We wilden nog even profiteren van het rustige voorseizoen en vertrekkken met het campertje.. Eigenlijk waren we wel weer eens toe aan het wandelen in de Alpen, het is al lang geleden dat we daar waren... Maar het weer daar voorspelde niet veel goeds. Misschien is het ook nog wel wat te vroeg in het jaar voor dat gebied? Kortom we kwamen terecht in Bretagne. Voor ons ook een nieuw gebied! WE hebben er gewandeld en gefietst. Op de terugweg hebben we verschillende tuinen bezocht waaronder de bekende van Claude Monet.

De keuze is gemaakt...

19 juni 2010. Ja, dat was even puzzelen... waar gaan we heen... De Alpen vielen al snel af toen we de weerberichten van die hoek van Frankrijk zagen. Achteraf bleek dat een hele goede beslissing. Maar waar dan wel naar toe, de Auvergne, daar zou het ook wel mooi weer worden maar pas over een dag of drie. Net voor we de computer afsloten vulde ik nog Bretagne in. En wat bleek, daar waren de voorspelingen goed. Toen hebben we snel nog wat informatie opgezocht.

Zo gingen we toen, op woensdag 16 juni, met een boekje van 24 jaar oud, op weg naar het stukje Engeland in Frankrijk! Tot Cancale was bekend terrein voor ons. Dus tot zover hebben we deze keer niet echt rondgekeken! In een dag reden we naar Villedieu les Poêles. (680km.) Dit is een gezellig aandoend stadje. Hier vonden we camping Les Chevaliers. Voor iemand die nog een camping zoekt op weg naar Bretagne is dit echt een aanrader. Gezellig terrein met mooi, nieuw sanitair. Ook op de camping nog een restaurantje met afhaalmogelijkheid en een zwembad. Maar goed we zaten nog steeds in een voor ons bekend gebied dus de volgende dag gingen we weer door. Onderweg zagen we de Mont St. Michel in het water liggen... Wij reden op wegen langs de kust door naar Fort la Latte. Daar zetten we de auto neer en liepen naar Cap Fréhel. Daar bloeide Gert's vogelhart weer op bij het zien van broedende zeekoeten in een grote groep bij elkaar. Ze waren in gezelschap van alken, drieteenmeeuwen en Jan van Genten.

De laatste zagen we uiteraard niet broedend maar rondvliegend en duikend boven zee. Verder natuurlijk ook nog de bekende meeuwensoorten. Het wandelpad liep mooi langs de kust omzoomd door een soort garigue van bloeiende hei, stekelbrem, vingerhoedskruid en koolzaad. Graspieper, cirlgors, putter en vink spotte hij tussen het groen. We wandelden heen en terug en waren daar zo'n 3 uur zoet mee. Lunchen deden we bij het campertje en toen op zoek naar een camping. Die vonden we in Erquy, Les Roches. We weten nu dat ze hier in Bretagne niet alleen de wegen 'ommuurd' hebben met hagen. Ook op campings zijn ze daar dol op. Persoonlijk vind ik dit reuze ongezellig je zit opgesloten tussen hoge coniferenheggen en ziet verder niets meer. Het enige voordeel daarvan is dat je uit de wind kunt zonnen... We vonden een plek, achter de heg. Later ontdekten we een terrein aan de rand van de camping, een open veld met een mooi zicht op de glooiende velden en zelfs ook op zee. Die dag hadden we een lekker zonnetje en nu konden we die ook nog in de zee zien zakken... We wilden meer zien van dit stukje Frankrijk dus na een ontbijt in het zonnetje zochten we de kustweg weer op, parkeerden bij Plage Bonaparte voor een kopje koffie uit de thermoskan. We arriveerden bij Pointe de l'Arcouest tegen lunchtijd. Vandaar liepen we naar Loguivy de la Mer, een schilderachtig havenplaatsje volgens ons oud ANWB boekje. Weer een mooie wandeling langs een rotsachtige kust. Het zonnetje scheen en de zee was van een prachtig soort blauw, eilandjes voor de kust, zeilbootjes op het water. Als ik kon schilderen, dan ging ik hier helemaal los denk ik... We wandelden weer heen en terug, we moesten af en toe behoorlijk klimmen. Na afloop bekeken we het stadje nog even maar daar waren we snel mee klaar, de belangrijkste functie hier was de afvaart van de pont naar Ile de Bréhat.De camping vonden we in Landrellec aan de Côte de Granit Rose, camping Du Port. Daar vonden we weer een plekje tussen de heggen. Dit keer liguster..

