22 juni. Weer een reisdag. Gert had weer een alternatieve route bedacht. In het reisprogramma wordt altijd een route beschreven die je snel naar het nieuwe adres brengt. Jammer is ook dat er verder weinig informatie gegeven is wat er onderweg te zien of te doen is. Iedereen in de groep loopt daar wel een beetje tegen aan. Maar Gert is een echte kaartlezer, hij puzzelt steeds wel weer een mooie route uit waar we wat mee kunnen. Zo ook weer deze dag.

Onze eerste stop is Rimetea in de Aries-vallei. We hadden een mooie rit door een prachtig landschap, het is echt heel erg mooi hier. Dit dorpje is gesticht door de Hongaren maar in de 14^e eeuw werd dit gebied gekoloniseerd door de Saksen voor winning van ijzererts.

Dankzij een ondernemende burgermeester en enige steun uit Boekarest is bijna de helft van de 315 Sakische huizen gerestaureerd.

Niet zover bij dit dorp vandaan ligt de prachtige Cheile Barcaului kloof. Steile rotswanden omsluiten een klein riviertje. Je kunt er met de auto komen maar de weg loopt dood en vanaf het eindpunt van de weg kun je wandelingen maken in de kloof maar ook in dit hele natuurgebied. Wij hadden niet zo heel veel tijd meer over maar liepen toch nog een stukje de kloof in en vonden het heel indrukwekkend.

Dit is zeker een gebied waar ik, als we nog een keer naar Roemenië teruggaan, beter wil gaan bekijken. Toen we op de camping, camping Eldorado ( www.campingeldorado.com), arriveerden zat de groep al bij elkaar voor de welkomstborrel en konden we meteen aanschuiven… (( Voor meer informatie over de Nederlandse eigenaar van deze camping en de projecten die zij hebben in Roemenië:www.stichtingcontactenroemenievianen.nl) Door een onweersbui brachten we de avond in de camper door. Deze camping ligt in Gilau in de buurt van Cluj- Napoca. Het ligt tegen een berggebied aan het: Apuseni gebergte. We blijven hier maar twee nachten en helaas zijn er geen uitstapjes geregeld door Cagrom…

De dag na deze reis was een dag zonder uitstapje. Er was daar genoeg te beleven in de naaste omgeving, een schitterend berggebied maar er was niets geregeld en op de dag van aankomst was dat niet meer te realiseren… jammer maar dit was wel een misser van Cagrom…

De camping lag aan zo ongeveer de drukste weg van Roemenië en alleen door 3 à 4 kilometer langs die weg te lopen kon je in het stadje komen… Dus dat werd een wasje draaien, lezen en een beetje puzzelen. Voor Gert betekende het de reis van de volgende dag voorbereiden! Die avond stond de gezamenlijke maaltijd gepland en zo moesten ervier mensen een hoofdgerecht koken voorzes personen endrie een voorgerecht voornegen personennet alsmet het nagerecht. De tafels en stoelen werden in een kring gezet en ieder zette wat hij had gekookt op zijn tafel en daarna kon iedereen bij iedereen gaan opscheppen! Gedurende de reis was er onderling veel kritiek geweest op deze door de reisleiding geplande activiteit en waren er toch wel een aantal mensen flink zenuwachtig geweest of ze wel iets speciaals op tafel zouden kunnen zetten… iedereen heeft lekker gegeten die avond en de weergoden waren ons ook welgezind, want het bleef de hele avond droog. Na afloop moest iedereen natuurlijk tegelijk aan de afwas was een run op de aanrechten opleverde en nog wel wat meer komische situaties…

