de markt eetloketjes waar veel gefrituurde gerechten werden verkocht. Er waren veel klanten die heerlijk stonden te smullen. Verder zijn er overal ook veel zoete versnaperingen te koop. Bij de bakkers zie je echt lekker gebak liggen! En overal kun je banketbakkersijs kopen net als bij ons in ontelbaar veel smaken en het wordt hier ook enorm veel gegeten.

De prijzen liggen hier duidelijk lager dan bij ons. Dat geldt ook voor het eten in een restaurant. Een hoofdgerecht zit onder de tien euro. En we aten hier lekker! De campings zijn wel weer duurder dan bijvoorbeeld in Frankrijk, maar daar kunnen we gebruik maken van kortingen en dat is hier niet het geval. We liepen in een overdekt koopcentrum met veel verschillende winkels in drie etages. Tot onze verbazing zagen we twee vrouwtjes van een jaar of 25 boven aan een roltrap staan aarzelen. We bleven even staan kijken en wat bleek, ze durfden niet op de roltrap te stappen. Naar boven hadden ze wel gedurfd maar naar beneden vonden ze echt te eng. Na veel aarzelen stapte er een toch op om wat in onbalans te raken omdat ze de leuning niet goed vastpakte zodat haar hand boven bleef terwijl haar voeten met de trap mee naar beneden gingen.. De tweede deed er zo lang over om moed te verzamelen dat ik al had besloten haar maar onder de arm te pakken en zo samen met haar erop te stappen… Net toen ik bij haar kwam stapte ze erop, tussen twee mensen in. Ook zij raakte in onbalans maar kwam heelhuids beneden. Ik herinnerde me meteen weer hoe ik als kind de eerste keer op een roltrap stond… wat is dat lang geleden!

Nadat we op donderdag lekker genoten van het zonnetje en onze E Reader aten we ’s avonds nog een hapje in de stad en reden we vrijdag ( 25-05) richting TISZAMEER. We hadden nog een tip van Rob hoe we over een dijk langs het meer konden fietsen. We parkeerden de camper in een dorpje en fietsten van daaruit naar de dijk en zagen een mooi natuurgebied aan de rand van het meer. Veel oude en nieuwe rietvelden met de daarbij horende bewoners zoals de grote en kleine karakiet, de bruine kiekendief. De kwak zagen we een aantal keren. Zilverreigers, Blauwe reigers en ooievaars. De geelgors deed ook zijn bekende melodietje. We hoorden veel wielwalen in de bomen langs het meer. En als een kers op de taart zagen we de Zeearend vliegen boven het meer. Wel ver weg, maar onmiskenbaar de zeearend.. We fietsten vanuit NÉGYES. Na dit mooie fietstochtje zochten we een camping in TISZAFÜRED.

DIETER CAMPING is de naam van de camping en de eigenaar stelde zich voor als Der Liebe Dieter! Duits dus en het merendeel van de gasten is ook Duits. Volgens Dieter één grote familie en iedereen is dan ook zeer aardig. De camping is prima, een aanrader en het meer is heel dichtbij en van hieruit kun je er mooi gaan fietsen. Het stadje is ook goed te bereiken op de fiets. Goed plekje hebben we gevonden! Zaterdag was het meteen markt in het stadje. Dus wij erop af! Wat een verschil met EGER. Het is hier duidelijk heel wat armoediger. Er werd veel kleding verkocht op de markt, alles lag in grote hopen in de stalletjes. Er waren veel klanten voor. Er werd ook veel gereedschap te koop aangeboden en verder waren er mensen die de gekweekte groenten of bloemen uit hun eigen tuin verkochten. Zo zag je een vrouwtje die alleen wat bosjes uien verkocht, of een mannetje met alleen aardbeien, maar dan ook wel hele lekkere… En ook een gezinnetje dat verse doperwten verkocht. Die hebben we net als de aardbeien gekocht. We moesten ze nog wel even doppen, maar ze smaakten echt heerlijk! Die middag fietsten we zo’n veertig kilometer langs het meer. Gert ontdekte de Syrische bonte specht, weer een appeltaartsoort! En wat later weer de zeearend, maar nu recht boven ons hoofd. Deze vogel heeft niet voor niets de bijnaam “de vliegende deur” want wat istie groot!