Zomer in Bretagne

27 juni 2010. De zomer is gearriveerd! Ook in Nederland hoorden we op de weerberichten na het journaal! Want hoe ver we ook weg zijn, in ons campertje blijven we goed bij, omdat we nu bijna overal goede ontvangst hebben. Vorig jaar waren er regelmatig problemen maar de dealer van de camper heeft er tijdens de onderhoudsbeurt naar gekeken.. het resultaat is dat er nu en beschermslang om de draden zit en nu hebben we bijna overal ontvangst...Ik hoop en denk wel dat jullie nu net zo van het zonnetje en de temperaturen genieten als wij dat doen. Bretagne bevalt ons goed. Mooie campings vrijwel atijd dicht bij zee. Veel wandelmogelijkheden, want overal ligt langs de kust de Grand Randonée die over de rotsen, met altijd zicht op zee, slingert.

We keken op de camping in Landrellec: http://www.reismee.nl/beheer/verhalen/add/www.camping-du-port-22.com de tweede wedstrijd van Oranje. Verder wandelden we een keer naar Trégastel Plage. Toen we daar aankwamen waren we toe aan een lunch... Helaas eten de Fransen van 12 tot 2uur. Wij melden ons om vijf minuten over twee en dat was te laat... Er werd niets meer geserveerd en we konden met een lege maag de wandeling voortzetten! Maar we hadden die ervaring al eens eerder meegemaakt en dus een appeltje en een krentenbol in de rugzak gestopt. Mooie plekjes waren overal te vinden, dus we genoten toch van onze lunch! Ik zou bijna zeggen: lekker puh!

De kust is hier prachtig. Hij heet niet voor niets Côte de Granit Rose, met de goede lichtval is hij inderdaad mooi roze. Enorme rotsblokken liggen voor de kust. Vaak hele grillige vormen, met wat fantasie zie je er honden, leeuwen, schildpadden en soms zelfs lege wijnflessen in... De volgende dag tippelden we de andere kant op, nu wat meer het binnenland in richting Pleumeur-Bedou. We zagen op deze wandeling onze eerste menhir. Meteen een hele grote en heel oud.. +- 5000 jaar voor Christus. Die Obelix moet wel echt een reus geweest zijn... Langs de weg zagen we kruisbeelden op hoge palen, heel oud en door de zure regen zijn van de afbeedingen de scherpe randjes verdwenen... we verdwaalden en vonden de weg weer terug... In de volle zon liepen we zo 20 km. We waren dan ook blij dat we weer bij ons campertje waren en het glas aansloeg van een koud pilsje! Verdiend vonden we zelf!

Dinsdag 22 juni stonden we op tijd klaar om te vertrekken naar Perros-Guirrec. Vanuit de haven daar vertrekken rondvaarten naar Les Sept Iles. Een van die zeven eilandjes is een vogelrots die aan een kant helemaal vol zit met broedende Jan van Genten.Wat een prachtige vogels, hun kop lijkt wel met een penseel ingekleurd.. Er broeden in dit gebied zo'n 23.000 zeevogels. We hebben ze vast niet allemaal gezien, maar wel heel veel. Nog nooit heb ik zoveel Jan van Genten bij elkaar gezien.. vliegend, duikend en op het nest. Verder zagen we nog Alken met hun dikke snavels, de Noordse stormvogel en kuifaalscholvers. Deze laatste waren zo zwart dat ze in het zonnetje soms een groene glans kregen. En last but not least... De papagaaiduiker! Jawel, de puffins, ook hier. Koddige beestjes met hun verbaasde blik. De tocht duurde 2 uur en het is echt een aanrader. Voldaan liepen we na afloop terug naar ons campertje. Vanuit de verte zagen we al een kaart onder de ruitenwisser zitten. Met veel moeite hadden we een parkeerplekje gevonden langs een doorgaande weg. Alle parkeerplaatsen in de buurt van de haven waren ongeschikt gemaakt voor campers. Nu hebben wij er helemaal geen moeite mee om een stuk te moeten lopen, maar het is wel handig als dan wordt aangegeven waar we wel mogen staan... Gelukkig bleek het alleen een waarschuwing en was ons nummer genoteerd door de politie...

Het plan was om naar Finistère te gaan, in het westen van Bretagne. We passeerden onderweg een klein dorpje: Guimilau. Volgens ons ANWB boekje was daar een mooie calvaire te bezichtigen. Wijs geworden door eerdere ervaringen die dag, zochten we een parkeerplaats en toen we enkele campers een parkeerplaats op zagen rijden sloten wij aan. We kregen netjes een plaats toegewezen. Later bleken we tussen een Franse afdeling van de camperclub te staan. Uiteindelijk stonden er zo'n 30 campers om ons heen met allemaal een grote roze 4 op hun voorruit. Het duurt even voor je beseft hoe het in elkaar zit, langzaam zie je de details. Maar we stonden lekker weggestopt en besloten dan ook maar te blijven overnachten... Het bleek een gezellig dorpje met een prachtig oud kerkje en de calvaire was inderdaad de moeite waard! Na al dat moois in ons opgenomen te hebben en e.e.a. te hebben vastgelegd op de gevoelige plaat zochten we een plaatsje op een terras in het avondzonnetje. Vandaar zagen we de bewoners van al die campers het restaurant aan de overkant binnenschuiven. De leider van de groep kwam ons nog even vertellen dat ze daar een uitstekende 'artichaut farcie' serveerden en dat we die niet moesten missen. Maar wij besloten dat er al genoeg mensen binnen zaten en aten rustig in ons campertje. Mooie dag geweest!

