Reisverslag van de eerste reis met ons campertje! Een hele nieuwe ervaring! We hadden het plan om op ons gemakje via Frankrijk, Spanje in te gaan. Vogelen in de Extremadura en ook voor de eerste keer vandaar de grens over te gaan Portugal in! Vol verwachting klopt ons hart.....

2 maart 2009 vertrokken we...

De camper was volgeladen, alles had een (tijdelijk) plaatsje gekregen.

Gert zat al achter het stuur toen ik nog snel de eieren van het aanrecht pakte en in de bijkeuken nog een schaal mandarijnen vond. Vlug de auto in en daar gingen we. Nog voor we Breda uit waren ontdekte ik dat ik mijn telefoon was vergeten. Als het daar bij blijft...Het reed heerlijk en na de koffie, in Gent, nam ik het stuur over. Ook ik vond dat hij lekker reed. Vast als een huis op de weg en stuurde prima. Het was even schrikken toen ik een rotonde wilde nemen en daar bijna midden overheen zeilde. Bij een lagere snelheid lijkt dat campertje ineens meer op een vrachtauto wat betreft het sturen. Onderweg werden we vrolijk toen de brandstofmeter maar heel langzaam zakte... We waren al zo ver weg en nog hadden we maar een kwart op...Wat rijden we zuinig! Later ontdekten we dat er een tank van 80 liter in het campertje ligt...Via Arras, Evreux belandden we in Longwy en Perche. Een prachtige streek, glooiend en veel meertjes. Goed plekje om eens terug te gaan als het er mooi weer is. Mooi wandelgebied. En toen voor de eerste keer: spullen zoeken, koken, afwassen, slapen, plassen...alles was een ontdekking. We hadden na enig denkwerk bedacht hoe we wilden gaan liggen, bedje gedekt en toen bleken de leeslampjes aan de andere kant te zitten..We sliepen heerlijk!

13 maart hadden we een mooie rit ri. Le Mans.Het weer klaarde op, we konden lekker in het zonnetje lunchen. Tegen 5 uur arriveerden we in Jonzac. We hadden daar een camping naturelle opgezocht. Hij bleek in het boek gemakkelijker te vinden dan in het echie. Maar we kwamen er. We werden hartelijk ontvangen door de boerin die alle tijd had en het Frans sneller sprak dan wij konden vertalen. Maar we werden het eens over de prijs, omdat we een campingkaart hadden en voor haar ons adres op een briefje schreven hoefde ze geen 12, maar 10 euro was ook genoeg!

We vonden onze stoelen en een koud pilsje en een wijntje en genoten in het zonnetje. Het speenkruid en de narcissen bloeiden. Toen het tijd werd een maaltijd in elkaar te flansen begon ik weer aan een zoektocht door de kastjes. Ik ontdekte dingen die waren vergeten, deksels van pannen, het afwasmandje bijvoorbeeld, maar er waren ook dingen die we alle twee belangrijk hadden gevonden en dat was dan met name een kurkentrekker! Daarvan waren er twee...Het was wel wennen, op de knieën voor de kastjes en als de een iets uit een kast wil pakken kan de ander beter even op een stoel gaan zitten...Maar de warme hap was goed gelukt. Onze schotel had Ned 3 gevonden en we aten en keken terwijl DWDD...We voelden ons rijk en genoten!

Nog voor het slapen gaan hoorde Gert, buiten, 3 bosuilen tegen elkaar roepen. Een prachtige heldere sterrenhemel met Orion was goed zichtbaar. Nog maar 2 weken geleden hadden we vanuit het tentje, in Afrika, naar hetzelfde sterrenbeeld liggen kijken....

14 maart Het sanitair was eenvoudig maar zeer doelmatig. Lekker gedoucht gingen we weer op pad. Je bent zo weg met de camper...even de koelkast van 220 op 12 volt zetten en de landkaart op schoot en daar gaat ie! Op weg naar Bordeaux. Misschien kunnen we overnachten in St. Jean de Luz? In de buurt van Arcacon herinnerde Gert zich een vogelpark waar we weleens waren geweest. Even gekeken op de kaart en dat leek wel een leuke lunchplek. Het werd meer. We dronken een bakkie op de parkeerplaats. Toen een wandeling van 6 km. door het parc ornithologique DU TEICH. Het was een mooi aangelegd gebied van vroegere vismeertjes.Vaak hadden we een mooi overzicht op het gebied wat uitmondt in de Baai van Arcacon. De meertjes waren meest ommuurd met rietmatten zodat de vogels niet verstoord werden. Veel kijkhutten met tevens informatie over de vogels die in dit gebied voorkomen. Vogels die een vermelding waard zijn zijn de koekoek en de waterral. De laatste werd vanuit een kijkhut prachtig op de foto gezet. We waren pas om 17.30 terug bij ons campertje dus besloten we om de nacht door te brengen op het parkeerterrein, wild! Het was een koude, bewolkte dag, dus onze deur ging al vroeg dicht. De t.v. deed het op 12 volt ook prima...

15 maart zondag. We doen onze deur open en zien in een opkomend zonnetje 6 ooievaars jagen op het weiland. Dus eerst bij de bakker een stokkie en croissantjes gehaald! Smullen. Nu moeten we toch echt eens gaan doorreizen. De zon was waar we voor gingen! De route liep over de RN door de pijnboombossen richting Spanje. Een fikse storm heeft 30 tot 50% van alle bomen geveld. Het was een ware ravage. Veel bomen met wortel en al uit de grond gerukt maar ook een flink deel halverwege geknakt. We gingen voorspoedig, bij St. Jean de Luz bloeiden de pinksterbloemen al. We gingen deze keer niet wild maar namen een camping langs de snelweg bij Palencia (Spanje). Daar wisten ze van prijzen, 21 euries voor 1 nacht....Het zonnetje scheen er wel.

16 maart We beginnen onze weg te vinden in het campertje. Toch nog heel wat spullen teruggevonden. En alles heeft nu ook wel een handig plekje gekregen. We genieten van alles. We rijden om de beurt en Gert leert langzamerhand ook om dan rustig naar buiten te kijken. De navigator doet het werk. Alleen bij wegwerkzaamheden stuurt ze je nogal eens een vreemde richting uit. Deze dag verplaatsten we ons naar het Park Monfrag?e (Extremadura). Het weer is prima, 21 gr. In de schaduw en 31 in het zonnetje. We hebben een mooi plaatsje op de camping. Het is nu ruim 19 uur en ik zit in het ondergaande zonnetje buiten voor de camper m'n verhaaltje te schrijven. De blauwe eksters en Spaanse mussen vliegen om me heen.

Ik laat me het wijntje goed smaken en weet dat we boffen!

17 maart Internetten! Dat kan op deze camping gratis, in de bar. Goed geregeld. Tijdens de wandeling 's middags de eerste orchidee gescoord. De vogel van de dag is: of de slangenarend, 5x gezien of de zwarte ooievaar die we tijdens onze wandeling zagen vliegen. Ook de eerste gieren zijn gezien. De vale en de aasgier.

We wandelden stevig door en denken wel 18 km. weggetrapt te hebben...De 2e dag in Monfrag?e werden we gewekt met de roep van een wielewaal, in gedachten maakten we het liedje af...is de zomer weer in het land, duudeljo klinkt zijn lied.. Op het eind van de middag kwam een zwarte spreeuw in de buurt van ons plekje zijn imitatietalenten laten horen! De wielwaal werd snel van het lijstje geschrapt, de zomer van het liedje, daar maken we voorjaar van...