Maandag 24 juni was weer een reisdag en wel naar Gyula Thermal camping (www.gyulatermalkemping.hu ). Deze camping ligt weer in Hongarije en zo is dan de tour door Roemenië rond.. De route die in het reisboek van Cagrom is opgegeven vond Gert wat te snel, deze loopt alleen via de doorgaande weg. We hebben de vorige reisdag nogmaals beleefd wat een piraten dat die Roemenen op de snelweg zijn…, we moestentwee keer hard op de remmen om een inhalende auto nog ruimte te geven.. En ook hadden op een gegeven moment twee auto’s voor ons ruzie en die haalden ook de vreemdste capriolen uit… We hebben het er niet zo op. Binnendoor is de weg niet eens altijd slechter, alleen je treft wat vaker een paard en wagen of een tractor. Omdat we hier in een prachtig berggebied zaten wilden we daar eigenlijk nog wel wat meer van zien, maar dat kon alleen door zo’n 100 km extra te rijden over wegen waarvan niet duidelijk was of ze goed berijdbaar waren.. Goed, we hebben er lang over gedubt en maandagmorgen om 8.00 uur besloten we om er toch voor te gaan.

We hadden een geweldig mooie rit, we waren 10 uur onderweg! We reden hoog door de bergen met uitzichten die wij alleen kenden van bergwandelingen op flinke hoogte! We reden zo hoog over zandweggetjes en iedere keer als we een boerderij passeerden en ik zag een tractor staan was ik weer gerustgesteld, die zou ons er wel uit kunnen trekken als we vast kwamen te zittten…We hadden een stuk van15 km onverhard en wel evenzoveel km asfalt met potholes en dan ook nog eens een km of 15 asfalt waar steeds vierkante gaten in zaten ter voorbereiding voor de asfaltwagen… Dus we hupten, wiebelden, slalomden en schokten van de ene kuil in de andere en uiteindelijk bleek dat alles toch nog vast zat, alleen de inhoud van de kastjes was wat door elkaar gehusseld. We waren wel 10 uur onderweg geweest, maar doordat de klok in Hongarije een uur vroeger staat dan in Roemenië kwamen we toch nog op tijd, voor 18 uur binnen… Niemand van de groep had deze route ook aangedurfd en iedereen was verbaasd dat we er al weer waren… Maar het was echt de moeite waard geweest, over grindweggetjes hoog door de bergen met fantastische uitzichten, we kwamen kuddes koeien, paarden en schapen tegen. Hoog bloeiden alle kleuren wilde bloemen in de bergweides. Ook zagen we vandaag weer dat er toch ook erg arme dorpjes zijn hier in Roemenië. Echte bouwvallige hutjes zonder ramen of deuren waar toch ook gezinnen in wonen. Maar ook weer huizen die je juist in Oostenrijk zou verwachten.. Overal werden we daar hoog in de bergen nagestaard en zelfs werd onze camper daar een keer gefotografeerd. De spoorwegovergangen zijn in Roemenië een verhaal apart, je kunt er echt alleen stapvoets over want hoe je de ruimte tussen de rails vlak op moet vullen dat hebben ze in het hele land nog niet uitgevonden..

HONGARIJE

Dinsdag 25 juni kunnen we met het toeristentreintje dat op de camping overnacht in alle vroegte naar het thermaalbad. Maudy en Peter uit de groep hadden de dag daarvoor al onderzoek gedaan in het stadje en zij hadden een konditorei gevonden die we zeker niet mochten overslaan.. Om niet in de problemen te komen met de lunch werd besloten om dan nog maar voor het thermaalbad aan de koffie mét te gaan..

Het was inderdaad een soort Luilekkerland daar. We zaten er met z’n vijftienen aan de koffie en bijna iedereen had een ander taartje erbij genomen… Smullen!

Daarna moesten al die calorieën er weer afgezwommen worden in het zwembad. De temperatuur was er tussen de 34 en 38 graden en het water had en donkerbruine kleur. Je kon binnen en buiten, het was een enorm groot complex met massagekamers en andere behandelingsmogelijkheden… Wij hadden wel plezier in het warme water er kletsten er heel wat af. De Hongaren daartegenover waren bloedserieus en bij hen kon er geen lachje af. Misschien zijn het hier wat sombere mensen of is kuren een serieuzere zaak dan wij denken… Het water bevat in deze streek veel mineralen en ijzer en vanwege dat laatste is het advies om na afloop goed te douchen, om roestvorming te voorkomen.. Het was vandaag een bewolkte dag en dat was weer jammer, want anders is het natuurlijk allemaal veel levendiger in zo’n zwembad.