Een dag later gingen we dan toch op pad naar het puntje van het schiereiland. Voorbij Crozon ligt net boven Camaret sur Mer een camping aan zee: La Plage de Trez Rouz. http://www.trezrouz.com/ Bijzonder vriendelijke eigenaars op een kleine camping met bar, restaurant en niet al te vlakke plaatsen. WIFI in de bar en als je een consumptie neemt, gratis! Vanaf ons plekje kijken we op zee en als we de weg oversteken staan we op het strand. Niets mis mee dus. Daar zagen we de wedstrijd Denemarken tegen Japan. De Franse t.v. vond deze wedstrijd belangrijker om uit te zenden dan Oranje-Kameroen. En dat was het natuurlijk ook... Later zagen we in ons campertje de nabeschouwingen van Nederland.

Omdat het inmiddels te warm is om te wandelen hebben we al twee dagen gefietst. Het stadje(Camaret) is de moeite waard. Veel galeries waar we mooie en ook leuke dingen bekeken. Zonnige terrasjes langs de haven en wat verder en hoger lig de Pointe de Penhir met op weg daar naar toe een veld vol menhirs. Ze staan in een astrologische opstelling. Het uitzicht vanaf dat pointe is prachtig. Je kijkt er naar de kustlijn die mooi wordt door uitstekende rotspartijen. Prachtig blauwe zee, witte golven en tussen die rotsen stille, wiite zandstranden.. Toen we daarboven stonden te genieten schoot ons toch even een vergelijking te binnen met de Great Ocean Road in Austalië.

Dit is wat minder spectaculair maar ook zeer de moeite waard. De volgende dag lieten we ons verleiden om nog eens zo'n pointe te bekijken. Dat betekende weer in het kleinste verzet naar boven...

Onze draai gevonden in Bretagne

7 juli 2010. We bleven in Camaret sur Mer tot en met maandag 28 juni. We keken de wedstrijd Nederland tegen Slowakije. Met deze uitslag ging Nederland nu definitief door naar de kwartfinales... De dag daarvoor had Duitsland gespeeld en gewonnen. Een Duitser die net helemaal blij van de televisie vandaan kwam meldde ons dat de kans nu groot was dat Nederland tegen Duitsland in de finale kwam te staan. Voor mijn gevoel was dat allemaal gelukkig nog ver weg....

Het bleef nog steeds maar mooi weer. We hadden de ene mooie zonsondergang na de andere! Omdat het fietsen toch wel behoorlijk pittig was in deze streek hebben we ook nog 2 dagen gewandeld. Ook hier zijn mooie wandelingen langs de kust te maken. Maar op maandag ging Gert toch maar naar Isabelle, de eigenaaresse van de camping, een altijd goedgehumeurd vrouwtje en ook in voor een grapje. Hij nam afscheid en kreeg nog een sleutelhanger mee.... Die dag deden we eerst een grote vestiging van Leclerc aan om onze kasten weer te vullen... Daarna reden we via Crozon naar Douarnenez naar het Reserve du Cap Sizun. Dit was een mooi uitzichtpunt op de rotsen. Tijdens de wandeling ontdekten we dat er verschillende koppels Noordse stormvogels zaten te broeden. Deze zaten nog op eieren. Op een andere rots zagen we dat de drieteenmeeuwen hun nesten weer heel gevaarlijk precies op het randje hadden gebouwd. Na de lunch die we met zicht op zee verorberden bekeken we Pointe de Van en Pointe du Raz. Dit zijn de meest westelijke punten van dit schiereiland. Als je vanaf hier de zee op kijkt kun je begrijpen dat ze vroeger dachten dat hier de aarde ophield. (Finistère!) We reden verder langs de kust tot we een binnenmeertje zagen, dicht tegen het dorp Penhors aan. Dit leek ons een mooi plekje om de nacht door te brengen. Helemaal vrij, zicht op zee en het meer! Prachtig! Bij het meer bleken strandplevieren te zitten en ook nog een zwartkopmeeuw en visdiefjes. Na een heerlijke nachtrust gingen we weer verder, op weg naar Etang de Trunvel. Gert had die, net als Cap Sizun, gevonden in het boek ' Where to watch birds in France'. Daar werd melding gemaakt van een mooie wandeling door een gebied vol zeevogels. Nu is het boek bijna net zo oud als ons ANWB boekje van Bretagne. Het gebied lag er natuurlijk nog. Mooi, een rivier die uitmondde in zee. Ook een groot gebied vol 'oud' riet. Een uitstekende plek om mooie waarnemingen te doen. We konden er helaas alleen van bovenaf de duinen op kijken. Het wandelpad was niet meer te vinden... Al zoekend zagen we wel andere vogeltjes... namelijk: de duinen waren hier wat breder en hadden mooie toppen. Op meerdere toppen zagen we blote mannen die op de uitkijk stonden naar andere blote mannen, althans dat denken wij want voor ons hadden ze geen belangstelling. Ik heb nog even gekeken of ik een bekende ontdekte maar aan 'dat' kan ik hem niet herkennen en een kaalgeschoren hoofd hebben de meesten.... We liepen over het strand terug en daar ontdekte Gert nog meer strandplevieren. We lunchten weer aan zee en daarna hadden we nog een bezoek aan een tuin op het programma staan en natuurlijk Dolmens.