Een week zitten we nu bij Der Lieber Dieter. We kwamen voor één nachtje maar het werd ruim een week! We verkenden de Hortobágyi vanaf de camping in TISZAFÜRED. De Hortobágyi is een groot natuurpark van 81.000 ha. In het verleden overstroomde dit gebied regelmatig als de rivier de Tisza buiten zijn oevers ging. In de warme zomer droogde het dan weer op en zo verziltte de grond enorm. Vanaf het moment dat er in de rivier een stuwmeer werd aangelegd veranderde de puszta in een droog gebied. Door verschillende kanalen te graven hebben ze de oorspronkelijke staat weer voor een deel teruggebracht. Er zijn heel weinig stukken waar je dit gebied in mag waardoor het een mooi terrein is voor veel vogelsoorten. Er groeit veel hard, droog gras en op de natte plekken vind je enorme rietvelden. Op een paar plaatsten zijn visvijvers aangelegd waar je dan de watervogels weer kunt tegenkomen. De puszta is een onmetelijke grasvlakte, helemaal vlak en er lopen veel kuddes van schapen en runderen met hun herder rond. Vanwege de verzilting van de grond zie je eigenlijk alleen in de bermen wat bloemen. Speciaal is de wilde indigostruik en de kamille.

We wandelden een paar maal langs de visvijvers. Op mijn verjaardag deden we zelfs de grote ronde en dat betekende wel 6 uur stevig doorstappen. We zagen die dag drie maal een zeearend overvliegen… Ik vond een kuiltje met daarin lege schildpadeitjes. En ook troffen we een ringslang op het pad. Verder veel bruine kiekendieven en in het riet natuurlijk de grote en kleine karekiet, de roerdomp en de snor. Baardmannetjes hebben we ook heel mooi kunnen bekijken evenals de blauwborst. Wat ook wel heel bijzonder was was de buidelmees! Op ons pad stonden op geregelde afstand veel uitkijktorens. Niet allemaal waren ze veilig genoeg om ook naar boven te klimmen. Maar die dat wel waren boden een prachtig uitzicht over riet en waterpartijen. Toen we op een zo’n toren stonden zagen we op het pad een reebok staan. Langzaam kwam hij dichterbij gelopen. Lopen, kijken, twijfelen, lopen kijken, toch maar weer een paar stappen terug.. Dan liep hij even het riet in maar kwam dan toch weer terug. Gert had eerst van boven af foto’s gemaakt maar als de ree het riet in liep ging hij snel naar beneden om zo mooiere foto’s te kunnen maken… Tot drie keer toe naderde de reebok de toren en twijfelde steeds weer van kan ik er langs of niet… Gert stond inmiddels op de begane grond tegen een van de staanders van de toren. Zodat de ree hem niet zag en de laatste keer kwam hij echt heel dichtbij.. ik lag inmiddels op m’n buik op het bovenste terras, en kon alles mooi volgen.. Uiteindelijk besloot het dier toch het riet in te gaan en zo met een boog om de toren heen te zwemmen.. wat een belevenis was dat, het duurde alles bij elkaar wel drie kwartier en we waren onder de indruk!! Echt een verjaarscadeautje, dit zullen we niet vaak meer mee maken! En tussendoor kwamen met regelmaat sms-jes met felicitaties binnen, echt een bijzondere verjaardag!

Als we hier rondrijden zien we veel reeën maar ook vossen op de velden. Ik geloof wel dat dit het land is van de bruine kiekendieven… Die zie je altijd wel ergens over de velden zweven! Wat we ook nog zagen was een grondeekhoorn, een soort Europese prairiehond. Of wat misschien nog duidelijker is: een stokstaartje. Ik maakte een foto van het landschap met een boerderij en in mijn ooghoek zag ik iets beige, een soort van klein paaltje. Toen ik de kijker erop zette was het weg. En ja hoor na even wachten was het er weer en door de kijker zagen we iets wat het meest leek op een stokstaartje, op de uitkijk! Mooie belevenis was dat, nog nooit gezien in Europa! Ook zag ik voor de eerste keer een vliegend hert over m’n hoofd heen vliegen, wat is zo’n kever groot, misschien wel acht of tien centimeter..