We hadden ons vandaag opgegeven om met een gids, een ochtend door een voor toeristen niet toegankelijke gedeelte van het park te gaan. We kregen goede uitleg over allerlei onderwerpen. We weten nu dat de kurkeiken iedere 10 jaar van hun bast worden ontdaan.De eerste keer dat ze geschild kunnen worden is als ze 30 jaar oud zijn... De prijs van de kurk flink is gedaald nu er een kunststof afsluiting op de wijnfles gaat. En dat het park voor het grootste deel in bezit is van particulieren maar dat zij zich aan strenge regels moeten houden. Hoe e.e.a. is geregeld met de jacht, en dat het ongeveer 2000 euro kost als je op een volwassen hert wil jagen voor de trofee.

We zagen zwarte ooievaars op hun nest. Heel veel zwarte wouwen vlogen rond.

Dit is nog trek, ze zijn net over uit Afrika. Verder hadden we vandaag ook de monniksgier als nieuwe soort. En de steenarend werd door onze gids ontdekt. Het nest van de havikarend werd opgezocht maar was helaas leeg. Dit zit in het laatste restje eucalyptusbos wat er nog staat in het N.P. Alle andere eucalyptussen zijn gekapt en er zijn kurkeiken, de van nature voorkomende boom, voor terug geplant. De hellingen staan nu vol groene plastic buisjes waar de bomen nog uit tevoorschijn moeten komen. De gids, José, had voor een lekkere lunch gezorgd. Het was een prima, leerzaam uitstapje wat we samen met een Engels echtpaar maakten.

We schrijven alweer 19 maart als we meteen na de wasbeurt vertrekken. Ontbijten deden we bij Mirador de la Tajadilla. We vonden een picknicktafel in het zonnetje, dekten de tafel en terwijl we genoten van ons warm koppie thee zagen we op de helling, aan de andere kant van de rivier, de herten naar beneden lopen. De gieren vlogen ook al rond en even later zagen we appelvinken de bloesem uit de bomen pikken. Mooie waarneming!

Toen de boterhammetjes op waren gingen we ri. Portilla del Tiétar. Daar liep ook onze gids van gisteren (José). Hij attendeerde ons op een vliegende Spaanse Keizerarend. Prachtig met zijn sneeuwwitte vleugelranden. Later zagen we bij het Emb. de Arroyacampo een purperkoet en het eerste ijsvogeltje van deze reis.

We besloten een weer geslaagde dag met een diner in het campingrestaurant. Heerlijk gegeten. Voor een goede spijsvertering deden we na afloop nog een rondje camping... Het is goed vol gekomen vandaag. Ook de vaste gasten zijn allemaal gearriveerd. Spanje heeft een lang weekend vanwege het feest van San Juan. Het is al tegen half elf en er loopt nog een vrouwtje met een emmer en dweil om het washok schoon te maken! We horen hier ook iedere avond tegen elf uur dat het vuilnis opgehaald wordt. Die Spanjaarden hebben toch een ander dagritme...

De dag daarop ontbeten we weer onderweg. Weer een mooi plekkie bij de rivier de Rio Tajo. We zagen daar de alpengierzwaluw. We deden een mooie wandeling. Eerst de berg op naar Castillo Monfrag?e. Het uitzicht was prachtig. Daarna volgden we de rode paaltjes en de wandeling duurde zo'n 3 uur. We zagen nog speciale narcissen. De hoop-petticoat daffodil hadden we al op meer plaatsen gezien maar nu zagen we ook de Pallid narcissus (Angel tears).

Verder zagen we nog de Spanisch Blue Bell ( een soort hyacint) En tot onze verbazing zagen we ook nog een kievitsei (snakeshead), thuis kennen we een purperkleurige. Deze was geel met purper. Het weer was weer geweldig, de wind weg en de temperatuur perfect, ongeveer 25 graden. Terug op de camping in Monfrag?e, op het eind van de middag, bleek ons plek ingevuld door een Engelse caravan. We vonden weer een nieuw plaatsje!

21 maart !! De verjaardag van Gert! Ineens is de tekst: 'Er is er één jarig, hoera, hoera' wel heel letterlijk te nemen... Een dag met een dubbel gevoel.

Hartelijk dank voor al jullie gelukwensen en medeleven! We zochten na de felicitaties vanmorgen een mooi plekje om te ontbijten. Het plekje was mooi, maar we moesten ons stokbroodje goed vasthouden want er stond een harde, koude wind. We waren er snel mee klaar en de warme wandelsokken voelden heerlijk aan. We kozen vandaag de groene route naar een mirador, gelegen tegenover het Castillo van gisteren. We ontdekten een bewoond nest van een monniksgier. Verder zagen we veel rode patrijzen. In Villareal de San Carlos kochten we wat lekkers voor bij de koffie. Het is toch een beetje feest...

We dachten de middag rustig op de camping door te brengen maar...er vielen 20 Nederlandse campers binnen. Een groep van de NKC. De groep was al bijna 8 weken met elkaar op stap, ze hadden een rondje Zuid-Spanje gedaan. Eerst kwam de reisleider van het stel. Hij bekeek welk deel van de camping geschikt zou zijn.

Het was ons niet duidelijk om welke reden, maar het deel van de camping waar wij ons tweede plekje hadden gevonden leek hem zeer geschikt. Zijn camper werd geïnstalleerd. De NKC vlag werd gehesen! En daar kwam de een na de ander aangereden. Uiteindelijk waren wij niet meer terug te vinden, overal om ons heen, links, rechts, voor en nog net niet achter, stonden nu kleine maar meestal flinke campers. Handigheidjes werden naar elkaar geroepen. Materiaal aan elkaar geleend en intussen zette de reisleider het whiteboard met het programma bij de vlag. Morgenavond eten in het restaurant om 19.30 uur. Dat kwam mooi uit, want wij hadden vanwege de verjaardag besloten die avond te gaan! Lekker rustig en heerlijk gegeten.

Toen was het weer zondag en omdat het zo goed bevallen was, gingen we ook deze dag onderweg ontbijten. Bij de appelvinken dachten we...Daar aangekomen waaide er een ijskoude wind en zochten we een nieuw plekje. Lekker in het zonnetje bij Portilla del Tiétar. We zijn daar de hele morgen blijven hangen. We zagen 7 keer de keizerarend overvliegen! Gert heeft trouwens ook een gierzwaluw gezien! De middag brachten we op de camping door. We kletsten wat hier en daar, hoorden de ervaringen van een groep op reis. De mensen die wij spraken waren enthousiast. Wij wat minder, vooral als ze in flinke groepen bij elkaar zitten en ze nogal luidruchtig (het zijn tenslotte allemaal pensionadas) met elkaar converseren! Gelukkig heb ik mijn MP3 speler nog.

Maandag vertrokken we. We hadden 7 nachten vol gemaakt op deze camping en bij aankomst hadden ze ons geattendeerd op het feit, dat 7 nachten staan; betekent 6 afrekenen. En wij zijn toch Hollanders genoeg om daar rekening mee te houden... De camping in Monfragüe is goed en het sanitair prima. 2x per dag wordt alles goed schoongemaakt en er zijn veel douches en toiletten. Je hoeft nooit te wachten. En niet alleen de mensen hoeven hier niet te vervuilen. Voor het toiletgebouw is een soort sluisje gemaakt waar de campers hun vuil water kunnen lozen. Nu werden daar de hele dag door auto's, caravans en campers gewassen. Mensen bleken zelfs keukentrapjes en luiwagens bij zich te hebben. Er reed geen Spaanse caravan de camping af die niet glom als een zonnetje! Maar ook de Denen, Engelsen en Nederlanders gingen daar flink tekeer.