De dag daarna gingen we weer verder of eigenlijk terug, voor de laatste dagen van de georganiseerde reis, naar Theo en Tineke. Dat wordt dan camping Oazis Tanya (www.oazistanya.com) en daar worden we weer herenigd met onze fietsen… Het zal een weerzien worden!

Woensdag 26 juniWe reden 260 km naar camping Oazis Tanya. We deden de Tesco supermarkt onderweg aan en daar vonden we waar ik al zo lang naar op zoek ben.. Soja yoghurt! Een maal eerder konden we het kopen bij de Carrefour en nu dus ook bij de Tesco! Toen we op de camping kwamen bleek iedereen al weer aanwezig. Er was niet meer echt op ons gerekend, want we moesten echt zoeken naar een plaatsje. Uiteindelijk vonden we een plekje vlak bij een moerbeiboom, wat resulteerde in veel vuil-inloop in de camper. In no-time zaten onze zolen onder een vieze plak van de gevallen bessen.. We hadden weer een welkomstborrel en eigenlijk had ik het wel een beetje gehad met die borrels…

En het stond niet in het programma, maar we werden ook nog verwacht aan de gezamenlijke maaltijd.. Tineke had voor 21 mensen gekookt en voor mij een speciaal schaaltje met hetzelfde gerecht, maar dan zonder vlees maar dan met ei.. Je kunt dan ook niet zeggen, sorry, niet op gerekend, wij komen niet.. Het eten was binnen vanwege een koude wind!

We hadd op deze laatste camping geen programma meer. Hetwas eigenlijk wachten op de afscheids BBQ op vrijdagavond. We hoorden de afgelopen dagen heel wat gemopper in de groep over de laatste dagen van deze reis, er was geen programma meer, maar er was wel een paar dagen hier gepland.. Wij zagen het ook niet zo zitten, dus wij hadden meteen al bij de welkomstborrel, op woensdag gemeld dat we vrijdagmorgen al verder zouden trekken. We hebben donderdag nog een rondje over de puszta gelopen. Het was duidelijk dat het hier heel warm en droog was geweest. Er was niet veel kleur meer op de puszta, de bloemen waren uitgebloeid. De bijeneters lieten zich niet meer horen of zien.

Vrijdagmorgen 28 juni deden we een afscheidsrondje langs alle campers en toen waren we weer met z’n tweetjes! We vierden dat meteen in Soltvadkert bij de bakker met een heerlijke taart bij de koffie! En toen gingen we oppad naar Fred en Vera die een SVR camping Fantazya Tanya (www.fantaziatanya.com) hebben in Szentkiraly.

Vorig jaar hebben we hier ook een paar dagen gestaan voor we naar Boedapest gingen. Het was een leuk weerzien met een dikke kus! We bleken weer de enige gasten en daar genoten we weer met volle teugen van. We hebben hier echt genoten van de rust na zo’n reis met dagelijks 20 mensen om ons heen. De eerste dag deden we helemaal niets, behalve ’s avonds gezellig borrelen met Fred en Vera op hun terras. Gert had zich hier voor het campertje geïnstaleerd met uitzicht op de velden om de Tanya heen.

Met de verrekijker onder handbereik zat hij daar en zo zag hij heel wat vogels voorbijkomen. De bijeneters, de grauwe vliegenvanger, de zwarte roodstaart, de kleine klapekster, de hop, de buizerd. En een paar maal per dag zagen we een haas door het veld springen; zou hij zijn leger in de buurt hebben?? De bijeneters waren net 14 dagen klaar met hun nest. Ze hadden hier een heel speciale plek gevonden om hun nesten te graven, namelijk gewoon in de berm, naast de weg, plat op de grond, niets geen slootkant of zandheuvel...

