Camper-reis Frankrijk, Spanje, Portugal (2 )voorjaar 2011
Deel 2 van een verslag van de camperreis die we maakten in het voorjaar van 2011. We stappen in op 2 mei onderweg van Campo Maior naar Escalos de Baixo
We hadden het goed gehad op Os Anjos maar waren weer toe aan iets nieuws. En dat vonden we op een camperplaats in Escalos de Baixo, genaamd HANMAR. Nu zal niemand van jullie precies weten waar dat ligt! (of onderschat ik jullie nu?)Voor de kenners, het ligt in de buurt van Castelo Branco, in het oosten van Portugal, zo'n 60 km van de Spaanse grens. We hadden keus maar dachten, een camperplaats dat is ook wel handig we wilden toch weer verder, dat is wel mooi voor 1 nacht. Het was een mooie plaats en wel zo mooi dat het ook nu weer een nachtje meer werd. Een prachtig terrein op de rand van een ruig, ongerept terrein aan de rand van het dorp. Wat oude dennen, kurkeiken en eucalyptusbomen. De roodkopklauwier bleek z'n nest bijna boven onze camper te hebben. We hoorden de nachtegaal in het lage struikgewas op de camping zijn hoogste, en voor een nachtegaal...Hans!! is dat ook echt het hoogste lied, zingen! En toen kwam er een invasie van wielewalen die in groen/gele flitsen van boom naar boom gingen. Veel mannetjes bij elkaar allemaal druk roepend. Het was geweldig wat een prachtig geluid maken deze vogels! Gert kon er ook nog een mooi fotograferen. Dat is bijna nooit mogelijk bij deze vogels, meestal zijn ze niet te zien tussen de bladeren!
Heerlijk om zo in alle rust te kunnen genieten! Maar Hans, de eigenaar van de camping, kwam eens informeren of we ook nog wilden gaan wandelen... hij wilde namelijk het gras nog maaien. We wandelden over een mooi pad 2,5 km naar het dorp. We vonden een restaurant voor de lunch. Na een aperitiefje op het terras schoven we het restaurant in. We namen een dagmenu, dachten we.. eerst brood met olijfjes en daarna een schaal van groene sla met dressing, of in ieder geval wel veel olijfolie... het hoofdgerecht was vis, de ober stelde voor visfilet of kleine visjes, gefrituurd. Bij dat laatste gingen zijn oogjes glimmen dus zeiden we, laat maar komen.. nou ja eigenlijk was het meer een gebaar van ons maar het werd begrepen! Aan de tafel naast ons zat een groep en als er nieuwe klanten binnenkwamen schoven ze gewoon daarbij aan. Misschien hadden wij dat ook moeten doen.. maar je weet het niet.. we kennen inmiddels een paar woorden Portugees... maar die hebben niets met eten of een restaurant te maken... Dat is meer van hallo, goedemiddag of dank je wel... We hadden witte wijn besteld en ja hoor, we zullen de foto erbij doen voor Mitchell, hij zal de karaf herkennen maar dan met bier... Het hoofdgerecht werd gebracht en er lagen zowel de kleine visjes als de filet op de schaal met in het midden rijst met bonen. We aten heerlijk. De sardientjes, want dat waren het, waren heerlijk en je kon ze met huid en haar opeten... Toen kwam de ober weer een voorstel doen. Hij begon met een woord waarvan wij dachten... dat betekent vast nagerecht, en dat was ook zo want daarna konden we kiezen uit Pudim, klinkt ook als pudding, frutos of helados. En dat laatste betekent weer ijs... We gingen aan de pudding en namen nog een lekker sterk bakkie koffie toe. Heerlijk en speciaal, de televisie stond natuurlijk weer aan maar de groep naast ons trok meer onze aandacht. Gert rekende voor al dit lekkers 15 euro af. De karaf wijn hebben we niet leeg gekregen... We tobben zo nog wel even door...
Toen we terugkwamen was onze campingbaas net klaar met grasmaaien, we maakten een potje thee en hij kwam er gezellig bijzitten. We hoorden dat hij zijn camping te koop heeft staan. Hij is nog maar ruim een jaar bezig, heeft hele goede reacties op internet maar zijn vriendin had enorm last van heimwee en is teruggegaan naar Nederland. Nu staat dit prachtige plekje te koop...
De volgende dag is het 4 mei en gaan we weer verder, onze volgende stop is in Gouveia.
We kamperen op Quinta de Cegonhas ( http://www.cegonhas.com/ ). Vorig jaar hebben we hier in april ook een paar nachten gestaan. We keken meteen of ons plekje nog leeg was en ja, het veld stond wel wat voller maar we staan er weer. Om hier te komen hadden we een mooie rit door de Serra da Estrela, het hoogste bergmassief in Portugal. Vorig jaar hebben we hier ook gestaan, dat was op het eind van onze voorjaarsreis. Nu hebben we nog wat meer tijd te gaan. We hebben er nu verschillende wandelingen uit hun grote wandelboek gedaan. We wandelden door de vallei van de Melo. Prachtig, een eenvoudige trip met mooie uitzichten op hellingen vol met bloeiende brem. We wandelden nog naar de steengroeve, ik hoopte op orchideeën maar dat was pech, niet eentje... Maar Gert ontdekte de ortolaan, die had hij nog niet afgevinkt! Hij bofte want het was een echt fotomodel, hij poseerde op een steen en op een tak en Gert glunderde! Mooie foto's, maar jullie zagen die al bij het vorige verslag. We verdwaalden maar vonden mede dankzij de GPS van Gert de weg weer terug... helaas was de dag daarna een regen en winddag, en we hadden nog wel zo'n leuke route uitgezocht.. We zaten ineens binnen maar konden wel lekker op internet.. De dag daarna scheen het zonnetje weer, het was de Nederlandse Moederdag. Rieke en Gerard hadden een uitje bedacht voor alle kampeerders. Wandelen over de berg naar Folgosinho.