In het wegenboek konden we zien waar ze moesten liggen, maar ze waren zo goed verstopt dat we zelfs na het nemen van de smalste geitenpaden met moeite er eentje konden vinden... Ik hoopte in die kleine dorpjes nog wat mooie huizen te kunnen fotograferen. Dat viel tegen, echt oude huizen zie je niet veel en zie je er een, mooi met veel bloemen, luiken en hortensia's tegen de gevel dan staan de heggen er zo dicht omheen dat je er onmogelijk een foto van kunt maken. We blijven opletten... We wandelden in de botanische tuin in Combrit. Die was wel mooi maar je hoeft er niet voor om te gaan rijden... We stopten de auto in Concarneau waar we een mooie camping van de ACSI vonden: Les Sables Blancs. Via een achterdeurtje liep je in 15 minuten naar het stadje. Het is een nog geheel ommuurd middeleeuws stadje! Rondom ligt het nieuwe centrum en de haven. De wandeling er naar toe gaat over een wandelpad dat is overspannen met oude gemetselde bogen. Dit geeft een heel apart sfeertje. Via een ander poortje liep je in 5 minuten naar het strand. Een aanrader is deze camping dus: http://www.camping-lessablesblancs.com/

Hier hebben we een paar maal naar het stadje gewandeld, over het strand geslenterd, haven bekeken, terrasje gedaan en wat souvenirtjes aangeschaft...

En ook nog de koek uit de streek geproefd: Kough Amann. Dit is een koek van bladerdeeg, veel boter en amandelen. De boter schijnt ook speciaal te zijn. Daar druipt deze koek bijna van. Hij smaakt overigens heerlijk maar zoals je al uit de beschrijving op kunt maken is hij erg machtig! Agnes vroeg laatst nog hoe we dat nu deden nu we zo vaak weg gaan, nemen jullie nu ook iedere dag een lekker croissantje en iets bij de koffie? Nou nee, het is wel erg verleidelijk maar ik heb mijn eigen crackers meegenomen. Dus het lekkere croissantje en stokbroodje bewaar ik voor zondag zo heb je dan toch nog iets speciaals! De specialiteiten van de streek moeten natuurlijk, voor het verslag, wel af en toe getest worden.... Maar verder is het toch de cracker met appelstroop en geitenkaas!

Hier keken we ook naar het voetbal dat inmiddels de achtste finales is ingegaan. Nu heb ik de vorige keer ons eigen tv nog geroemd, maar helaas staan er hier op de camping veel bomen en zodoende hebben we op deze plaats geen ontvangst. Gewoon niet opgelet met een plekje zoeken... Nu hebben ze hier in de bar/restaurant een groot scherm hangen waar de uitzending met een beamer op wordt geprojecteerd dus we misten niets! We zagen Nederland winnen van Brazilië. Ik vond het heel erg spannend, dat kwam ook wel doordat je met een hele groep zat te kijken. De eigenaar van de camping had oranje vlaggetjes opgehangen en hij deelde ook nog oranje fluitjes en toeters uit. We kregen allemaal nog een bakkie popcorn en zo zagen we al snel Brazilië het eerste doelpunt maken.... Gelukkig hebben we naderhand nog flink kunnen toeteren en fluiten! Helemaal nog in de stemming zagen we 's avonds op het grote scherm weer hoe Ghana door een gemiste strafschop en penalty's als laatste Afrikaans land het toernooi moest verlaten. Mooi om te zien dat alle Fransen hier op de camping voor Ghana waren! De stemming zat er goed in. Op zaterdag bleven we nog maar hangen, om zo nog mee te maken dat Argentinië er door Duitsland werd uitgespeeld. Inmiddels is de Tour ook nog begonnen en als we alles willen volgen gaan we het nog razend druk krijgen....