Zondag werden we door Fred en Vera uitgenodigd om mee te gaan naar de maandelijkse streekmarkt in Nagykörös. Dat was een leuke ervaring, er werd vee verkocht, schapen, geiten, paarden, koeien, varkens, kippen, eenden, konijnen en honden. Een varken dat met de nieuwe eigenaar mee moest gilde de hele markt bij elkaar...

Er was veel kleding en ook heel veel etenskramen… Op advies van Fred probeerden we een Langos. Dit is een platte oliebol die je naar keuze kunt laten besmeren, wij kozen voorknoflooksaus bestrooid met gemalen kaas. Het was een hele hap maar smaakte uitstekend!

Als afsluiting gingen we in het stadje nog even langs de ijswinkel en dat kunnen ze hier in Hongarije echt heel goed, heerlijke smaakjes ijs maken!

Van de weg terug maakte Fred een echte safari, door de kleinste weggetjes door de bossen te nemen zagen we nog twee reeën. En een scharrelaar! Maandag wandelden we in de omgeving en we waren weer geraakt door de prachtige natuur hier.

Hier was duidelijk nog meer in bloei dan op het vorige adres. Wat ook opviel was de grote variëteit aan vlinders. Ook de meekrap of kolibrivlinder zagen we veel. ’s Avonds kookte Fred voor ons en al natafelend met een lekker door Fred eigen gebrouwen wijntje vloog de avond om!

Er blijkt een muggenplaag te heersen in Hongarije na alle overstromingen van de Donau en de Tisza. We snapten het al niet, want de eerste avond hier is Gert de hele avond op jacht geweest in de camper en kilde hij er 75.. We dachten dat ze op de vorige camping in onze camper waren gevlogen, want daar stonden we onder de bomen.. Maar de volgende avond en nacht werden er nog eens bijna 60 vermoord.. Het aantal muggenbeten valt gezien het aantal wat rondvloog enorm mee. Maar ze zoemen echt irritant, dus ze moeten er toch aan geloven! Morgen gaan we toch maar een insectenspray kopen denk ik…

Na een paar heerlijke dagen in Szentkiraly gingen we oppad naar Der Lieber Dieter in Tiszafüred. (www.dieterscamping.eoldal.hu) Die camping kenden we al van vorig jaar. We hebben er toen een week gestaan en het toen erg naar onze zin gehad. We hebben ook nu weer langs het Tiszameer gefietst. Dat was wat verder dan we dachten, 70 km. Vorig jaar was er meer te zien aan vogels, bloemen en vlinders.. Het voorjaar is toch voor die dingen meer geschikt! Maar het was mooi weer en het fietspad was prima dus we klagen niet.. We wandelden ook nog een dag langs de visvijvers in de Hortobágyi.

Ook daar waren de bloemen nu ver uitgebloeid. We zagen wel drie zeearenden, een volwassen exemplaar en twee jongen. Verder nog de buidelmees die net uit zijn nestje vloog. We zagen nu drie nestjes, vorig jaar geen een, maar toen waren we waarschijnlijk te vroeg…De baardman hoorden we en de woudaap zagen we, en ook nog de Pontische meeuw! Het blijft een prachtig gebied om door te lopen! Het was wel vermoeiend, want het was die dag zeker dertig graden en geen enkele schaduw…en dan zo’n 22 kilometer lopen! We hadden onszelf beloofd om die avond te gaan eten in het restaurant van de camping. “Mevrouw Dieter” serveert er op haar manier en Dieter is de kok. Je kunt er echt heerlijk eten. Met “Mevrouw Dieter” kun je lachen, ze is echt een heel aparte met een speciale humor. Ze is Hongaarse, maar ze heeft van Dieter goed Duits geleerd. Je kunt bestellen wat je wilt, maar uiteindelijk manoeuvreert ze je toch naar wat zij denkt dat het lekkerste is op de kaart..