Wij hadden geen trapje en geen luiwagen, maar het gevoel op vakantie te zijn dus ons campertje ging vuil de poort uit. We reden door het N.P. richting Trujillo. We zagen eerst nog 2 havikarenden een vliegshow weggeven bij de Rio Tajo.

Daarna nog even naar Peña Falcon, daar was het zo koud dat ik moeite had m'n vingers los te krijgen van m'n verrekijker nadat ik had genoten van een paar Europese kanaries die knalgeel zaten te zijn in het zonnetje! Het is opmerkelijk hoe groot het verschil is in temperatuur hier. Overdag is het echt warm, iedereen loopt in hemdje en korte broek, maar zogauw de zon onder is en natuurlijk 's morgens vroeg, is het echt koud en dan heb je een lange broek en trui echt nodig. Goed, we gingen dus binnendoor richting Tujillo, onderweg afgeslagen naar Monroy. Bij de rivier, Rio Almonte, deden we een bakske en zwaaiden we naar onze passerende buurtjes van de vorige camping.

Via Santa Marta de Magasca, kwamen we via de Ex 390 uiteindelijk terecht in Cácares. Het laatste deel van de weg was echt heel slecht. We kregen even het Afrikagevoel...stukken asfalt en verder grind met veel gaten! Het is maar goed dat we ons campertje niet hadden gewassen... Maar tussen al dat hotsen en schudden door hadden we toch nog 4 kleine trappen en 2 steenuiltjes! Al met al speciale vogels gezien vandaag.

Dinsdag hadden we er een dag voor uitgetrokken om de omgeving van Cáceres te verkennen. Veel wegen die we 5 jaar terug hadden gereden waren ineens brede nieuwe asfaltwegen geworden. Dat rijdt natuurlijk lekker maar je mag er niet meer stoppen en kunt ook bijna nergens meer even van de weg af. De vorige keer dat we hier waren, konden we verschillende keren bij de rivier zitten en genieten van ijsvogeltjes en ongerepte natuur. Jammer dat Spanje zoveel investeert in nieuwe wegen. Alle mooi eindeloze Sierra's, eindeloze vlaktes met wat distels, madeliefjes en hier en daar wilde brem, worden nu doorsneden met asfaltwegen. Daardoor worden alle natuurgebieden wel beter bereikbaar maar meteen ook minder natuurgebied..

Zoals we het vandaag al beleefden in de natuur blijkt ook de 'vooruitgang' op de camping niet te stuiten. Het is lang geleden dat de mensen die gingen kamperen dat deden om in de natuur te zijn. Er kwamen steeds meer voorzieningen. Men nam zelf ook steeds meer 'onmisbare' dingen mee van thuis. De tenten werden meer caravans, de caravans werden campers! Wij doen er dus ook aan mee! Nu staan we op een camping waar iedere plaats zijn eigen washok heeft. Een vierkant hokje van 2,5 bij 2,5m. Daarin een wastafel, douche en toilet. Mooi betegelt, toiletpapier op de rol. Alles ziet er spic en span uit. Buiten aan het washokje een bak met kraan om af te wassen. Tien jaar geleden stonden we hier op een grasveld bij een grote boom, niks afgemeten plaatsen...We kenden het niet terug. De kampeerplaats lijkt nu net een nieuwbouwwijk, waar de washokjes de schuurtjes zijn en waar nog geen heggen zijn aangeplant. Nu zijn ze de laatste finesses nog aan het aanleggen: overdekte plaatsen! Wij hadden al bedacht dat wanneer hier alles klaar is je aan de receptie kunt melden of je een plaats in de zon of in de schaduw wilt.Het verschil is dan de schildering op de onderkant van de overkapping; zon of bomen.

Maar gelukkig is nog niet iedere camping zo, dus we genieten maar even van de luxe. Meteen na de rit onder ons eigen douche! Blijkt dat je, wanneer je in je niksie onder de douche staat, je voluit te zien bent in een hoge spiegel boven de wastafel....Gelukkig is het douchewater warm en beslaat de spiegel snel....Daar heb je in die gemeenschappelijke washokken nu nooit last van!

De volgende dag trokken we weer verder of terug, ik weet het niet precies, we draaien nml. nogal rondjes. Vandaag was de bestemming: Guadalupe. Eerst reden we naar Trujillo. Dit is een mooi gerestaureerd stadje (12e eeuw). Vooral de Plaza Mayor is een van de mooiste plekken. Wij reden door, een paar jaar geleden hebben we hier een weekje in een hotel verbleven. Daar hebben we toen de Semana Santa beleefd! Dat is een aanrader voor iedereen. Nu reden we er voorbij naar de vlakte van Belén. Ons navigatiemiepje leidde ons door de zeer nauwe straatjes van dit gehucht naar de Sierra. Wat een prachtig gebied is dat hier, ik val er iedere keer weer voor. Nog maar net op weg zagen we 18 grote trappen die het baltsen aan het oefenen waren. Allemaal mannen, mooi op kleur. De vrouwen lieten ze gewoon weglopen, zo druk waren ze om elkaar te laten zien wie zich het beste kon veranderen in een trillend schuimbad. Gert maakte veel foto's, in de telescoop zijn de vogels goed te bekijken maar op de foto's zie je dat ze toch nog een heel eind weg staan... We vonden een mooie koffieplek en al lopend om een foto te maken van de eindeloze vlakte zag ik een orchidee in de berm. Hij heeft het meeste van een bijenorchis, de bloem is alleen wat groter. Nu kon de dag helemaal niet meer stuk.

Ook voor Gert niet want die had ondertussen een kuifkoekoek gesignaleerd en gefotografeerd. Via binnenweggetjes, reden we naar Berzocana. Daar maakten we een grote tour, eerst naar het noorden naar Robledollano en vandaar via de Ex 118 weer zuidelijk naar Guadalupe. Wat een prachtige rit was dat. Werkelijk een symphonie van kleuren en geuren. De bloeiende hei kleurde de hellingen paars en spontaan barstten we los in het Bredase volkslied! Op andere plekken waren weer velden witte bloeiende brem. We hebben hem in ons tuintje wel eens geroken maar toen we hier uitstapten was de hele lucht er vol van. Verderop bloeide de brem geel en daar maakte de kleurencombinatie met de bloeiende kuiflavendel er weer iets heel bijzonders van. Kortom, het was smullen, de hele weg! In deze hoek van de Extremadura hebben ze nog niet alle Eucalyptussen verwijderd maar zijn er al wel druk mee bezig. In de dorpen hangen de sinaasappelen en de citroenen rijp in de bomen. De appelbomen staan in bloei en tegen de huizen bloeit de blauwe regen! Het lijkt wel een explosie van bloemen overal.Wat een voorrecht dat we hier kunnen zijn en er samen zo van kunnen genieten.

