Hoi, hoi, de laatste keer waren we in Guillestre op camping La Rochette. Een mooi plaatsje in de Alpen. Als ik zo na ongeveer een week weer begin aan een verslag moet ik weer diep nadenken. Hoe was het daar ook weer... hoe zag die camping eruit... Gelukkig houdt Gert een logboek bij met een piepklein verslagje wat we iedere dag hebben gedaan en welke routes we hebben gereden of gelopen... Deze map is voor mij een mooi hulpje om mijn geheugen weer op gang te krijgen...

Internet op campings is deze reis echt problematisch gebleken... zo ook weer op deze camping. Moesten we op de vorige camping kiezen of we 2 uur (te onderbreken), of een dag internet kochten, voor 8 euro. Hier hadden we minder keus, 2 uur of 2 dagen en dan kostte 2 dagen 15 euro! Zo gingen wij maar voor 2 dagen, want we weten inmiddels als we die kleine Stan op Skype achter zijn bordje eten zien zitten en hij kijkt naar ons en reageert ook nog eens op ons, ja dan blijkt een uur zo voorbij! We willen dan nog tijd voor Jaap, waar we ook zo een uur mee vol babbelen, het verslag moet er nog op en de foto's. En dan rekent Gert's moeder ook nog op een gezellig babbeltje... Nu heben we alweer een paar dagen geen wifi, niet op de camping en ook niet op de terrasjes... Dus ik weet niets van de reacties die eventueel op de site zijn gekomen, maar ook m'n email gaat een verrassing worden. Ik schrijf alvast dit verslag. We zijn inmiddels aan de terugreis begonnen en dat betekent camperplaatsen. Gewoon omdat daar vrijwel altijd plaats is en we toch maar één nachtje blijven en dan weer verder trekken. Dat brengt het volgende probleem met zich mee... de accu van de laptop raakt leeg!

Maar ik begon dus te vertellen dat we in Guillestre 2 dagen internet kochten, en daardoor veel in de camper zaten, wat ook weer lekker was, omdat de temperatuur toen ruim boven de 35 graden kwam... We maakten daar één wandeling, "La rue des Masgues". Hij was niet zo lang, startte in het stadje en daar liep je dan naar beneden langs de steile rotsen waarop het stadje is gebouwd. De afdaling was erg steil op een grindpad waar je steeds doorschoof als je je voet neerzette... Het pad liep langs een steile afgrond en had veel hairpins... dus als je begon te schuiven was je blij als er een boom of dikke tak in de buurt was om je aan vast te grijpen... Het was jaren geleden dat ik last had van hoogtevrees, maar nu was het echt weer helemaal mis! Wat was ik blij toen we beneden waren! Maar....er bloeiden wel orchideeën langs het pad, met name veel rood-bruine en de geel-groene wespenorchis. Daar heb ik nu dus ook mooie foto's van...

Maar er moeten nog meer soorten te vinden zijn, dus we trokken verder, wat hoger de Alpen in. In Abries vonden we een camping, "Caravaneige". Midden tussen de hoge bergen.

We werden daar 's morgens wakker van het fluiten van de marmotten! Rondom ons zagen we de hoge bergen met hier en daar nog sneeuw op de toppen. We liepen daar twee wandelingen vanaf de camping. Mooi, hoog de bergen in. Het weer was nog steeds prachtig, dus we genoten weer volop. Vooral van alle mooie alpenbloemen, wat een rijkdom!

Daaronder ook weer de bekende orchideeën, de brede orchis op de natte plaatsen en de wespen- en de muggenorchis tussen de bomen. Het sanitair hier op de camping was sober. Wat we heel bijzonder vonden was dat, wat wij het Franse toilet noemen, hier het Turkse toilet heet... Ik heb ontdekt dat ons lichaam zich inmiddels goed heeft aangepast aan de hoogte, want kon ik in Benasque, op 1200 meter hoogte, niet echt m'n rondje joggen... hier ging dat op 1500 meter nu goed!

De derde dag zijn we met de camper naar St. Veran gereden. Dit is het hoogst gelegen dorp in Europa! Ik noteer in mijn plantenboeken vaak bij de naam van een gevonden plant de plaats en datum. Zo ontdekten we dat we 23 jaar geleden ook in St. Veran waren. Het dorp zag er nog precies hetzelfde uit, houten bergwoningen en wat eenvoudige souvenirshops. Natuurlijk ook houtsnijwerk, want dat hoort echt bij de bergdorpen.. De vorige keer gingen we in een gammel busje over een weg die in een ontzettend slechte staat was naar boven naar La Chapelle Clausis.

Nu rijdt daar inmiddels een toeristentreintje. De weg is gerepareerd en is nu een prima grindweg. Helaas voor ons reed de dag dat wij er waren het treintje niet... In mijn herinnering zag ik de velden met orchideeën rondom dat kapelletje.. We mankeerden niets aan onze benen dus.. te voet omhoog!

We kwamen uit op 2513m hoogte na bijna 8 km lopen. We waren er de vorige keer vast in een andere tijd, want er bloeiden nu ongelooflijk veel bloemen, maar van de orchideeën kon ik slechts twee nieuwe soorten voor deze reis bijschrijven.. twee soorten vanilleorchis!