We deden ook nog een boottocht op het Tiszameer. En daar ontdekten we dat als op het land de kiekendief de meest voorkomende roofvogel is, het op het water de kwak is. Ongelooflijk zoveel als we er zagen! In de randen van het Tiszameer zijn smalle sloten met veel riet ontstaan, veel wilgen die met hun takken boven het water hangen.., het gaf ons een beetje het Biesboschgevoel.

En zo vermaakten we ons hier prima, deden mooie waarnemingen, want ook de roodpootvalk en de scharrelaar en de hop werden afgevinkt! Op de camping, lekker in het zonnetje aan het ontbijt hoorden we de wielewaal en de specht. De zwarte roodstaart heeft hier een nestje in de kersenbomen. Die kersen zijn trouwens net rijp en ik heb er heel wat geplukt, heerlijk en zo zoet! Dieter plukte ze ook, maar hij had het trapje laten staan en ja, dat was natuurlijk niet slim.. dan vraag je er om… HEERLIJK waren ze… iedere keer een handje vol.. zo tussendoor! En de aardbeien zijn hier ook záálig.. Er kwam een paar maal een autootje op de camping die een voorraadje versgeplukte kwam verkopen.. Zo koop je ze niet meer in Nederland.

We vertrokken zondag 3 juni naar KECSKEMÉT. Onze Duitse buurtjes, Hansen Helga, ik verzin het niet... gingen ook naar die stad en we zouden elkaar wel weer op de camping daar treffen. We reden binnendoor, het was zo'n 160 km. Langs de weg was van alles te koop, aardbeien, meloenen, kersen en veel soorten groenten. Maar er stonden ook schaars geklede, rondborstige dames die te koop waren...! We reden door mooie landschappen met grote akkers waarop alle soorten graan groeiden. Veel zonnebloemen, helaas nog niet in bloei en ook maïs. De bermen stonden vol met bloemen in wit, duizendblad en kamille, paars van de salie, het diepe rood van de klaprozen en het geel van boterbloemen en vlasleeuwenbek. Prachtig dus! Toen we stopten voor een bakkie koffie heb ik een boeketje geplukt voor Philomien haar vaasje. Aangekomen in Kecskemét zei onze TomTom: "bestemming bereikt" maar wij zagen alleen een parkeerterrein met aan de overkant onze Duitse buurtjes op de parkeerplaats van het zwembad. Er bleek een groot zwemparadijs te zijn gebouwd op de plaats waar eens de camping was.. De plannen werden omgezet, er werd in het archief gekeken en daar vonden we nog documentatie over een camping in VAJTA. Op de folder zag hij er goed uit, een zwembad, Nederlandse eigenaars en veel wandel en fietsmogelijkheden in de buurt... een stadje kunnen we later ook nog doen dachten we zo... Na anderhalf uur rijden zei de TomTom weer: "bestemming bereikt" en al wat we zagen was een dicht hek met daarachter een leeg, al langer gesloten complex. We controleerden nog eens het adres op de TomTom maar dat klopte. Ik belde het nummer op de folder en daar werd niet opgenomen... Okay, die camping had het dus niet gered, misschien ook meegedaan aan "ik vertrek" want daar redden de mensen het meestal niet, geloof ik. Maar daar zaten we.. inmiddels in een andere hoek van Hongarije terecht gekomen.. Wat nu?? We vonden nog een camping in TAMÁSI, zo'n 80 km verder. We hadden het allebei wel gehad. We waren vertrokken met het idee van een paar uur rijden en dan lekker een beetje door een stadje slenteren... misschien een terrasje en nu zaten we nog steeds op de weg...