Daar was het markt en dan wordt er ook altijd gegeten op de markt. We wandelden gezellig al kletsend de berg op. Een vrouw kon moeilijk uit de voeten en zij werd door Gerard met de auto gebracht! Het was een marktje van niks, drie kramen, maar het was er een gezellige drukte rondom. Er werd worst en speklappen op een grote BBQ gegrild. Die werden op een grote schaal geserveerd. Verder waren er mandjes met stokbrood en rode wijn. Bestek daar deden ze niet aan, alleen een servetje! Er werd heerlijk aan de speklappen gekluifd, het vet droop van de kinnen... Wij zaten ook aan lange tafels midden tussen de meute! We moesten wel een beetje voorzichtig aan doen met de wijn, want we onze terugweg ging over een smal paadje de berg af! We eindigden in ons eigen dorp in het café van Maria, een dame van boven de tachtig met een café waar geen tafel en stoelen in passen... Wij waren met 14 mensen en we konden op smalle bankjes tegen de muren zitten, het paste precies. Maria glunderde bij zoveel klandizie. De rekening werd opgemaakt en we moesten met z'n allen € 5.10 betalen... Bij thuiskomst bleek een van mijn schoenen een losse zool te hebben dus de wandelingen die we nog wilden doen moeten nu wachten tot volgend jaar. We gaan dan zeker terugkomen en niet alleen vanwege de wandelingen het is gewoon een erg fijn plekje
Maandag 9 mei . De grote stad, Porto. We hadden er al veel over gehoord, en veel goede berichten ook! We stalden de camper op Camping Marisol, een klein campinkje aan het strand. De bushalte vlakbij en de zee ook! We hebben 2 dagen door Porto gezworven. Ook hadden we een kaart voor 2 dagen genomen op de hop-on en hop-off bus. We konden er 3 verschillende ritten mee maken. De historische route, die een goede indruk gaf van de stad. Het is een niet zo'n erg grote stad met veel straten die vroeger erg mooi geweest zullen zijn. Nu zagen veel straten er verwaarloosd uit. Veel oude panden stonden leeg en waren vervallen. Maar toch ook wel weer pleinen die echt de grandeur van een grote stad nog hadden en er mooi uitzagen, prachtige gebouwen en standbeelden. Porto ligt aan de rivier de Duero, de stad is gebouwd tegen een helling. Dat geeft leuke straatbeelden, smalle straatjes met trappen. Veel kerken met op de buitengevel muren blauw witte tegels met mooie Bijbelvoorstellingen. We zijn in een paar kerken geweest. Ze hadden een barokke inrichting, heel druk en overdadig versierd en dat alles ook nog eens met een laag goudverf bedekt. Route 2 was de bruggenroute. Er liggen 6 bruggen op korte afstand van elkaar over de rivier. Twee van deze bruggen waren heel herkenbaar van de hand van Eiffel. Een is een spoorbrug en de andere is voor het gewone verkeer, de trams boven en het 'gewone' verkeer onder. Dan hadden we nog route drie, de kastelenroute, die liet wat van de kastelen en de buitenwijken zien. Bij dit kaartje van de bus hoorde ook nog en vaartocht over de Duero. Dit deden we op het eind van de middag en de stad zag er vanaf het water prachtig uit, mooie gekleurde huizen in een laat, laag zonnetje. En we konden met het buskaartje ook nog Port gaan proeven bij Cálem. We kregen een rondleiding langs de grote vaten port en we kunnen nu meepraten over Ruby en Tawny Port en Vintage... En we proefden een paar glaasjes! Tegenover ons zat een jong Nederlands stel ook te proeven en we kletsten wat tijdens het nippen. Zij waren komen vliegen en bleven nog 4 dagen in Porto. Wij vertelden dat we kampeerden in de stad. Hoelang hebben jullie erover gedaan om hier te komen, vroegen ze ons. We namen nog een nipje en antwoordden, 10 weken! Ze keken eens naar ons en naar onze glaasjes..
En al die tijd liep ik door de stad met de kapotte schoen in mijn rugzak, in de hoop een schoenmaker tegen te komen. Wel kwamen we een schoenwinkel tegen waar ze wandelschoenen verkochten. Ik vond daar een goed paar, ik vroeg aan de verloopster of ik ze meteen aan mocht houden, ze viel na mijn vraag voor ons op de grond, meteen kwamen haar collega's aangelopen... geen probleem zeiden ze, dat doet ze vaker... ze bleek epilepsie te hebben.. toch een vreemde ervaring was dat...! De laatste avond namen we nog een drankje op een terras en we waren het er samen wel over eens dat Porto een aardige stad is maar helaas op veel plaatsen erg verwaarloosd en vuil. Lissabon is wat ons betreft toch meer de moeite om te doen!