Van bovenaf de berg zagen we Guadalupe mooi liggen met zijn oude Monesterio ( 14e eeuw). De moeite waard om te bezoeken hadden we gelezen. De camping gezocht en gevonden maar helaas dicht. Jammer want hoewel we een prachtige rit hadden gehad was het ook wel een vermoeiende. We vonden op de kaart verderop nog een camping, vooruit nog een klein stukje...helaas ook gesloten en toen nog maar een klein stukje... Ik heb Marian toen om hulp geSMSt. Die had nog een camping in Oosterhout maar daar regende het 'cats and dogs'! Dus dat was ook geen optie. Het kamp werd uiteindelijk opgeslagen in Merida en oh jongens wat smaakte dat pilsje toen lekker! Gert zag een alpengierzwaluw overvliegen!

26 maart werd weer een rustdag in de vakantie, beetje wassen, ramen van de camper zemen, kastjes controleren, sudokuën, verhaaltje schrijven, lezen, zonnen en heerlijk nietsdoen op een weike vol madeliefjes.

ANDALUCIA 2 april 2009

We arriveerden op vrijdagmiddag in El Rocio. Dat ligt in Andalucia, ongeveer 15 km. van de kust. Ten zuidwesten van Sevilla. We hadden tijdens de reis al verschillende mensen gesproken die hier waren geweest en daar enthousiast over waren. Omdat we de Coto Donana toch op ons lijstje hadden staan leek het ons een prima bestemming. El Rocio ligt nml. aan de rand van dit Nationaal Park.

's Middags gingen we het stadje bekijken. Gert was meteen in extase bij het zien van het moerasgebied tegen het stadje aan. Zoveel vogels...we zagen baltsende flamingo's, lepelaars, reigers, wit en blauw, hele wolken vorkstaartplevieren, en wel honderd grutto's. Tafeleenden, dodaars, krooneenden eigenlijk was het te veel om allemaal te noemen! De Coto Donana is eigenlijk een moerasgebied dat in het uitstroomgebied van de Rio Guadalquivir ligt. De Marismas zegt men hier. Verder heeft het stadje alleen zandwegen, tussen de huizen zijn ze heel breed. De huizen hebben allemaal een overdekte veranda beneden en deuren die als saloondeuren in tweeën opengaan. Voor alle huizen hebben ze houten palen waaraan de paarden kunnen worden vastgezet. Je waant je in een opnamedecor voor een wildwestfilm! Er is zelfs een bar waar de ruiters te paard aan de bar kunnen...

Er zijn 3 bezoekerscentra in deze hoek van het park, El Rocina, Palacio, El Acebrón en El Acebuche. Bij deze centra zijn wandelingen uitgezet.

We hebben bij alledrie de wandelingen gedaan. We weten nu meer over de natuur in dit deel van Spanje. Het is een erg mooie ongerepte natuur. Nog een restje eucalyptus maar die zijn ze ook hier aan het verwijderen. Verder zie je voornamelijk steen- en kurkeik, de wilde olijf en wilg. En veel pijnbomen, waarvan de zaden, uit de pijnappels, worden geoogst. Wij kennen ze als geroosterde pijnboompitten in de salade en op de carpacio...Er leven hier nog lynxen in het park. We hebben al wel de afdrukken gezien maar om ze echt tegen te komen moet je wel erg veel geluk hebben. Verder ook groepen herten en reeën en zwijnen. Maar de vogels, dat is echt overweldigend.Er zijn veel kijkhutten op de uitgezette wandelingen zodat we op ons gemak het gedrag van de vogels konden bekijken. Nu is het de tijd van het baltsen en dat is echt een prachtig gezicht, de hop met zijn kuif helemaal wijd opgezet, de waterhoentjes met hun witte staarten helemaal overeind. De flamingo´s die met hun lange halzen langs elkaar dansen. Zelfs de paarden zijn op de verleiderstoer. Het zijn wel de mannetjes die zich het mooist maken en de dansjes doen. Ik heb Gert gevraagd om ook eens iets in te studeren...Verder is het hier echt voorjaar en is het zeer bloemig. Ook weer een orchidee gezien, de Serapias Lingua. Verder hoorden we tijdens onze wandelingen de nachtegaal zingen. De gierzwaluwen laten zich nu ook in groten getale zien. Gert maakt zich wel zorgen of de grutto's nog wel op tijd in Nederland zullen aankomen...er zitten er nog zoveel hier!

Verder bevalt het kampleven ons goed. 's Morgens eerst naar de bar voor een vers gebakken broodje. De bar is pas om 9 uur open dus haasten heeft absoluut geen zin. De wasgelegenheden zijn op iedere camping verschillend. Soms moet je onder de douche heen en weer springen om toch nog nat te kunnen worden. Soms tref je er een die zo hard gaat dat je oorlelletjes er zeer van doen. De Spanjaarden zijn wat kleiner dan wij dus de wastafels bevinden zich wat aan de lage kant. Om mezelf goed in de spiegel te kunnen zien moet ik meestal bukken. Nu hebben ze ook nog wastafels met spiegel voor kinderen. Die zijn voor ons heel geschikt als voetenbadje en in de spiegel kun je dan je knieën bewonderen! Na ons ontbijt smeren we meteen een broodje voor onderweg. Als het laatste slokje thee naar binnen is vraagt Gert:' in je zak?' En ik weet dan meteen wat hij bedoelt; het stukje keukenpapier! Daarmee moet dan, met de laatste theedruppels die nog in het kopje zitten, de bruine aanslag worden weggeveegd! Zo blijven onze theekopjes en de theedoeken schoon. Kampeerders let op, dit is echt een tip. Dan vertrekken we tegen 11 uur op de fiets of te voet.Tegen het eind van de middag komen we dan weer terug op de camping en kijken wat er allemaal veranderd is. Of we nieuwe buren hebben en of die erg dichtbij staan of als we geluk hebben wat verder weg. We zien campers met zulke afmetingen dat ons campertje er met gemak in kan staan en dan kun je er nog een rondje omheen lopen ook. Sommige campers hebben zelfs uitschuifkamers...die schuiven aan de zijkant gewoon een kamer uit. Als we hier op de camping een klein autootje zien rijden weten we dat daar een grote camper bij hoort. Maar de meegenomen auto's hoeven ook weer niet persé klein te zijn, 4wheeldrive jeeps nemen ze ook op de aanhanger mee... We zagen ergens het bagageluik openstaan en daarin stond een complete wasmachine, een voorlader!

Het zijn voornamelijk de Engelsen die zo ruim op stap zijn. Nu hebben ze hier op de camping een speciale service...je kunt hier ook je paard stallen. Ze hebben daar een apart gedeelte met boxen en weiland voor.

Nu hangt dat ook wel een beetje samen met het stadje waar we hier zijn:

El Rocio. Het is een pelgrimsstadje waar ze een Mariabeeld hebben wat genezende gaven heeft. Eens per jaar komen hier zo'n anderhalf miljoen mensen te paard of met een paardenkar naar toe. Dit gebeurt ieder jaar met Pinksteren, dan is er een grote processie Het Mariabeeld wordt dan door het stadje gedragen. Daarna is hier dan een paar dagen feest. Laat dat nu dit jaar precies op mijn verjaardag vallen....Verder hebben families uit omliggende steden en dorpen, in dit stadje, een familiehuis. Dit zijn huizen met grote binnenplaatsen en paardenstallen. Die families noemen ze broederschappen. Ieder zondag komen er mensen van een dergelijke broederschap naar El Rocio. Ze nemen eten en drinken mee, er zijn er die komen met een grote touringbus. Wij waren daar afgelopen zondag getuige van. De familie installeert zich op de veranda van een huis. Ze praten en drinken wat. En op veel terrassen hoorde je zingen, klappen en de castagnetten. En dan werd er gedanst, de Flamenco. En ineens zag ik dat dit precies leek op wat ik de dag daarvoor de baltsende Flamingo's had zien doen.