De camping in Tamási http://www.tamasitermalfurdo.hu/ zag er mooi uit, er stonden nogal wat Nederlanders die hun weken vulden met drie keer daags naar het thermaalbad te gaan... Maar de omgeving bleek ook erg mooi. We kwamen weer voor één nachtje maar knoopten er toch een dag bij aan om op de fiets wat rond te kijken. Daar kregen we geen spijt van, we hadden een prachtige fietstocht die voor een deel door de bossen ging. We zagen in totaal 5 reeën en 10 damherten tussen de bomen lopen. Prachtig! Met paard en wagen haalden mensen hout uit de bossen voor eigen gebruik of om te verkopen. Het paard wordt hier duidelijk nog gebruikt als werkpaard, ook op het land om te eggen of te ploegen. We probeerden voor het eerst van ons leven ook nog het thermaalbad. Het kostte wel enige overwinning om erin te stappen.. het water had een kleur die niet echt prettig aandeed, een soort geel/lichtbruin. Maar er zaten meer mensen in dus.. kom op niet flauw zijn... Oei wat was dat warm... 35/37 graden bleek op de informatie. We hebben ons erin ondergedompeld en zijn nu vast de komende tijd gevrijwaard van allerlei kwaaltjes... Echt fijn vond ik het niet... We wilden nog wat baantjes trekken in het buitenbad (chloor) maar vanwege een naderend onweer werden we daar meteen weer uitgejaagd... Binnen deden we nog een whirlpool maar dat is toch niet echt ons ding. Goed, m'n nieuwe zwempak is ingewijd...

Zo vertrokken we na een prima verblijf op de camping in Tamasi op dinsdag naar MAGYAREGREGY... Dat is weer een camping met Nederlandse eigenaars van de SRV. We hopen maar dat die er nog wel is...

Na zo'n 70 km stopten we in een mooi heuvellandschap bij een camping in een dalletje tussen de bossen. We werden verwelkomd door Sandra die samen met René de eigenaar van camping Maré Vará is. http://www.camping-marevara.com/ . Een mooi groen terreintje dat nog vrij leeg was. We kregen meteen informatie over wandelingen vanaf de camping en PECS,volgens de ANWB de tweede mooiste stad van Hongarije is vanaf hier goed bereikbaar met de bus...

We probeerden eerst de wandeling, onze buren hadden de dag daarvoor gewandeld en waren verdwaald, na 6 uur lopen bleken ze 20 km van de camping af te zijn en per auto werden ze teruggebracht. Omdat de autoweg om de berg heen liep was dat nog 40 km rijden... Wij vertrokken vol goede moed, op hun advies met stokken en GPS. Dat bleken twee goede adviezen. De grond is hier een soort leem en omdat het twee dagen geleden flink geregend heeft was het glijden en glibberen. Berg op is dat wel te doen maar bergaf toch wel eng...De profielzolen van onze wandelschoenen zaten vol met slik en we kwamen steeds hoger te lopen.. Bergaf werd het een soort skiën.. Na ongeveer 20 minuten waren we de rode strepen die de wandelroute aangaven al kwijt... Met behulp van de GPS liepen we terug en vonden zo het spoor terug! We liepen die dag weer zo'n 6 uur, vooral door prachtige beukenbossen. We hebben nog nooit zoveel herten en reeënsporen gezien op onze wandelingen, ook veel wielewalen gehoord en heel veel spechten gezien! En de welriekende nachtorchis! 's Avonds verwijderde Gert vier teken van m'n benen...We besloten het bos nog maar een dagje te laten drogen en eerst een dagje naar Pecs te gaan. Wat een mooie stad was dat, we hebben genoten! En dat voor ons die helemaal geen stadsmensen zijn... Prachtige gebouwen, we bezochten een synagoge, een kathedraal en een moskee die later omgebouwd is tot een katholieke kerk.. Heel bijzonder was dat, het eerste deel leek nog het meest op een moskee maar het tweede deel was echt een katholieke kerk! We zaten lekker in het zonnetje op terrasjes en vierden zo nog een beetje mijn verjaardag met een heerlijke chocoladepunt bij de koffie! Dit was het eerste lekkere gebak dat we zagen sinds we in Hongarije zijn! In een museum van een oude keramiekfabriek deed ik inspiratie op om weer te gaan boetseren... En na nog een drankje op een gezellig terras was het weer tijd om de bus terug naar "huis" te nemen.. Heerlijk om vanaf zo'n terras naar de voorbijgangers te kijken. Er liepen veel klassen met schoolkinderen door de stad. We vroegen ons af of dat in Nederland ook gebeurd, dat het een onderdeel van het schoolprogramma is om steden met hun musea te bezoeken, we wisten het niet. Verder zie je mensen in de meest moderne kleding samen lopen met mensen die echt hun kleren nog uit de oude doos of zak hebben gehaald! Eigenlijk net als wat je op de weg ziet met de auto's. Je ziet moderne SUV's, fourwheeldrives en veel types van de ons bekende merken maar evengoed ook veel oude LADA's, SKODA"s maar ook het trabantje zie je nog rondsnorren..