Op 12 mei, we beginnen aan ons 40e huwelijksjaar, vertrokken we richting Spanje. We hadden een route gepland langs de Duero. De weg slingerde omhoog en omlaag, het schoot niet echt op en we hadden ook niet veel zicht op de rivier. In het laatste stuk, van de weg langs de Duero tegen Spanje aan, is het wel zeer de moeite waard. Daar zie je alle hellingen vol met de toekomstige port. We reden die dag een flinke route tot Zamora. Natuurlijk deden we onderweg nog een restaurantje aan, we hadden tenslotte wat te vieren. Zamora ligt weer in Spanje en heeft een prima camperplaats tegen een soort park aan. Er waren behalve een vuilnisbak verder geen voorzieningen. Maar er kwam nog een Spaanse heer met zijn twee kinderen langs op weg naar de speeltuin. Hij vroeg ons of we uit Holland kwamen. Hij was een paar jaar terug in Holland op vakantie geweest en dit jaar ging hij weer. Hij bleef wat kletsen en toen hij wegliep zei hij nog dat als wij iets nodig hadden dan moesten we het maar zeggen, hij woonde vlakbij...
En ook de dag daarna maakten we er een echte reisdag van. We vertokken om 9 uur en in de vroege middag vonden we een grote supermarkt van LeClerc in Soria. Het was ruim twee weken geleden dat we een winkel hadden gezien, onze kelder was inmiddels ver leeg! We boften, het bleek een winkel met een ruim assortiment. Ons karretje raakte rap vol... Bij het afrekenen kregen we een bon voor twee dagmenu's in het winkelrestaurant! En daar gingen we weer, eerst de boodschappen in de camper gelegd en toen maar aangeschoven. We hadden een ruime keus, beiden namen we een lekker vissoepje en Gert koos een schnitzel met frites en ik kreeg een heerlijke zalmforel met sla. Nog een ijsje en een puddinkje toe. We hoefden alleen ons bonnetje in te leveren en gelaafd en gespijsd konden we onze weg weer vervolgen. Uiteindelijk kwamen we uit in de Spaanse Pyreneeën. Op een camping bij Los Mallos de Riglos, Camping La Banera in Ayerbe. Castillo de Loarre ligt hier vlakbij. http://www.labanera.turincon.com/ Pierre en Mieke met dit laatste adres hebben we al jullie tips gevolgd, het waren echt goede adviezen! We gaan hier nu weer een beetje uitrusten van twee dagen mooie ritten. Op weg hier naar toe zagen we weer veel ooievaars, gieren en een steenuiltje zat op de draad naar ons te kijken. De nachtegaal zat ons uit volle borst welkom te heten toen we ons plekje op reden dus dat zal vannacht wel weer een heel concert worden!
Het was een mooi klein campinkje. We hadden een prima plekje, de nachtegalen zaten uit volle borst te zingen. En niet alleen 's nachts... De gieren cirkelden boven ons hoofd, Gert zag er ook nog een aasgier bij, terwijl wij lekker in het zonnetje aan een bakkie koffie zaten. Tussendoor sloop hij met zijn statief en camera naar de nachtegalen in de hoop er een op de foto te krijgen... We probeerden op de fiets bij het kasteel te komen maar het valse plat bleek te vals.. We keerden om en dronken nog het laatste Spaanse bakkie op een Spaans terras voor een Spaanse prijs! ( €1.10)
De volgende dag werd een echte autodag. Prachtige uitzichten. Eerst passeerden we Los Mallos de Riglos. Dit is en prachtig natuurgebied, hele steile hoge rotsen in het landschap, prachtige kleuren en de gieren cirkelden erboven rond. en Biescas. Vooral in het eerste stuk stopten we vaak want er bloeiden ontzettend veel orchideeën. We namen de binnenweg naar Jaca
De overgang door de Pyreneeën was prachtig, hoge bergen met de toppen nog in de sneeuw. We gingen de grens over op de Col du Portalet . We wandelden daar een stukkie de berg op en liepen tussen de bloeiende narcissen en vlierorchissen. Gert stond nog even op zijn sandalen met de blote tenen in de sneeuw.
Kees hield ons onderweg op de hoogte van de gang van zaken bij Ajax-Twente. En zo kwamen we dan weer terug in Frankrijk. We hebben het echt erg naar ons zin gehad in Spanje en Portugal. Spanje met zijn grote uitgestrekte natuurgebieden. We hadden daar mooie campings, de mensen waren vriendelijk. We konden ons nu ook veel beter redden in de winkels en de restaurants. En we merkten dat we af en toe zelfs op het goede moment een Spaans woord konden ophoesten. Dat geeft toch zelfvertrouwen.. Portugal was ook mooi, maar we hadden daar wel campings van Nederlanders dus dat maakte het wat betreft de taal wel makkelijk! De natuur is in Portugal ook erg mooi, je kunt er prachtig wandelen.