6 juli We hebben er nog een dagje uitgerust van het wandelen, fietsen en lekker eten. Zo vertrokken we zaterdag, na eerst de markt te hebben gedaan in het stadje. Dat wisten we ook nog van vorig jaar, dat dat echt de moeite waard is. Je ziet er alleen de lokale bevolking. Hongaren en Roma’s, ze verkopen daar wat Fred noemt “oude meuk” en de groenten uit hun eigen tuin, maar ook uit het bos denk ik, want we vertrokken met 700 gram cantharellen, een meloen en een rok…Niet dat die rok nu zo mooi was, maar het was een ouder stel en ik dacht dat ze het geld erg goed konden gebruiken…

Onderweg wordt ook heel wat handel gedreven langs de weg. Dit is zowel in Roemenië als in Hongarije het geval. Je koopt er meloenen, aardbeien, kersen, paddenstoelen of gewoon een bosje bloemen wat ze net geplukt hebben in hun eigen tuin… Het is allemaal ontzettend goedkoop dus we stoppen nogal eens. Nu is het inmiddels zo, als we vertrekken vraagt Gert al “Waar stoppen we vandaag voor? Kersen?”

Goed we vertrokken dus bij Dieter met als bestemming Dömös. Dit ligt 35 km ten noordwesten van Boedapest. Het was inmiddels zaterdag 6 juli. Ergens onderweg hadden we gehoord dat dat gebied een paar weken terug was overstroomd en dat het niet mogelijk zou zijn daar te kamperen… Voor we vertrokken hadden we per internet contact met de camping in Dömös en.. ze waren weer open en we waren welkom. We vonden er een plekje op deze prima camping met een zwembad met prettige afmetingen. Er was niet veel meer te zien van de overstroming. Dat werd wel anders toen we een dag later gingen fietsen langs de Donau. Aan de bomen langs de Donau was te zien dat het water nu nog steeds extreem hoog stond. De stammen van de bomen stonden allemaal nog onder water. Maar ook kon je nog ver op de oever aan het slik op de bladeren hoog in de bomen zien hoe hoog het water was gekomen tijdens de overstroming. Overal lagen nu nog zandzakken en er waren langs de oever van de Donau dijken van zand gemaakt.

Het was heel indrukwekkend om te zien hoeveel water er dan extra door deze rivier heeft gestroomd! We staken met pontjes de rivier over en fietsten langs de smalle autoweg, maar ook over prima fietspaden naar Visegrad.

De Romeinen bouwden hier al een castrum dat in de 9^e eeuw door een groep Slavische immigranten in bezit werd genomen. Zij gaven de plek de naam Visegrád wat hoge burcht betekent. In de late middeleeuwen voegden de Hongaarse vorsten dit gebied bij hun jachtgebied.. Daarop verdwenen de meeste Slaven en steeg de Koninklijke belangstelling voor Visegrád. Deze lieten een echte vesting bouwen op de heuvel. Deze stond in verbinding met een grote whertoren aan de oever van de Donau.. In de donjon van de burcht werden de Hongaarse en enige tijd ook de Poolse kroonjuwelen bewaard. In de 14^e eeuw liet de koning er een zomerpaleis bouwen. Helaas zorgden vier Turkse veroveringen en even zo vele tegenacties ervoor dat er weinig overbleef van deze schitterende gebouwen. Nu is het een bescheiden plaatsje met krap 1500 inwoners. Ondanks alle verwoestingen trekken de ruines van het paleis beneden en de burcht boven nog volop bezoekers. Het uitzicht vanaf de burcht over de omliggende omgeving moet prachtig zijn… wij zijn er niet aan toegekomen!