We reisden met de bus. Leuk om te zien hoe anders het hier in de bus toe gaat in vergelijking met de bus in Nederland. Thuis zien we de passagiers met een mobiel in de hand of aan het oor. Iedereen is daar met zijn eigen ding bezig! Hier zaten heel wat mensen gezellig te kletsen met hun voor of achterbuur, of met iemand in de rij ernaast... Het deed erg gezellig aan tot mijn achterbuurvrouw een heel gesprek met mij begon... Zij sprak Hongaars, ik eerst Duits... toen ze dat niet begreep in het Engels maar zij ging maar door in het Hongaars, heel overtuigend. Toen vertelde ik maar gewoon in het Nederlands dat ik er niets van verstond en dat ik uit Holland kwam.. dat begreep ze wel, Rotterdam zei ze en daarna weer veel zinnen in het haar eigen taal.. Ze was niet te stuiten, ik heb nog samen met haar het ANWB boekje over Hongarije doorgenomen, de plaatjes dan... Zij vond het blijkbaar wel een fijn gesprek want uiteindelijk kreeg ik haar naam, adres en telefoonnummer geschreven op een papieren zakdoekje en.. ik geloof dat we zijn uitgenodigd om bij haar langs te komen in Szászvár want daar woont ze.. Het was een mooie dag en een leuke ervaring

Nog meer Zuid- Hongarije

We vertrokken op maandag 11 juni richting SZEGED. Wenamen afscheid van onze buurtjes, Marian en Aad. Maar niet voor lang want er was een dikke kans die we ze nog gingen tegenkomen. En natuurlijk namen we ook afscheid van Renée en Sandra. We konden hen welgemeend bedanken voor hun gastvrijheid! Ze stonden aldoor voor ons klaar met tips over wandelingen, stedenbezoek en leuke dingen die in de omgeving te bezoeken waren. TOP! Dus nog maar een keer hun www. want hun camping is echt een aanrader: http://www.camping-marevara.com/

We zwaaiden tot we ze niet meer zagen en toen ging de TomTom aan. Althans, dat dachten we... Maar of we nu zacht op het knopje drukten.. of hard... of er eens mee schudden... of even van het raam afhaalden... of even de stekker eruit... ze gaf geen respons onze Belgische Eva. En dan zie je ineens hoe afhankelijk dat je bent geworden van die vrouw.. We mopperden vaak op haar als ze ons weer via allerlei trutpaadjes naar onze bestemming voerde( terwijl later bleek dat je er ook gewoon over de doorgaande weg kon komen...) Ze hield nogal van stukjes afsnijden, onze Eva.. Ja-ah en daar zit je dan met je goeie gedrag. We hebben geen echt gedetailleerde kaart bij en we wilden ook nog naar Boedapest... Allerlei woorden werden er gedacht en ook gezegd... Maar tijdens de koffiestop hingen we ze aan de laptop en daar werd ze wakker van. We hebben ze de hele dag niet meer uitgezet, wat we ook deden... We hebben haar ook beloofd verder steeds netjes te doen wat ze zegt als ze ons maar blijft helpen...

We zijn inmiddels bijna een week verder, ze doet ook nog steeds mee en we hebben inmiddels in SZEGED gekampeerd op een camping aan de rivier de Tisza. We bekeken de mooie gevels in de stad. Een echt grote stad is het hier. Er was een Jugendstill-route uitgezet en die hebben we gelopen. Mooie gevels maar weinig sfeer, vonden wij, in de stad. Toch wel veel terrasjes waar je voornamelijk ging zitten om grandioze ijscoupes te verorberen of een drankje met een van de vele soorten gebak die in de bijbehorende winkel te koop waren. En, dat is dan natuurlijk een logisch gevolg, echt veel ontzettend dikke mensen... We hoorden dat de regering van Hongarije afgelopen oktober de prijs van suiker en suikerhoudende producten heeft verhoogd om zo te proberen de mensen wat van al het zoet weg te houden... Maar we waren dus in SZEGED met ook veel parken met weinig leven, maar wel enorme beelden van "man of glory". Nu ik dit zo schrijf realiseer ik me ineens dat er geen enkele vrouw bij stond... Als ik hier woonde dan ging ik er wat aan doen...!