En nu weer in het bekende Frankrijk. Het is hier allemaal wat kleiner, maar wel mooier. De dorpen met de bloemen. De vele mooi aangelegde tuinen vol bloeiende bloemen. De winkels, met etalages en gezellige spulletjes en mooie kleding. Qua het gezellige aanzien wint Frankrijk met een grote voorsprong. In Spanje twijfelen we nog vaak of we nu wel of niet voor een winkel staan. Echt etalages zie je meestal niet, alleen een dik kralengordijn voor een deur waarvan je ook nog niet ziet of die nu open is of dicht. Nu laten we ons daar niet meer door ontmoedigen! En dan die bakkerijen in Frankrijk, we beginnen meteen te slikken als we onze eerste Patisserie passeren... We hebben trouwens dit jaar wel in Portugal de Pastelaria's ontdekt. Voorheen dachten we steeds dat dat Italiaanse restaurantjes waren maar nu weten we beter, dank zij Solange. Bij haar rondleiding door Campo Maior leerden we van haar dat je hier koffie drinkt en daarbij een gebakje uitzoekt uit het grote assortiment dat in de vitrine staat. De hypermarché's zijn in al deze landen een beetje hetzelfde. Enorm grote winkels waar je werkelijk alles koopt van kleding, witgoed, computers,speelgoed, campingartikelen en levensmiddelen. Wat altijd ik altijd zo mooi vind in die winkels is het nevelsysteem boven de groeten en het fruit. Het ziet er allemaal heel appetijtelijk uit met een glansje maar daaronder ligt het net zo goed als bij Appie Heijn gewoon te schimmelen...
Onze eerste overnachting in Frankrijk was in Sauvagnon. In het camperboek zagen we dat we daar een camperplaats konden vinden. Eigenlijk zou die op een parkeerplaats bij de sporthal zijn maar daar hing netjes een mededeling dat door werkzaamheden de campers nu hun plekje moesten zoeken bij de Mairie. We hadden daar een mooi plekje aan het gemeentelijk park vol bloeiende rozenperken. Daarachter zagen we de hoge bergen van de Pyreneeën met hun besneeuwde toppen. En om 19.00 uur ging de televisie aan voor studio sport... Twente had echt verloren... Samen met nog een Franse camper brachten we hier de nacht door.
In een boekje van de campingcheques had ik een artikel gelezen over de Perigord. Voor de niet echte Frankrijk kenners, dit ligt net ten noorden van de Dordogne. Ze noemden dit als een streek waar je goed kon wandelen en er was zelfs een orchideeënpad. We konden in het dorp waar we sliepen geen bakker vinden dus gingen we op pad en kochten in een stad verderop ons eerste Frans e stokje en natuurlijk twee croissants. Toen hebben we op een mooi plekje aan een rivier de tafel en stoelen in het zonnetje gezet en het werd een feestelijk ontbijt. In de middag waren we in Bergerac, het bekende wijnstadje en daar is het ook de streek van de Foie Gras, die arme ganzen... We kwamen uiteindelijk na 290 km uit in Brantôme.
Ook hier landden we op een camperplaats waar al wel zo'n 50 campers een plekje hadden gevonden. Wij konden er nog gemakkelijk bij. Vanaf de camperplaats liep je zo het stadje in, een mooi oud stadje. We kochten behalve een warm stokbrood ook nog wat souvenirs. Na het ontbijt gingen we op zoek naar de plaats van de orchideeënwandeling. We vonden het stadje,St. Pardoux La Rivière, het Syndicat dÍnitiative was gesloten, maar een behulpzame man vertelde ons dat we ons maar bij de Mairie moesten melden. Daar wisten ze niets van een wandeling maar weer wel van een inventarisering van de vindplaats van deze planten maar die was uit 2004. We kregen hem toch mee maar een echte wandeling was het niet. Op weg naar de auto passeerden we een paar kappers.
Het vreemde verschijnsel doet zich de laatste tijd voor dat ik het haar uit de ogen moet vegen... en ik gebruik tegenwoordig zelfs een kam... Ik nam een kloek besluit en stapte binnen. En dan kijkt zo'n kapster je hoopvol aan en meteen kun je niet op het Franse woord voor knippen komen. En hoe zeg je nu dat je stekels gewend bent, terwijl zij vraagt of de scheiding links of rechts moet zitten. Ze wilde het ook graag wassen, tenminste ze keek wel hoopvol. Nu was het ook even geleden dat ik gedoucht had. Dat lukt namelijk nooit op die camperplaatsen. Dus al lachend en knikkend lag ik weldra met het hoofd in zo'n bakkie. Ze begon te masseren en dat deed ze heerlijk, daarna zat ik daar voor de spiegel. Er was eens zo'n slogan: 'Kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper'. Maar ik ben dat niet gewend omdat mijn haar meestal in de keuken geknipt wordt en daar komt geen spiegel aan te pas... Nu kan ik dat laatste ineens heel erg waarderen want om nu een half uur naar je eigen gezicht te zitten kijken... Je ziet ineens allerlei rimpels en hangende losse huidplooien waarvan je helemaal nog niet weet van had... Het was erg confronterend, maar gelukkig knipte en schoor ze alles in een mooi model. Met een scheermes leek ze wel elk haartje apart in te korten... Goed, Gert is tevreden en ik ook!Maar ik ben nu des te blijer met onze huiskapster zonder spiegel!