Het ziet er hier mooi uit, de Donau is een flinke rivier, op het smalste deel 200 meter breed. Het is niet Der Schöne Blaue Donau, maar meer Der Schöne Braune Donau, maar hij is omgeven door mooie groene heuvels en kleine stadjes langs de oever. En omdat dit nog steeds Hongarije is en de restaurants hier héél betaalbaar zijn, vulden we de wachttijd voor de pont op door een lunch te nemen in een Etterem. (restaurant) Ik nam als voorgerecht frambozensoep… bij ons zou dat een toetje zijn, frambozensoep met yoghurt met een flinke dot slagroom erop.. Ach, of je dat nu als voorgerecht of als nagerecht hebt, het smaakte heerlijk..

Wat ons hier steeds weer opvalt tijdens het wandelen of fietsen is dat als je in Frankrijk, Italië, Spanje of Nederland wandelt of fietst, iedereen zegt je goedendag. Eigenlijk net zo iets als dat boten die elkaar tegenkomen altijd groeten door een hand op te steken zo doe je dat met wandelen en fietsen door hallo, bonjour,bon giorno of buenos dias te zeggen.. Wat wij hier ook zeggen, je krijgt maar zelden een groet terug.. Zou dat toch nog een beetje een erfenis vanuit het oost-blok zijn? Ook op de camping is dat goed te merken.

We gingen hier nog een dagje fietsen en dan na het afscheid van Hongarije trokken we Oostenrijk in….

14 juli, vandaag werd in de tour de Mont Ventoux gereden, Mollema staat nog steeds twee in het algemeen klassement!

We fietsten in Hongarije, bij de Donauknie ook nog naar het plaatsje Esztergom.

We bezochten daar een prachtige basiliek. De aartsbisschop van Hongarije zetelt daar. Het is een prachtig gebouw in een mooie omgeving. Toen we eenmaal een toren hadden beklommen keken we zo Slowakije in. Maar we klommen nog wat hoger en nog wat hoger.. een beetje tegen mijn gevoel in, maar ik liep in het midden op een hele smalle wenteltrap, dus ik kon met geen mogelijkheid omdraaien. Het resulteerde uiteindelijk na zo’n 350 treden in een wandeling helemaal boven over smalle plankjes langs de groen uitgeslagen koepel… met knikkende knieën.

En toen kwam het moment om afscheid te nemen van Hongarije, we hebben het er weer prima naar onze zin gehad en ook nu vertrekken we met het gevoel: we komen nog een keertje terug! Net voor de grens met Oostenrijk vonden we in Mosonmagyarovar nog een Tesco supermarkt, daar konden we nog wat Hongaarse specialiteiten inslaan en toen was het echt gedaan. Via Wenen en Kornenburg reden we naar de camping in Krems.

OOSTENRIJK

We kenden deze camping nog van vorig jaar. Ze vonden het daar nu nog geen hoogseizoen dus we stonden er met onze ACSI kaart voor een prettige prijs. Het stadje is leuk om even door te lopen en er zijn genoeg terrasjes om een lekker Duitse Weissener te proeven! Langs de Donau reden we de volgende dag verder, via Melk, Salzburg, Bad Reichenhall en Inzell kwamen we in Reit am Winkl terecht op een camperplaats.

DUITSLAND

De natuur was echt Bayern geworden, prachtige alpenweiden en mooie bergen met dennenbossen. Maar ook veel verkeer en veel bussen met toeristen! Het moge duidelijk zijn dat het seizoen hier echt is begonnen! De camperplaats lag in Seegatterl en bleek vele mogelijkheden in de omgeving te hebben om te wandelen. Je kon er met een bus omhoog en dan boven wandelen of gewoon ook zelf naar boven lopen. Toen ik ’s morgens mijn rondje liep ontdekte ik orchideeën in de bermen en tussen alle andere bloemen in de weide. Zo besloten we om hier nog maar een dagje te blijven en te wandelen. We kregen tips van de Mevrouw van het camperbureau bij het afhalen van de broodjes ’s morgens. Dat waren tips over de wandelroutes, maar ook over de specialiteiten die we zeker moesten proeven als we boven in het restaurant aangekomen waren! Ze noemde de Kaisermandll als iets wat we zeker niet mochten missen…