Nooit geweten...maar wel logisch natuurlijk. Wij stonden op een afstandje te kijken, we voelden ons een beetje pottenkijkers. Dit was echter niet nodig, men wenkte en zei ons dichterbij te komen en mee te genieten. Heel apart en mooi om mee te beleven.

Het fietst wel wat inspannend al dat losse zand, het is beter hier te paard te komen! Maar we hebben ontdekt dat een terrasje hier niet duur is en na een wijntje fietst dat zand een stuk gemakkelijker.

Nog even over het park: Het is voor het grootste deel natuurpark en daar mag per dag maar een bepaald aantal mensen in, dat moet georganiseerd. Nu ligt eromheen een gebied waar je wel mag wandelen. Helaas is hier nergens een gedetailleerde kaart te krijgen. Dus, na het lezen van het verslag van Johan en Loes, trokken we de wandelschoenen aan en gingen op pad. Eerst de watertjes achter de camping waar we de orchidee vonden.

Daarna door het N.P. in. We wandelden en wandelden, het was aan de ene kant een mooi bos. En aan de andere kant liep een hek waarachter het stuk park waar wij niet in mochten. De wandeling was lang door los wit zand en behalve bomen weinig te zien. Regelmatig passeerde ons op redelijke snelheid een landrover met rangers. Dus als er eventueel wat te zien zou zijn aan herten, zwijnen of andere dieren dan werden die steeds verstoord door de auto's. We wandelden een km. of 6 en gaven het toen op. Bij de uitgang zagen we een steenuiltje naar een paal in het weiland vliegen. Die maakte het dan toch nog een beetje goed! We hadden voor deze middag (donderdag) een georganiseerde rit met gids door het park á 25 euries p.p. afgesproken. Maar helaas ging deze niet door omdat de Engels sprekende gids ziek was. We moeten onze nieuwsgierigheid naar het park nog een dagje bedwingen. Morgenmiddag gaan we alsnog!

We vertrokken tegen half 5 vanaf de camping in een busje met zo'n 14 mensen.

De gids vertelde eerst wat over het stadje, El Rocio, dat het 1000 inwoners heeft en daar 2000 paarden bij horen. Hij legde uit van de broederschappen en dat er zelfs wachtlijsten voor zijn. Ook Brussel en een stad in Australië staan op de wachtlijst...We reden eerst de weg die Gert en ik al hadden gewandeld.

Ook het steenuiltje wat we zelf al hadden ontdekt werd ons aangewezen. Het was wel leuk want ze waren nu met z'n tweeën. We deden dus eerst het bos. Daarna het moeras. Op de overgang van beiden werden we er even uitgelaten en daar wees Gert (mijn Gert) ons op een overvliegende Spaanse keizerarend... Mooie waarneming! In het natte stuk zagen we de vogels die daar ook horen. Maar voor ons toch altijd nog bijzonder was de kwak, de purperreiger en de zwarte ibis. We stopten nog een keer bij een kijkhut/infocentrum. Daar zagen we vanachter de kijkschermen nog eens duizenden zwarte ibissen, die daar aan het broeden waren. In de toptijd, over een paar weken zullen het er 5000 zijn...Daartussen hadden zich ook wat purperreigers een plaatsje veroverd. Gert zag ook een koppeltje zomertalingen rondzwemmen. Daarna weer terug, het was inmiddels 19.00 uur geweest. Het moerasstuk is enorm groot en je kijkt echt heel ver weg. De gids heeft wel verteld hoe groot maar dat moet ik jullie schuldig blijven. Mijn hoofd heeft ook een beetje vakantie genomen denk ik, want al die informatie wil niet goed blijven hangen...In de verte zagen we een groep herten grazen en toen waren we alweer in het bos. De helft van de groep was totaal niet geïnteresseerd in al die vogels en vogeltjes. Een man lag heerlijk te slapen...Eenmaal in het bos zagen we konijntjes en af en toe een hert in de laatste zonnestralen. Daar werd de groep weer helemaal attent van en ah en oh klonk door de bus. En ineens riep de chauffeur iets, Spaans, maar ik ging meteen overeind en ja hoor, een lynx stak de weg over! Super! Er leven nog 60 lynxen in dit park. In totaal leven er nog 200. De Iberische lynx is de meest bedreigde roofkat ter wereld! En wij hebben hem gezien...

Dus ja, als je nu vraagt was de excursie de moeite waard? Dan hoef ik daar geen antwoord op te geven, denk ik. Verder hebben we nog een dagje gefietst.

Eerst langs de hekken van het park. Dat werden we al gauw zat. Dus omgekeerd en terug naar de rivier van een paar dagen geleden. Zie foto! Wat een bloemen en ook sinaasappelbomen waarvan ik de val-sinaasappels heb opgegeten. Gert die nooit aan een sinaasappel te krijgen is, at hem met smaak op. Heel zoet waren ze! Daarna namen we op de gok maar wat weggetjes en hadden uiteindelijk een prachtige fietstocht die in het stadje weer uitkwam. Nu liep het grootste deel door mul zand, dit betekende wel dat we uitgeblust thuiskwamen, want we hadden echt moeten zwoegen op de pedalen.

De volgende en laatste dag in El Rocio hielden we 'zondag'. Beetje aankeutelen betekende dat in ons geval. Ik waste mijn broek, die olijven geven vervelende vlekken...We gingen naar het stadje, wat vogels kijken. En in het kerkje staken we 2 kaarsen op. Het kerkje is helemaal spierwit, buiten maar ook binnen dus daar worden geen kaarsen in gebrand. Door hier een aparte ruimte voor te reserveren aan de zijkant van de kerk, met ventilator, houden ze de kerk wit. De kaarsenruimte is dus pikzwart.(foto). Toen was het tijd voor het terras. We schoven aan bij Nederlanders van de camping en hadden een gezellige kout en er werden camperervaringen uitgewisseld en zo deden we ook wat informatie op over het camperen in Portugal. Helaas kwam ik weer met een vlek in m'n pasgewassen broek terug, calamaris geven ook vetvlekken! Dus hem nog maar even door het sopje gehaald. Van de gelegenheid gebruik gemaakt heb ik ook even in het washok gekeken of er nog nieuwe lectuur lag. Dat is wel een mooi systeem. Het is iets tussen de Hollanders. Iedereen die z'n Libelle, Margriet, Privé etc. uit heeft, legt hem in het washok. Dan neem je zelf weer mee wat er van je gading tussen zit. Zo las ik ook VT wonen, Opzij, Hollands diep, Nrc en vanmiddag maakte ik Gert blij met 2 bladen Reizen. Soms liggen er zelfs hele boeken bij...Goed systeem voor mensen die soms al maanden onderweg zijn. Want ja, we horen nu ineens bij een andere categorie... De mensen die niet meer werken...Het went wel snel hoor. We hebben het nu over de campings, het weer, je wisselt reiservaringen uit. Maakt elkaar attent op mooie dingen die je hebt gedaan op de plek waar je staat. De meeste mensen die we nu tegenkomen zijn al op pad vanaf januari...Soms gaan de gesprekken in het Engels, of in het Frans, eventueel ook Duits maar nooit Spaans...Het wil maar niet lukken!