Daarna aten we een hapje in het stadje en zochten toen de camperplaats op die we onderweg al hadden gezien. Het bleek een uitgelezen plek! We hadden er stroom, we konden er drinkwater tappen en ook het vuilwater en de toilet lozen. Er stond nog maar één camper dus we konden een mooi plekje aan de beek uitkiezen! De buurman kwam ons meteen zijn slang lenen om onze watertank te vullen. Hij kon ons meteen vertellen dat je vanuit het dorp (700 mtr) twee wandelingen kon doen van zo'n km of tien.
We bleven hier twee dagen en liepen beide wandelingen. We ontdekten in het dorp ook nog een café met WIFI dus we konden onze mail ook nog even nakijken. Aan het eind van de middag hoorden en zagen we de ijsvogels over de beek vliegen. We hadden een mooi uizicht over graanvelden en achter ons lag een groot grasveld helemaal ingericht met picknicktafels. Er was zelfs een toilet met een wastafel en dat alles was helemaal gratis!!! Dit was dus ons plekje nr. 2 !! De onbetwiste nummer 1 is nog steeds de heuvel bij Willem en Tilly in de Extremadura. (Finca la Reina). Maar na een paar dagen moesten we toch weer door, we waren toe aan een douche en ook werd het weer tijd de kelder aan te vullen... Ik heb met veel moeite afscheid genomen van deze plek en ben niet vertrokken voor ik nog een paar foto's had gemaakt van het fantastische uitzicht.
Alleen is het zo jammer dat een foto lang niet altijd weergeeft wat je in het echie ziet! We deden weer goed ons best om de kar te vullen en zelf vonden we het wel aardig gelukt maar we kregen deze keer geen tegoedbonnen voor het restaurant.. dus de lunch moesten we deze keer van ons eigen bordje op een parkeerplaats naast onze camper opeten. We hoorden daar nog wel de bosuil roepen dus het plekje was zo gek nog niet.
Ons doel was de Auvergne, we reden die dag 197 km. De diesel tank werd bij de Supermarché gevuld en dat scheelde 15 cent per liter met een benzinepomp langs de doorgaande weg! We hadden een mooie rit, voor een deel langs de rivier La Dordogne en aan het eind van de middag zetten we ons boeltje neer in Mauriac op camping Val St. Jean. We vulden we nog een keer de wasmachine, we namen lekkere douches, en wandelden een dag. Het is een mooie omgeving, heuvelachtig en heel groen. Maar toen we dat alles hadden gedaan gingen we weer op pad, de Auvergne in.
Gert vindt het berglandschap altijd erg mooi. Hij houdt van het rijden in de bergen, geniet van de uitzichten, de smalle bergweggetjes met veel haarspeldbochten... De bedoeling was om naar de Puy de Sancy te gaan. Je kunt daar met de kabelbaan naar boven. En daar boven wilden we wandelen en speuren naar bijzondere planten. We arriveerden daar rond koffietijd en de hele top lag in een dikke wolk. Ook de dag daarvoor ontwikkelde zich in de loop van de middag een onweersbui. Nu leek het ook een beetje daar naar toe te gaan. We besloten niet naar de top te gaan maar een beetje rond te toeren.
Na twee dagen rondgereden te hebben had Gert het ook wel gezien en we wilden ook nog een camping in de buurt van Limoge aandoen. Daar kwamen we uit op camping Des Alouettes in de Perigord/Limousin (http://www.camping-des-alouettes.com/) Een aardige camping onder Nederlands beheer. We kunnen hier vanaf de camping weer wandelen. Het internet is hier goed geregeld, in de bar staat een computer altijd klaar om te gebruiken en er ligt ook een kabel om je lappie op aan te sluiten en zo op internet te gaan. We kunnen brood bestellen en dat wordt dan 's morgens bij de camper afgeleverd! We kamperen al 40 jaar maar dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt. En toen het brood vanmorgen werd gebracht kregen we er meteen een uitgeprinte versie van het wereldomroepnieuws bij! Dat is ook al weer een beetje terug naar het gewone leven, ontbijt met de krant erbij... Je kunt hier nog beter wandelen dan fietsen, het is voor ons toch net nog iets te geaccidenteerd. Er zijn hier veel bossen en veel graanvelden. De wegbermen zijn allemaal keurig gemaaid en dat is eigenlijk jammer want nu missen we al die mooie bloemen! Wel zagen we nog heerlijk ouderwets de blauwe korenbloemen tussen het graan, een mooie kleurencombinatie dat intense blauw tussen het groen/gele graan.
Ook zagen we hier veel vlinders die druk bezig waren de bramenoogst voor dit jaar te regelen! We bleven hier nog een dagje wandelen, aan het eind van die dag konden we bij de bar gegrilde kip met friet afhalen en dat was dan meteen de laatste dag van ons verblijf in de Perigord/Limousin.
Een dag later rijden we naar het oorlogsmonument Oradour sur Glane ( http://www.oradour.org/ ) Oradour sur Glane was zeker een bezoek waard. Het was heel bijzonder zoals ze alles in de staat van 1944 hebben gelaten. Dat zal toch enige moeite kosten om niet alles te laten overgroeien door onkruid. We bekeken eerst het museum zodat ons duidelijk was hoe een en ander gebeurd moet zijn. Daarna deden we de wandeling door het dorp waar oude auto's, naaimachines, werktuigen etc. nog bewijzen dat dit een levend dorp was met ruim 600 inwoners.