Wat hadden we een goede beslissing genomen om daar nog een dagje te blijven! We liepen de berg op en ontdekten zeven soorten orchideeën. En verder nog heel veel andere bloemen, het was meer dan genieten! De vlier stond hier nog in de bloesem, terwijl we gezien hadden dat in Hongarije de eerste bessen er al in zaten! En na al dat genieten tijdens het wandelen gingen we nog even door in Winklmoos Alp, het restaurant boven en als toetje aten we samen de Kaisermandl. Dit bleek een dikke pannenkoek, die in stukken was gesneden en met poedersuiker bestrooid. Hij werd geserveerd met appelmoes. En.. inderdaad, héérlijk! Geheel versterkt liepen we de berg weer af en hadden uiteindelijk 17,5 km in de benen.

Na Reit im Winkl moesten we door, want we hadden met Agnes en Jan afgesproken, zij stonden in Brunnen op camping Brunnen aan de Froggensee. www.camping-brunnen.de We hadden een mooie rit daar naar toe, prachtige berglandschappen met groene alpenweiden daar tussenin. Het was een leuk weerzien! Maar er kwamen nog meer bekenden… de zus van Agnes met haar man, dus ‘s avonds zaten we weer aan een tafel met acht mensen en hadden we weer een groep(je)! Gelukkig was er voor ons nog een plek op de camping, want het stond hier echt héél vol. Maar het is een goede camping met prima sanitair en een winkel. Hij ligt prachtig aan het meer zelf in het dal met de omringende bergen met daarop weer de kastelen Schwangau en Neu Schwangau van Maximiliaan en Ludwig de tweede. De omgeving is echt enorm mooi met veel wandel en fietspaden. Die laatste lopen door het dal en zijn dus overwegend vlak. Het stadje Füssen is het bezoeken meer dan waard, het ligt op fietsafstand. Maar het is ook een heel toeristische trekpleister en dat is op de wegen rondom deze plaats ook goed te merken.

Als we al die drukte om ons heen, op de camping en op de wegen zo zien beseffen we dat het toch wel langzaam aan tijd wordt om naar huis te gaan. Maar eerst nog een dagje gezellig met z’n allen invullen. We gingen met de Tegelbergbahn omhoog, van 836 naar 1730 meter. Het was een grote gondel waar we met wel 40 mensen in konden, dus eng was het beslist niet. Boven was het fris maar het uitzicht was fenomenaal. We zagen rondom ons alle hoge bergtoppen en de twee kastelen lagen ergens beneden tegen de hellingen aan… Na een bakkie koffie waar we behalve de koffie ook het uitzicht opslurpten.. begonnen we aan de afdaling waar we drie en een half uur over deden. Er zaten best wat moeilijke stukken tussen, maar met vereende krachten en steuntjes hier en daar lukte het ons zonder problemen! We zagen onderweg prachtig bloemen en nu ook weer orchideeën waarbij er voor mij een nieuwe soort te noteren viel, de Gymnadenia odoratissima.

We hadden het leuk zo met z’n allen! Eenmaal weer terug bij de startplaats van de Tegelbergbahn fietsten we weer terug naar de camping. Er werd gezamenlijk weer een maaltijd in elkaar geflanst en het is toch altijd gezellig zo’n volle tafel! Na nog een potje kaarten was ons samenzijn weer voorbij.

Jammer maar het was goed zo, we hadden echt van elkaars gezelschap genoten! Onze bestemming was, na een zondags ontbijtje, de Hymershowroom in Bad Waldsee. Ook nu hadden we een prachtige rit binnendoor, we weten zeker dat er voor ons hier, buiten het seizoen, nog veel te genieten valt… Op mijn dagelijkse rondje ’s morgens vroeg zag ik die dag een eekhoorn, vier reeën en een das. Die laatste had ik nog nooit in het wild gezien, hééél speciaal!