Morgen gaan we weer verder, Gert heeft nog een tuin gevonden die we kunnen gaan bekijken. Voorlopig blijven we nog even de kustlijn volgen, we krijgen nog geen genoeg van strand, zee en schelpen. We hebben inmiddels een mooie verzameling stenen en Jacobsschelpen. Marian merkte terecht op dat we dit jaar wel een echt zeejaar hebben! Ik had me eigenlijk ook wel verheugd om in de Alpen weer orchideeën te zoeken... Op mijn verjaardag kreeg ik een zeehengel met molen omdat we toen ook nog twijfelden om eventueel naar Schotland te gaan. Vanwege die Alpen bleef de hengel thuis...Hij had hier mooi ingewijd kunnen worden... Maar nu genieten we van mooie 'onderwater' landschapjes tegen de rotsen aan en proberen de zeeanemonen op de foto te zetten...

Weer een nieuwe uitdaging! Ik heb het nog steeds niet aangedurfd om in zee te zwemmen, het lijkt nog steeds erg koud...maar het gaat binnenkort vast gebeuren!

Laatste week aan de kust

7 juli 2010. Wij dwalen nog steeds door een zonnig Bretagne! Inmiddels hebben we de mooie boerderijen gezien. De dorpjes Kerascoët en Kercanic zien er prachtig uit, een beetje vergelijkbaar met Orvelte in Drenthe. Alleen waren dit wel gewoon bewoonde dorpjes. Heel veel bloeiende hortensias. De bossen zijn hier duidelijk groter en bloeien ook rijker dan bij ons... De kleuren zijn vaak in pasteltinten... Verder ook veel stokrozen in al de bestaande kleuren... We vertrokken op zondag 4 juli uit Camaret sur Mer.Na natuurlijk eerst te hebben gesmuld van ons zondagontbijt! Deze keer twee croissantjes. De camping hier had echt een slechte bakker! Het stokbrood was hier zo taai zoals dat anders meestal op een regendag is... Dus vandaar was het nu op zondag dubbel genieten. Het is tenslotte ook een beetje vakantie! We probeerden nog even een krant te scoren in het stadje maar helaas, nog wel de volkskrant van vrijdag in het rek, maar wij hoopten natuurlijk op die van zaterdag... Het was weer prachtig weer en we bezochten Les Jardins de Rospico in Névez. Zeer de moeite waard, een glooiend terrein met mooi aangelegde borders. Daarna lag Pont Aven nog op onze weg. Een stadje aan een rivier vol granietblokken en watermolens. Rond 1880 woonde Gauguin hier en hij heeft hier meerdere schilderijen gemaakt. Nu vind je hier nog veel galerieën en ateliers en natuurlijk de nodige souvenirshops. Wel gezellig om zo eens door te slenteren! We eindigden op camping Du Vieux Verger in Névez. Eerst keken we naar een ACSI camping dicht bij zee, met internet. Nu bleek het seizoen begonnen, geen korting meer dus. Dan zijn die ACSI campings wat te luxe voor ons, zwembaden, dicht bij zee, restaurants, bar en grote speeltuinen en internet. Van dat alles hadden we alleen het laatste nodig... We zagen het even aan en zijn toen doorgereden naar een meer Franse camping, niet aan zee maar heerlijk rustig gelegen, een aanrader! http://www.reismee.nl/beheer/verhalen/add/www.campingduvieuxverger.com Maar helaas geen internet. Die mogelijkheid was er wel bij de VVV in Nevez maar dat kostte daar 1 euro 50 per kwartier... Dus besloten we dat de site nog maar even moest wachten. We maakten vanuit de camping fietstochtjes. Een hele mooie was naar Port Manech en vandaar naar Pointe de Trévignon. Mooie uitzicht en leuk stadje met een haven, we fietsten een deel met uitzicht op zee! Heerlijk was het en nu hadden we net besloten dat we de kust gingen verlaten en wat meer het binnenland in. Het wordt nu overal rap drukker en misschien blijft het in het binnenland wat rustiger. We zijn al echt oude mensen hè...We hebben het heerlijk gehad langs de kust, mooie tochten gemaakt. Wat ik ook nog even moet zeggen is dat er veel plaatsen zijn waar 5 campers 24 uur mogen staan. Soms is dat aan de rand van een bezienswaardig dorpje maar ook vaak bij een toegang tot een mooi strandje. Dat is prima, gratis voorziening. De binnenwegen zijn meestal smal, vaak maar 1 auto breed en door heggen omzoomd. Misschien kunnen we zo al een beetje wennen aan de wegen in Ierland? Verder genoten we nog van de specialiteiten van de kust: oesters en mosselen. En van de meer Bretonse specialiteiten, Galettes en Cidre. Galettes zijn krokant gebakken pannenkoekjes van Blé Noir.( een donker volkorenmeel) Ze worden in een vierkant gevouwen geserveerd en je kunt ze zoet en hartig krijgen. Wij namen er een met voor mij, hoe kan het anders, geitenkaas met walnoten en Gert nam er een met noix de St Jaques op een bedje van prei. Beiden heerlijk! De cidre smaakt ook wel lekker, het lijkt wat op gistend appelsap. Verfrissend! We zagen samen met het enige andere Nederlandse stel op de camping 'onze jongens ' winnen van Uruguay. Dat deden we in het kantoor van de camping, want deze camping heeft geen bar of restaurant. Bloedspannend vonden we het! Fransen kwamen ook af en toe binnen lopen... Inmiddels woensdag 7 juli hebben we het vorige verhaal kunnen plaatsen op het net in de bibliotheek. Het ging goed, kostte 50 cent per kwartier, maar al gauw zaten er 3 te wachten op hun beurt en dat kwam de biebmevrouw me ook nog even vertellen... Dus dat was geen ontspannen happening. We bezochten het stadje Quimperlé. Een mooi oud stadje met kerken en mooie oude gevels. Het ligt half op een berg dus veel straten zijn alleen maar trappen.... Het is wel de moeite waard, alleen kun je beter niet tussen 12 en 15 uur. Dan is het nml. heel stil op straat. Nu staan we een nachtje in Clohars-Carnoët op camping Les Embruns. http://%20www.camping-les-embruns.com/ We staan op een camperveld voor 9 euro per nacht zonder stroom, met internet van 8 euro voor 2 uur. Ik heb net gezwommen in het zwembad en straks gaan we nog een strandwandeling maken. Het zal de laatste worden, dan nemen we afscheid van de zee. We willen nog wat tuinen bezoeken, hier in Bretagne en ook nog in Normandië. Zondag gaan we zorgen dat we de wedstrijd op een mooi scherm kunnen zien! Ik wens nu al iedereen een hele goede wedstrijd en moge de beste winnen!