Nog enigszins onder de indruk vervolgden we onze weg naar La Brenne, dit is een mooi natuurgebied ook wel het duizend merengebied genoemd, het ligt iets ten westen van Chateauroux. Mensen die ons al vaker volgden op onze reizen hoor ik al denken... nee hè, niet weer die lofzangen over de Brenne....
We lunchten in Bellac,een oud dorp waar we weer winkelden tijdens de winkelsluiting. Gek genoeg heeft Gert dan altijd volop tijd om alle winkels te bekijken.... We deden de boodschappen in een grote hyper. Daarna liepen we wandeling 15 uit het boekje van La Brenne. Deze start in Perigriau vlakbij Oulches. Nu zou het gaan gebeuren, al die orchideeën, eindelijk! Maar al snel werd duidelijk dat het er ook nu niet in zou zitten. Overal waren de bermen gemaaid en het zag er uit als dor hooiland. Maar toch zagen we nog een rood bosvogeltje (Celephalantera rubra) en een vliegenorchis (Ophrys insectifera). Maar alles was erg droog en er was duidelijk heel veel al uitgebloeid! We zochten een camperplaats in Argenton sur Creuse. We stonden daar met een camper of tien.
De volgende morgen kwam hij weer luid toeterend aangescheurd en al snel vormde zich een rij wachtenden bij zijn auto.
Na een lekker ontbijt vertrokken we voor een wandeling die startte bij Pont Chrétien. In het boekje werden veel soorten orchideeën beloofd, we zagen weer het
een soort waar we andere jaren tevergeefs naar uitkeken, en ook de bokkenorchis (Himantoglossum hircinum). Dit was wel een mooie wandeling die we vonden in het orchideeënboek van de L'Indre. Op weg naar de camping reden we nog een ommetje via Meringny naar Lurais. En daar vonden we de paarse aspergeorchis (Limodorum abortivum). Deze laatste had ik nog nooit in bloei gezien dus dat was wel heel leuk. We kenden deze plaats nog van vorig jaar, toen kwamen daar veel orchideeën op, maardie waren nog niet herkenbaar. Vandaar reden we rechtstreeks naar het Maison du Parc. Daar worden altijd de orchideeënexcursies georganiseerd. Niet een stond er op het bord en bij navraag bleek de tijd van orchideeën voorbij...... Het weer was te vroeg warm en droog geweest dus... helaas voor mij! Het was niet anders, we zochten een plekje op de camping in Rosnay en Katrien en Harm hadden ons al snel in de gaten. Het werd een leuk weerzien na twee en een halve maand. Ze hadden veel te vertellen met name over de tuin. Harm had daar een hele fotoserie van meegenomen. En toen ik al die mooie bloeiende planten zag kreeg ik zowaar een beetje heimwee... Maar 'moeder'camping begroette ons hartelijk en we zagen nog kennissen uit Zundert, dus we voelden ons weer een beetje thuis hier. Gelukkig kwam een dag later Jaap ook aan met zijn tentje en was het gezin weer bij elkaar. Precies op tijd om eerst Moederdag en een dag later mijn verjaardag te vieren. Jaap had een potje appelstroop voor me meegenomen uit Nederland en de mensen die me wat beter kennen weten dat appelstroop een onmisbaar broodbeleg is. Ik deed inmiddels al een paar weken zonder.. We aten 's avonds in La Cendrille, een restaurant hier in het dorp. Heerlijk alles op z'n Frans, een speciaal moederdagmenu. Harm en Katrien waren dat 's middags al gaan reserveren. Na het eten kreeg de moeder nog een roos!
En zo werd het 30 mei! Ik deed vanuit het bed het gordijn open, zoals dat meestal het eerste werk is morgens, om even te kijken of de lucht wel blauw is... Maar nu deed ik het meteen weer dicht want ik zag geen blauwe lucht maar heel veel slingers en ballonnen... En een versierde stoel, midden onder het luifel...
We vierden het gezellig verder op de jeu de boulesbaan, we waren tenslotte in Frankrijk. Bij een potje scrabble wat later, stonden de overheerlijke bonbons op tafel! Deze zaten verpakt in een pot met een foto van de vier buufjes. Zo stonden ze hier ook weer met hun neus vooraan... En zoals altijd op mijn verjaardag werkte het weer niet echt mee en zaten we dus 's avonds met z'n vijven rond dat kleine tafeltje binnen in de camper te eten... Al met al was het een super gezellige verjaardag en het was heel bijzonder dat het gezin zo bij elkaar was op ons favoriete campinkje in Frankrijk!
We deden elke dag een wandeling uit het wandelingen boekje. Gert heeft inmiddels 199 vogelsoorten en die laatste wil maar niet komen... Nu fotografeerde hij samen met Jaap veel vlinders, libelles en we zagen zelfs een kolibrivlinder.