Op weg naar boven zagen we verschillende marmotten, niet eens zo ver bij ons vandaan. Ook stak er plotseling een reebok de weg over.. We lunchten aan het Lac Blanc en prijsden ons weer gelukkig met deze dag, alle moois om ons heen en onze goede ( en mooie) benen die ons ook weer terug moesten brengen, want het treintje was er ook niet voor de terugweg... We namen nu een andere pad terug en liepen de meeste tijd door het bos wat heerlijk was, want op die hoogte brandde het zonnetje flink! Ik noteerde op die terugweg nog een nieuwe soort.. de Pseudorchis albida. Moe maar zeer voldaan reden we door het mooie berglandschap de 20 km weer terug naar onze caming.

En toen werd het tijd voor Gert's feestje!!! Een rit met de camper door de hoge alpen! Hij had er nogal wat op zijn lijstje..

De Col de Izoard, de Col de Lauteret, de Galibier, de Telegraph en van daaruit nog meer witte en gele kronkelweggetjes... We vertrokken op tijd, maar het bleek toch een drukte van belang daar op die berg... Het leek wel of heel Frankrijk op de fiets was gestapt om zich af te beulen naar de top... Verder bleken ook alle motoren van stal gehaald! En ook viel ons op dat motorrijders veel vrienden hebben, want ze reden nooit alleen, minstens een groepje van een man of 5--6. Dan heb je ook nog altijd autorijders die waarschijnlijk vroeger motor hebben gereden, want die scheurden ook door de bochten of ze nog steeds die motor tussen hun benen hadden... En zo gingen wij ook in deze hele caravaan naar boven.... Ook hier heeft Frankrijk niet echt geïnvesteerd in stevige vangrails.. sterker nog, meestal gewoon niets, alleen afgrond.. Ik raakte in die haarspeldbochten in een soort van kramp en heb verder niets van de omgeving meer gezien... Later heb ik er nog eens over nagedacht waarom ik hier zo heftig op reageerde en mijn conclusie is dat het komt omdat we in de camper zo hoog zitten en alleen maar glas om ons heen, dus je ziet wel heel erg veel van al die afgronden... Net over de top stopten we voor een bakkie koffie en daar ontdekten we velden vol muggenorchissen... wel zo'n honderd per veldje.. En ook nog de groene nachtorchis kon ik noteren! Ik kwam weer helemaal tot rust....! Geef me een veld vol bloemen en een camera en ik ben in m'n sas...

Na de Izoard bestegen we de Col de Lauteret en we wisten dat er op zo'n 2100 meter hoogte een camperplaats is en ook een alpentuin om te bezoeken! We parkeerden op de camperplaats op een prachtig plekje midden tussen de hoge toppen! De tuin was op loopafstand en een succesje, al op weg erheen zagen we weer een nieuwe orchidee, de knotsorchis.

Later genoten we van het uitzicht op de hellingen van de bergen om ons heen. Kale toppen met daaronder leek het wel velden van mos, maar het zal vast gras geweest zijn. De contouren van die hellingen veranderen met de stand van de zon. Meestal rijd je door een berglandschap en zie je hoe het op dat moment is.. Nu hadden we er voor de rest van de dag zicht op. Langzaam zakte het zonnetje, wat steeds weer nieuwe schaduwen liet ontstaan op de hellingen...

En in het laatste licht van die dag kwam de herder met een grote kudde schapen, geholpen door twee bordercollies, langs om de schapen naar hun slaapveldje te brengen! Het was een enerverende dag geweest. . Spannend voor mij en heerlijk voor Gert, die gek is op al die hoge bergen met al die bochten en uitzichten!

Toen we wakker werden was het zondag, wat onze laatste zondag gaat worden op deze reis... We vertrokken weer vroeg, want vanaf onze camperplaats zagen we als hele kleine stipjes de auto's en campers tegen de Galibier omhoog klimmen.. Deze berg was een stuk minder eng dan de Izoard... of zou ik al zo snel gaan wennen? Ik kon nu genieten van al die mooie bergen om me heen. De afgronden, daar verdiepte ik me niet in.. Na de Galibier kwam de Telegraph en die bleek een fluitje van een cent.. Maar tijdens een bakkie hebben we de plannen omgegooid en zijn we van richting veranderd. Gert bewaart die andere witte en gele kronkelweggetjes door de Mauriënne voor de volgende keer.. hij wil niet al z'n kruit verschieten... Geen extreme bergtoppen meer, maar naar de Savoie. Nog steeds bergen, maar wat minder extreem! Dus, daar zitten we nu. In Saisier, een echt wintersportplaatsje waar ik een nieuwe korte broek kocht.. De oude is versleten, rits caduc.. te veel mooi weer gehad! We zitten nu met de Mont Blanc in zicht!

Vanmiddag keken we naar de Tour de France, op een televisie in een bar in Saisier. Hij werd gereden in Nederland... Het was de tweede etappe door Rotterdam op weg naar Neeltje Jans.. Onze Jaap stond op de Erasmusbrug, we hebben hem niet kunnen ontdekken..

Zo gaan we nu langzaam terug naar het noorden, iedere dag een klein stapje, zolang het weer het toestaat. We hebben goed getraind met het wandelen en hebben inmiddels een dijk van een conditie opgebouwd... zou er nog plaats voor ons zijn bij de Nijmeegse vierdaagse???

Ine ik ga kijken of ik de fondant aux chocalat ook kan meenemen... En Otto.. we vroegen ons onderweg af: heb jij die Izoard en Galibier ook gefietst???

Alle trouwe fans weer bedankt voor het meegenieten! Liefs en groetjes, Gert en Els.