En zo komt er ook weer een eind aan deze reis...

15 juli 201. We vervolgen het verhaal in Clohars-Carnoët. Daar stonden we mooi op de 4 sterrencamping! We gebruikten er alle luxe dingen van deze camping, ik föhnde zelfs mijn haar..., prachtig sanitair, heel luxe. Ik dook ook met nog heel veel kinderen, tieners en volwassenen in een verwarmd zwembad van 28 graden! Buitentemperatuur 32. Nou ja, ik dook erin, ik sprong en moest meteen maken dat ik weg kwam bij de kant want er was eigenlijk geen plaats voor mij. Een mierennest was er niets bij. Dus mijn zwemescapade was maar van korte duur en opfrissen deed ik er ook niet van. Maar, we konden er gebruik van maken en dat voor 9 euro per nacht... Goed geregeld. We stonden ook nog eens mooi, tegen een boomgaard aan dus ruimte genoeg om ons heen... Goed idee voor de mensen die nog op pad gaan: /www.camping-les-embruns.com. O, ja en de zee is op loopafstand!

's Avonds verloor Duitsland van Spanje, wie had dat nu gedacht maar het is wel gebeurd! De volgende dag hadden we Les Jardins du Botrain uitgezocht om te gaan bekijken. Tijdens onze koffiestop, op een mooi (rustig) parkeerterreintje bij een kerkhof, keken we nog eens in de folder en helaas; alleen in het weekend open. Geen nood, we hadden nog meer folders en gingen na de koffie op weg naar Jardins de Brocéliande. Dit bleek een schot in de roos! Een 24 hectaren groot park dat werd bewerkt door mensen met een beperking. Prachtig aangelegd. Ik heb nog nooit zoveel soorten rozen bij elkaar gezien. Oude en nieuwe soorten! Heel veel variëteiten van planten. Wel 80 verschillende hortensia soorten. Het is ook een park wat uitermate geschikt is voor ouders met kinderen. Ze hebben voor hen 2 verschillende paden. De een gaat geblinddoekt en de andere blootsvoets en is een ontdekkingsreis voor de voeten... Voor de meer bezadigden hadden ze Un Parcours de Vie. Kortom, prachtig, veel planten, goed op naam gebracht. Uitdagend gemaakt met de parkoersen die uitgezet waren. Er waren ook best veel bezoekers, natuurlijk ook mensen met een beperking! Goed initiatief : /www.jardinsdebroceliande.fr De tuin ligt in de buurt van Rennes. We merkten wel dat we inmiddels een stuk van zee waren gesukkeld, het was broeierig warm... We reden nog een uur naar Fougéres. Daar hadden we een municipal ontdekt in de stad. Municipal de Paron: http://www.fougeres.fr/ Zo'n echte heerlijke Franse camping, geen buitenlander te zien, de vrouwtjes in de bekende jasschort, aan de was en de kook. Mooie plekken, ook speciaal voor campers, verharde plaatsen langs het gras en... niet druk! De stad bleek wat groter dan verwacht dus het was even zoeken naar de camping. Zodoende zagen we al het e.e.a. van de stad en dat zag er erg goed uit. We besloten al snel om hier maar een dagje langer te blijven en de stad te gaan verkennen. Het is echt een bezoek waard. Mooie stad met een immens kasteel(ruïne), uit de elfde eeuw. Het grootste van Frankrijk, claimen ze. Maar ook leuke oude straatjes met huizen waar tot en met het dak geen recht is...