Dat was een zware opgave voor de camera's om die er scherp op te zetten! We vonden nog een groene hagedis en een grote geelgroene Toornslang en een klein ringslangetje. De boomkikkers lieten zich niet zien, er werd heel wat gespeurd maar helaas... De fiets kon Jaap ongebruikt weer mee terug nemen, want er was alle dagen flink wind. Al wandelend hadden Jaap en ik onze eerste teek! Een dag later bleek ik er nog 3 te hebben...maar we vonden toch ook nog een paar orchideeën, Brenne-orchis (Dactylorhiza brennensis), grote muggenorchis (Gymnadenia conopsea) bergnachtorchis (Platanthera chlorantha) , welriekende nachtorchis ( PLatanthera bifolia) hybride aranifera x fuciflora, en een die ik nog niet eerder zag, de grote keverorchis (Listera ovata). Dus, al met al mag ik ook tevreden zijn. Vrijdag vertrokken Harm en Katrien weer en zaterdag ging ook Jaap voor de lange rit terug naar huis. Het was een rit van ruim tien uur. En meteen had ik al heimwee naar hen, het was een hele leuke week geweest, zo gezellig met elkaar!
We namen een rustdag, Gert stortte zich op de foto's en ik maakte er een leesdag van! Ook wel weer eens lekker. Tegen alle voorspellingen in bleef het weer goed! We gaan hier nog een paar daagjes nasudderen, beetje wandelen, beetje fietsen, beetje lezen en een beetje televisie kijken want na ruim een week hebben we ook weer televisieontvangst. En natuurlijk nog speuren naar de boomkikkers...
6 juni vertrokken we richting Blois. We hadden de laatste 2 dagen steeds 's avonds onweer en regen gehad. Nu was het meteen 's morgens al zwaar bewolkt, dit maakte aan alle twijfel een eind, we gingen! En dat was goed gezien, nog maar een uurtje op pad en onze ruiten spoelden vanzelf schoon.. We reden zo'n 114 km naar Blois. We hadden de coördinaten van een camperplaats ingetikt op de TomTom en zij bracht ons veilig naar een camperplaats midden in het centrum. Daar stond een aardige dame ons op te wachten. Voor 5 € kregen we van haar een bonnetje met 24 uur parkeermogelijkheid. Ze wees ons het putje en meteen kregen we veel informatie over de stad. We mochten zelf kiezen of ze ons dat in het Engels of het Frans uit ging leggen.
Blois bleek een aardige stad met een prachtig kasteel en ook twee erg mooie kerken. We boften want het weer was weer opgeklaard en we bekeken alles in een lekker zonnetje. Het was natuurlijk wel weer maandag maar vanaf twee uur gingen de deuren open en kon er nu eens echt gewinkeld worden... resultaat: wat blouses en een vest! 's Avonds speelden we nog Rummikub en zelfs nog Scrabble. De volgende dag was het weer zwaar bewolkt.
We hadden een tuin geprikt om te bekijken. We reden door de Perche, dit is een Nationaal Park. Wij vinden dit echt een mooi gebied, heuvelachtig, mooie dorpjes. Volgende reis gaan we eens kijken of we hier ook wandelingen kunnen maken. We zochten nog een lunchadres en dat vonden we in Nogent le Rotrou, daar troffen we weer een Mac dus daar heb ik tijdens het 'menu' de verjaardagspost opgehaald.
De tuin lag in Préaux du Perche: Jardin Francois: http://www.jardin-francois.com/ Het was een erg mooie tuin, we hebben genoten en ook nog wat zaad meegepikt van een prachtige paarse papaver.
De tuin was prachtig aangelegd in het heuvelachtige landschap van de Perche. Mooie huizen op het terrein, we hebben er prachtige foto's gemaakt waar we jullie nog mee gaan vermoeien!!! En na al dit genieten schoven we weer een camperplaats op. Dit was eigenlijk het parkeerterrein van de veemarkt. Deze werd altijd op dinsdag gehouden dus toen wij kwamen werden net de laatste koeien ingeladen. De lucht was nog landelijk maar alles was inmiddels mooi schoongeveegd .Er was ook een putje en voor 2 euro kon je 100 liter watertappen en een uur elektriciteit pakken. Later kwamen er nog twee campers bij dus we stonden niet al te verlaten. Meteen de volgende dag moesten we op tijd op want de tuin die nu op het programma stond lag bij een kasteel en die was maar tot 12 uur open: Parc du Chateau de Beaumesnil; http://www.chateaubeaumesnil.com/ We haalden onderweg een baguette en in opdracht nam Gert ook nog iets lekkers mee voor bij de koffie. Op de parkeerplaats voor het kasteel hebben we de stoeltjes en de tafel lekker in het zonnetje gezet, potje thee erop, beleg en een stokkie, mooie plek voor ons ontbijtje! De tuin was niet echt bijzonder, het kasteel zag er mooi uit, Barok. Maar het was alleen in het weekend open voor publiek, dus we waren ruim voor twaalf uur klaar.
We hadden nog een tuin op het lijstje: le Clos du Coudray: http://www.leclosducoudray.com/ Onderweg op een parkeerplaats openden we het pakje van de bakker, bleek Gert twee Bosse bollen gekocht te hebben... Alleen was het schuim zonder slagroom maar met die superheerlijke chocolade die ze hier in Frankrijk in hun gebak en toetjes verwerken..,smullen! Het bleek een prachtige tuin. Zo'n 7000 planten op 1 hectare. Prachtig neergezet in verschillende thema's. Voor ieder die geïnteresseerd is in planten en hier in de buurt komt, echt een aanrader! Wij konden het niet laten en kochten ook nog wat vaste planten voor onze of voor Harm's tuin.. Hij zal voor ons kijken of er nog plaats is..