Ik had mijn Libelle uit en zag dat de m'n broek weer droog was. Helaas ontdekte ik weer nieuwe vlekken...Wat is thuis zo'n wasmachine toch handig...Dus ik legde m'n Libelle op de bekende plaats, deed een plas, toen ik m'n handen waste zag ik dat de Libelle al weer opgehaald was. M'n broek ging voor de derde keer het sop in. Gelukkig waren er nu weer andere mensen aan het wassen... daarna ging hij voor de derde keer aan de waslijn. Het is maar goed dat het weer hier goed is en het zonnetje ons weer de hele dag heeft verwend en het wasje lekker droogt! Ach, het is niet verkeerd zo'n zondag die we heel Hollands afsluiten met op de t.v. de reünie met oud studiosportmedewerkers! Gert kon dat heel ontspannen doen, hij heeft op z'n vogellijstje in dit gebied 100 soorten kunnen noteren. Voor de hele reis zijn dat er al 148!

PORTUGAL 10 april 2009.

We gingen op pad. We reden meteen naar een vogelgebied bij Huelva aan de kust. Het is een groot moerasgebied tegen de kust aan: Isla de la Saltes. Zoals de naam al zegt wordt daar ook zout gewonnen. Gert werd weer helemaal blij, hij kon meteen 6 nieuwe soorten aan zijn lijstje toevoegen: dwergstern, grote stern, bonte strandloper, kleine strandloper, zilverplevier en veel regenwulpen. We liepen met de voeten door het zilte sop en kwamen met een hele zak schelpen weer terug bij de camper.

Omdat we nu het hele gebied toch al hadden gezien had het geen zin meer daar te blijven hangen en zo reden we ineens, eigenlijk onverwacht, Portugal in. We reden door bloeiende citrusplantages. De lucht was er helemaal zwaar van, zo zoet ruikt dat. We zagen dat zo'n sinaasappelboom alsmaar door gaat met produceren. Er zitten nml. tegelijk bloesem en vruchten aan.

*Tegen het eind van de middag zetten we de auto op een camperstaanplaats in Castro Marim. Het was daar goed geregeld, alle auto's op het grind. En verder was er een plaats waar we het vuil water en de porta-potti konden legen. Een grote zuil met stopcontacten en kranen om drink- of spoelwater, voor het toilet, te pakken. En alles gratis! Nu was er ook nog de mogelijkheid ergens te douchen, maar dat hebben we niet gevonden. Wel zagen we meteen de bibliotheek toen we een rondje dorp gingen doen. En het was zoals ze ons hadden gezegd. Volop computers en het gebruik van internet was gratis. We verstuurden meteen wat e-mailtjes. Bij inspectie bleken er USB poorten beschikbaar te zijn, dus dan morgen even terug... We diepten een woordenboekje Portugees op en daarmee ging Gert nog even kijken wat al die vreemde woorden op het bordje met de openingstijden betekenden. Het blijft moeilijk als je de taal niet spreekt. Dat is ook zeker het geval in Spanje, maar daar weten we tenminste nog hoe we moeten groeten en hoe je iemand bedankt. We gingen nu een winkel in en ja, wat zeg je dan...ik mompelde maar iets en dat deed de mevrouw van de winkel ook en toen wist ik het nog niet..We vertaalden de openingstijden van de bibliotheek naar: van dinsdag tot en met vrijdag van 10 tot 13 uur open.

*We moesten wel even omschakelen nu we geen stroom hadden. Geen waterkoker, maar een pannetje op het gas. Ook de koelkast ging op gas. Om de gegevens van de laptop op een stickie te zetten moesten we het contact van de auto aanzetten. En afwassen was nu niet in het washok te doen, maar gewoon in de camper. Slapen ging gelukkig nog steeds gewoon in bed. De broodjes haalden we de volgende ochtend in het winkeltje van gisteren en dankzij het woordenboek wisten nu dat we bij binnenkomst 'Bomdia' moesten zeggen en zij wist het ineens ook, luid en duidelijk...Tegen half elf, we wilden niet te gretig overkomen, vertrokken we naar de bieb. Daar vonden we de deur nog op slot. Hoe kan dat nu, 10 zal in Portugal toch ook wel 10 betekenen... Nou mis hoor, 10 betekent hier 11 als het over tijd gaat. Het schijnt in Portugal altijd een uur vroeger te zijn. Laat Gert nu, net na het ontbijt, de klok van de Tom,tom en van de auto op zomertijd gezet te hebben...Maar mooi dat we nu ineens wel een uur extra hadden deze dag! Met behulp van het stickie kon zonder probleem het verhaal en de foto's op het internet gezet worden.

*We trokken door naar Quarteira. Onderweg passeerden we Olhao, Rosette en Thieu hadden ons verteld dat daar een mooi natuurpark tegen het strand lag. We vonden het meteen en het bleek zeer de moeite waard. Met name wat betreft de planten en bloemen. We kregen een goede indruk wat we in dit gebied konden verwachten. Ik zag heel wat bloemen die ik herkende uit m'n boek, maar nog nooit in het echie had gezien! Gedreven door het verslag van Loes en Johan Schaerlaekens vonden we een plekkie op de camping in Quarteira. De camping is aangesloten bij de Acsi groep en we krijgen daar korting. We staan nu voor 15 euro per dag. De camping zelf viel tegen, we mochten gaan staan waar we wilden. Nu zullen veel mensen daar blij mee zijn, maar ik kan dan nooit kiezen. Veel schuine plaatsen, slechte weg, veel zand, en wat wel vlak was lag weer in de schaduw onder de eucalyptusbomen! Op de een of andere manier leken al die plaatsen die wel leuk, zonnig en vlak waren, al bezet...We zetten hem neer, aan de rand van de weg, de stoeltjes ervoor en wat bleek, de hele rand met campers tegenover ons zaten lekker in het zonnetje en wij moesten al snel, door de koude wind, naar binnen. De volgende dag kwam alles goed, toen er een uit de rij van zonaanbidders vertrok en wij snel dat plaatsje opvulden... En wat bleek, meteen waterpas, zonder hulpmiddelen! Ja, het leven van reizigers kent ook duidelijk zijn moeilijke momenten!

Na het verplaatsen deden we de wekelijkse markt in het stadje. Na een uur schuifelen langs de kramen, allemaal kleding, hadden we genoeg markt gehad en gingen we met de beschrijving van Johan en Loes op weg. We raakten van het aangewezen rechte pad en moesten sterk klimmen en dalen zonder dat het de goede kant op leek te gaan. Onze weg liep door een zeer luxe villawijk, met tuinen om te zoenen...Deze huizen werden omgeven door golfbanen, sorry golfcourses. Het zag er allemaal zeer gelikt uit. Na enig werkoverleg gaven we het nog 1 kans. We strandden aan de kust bij verschillende restaurantjes. We begonnen met een bakkie koffie. Uiteindelijk zaten we aan een heerlijke lunch, werkelijk voortreffelijk met zicht op het strandleven en een hemelsblauwe zee! We vergaten het park Ria Formosa, en genoten van het moment. Zo realiseerden we ons dat we nog niet zo lang geleden op een strand aan dezelfde Atlantische kust zaten. Wat een verschil. Hier in Portugal zag je de inwoners genieten van zon en zee. In Gambia zag je alleen de toeristen genieten en de inwoners probeerden daar met alle mogelijke middelen wat geld aan die toeristen te verdienen. Het is inderdaad niet eerlijk verdeeld in de wereld. We filosofeerden nog wat door terwijl het zonnetje ons verwarmde.