De straat van de leerlooiers aan het water. (Rue de Tanneurs) Het zag er allemaal heel aantrekkelijk uit! Ook voldoende terrasjes voor een smakelijke lunch. We liepen in 20 minuten vanaf de camping naar de stad, terug iets sneller want dan is het bergaf...We boffen ontzettend met het weer, nog steeds geen regendag gehad. Ik moest er in de tuin wel even aan denken, hier lopen we te genieten en Harm zijn armen zijn nu waarschijnlijk al centimeters langer van het gieters sjouwen in onze eigen tuin. We hoorden op het nieuws dat het in 115 jaar nog niet zo droog is geweest als nu... Ik heb echt met hem te doen. Misschien zijn de pruimen inmiddels rijp en kan hij daar lekker van snoepen...

Zaterdag vertrokken we, na een heerlijk ontbijt in het zonnetje. Onze eerste stop deden we in Le Chatellier bij Parc Floral de Haute Bretagne. http://www.reismee.nl/beheer/verhalen/add/www.jardinbretagne.com We waren de eerste bezoekers. Wat een mooi Parc was dit! Echt zeer de moeite waard. Prachtig aangelegd. Vooral de Japanse tuin met alle azalea's vond ik bijzonder. Eigenlijk was het een erg grote tuin bij Château de la Foltière. We hebben op ons gemakje de hele uitgezette wandeling gedaan, zo'n twee en een half uur. Ne enig wikken en wegen hebben we toen besloten in een keer door te rijden naar de omgeving van Giverny waar we de tuin van Claude Monet wilden gaan bezoeken. We zochten ons plekje op camping Les trois Rois in Les Andelys. Nu waren we aangeland in het departement Haute Normandie dus hadden we ook meteen afscheid genomen van Bretagne. De camping ligt aan de Seine, ongeveer een uur rijden ten westen van Parijs. We kregen een mooi plekje, we doken meteen in de schaduw van de boom want het was weer een bijzonder warm dagje. Nu bleek de boom veel groene luizen als bewoners te hebben. Niet lang daarna kropen ze ook overal over ons heen en nu zagen we het met eigen ogen dat we toch echt een luizenleven hebben!

- We gingen de volgende dag meteen vroeg op pad en waren toch echt niet als eersten bij het park... er stond zeker al een rij van zo'n vijftig mensen bij de kassa. Dit was ook een mooie tuin. Mooie kleurenpaletten hadden ze in de tuin gemaakt. Er was heel veel gebruik gemaakt van een en tweejarige planten. Maar wel heel veel soorten en kleuren. We mochten ook het huis bekijken. En natuurlijk de grote vijver met de bekende waterlelies en het bruggetje! Leuk om even hier, op zo'n historisch plekje te zijn! http://www.foundation-monet.com/ 's Avonds zagen we Nederland verliezen van Spanje! Helaas geen wereldkampioen geworden... De oranje versieringen konden in de kast...

We gaan zeker nog een keer Bretagne aan doen. Het is ons goed bevallen! Het is een prachtig stukje Frankrijk. Met zelfs een eigen taal. Dit zie je terug bij de plaatsnaamborden. Steeds in het Frans en het Bretons. Het is ook een land met historie. Het heette vroeger Britanny. Veel historische resten, de Dolmen en de Menhirs. En veel resten van oude kastelen. Je ziet hier op de menukaart ook duidelijk andere gerechten dan verderop in Frankrijk. Wat ook opvalt is dat het hier zeker niet het armste deel van Frankrijk is... Je ziet veel enorm grote huizen langs de kust. Vaak op de eerste verdieping een over de tuin uitstekend balkon vanwaar de eigenaars een mooi zicht hebben op de rotskust met de blauwe zee. Deze huizen liggen ook op een behoorlijke lap grond met mooi onderhouden tuinen. Kortom, het ziet er gelikt uit. Het binnenland is glooiend, veel bossen en kleine dorpen. De huizen zijn kleurloos, grijs, de kerken ook. Wel staan er overal bloembakken en veel hortensias en stokrozen in de tuinen. Dat maakt het geheel dan toch nog wel kleurig.