Tegen het middaguur ( zondag 14 juli) arriveerden we bij de Hymervestiging in BAD WALDSEE waar een camperplaats bij is, met ook nog gratis stroom! We bekeken de campers die je in Nederland wel kunt kopen, maar niet in een showroom kunt bekijken. Ik kan niet zeggen dat het de keuze gemakkelijker maakt. Na de showroom bekeken we het plaatsje wat er ook aardig uitziet!

Op 15 juli hadden we, na nog een keertje de showroom bekeken te hebben een prachtige rit door Duitsland.Riedlingen, Reuthingen, Nürtingen, Wernau, Góppingen, Lorch, Alfdorf, Gaildorf Schwabinh Hall, deze laatste is een mooi stadje en prima voor een uitgebreide lunch! Uiteindelijk stopten we in BAD MERGENTHEIM op de camperplaats. Voor we de volgende dag vertrokken bekeken we eerst het stadje, de markt vonden we mooi maar verder viel het wat tegen… beetje verwend misschien? We reden langs Würzburg, Schweinfurt, Coburg wat een heel mooi stadje bleek.. Eisfeld, Saulfeld, Rudolstadt om weer te eindigen op een camperplaats in WEIMAR. Dit was een mooi camperplaats tegen een groot park aan op loopafstand van het stadje.

Deze camperplaats lag wat aan de buitenkant van het stadje op een groot parkeerterrein bij een groot zwembad. Het zwembad ging al om 8 uur open dus daar kochten we voor 2 euro de man een kaartje en konden zo gebruik maken van het toilet, zwembad en kwamen lekker gedouched weer terug bij ons campertje! We zagen op verkeersborden dat we hier niet ver van het voormalige concentratiekamp BUCHENWALD waren. Dus besloten we om daar ons route langs te laten lopen. We waren onder de indruk van wat zich hier afgespeeld moet hebben. Het was niet echt een vernietigingskamp maar het crematorium had hier toch ook flink gewerkt. Dat laatste was nog intact en het zelfs nog de geur van verbranding… Verder was er een groot documentatiecentrum met veel informatie in de zin van foto’s brieven, gebruiksvoorwerpen en verhalen. Er is een mooi monument geplaatst en hoe dan ook je wordt er stil van en de rest van de dag bleef het toch wel in mijn hoofd zitten! We reden door via Bad Frankenhausen, Kelbra, Besga, Schwenda naar de camperplaats in BREITENSTEIN

De volgende dag, het was in middels 18 juli geworden bezochten we QUEDLINBURG. Dit is een prachtig stadje in voormalig Oost-Duitsland. Mooie gevels, veel vakwerk, terrasjes, heerlijke koffie met taart, prettige prijzen.. en aan het eind van de dag meldden we ons bij Jan Willem en Willie onze vroegere buurtjes in HAHAUSEN. Op 19 juli wandelden we een dagje door de prachtige omgeving van CLAUS ZELLERTHAL. En een dag later, op 20 juli stalden we het campertje weer naast ons huis en hadden we in totaal 6.795 km gereden.

Het was een mooi trip, voorlopig doen we niet meer mee met een groepsreis alhoewel er zeker ook voordelen aan zitten! Maar onze vrijheid is ons toch veel waard en wij zijn toch meer natuur- dan cultuurmensen. Misschien toch ook wel van allebei ween beetje maar dan willen we graag zelf de keuze kunnen maken. Hongarije vonden we weer een prima land om te zijn. Roemenië, ja, daar hadden we graag meer van de natuur bekeken want die is er zeker in overvloed! Mooie reden om er nog een keer naar toe te reizen. En Duitsland viel ons weer op hoe mooi het daar is en zeker dat gebied bij Brunnen daar gaan ze ons nog een keer, buiten het seizoen weliswaar, zien!