*Geheel verkwikt gingen we met nieuwe moed verder op zoek naar het Park. En wat schetst onze verbazing, we kwamen op een doorgaande weg, deden 6 rotondes, eindigden toen op een parkeerplaats van een hotel, gelegen aan een, je kunt het raden, een golfcourse. Maar dat niet alleen, daar begon ook de wandeling door het natuurpark. Het pad was even wat moeilijk te vinden omdat het hoog water was en het pad onder water stond. Dus het eerste deel liepen we gewoon op de golfbaan, sorry golfcourse. Moet je volgens mij in Nederland niet proberen. Hier was het gepermitteerd. Er stond zelfs een bordje met een waarschuwing voor uit de koers geslagen balletjes. Die zullen ook wel een andere naam hebben...

Dit gebied was zeker de moeite van het zoeken waard geweest. Wat een mooi gebied! Veel riet- en wetlands tegen the Green. Daar tussen het riet, maar ook op de course, purperkoeten. Verder was het genieten van tafeleend, krakeend, slobeend, fuut, dodaars, meerkoet en waterhoen en als toetje een wouwaapje, scharrelend door het riet. We hoorden de draaihals roepen in de bomen. We deden de wandeling en fietsten daarna, zeer voldaan, in een keer rechtstreeks terug naar de camping!

Verder kan ik nog melden dat we last hebben van een soort van jet-leg. We zitten er nog steeds naast. Het probleem doet zich het meeste voor bij het aanzetten van de t.v. Pauw en Witteman beginnen nu ineens 's avonds om 22.00 uur! Ook DWDD blijkt steeds net te zijn afgelopen op het moment dat wij denken dat het begint....

PORTUGAL, SPANJE, FRANKRIJK. 17 april 2009.

Op ons laatste dagje in Quarteira deden we inkopen op de vismarkt. Omdat het goede vrijdag was, was het zeer druk. Portugal is een katholiek land en dan moet er op goede vrijdag natuurlijk vis gegeten worden! Het was een overdekte markt waar enorm veel verschillende soorten vis werden schoongemaakt en verkocht. Prachtig om deze hele handel zo aan te zien. Verse vis en ook nog eens goed te betalen. Zalmmoten, één kg voor vijf euro! We zochten ook nog een middelmaatje sardines uit, we deden er zes in een zak en wilden afrekenen. De verkoper, met zijn getaande, bruine gezicht, kwikte de zak in de hand en deed er nog eentje bij. Nee zeiden wij, in een soort Nederlandsachtig Portugees. We willen er maar zes . Maar hij keek ons nog eens aan en zei dat het nu, met nog een erbij, een halve kilo was. Daar kwam geen weegschaal aan te pas. Het werden er dus zeven en dit kostte ons twee hele euro's. Ze werden 'thuis' gegrild op 'de plaat van Aad' en we aten er onze vingers bij op.

-Na Quarteira verhuisden we naar het uiterste zuid-west puntje van Portugal, Sagres. We waren toen ca. 2.500 km van huis. We vonden weer een plekje op een camping. Heel veel wind hier...'s Avonds (paaszaterdag) stoorde de televisie vreselijk. Er liepen golven door het beeld en hij sprong af en toe op zwart/wit. Wij dachten dat het door de harde wind kwam. We zijn maar vroeg naar bed gegaan.Toen was het Pasen, nog steeds was er veel wind, goed gezocht maar er waren weinig eieren te vinden...

Toen hebben we er zelf maar gekookt. Na de koffie zijn we op de fiets naar het uiterste puntje bij de vuurtoren gegaan. Het was een mooi fietstochtje, in het bijzonder was de bloeiende, wilde natuur prachtig! Wat een bloemen en wat een kleuren. Het was een groot, ontoegankelijk gebied vanwege veel distels en stekelbrem. Op de punt aangeland zagen we dolfijnen, Jan van Genten en kuifaalscholvers. 's Middags keek Gert naar de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix en ging ik wat surfen (op het net). De T.V. vertoonde nog steeds golven! We deden nog een fietstochtje naar het stadje, even haventje kijken en tot onze verbazing bleek de supermarkt gewoon open. Op de terugweg ontdekten we nog orchideeën in de berm. De bekende bijenorchis maar ook nog een nieuwe soort, voor de kenners: spiegelorchis (Ophrys speculum)...Daar was ik heel blij mee!

Omdat we net hadden ontdekt dat we niet meer drie maar nog maar twee weken te gaan hadden werden er plannen gesmeed om wat noordelijker te gaan. De T.V. begon weer met golven, maar nu werd ontdekt dat niet de wind de oorzaak was, maar dat de stekker er niet goed in zat...Het weerbericht gaf aan dat het midden en noorden van Portugal, de komende dagen, veel bewolking en regen tegemoet gingen. Daar hadden we niet echt zin in. Op Internet, www.weeronline.nl nog bekeken en ook die gaf veel wolken en regen voor de komende dagen. We zagen dat het weer in Nederland prima was. Zon en 22 graden! Blijkbaar hadden we toch teveel zon daarheen gestuurd, en te weinig voor onszelf bewaard.Nu was het goede weer hier op!

-Het besluit was gevallen, eerst wat noordelijker naar Castro Verde. Daar deden we een wandeling in een steppegebied vanaf een informatiecentrum. We zagen kleine trappen, kleine torenvalken, scharrelaars, steenuiltje en een duinpieper. En ik zette nog wat oliekevers op de foto.

Deze kunnen in het rijtje bij de lentekriebelaars. Je zag ze namelijk steeds met z'n tweeën. Een groot vrouwtje en een klein mannetje er dicht achteraan. Toen ik ergens een alleenstaand vrouwtje en verderop een alleenstaand mannetje zag heb ik die bij elkaar gezet en dankbaar schoof het mannetje er direct achteraan...Of zij er ook blij mee was?? Na ons boterhammetje gingen we verder. De reis verliep voorspoedig en we verlieten in de middag nog Portugal. Om 18.00 uur stopten we de auto op de camping in Merida. Dit ligt net over de grens in Spanje. De klok moest weer verzet en toen was het meteen tijd om te gaan koken en konden we weer op een normale tijd naar DWDD kijken en vanaf nu zal het wel weer zo zijn dat we Pauw en Witteman niet meer af kunnen kijken! De jetlag was meteen weer over.

De volgende dag ging de reis weer verder, via Madrid richting Zaragoza. Zo'n 80 km. daarvoor vonden we een camping in Nuevalos aan een meer. Een korte hagelbui verraste ons, gevolgd door wat flinke regenbuien. Dit was de eerste dag met regen sinds we van huis zijn gegaan. Maar nu was er geen enkele reden om het verblijf hier te verlengen, dus reden we de volgende dag weer door. Nu scheen het zonnetje en bleek de natuur rondom Nuevalos werkelijk schitterend, afwisselend kleine en hoge bergen wat een mooi uitzicht bood. De natuur liep hier duidelijk achter op de kust en Portugal. Alleen de gele brem bloeide. We reden om de beurt, deden uitgebreid koffie en lunch en zo kwamen we tegen vieren bij de laatste benzinepomp voor de grens met Frankrijk. Die moesten we natuurlijk nog nemen. In Spanje is de diesel namelijk redelijk goedkoop, 85 cent. In Portugal en Frankrijk is hij aanzienlijk duurder. Portugal is verder echt het goedkoopste land om vakantie te vieren. De campings zijn heel betaalbaar. De laatste kostte ons 10.50 euro per nacht. Nu is het wel zo, zag ik tot m'n verbazing...dat er op het bonnetje seniorenkorting vermeld stond. We horen nu toch echt bij die andere groep! In dit geval vond ik het niet zo erg...Ook de boodschappen, met name groente, fruit, vlees en vis waren niet duur! In Spanje zijn de campings meteen veel duurder. De nacht in Nuevalos kostte ons 23 euro. En er was verder geen enkele voorziening open. Zelfs geen brood verkrijgbaar!