-Nu waren we helemaal los wat tuinen betreft. Gert haalde bij de VVV een folder met nog veel meer tuinen. We kozen er weer een uit: Les Jardins Agapanthe in Grigneuseville.

Een mooi aangelegde tuin, met mooie hoekjes. Echt een tuin aangelegd met oog voor tuinarchitectuur. De tuin was niet groot maar de paadjes slingerden er zo doorheen dat je toch het idee had dat het heel groot was. Leuk gespeeld ook met vijvers en stromend water. En heel veel in mooie vormen gesnoeide taxus en buxus. Voor wie ook een blikje wil werpen: http://www.reismee.nl/beheer/verhalen/add/www.jardins-agapanthe.fr We zochten daarna een plekje aan de kust, helaas de camping was vol en ook de camperplaats zag er redelijk vol en niet echt gezellig uit dus zochten we het meer in het binnenland en kwamen terecht in St.Blimont. Een municipal met twee sterren had nog wat plekjes vrij: Camp Municipal les Aillots. We hadden een mooie rit vanaf de tuin naar de kust. De rit ging echt binnendoor, onze TOMTOM kiest vaak de snelste weg en ze denkt dan dat die over binnenweggetjes het snelste is... Dat dus niet met een camper maar het is wel vaak de mooiste weg! Het landschap is hier glooiend met veel graan en maïs. De graanvelden zijn of net geoogst of het koren staat er goudgeel rijp te zijn en het golft in de wind. Alle soorten zien we, ook veel vlas wat een mooie bruin/ groen/gele kleur heeft en als het is geoogst ligt het eerst in rijen plat op het land. Een heel apart gezicht. Je ziet hier weer veel vakwerkhuizen. En ook weer veel hortensia's en stokrozen. Het ziet er aantrekkelijk uit en we zijn van plan om hier eens wat langer te blijven... Maar niet nu.... We vertrokken de volgende morgen na € 6. 20 betaald te hebben voor de overnachting! Omdat de bakker nog niet was langsgekomen op de camping kochten we onderweg een stokkie en reden naar Hourdel, wat een naam... Daar parkeerden we het campertje met uitzicht op zee aan de Baie de Somme.

We ontbeten met zicht op het water en een groep zeehonden die lagen te slapen op een zandbank. Die rust was ze niet zo lang gegund, het water kwam in een rap tempo op en de baai stroomde vol water. We wandelden wat langs het water en ik baadde nog even pootje! (Nog steeds niet helemaal erin, Ine!)Het water is hier bruin geel, dat is weer even wennen na die blauwe zee bij Bretagne. Deze morgen moeten we voor het eerst na bijna 4 weken de regenjas te voorschijn halen. Een kwartiertje daarna kon hij weer uit en verder was het prachtig weer! Na de wandeling reden we naar Argoules. Daar hebben ze een Abdij en een tuin om te bekijken. De Jardin de Valloires. http://www.reismee.nl/beheer/verhalen/add/www.baiedesomme.fr Deze tuin hebben we heel wat jaren geleden ook al eens bezocht. We hadden er een goede herinnering aan en dat bleek terecht.

Nog steeds erg mooi aangelegd en onderhouden. Het is een plaatje met de abdij op de achtergrond. Na dit bezoek was het tijd om een camping te zoeken en die vonden we in Beaurainville. http://www.reismee.nl/beheer/verhalen/add/www.commune.beaurainville.fr. Niet zoveel bijzonders maar het was maar voor 1 nachtje... Morgen gaan we nog even naar Etaples, wat oesters en wat ander zeefruit kopen. We willen dan nog even kijken in de buurt van Cap Gris Nez en Cap Blanc Nez. Donderdag 15 juli hebben we 's middags een theeafspraak in Kortrijk en 's avonds zijn we dan, als het loopt zoals wij denken, weer thuis...

Het is deze keer een echt reisverslag geworden met alle steden, dorpjes, campings en alle bezienswaardigheden die we allemaal hebben gedaan en gezien. Het is een leuke reis geweest, de bestemming was, ook voor ons, een verrassing! We hebben er echt van genoten en gaat een van jullie, een keer deze kant op dan hoop ik dat je wat aan onze tips hebt. We gaan eens kijken hoe het er thuis weer uitziet. We zullen wel weer wat onkruid kunnen trekken... Ik heb de laatste weken zoveel tuinen gezien dat ik nu echt zin heb om in die van mij te gaan beginnen....!De camper moet nagekeken worden, de pijp van onze vuilwatertank is gescheurd en we hebben een steentje tegen de voorruit gekregen wat nu een sterretje is geworden...