Onze dag eindigde in Dondeville, inmiddels in Normandië. Een parkeerterrein midden in het stadje, vuilnisbakken en een putje. En de Carrefour ligt op loopafstand! Dus die hebben we de volgende morgen wat uitgebreider geïnspecteerd en weer stonden er tuinen op het programma. Deze lagen rond Dieppe waar ook ons eindpunt van die dag stond gepland. De eerste die we aandeden was Parc Floral 'William Farcy' .Ik ga jullie er gaan weeweewee van geven want hij was het niet waard. Misschien waren we al te verwend na die tuin van gisteren? We waagden het er toch op en deden nog een kasteeltuin. Het landschap is erg veranderd we hebben afscheid moeten nemen van de lieflijke heuvels van de Perche en rijden nu door het vlakke graanlandschap van Normandië wat af en toe wordt opgefleurd door een veld met vlas, in een mooie tint groen, wat met zijn iele blauwe bloemetjes mooi staat te zijn tegen een blauwe lucht met spierwitte wolkjes. Iemand heeft daar decoratief nog wat kamille en klaprozen voorgezet. Gisteren stonden daar huizen met vakwerk tussen, nu is het wat simpeler gehouden maar komen net de bekende pastelkleurige hortensia's in bloei. Als ik dit zo eens terug lees, dan vraag je je toch af waarom een mens dan steeds weer zeven of acht euro neertelt om naar een mensentuin te mogen kijken..
Na een lekkere bruine boterham!! bekeken we het Château Miromesnil. Dit is de plaats waar Guy de Maupassant werd geboren. Het kasteel staat er mooi bij, je kunt het ook binnen bekijken maar wij kozen voor de jardin en de potager. De tuin was aangelegd in lange borders, bloemen en ook een groenteafdeling. Het geheel was mooi onderhouden en de kleurenvariaties waren goed gekozen. Er waren veel leibomen met appels en peren die echt volhingen met fruit. Verder ook veel aardbeien en frambozen maar helaas nog niet rijp. Er werd ook een klas kinderen rondgeleid, de leeftijd was denk ik van groep 2 of 3. In eerste instantie denk je wat moeten zulke jonge kinderen nu leuk vinden aan een bloemen/groentetuin, maar toen we even bleven luisteren naar de uitleg begrepen we het wel. Op een speelse manier werd een vergelijking getrokken tussen hoe mensen eten en drinken en hoe de planten dat doen. We zijn nu al op veel onverwachte plaatsen in de natuur klassen met kinderen tegen gekomen, hier in Frankrijk maar ook in Spanje, heel goed hoe ze op zo'n speelse en beeldende manier de natuur bij de kinderen binnen brengen. Zo waren we eens in een vogelkijkhut waar een hele klas kinderen met verrekijkers opdracht hadden een vogel na te tekenen... http://www.chateaumiromesnil.com/
Hierna zochten we een camping op. Na drie dagen op een camperplaats waren we toe aan een douche! Die vonden we in St. Martin en Campagne onder de rook van Dieppe en zoals later bleek ook onder de rook van een kerncentrale. Deze hebben ze wat weggestopt tussen de witte krijtrotsen. Dus vanaf nu... een stralende vakantie!
Nu viel dat allemaal nogal mee, er was niet veel te doen op de camping en op het strand idem dito. Er viel weinig te wandelen en om te fietsen moest je nog wat betere kuiten hebben dan wij.. We vonden nog wel 2 soorten orchideeën, de piramide en de bijenorchis. Heel verrassend, maar ja met die al die krijtrotsen zal de bodem wel kalkrijk zijn.
Het plan was om de pinksterdagen te blijven staan maar we vonden er niets aan. Dus op pinksterzaterdag werd de motor weer gestart en uitgezet in Le Crotoy in de Picardie bij de Baie de La Somme. Deze streek is behalve voor de vogels ook bekend vanwege de jodium in de lucht, mochten we op de vorige camping toch wat straling hebben opgepikt dan is het positief dat we nu wat jodium snuiven...Op camping Les Aubépines http://www.camping-lesaubepines.com/ vonden we een plekje. De camping ligt op fietsafstand van het stadje en dat testten we natuurlijk meteen uit. We vonden een restaurantje met zicht op het water, Gert scoorde meteen zijn 200e soort, een visdiefje.. Na het eten klaarde het weer op, het zonnetje kwam door en wat eerst een leeg strand was veranderde nu in no-time in een wandelpromenade. Jong en oud, chique en flodder, alles vond de weg naar het strand. Kinderen waren ineens aan het graven en je zag al snel grachten en kastelen verschijnen. In het dorp was een soort braderie, al me al de gezellige drukte die bij een kustplaatsje hoort!
Verder waren de Pinksterdagen een beetje bewolkt en winderig, we hadden op deze camping internet dus de mail kon worden bijgewerkt. Iedere avond was er aan de poort van de camping een warme maaltijd te verkrijgen. Gisteren was dat Paella, altijd een succesje! De plannen zijn om morgen van hier naar St. Omer te gaan en dan na een nachtje door naar Knokke en dan misschien via Zeeuws Vlaanderen naar huis waar we vrijdag willen arriveren.
We waren ruim drie maanden op pad. Vertrek: 13 maart en weer thuis op 17 juni 2011.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}