-Na de tankbeurt gaven we het nieuwe campingadres door aan onze navigatiemiep. 30 minuten zei ze...maar we sloten aan in een file die ons 2 uur ophield. Verschillende auto's vielen met kokende motor stil langs de kant. Eenmaal weer op gang deden we eerst boodschappen en pas om 20.00 uur kwamen we helemaal gaar op de camping aan. Omdat we eerst de supermarkt aandeden, moest ons Miepje de route herberekenen. Ze stuurde ons door de binnenlanden over smalle weggetjes met kuilen en gaten. Veel struiken langs de weg, dus de stiping op de zijkant is ietsjes aangepast. Deze streken heeft ze toch voor een handje. Een keer liet ze ons een afslag nemen op de snelweg waarvan wij meteen al dachten dat kan nooit, die komt vast op de vuilstort uit. Eerst asfalt maar al snel halfverhard, bulten en kuilen Later gingen we dwars door een klein gehucht, smalle bochtige straatjes met lage overhangende balkons... En, maar goed dat we naar haar luisterden, want we kwamen uiteindelijk precies waar we moesten zijn! Zo gaat ze toch het liefste altijd dwars door het centrum van de steden, hebben we gemerkt. Maar toch zijn we heel tevreden over haar. We volgen de route wel met de wegenatlas op schoot, maar het echte zoeken is niet meer nodig. En als de coördinaten van een camping bekend zijn zet ze ons recht voor de deur af. Ik moet bij aankomst altijd wel even denken aan de waarschuwing in het vliegtuig: 'Past U op bij het openen van de luiken, de bagage kan verschoven zijn!' Na dit soort wegen liggen je kleren meteen op bed als je een kastje opendoet.

-In 3 dagen hebben we een flinke tocht gemaakt van het uiterste zuidwesten van Portugal naar het zuidoosten van Frankrijk aan de Pyreneeën. In totaal 1571 km. Het plan is om de auto morgen een dagje te laten rusten en een fietstocht te maken naar Argeles. En misschien de tenen even in de Middellandse zee te steken. Bij aankomst hier scheen het zonnetje dus we hebben goede moed.

-Op de camping, in Palau del Vidre testten we 3 plaatsen, maar nergens hadden we bereik met de schotel. Jammer omdat het deze avond detectiveavond was. Later vond ik bij het toilet een Nederlands boek, titel: Verzachtende omstandigheden. Dat heeft er echt voor mij gelegen en ik ga er straks meteen in beginnen...

25 april 2009.

We staken inderdaad de tenen in de Middellandse zee, maar de tenen was niet het enige wat nat werd. We werden overvallen door een knetterende onweersbui. Voor de eerste keer, deze reis, kwamen de poncho's tevoorschijn. Ineens zagen we er heel Hollands uit. De camping in Palau del Vidre was prachtig maar al die bomen met regelmatig regen, dat is geen ideale combinatie. Na 3 nachten hielden we het voor gezien en moest ons campertje weer gaan werken. Het doel was La Nautique bij Narbonne. We kregen een mooi plekje toegewezen, weer met eigen sanitair! Het was maar een kleine verplaatsing (83 km.) Dus meteen 's middags klommen we weer op het stalen ros en verkenden we de omgeving. Mooi gebied, veel wandel en fietsmogelijkheden. Op de terugweg ontdekte ik, voor mij, nog 2 nieuwe soorten orchideeën. Onderweg hadden we dreigende donkere luchten. Wij fietsten er net langs af. Terug op de camping konden we ons matje weer uitwringen, dus daar was heel wat gevallen. Zondagmorgen, op de info van de camping hadden we gezien dat het dan markt is in Narbonne. Het was maar 5 km. dus we waren er zo op het fietsje. Eenmaal aangekomen in de stad begint Gert dan meteen te speuren naar mensen met boodschappentassen en dat werkt feilloos. Wat bleek, brocante, straten vol. Achter al deze kraampjes konden we nog door in de kleding. Daar waren ook nog 2 straten van... De kathedraal hadden we ook nog op ons lijstje staan. We hadden die op doortochten vaak, heel indrukwekkend, zien liggen, dus nu wilden we hem ook zien! Pech, er was een dienst aan de gang en of we nog een uurtje geduld wilden hebben... Dat wilden we niet want het zonnetje stond inmiddels aan een strak blauwe hemel. Dat nodigde meer uit tot fietsen of wandelen dan in een stad rondhangen.

Vakbij de plaats waar we onze fietsen hadden gestald vonden we een Boulanger en ook nog een visboer. Het was zondag, dus terug op de camping hadden we koffie met een heerlijk chocoladetaartje. Maar nog voor dat op was, was de zon verdwenen. De donkere luchten hadden ons weer gevonden en we brachten de zondag verder door met lezen, wielrennen kijken en wat foto's verwerken op de computer. En bij de borrel een dozijntje heerlijke oesters!

- We waren de regen zat, het hielp natuurlijk ook niet mee dat we steeds doorkregen dat het in Nederland heerlijk zonnig weer was...We begrepen uit de weerberichten dat we meer noordelijk moesten. Nu moesten we dat zo langzamerhand toch dus daar gingen we weer.Richting Causses en Gorges du Tarn hadden we bedacht. Het was zwaar bewolkt. Eenmaal op de Causse Méjean reden we door de wolken. Een heel vreemde ervaring was dat. We kenden dit gebied alleen zinderend in de hitte. Trui en jas, sokken en dichte schoenen, en nog hadden we het koud! We vonden een veldje met orchideeën. Verder bloeiden overal de wilde narcisjes, blauwe druifjes en wildemanskruid. En veel, heel veel primula's. We sloten de reisdag af op een camping aan de Allier, Nonnette. Dit ligt ongeveer 40 km. onder Clermont Ferrand. We waren door flinke hoosbuien gereden en ook de hele avond regende het door. Het was een mooie camping mar we zagen er niet veel van. De volgende dag was het wel droog maar zwaar bewolkt, we doen nog maar een hortje dachten we en zo kwamen we in de middag in Rosnay. La Brenne, een vertrouwde stek voor ons. Een zeer vogelrijk gebied en, wat later in het jaar, ook een eldorado wat betreft orchideeën. Maar daar zijn we nu echt te vroeg voor. Wel scheen hier het zonnetje en daar gingen we eerst een heerlijk uitgebreid in zitten, koppie sterrenmix erbij en alle regen was weer vergeten. We gaan hier nog wat fietsen en mocht het weer tegenvallen, we zitten op een dag rijafstand van huis, dan beginnen we gewoon aan onze laatste reisdag!

- Het was een mooie reis, we hebben veel moois gezien. Gert heeft 175 soorten vogels genoteerd. We hebben veel mooi weer gehad, gewandeld en gefietst. We hebben kennisgemaakt met Portugal, en we weten zeker dat we daar terug gaan komen.